Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014

Και "Δίχτυ", λόγω μετωπικής

Δίχτυα - δίχτυ - Αλυκές 2010

Ακούραστα 2014

Κράτημα της χθεσινής μέρας,




με όλους τους τρόπους.
Αυτό σημαίνουν για μένα τα βιντεάκια μου.
Να "κουμπώνουν" όλα μαζί, με οπτικο -μουσικούς κωδικούς, χωρίς πολλά πολλά λόγια, να λένε και να θυμίζουν σε μένα πολλά και στους άλλους, ότι εκείνοι θέλουν, αγγίξει ή αρέσει.
Το πρόγραμμα που δουλεύω (και ξέρω), "κουράστηκε", δεν αποδίδει σωστά τον ήχο, ελπίζοντας ότι είναι κάτι που διορθώνεται εύκολα στο μέλλον και πως δεν προσβάλλω κάθε φορά,τις τιμώμενες επιλεγμένες μουσικές ή φωνές, που με καλύπτουν ή με "ντύνουν", στο κάθε βίντεο που όλο και τα λιγοστεύω...

Μια μίνι μετάφραση:
Ο κήπος μου, σταθερή στάση φεύγοντας ή γυρίζοντας απ' τις εξωτερικές δουλειές μου, για Χ λόγους.
... Γυρίζοντας, δυο βήματα, κατεβασμένο κεφάλι και ηθικό, κι ένα μπορντό φανάρι στα χαμηλά, με συγκλόνισε!
Για δεκαπέντε και περισσότερα χρόνια πορτοκαλί, πότε ψηλά, πότε στο ύψος μου, πότε βγάζοντάς μου τα μάτια, για να περάσω, πότε στα χαμηλά, πάντα πορτοκαλί!
Αυτό το παράριζο, αυτό το χρώμα που γιάλυζε, μα δεν το έπιασε ο φακός της μηχανής μου, πότε άνθισε, τι ήθελε να πει... εκεί στα χαμηλά, ακόμα κι εγώ, το μεταφράζω!
Ας είναι για Καλό!
Συγκλονισμένη.

Υγ. Το βιντεάκι το έκανα απόρρητο, να μην "αδικώ", ταλαντούχο ανερχόμενο τραγουδιστή, όλα κι όλα!Δεν είχα, δεν έχω τέτοιες προθέσεις, ούτε ποτέ θα έχω, τέτοιες προθέσεις!


Ο τυμβωρύχος - 1996  




Στίχοι:  
Κώστας Λαχάς
Μουσική:  
Θάνος Μικρούτσικος

Τα λόγια μου της νύχτας μετανάστες
σε δρομολόγια χωρίς επιστροφή
άσ’ τις πλατείες να βογκούν σου λέω άστες
ίσως με βρεις μες στην επόμενη στροφή

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός

Ένας Στρυμόνας και βουλιάζω στα νερά
όπως ψαράς μέσα στη λάσπη της Κερκίνης
οιωνοσκόπος με σημάδια φανερά
χάθηκα πάλι μες στο πρόσωπο εκείνης

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός

Ματώνει στα Κυβέλεια η οθόνη
κι εγώ ρεμβάζω σε πεδία αχανή
στο Μιραμάρε κολυμπούσες πάντα μόνη
και ο Ματθαίος έχει χρόνια να φανεί

Στενεύουν τα περάσματα
οι φίλοι μου φαντάσματα
κι η πόλη μοιάζει γενικώς
τάφος οικογενειακός



Κρατούμενο 10

Δε θυμάμαι! Ας είναι για να στρίβουν τα προηγούμενα κρατούμενα!
Ανάλογα τον ελεύθερο χρόνο μου και πως τα φέρνει η στιγμή και η ζωή!

Γνωρίζοντας το πνευματικό έργο του Αλέξανδρου Καπανιάρη (Κρατούμενο 9 - ΠΡΟΧΕΙΡΗ - ΔΗΜΟΣΙΑ)



Ο Αλέξανδρος Καπανιάρης, δεν ήταν στα κρατούμενά μου!
Προέκυψε μετά απ' την δυνατή ομιλία του, στην παρουσίαση του βιβλίου "Μνημεία και μνήμες από την ιστορία της Ζαγοράς", του δασκάλου μου Νίκου Διαμαντάκου, κι απ' την περιβόητη ερευνητική σκυτάλη, που του παρέδωσε!
(Λεπτομέρειες σ' αυτή την ανάρτηση, Εδώ!)


******
Μαθαίνω λοιπόν, έστω και τόσο αργά και φυσικά, "κλέβω" έτοιμο υλικό απ' την σελίδα του!
Πώς αλλιώς;
****

Ώρα 3:22!
Λοιπόν, έρχομαι λαχανιασμένη απ' το blog του Αλέξανδρου Καπανιάρη!
Χάζεψα...
"Έκλεβα", "έκλεβα", τί να του "κλέψεις";
Η γνώση και η μόρφωση, δεν κλέβονται! Πόσο δε, το ταλέντο! Γιατί, φυσικά και δεν τον έχω διαβάσει (ακόμα), αλλά η ομιλία του (να μην επαναλαμβάνομαι) που εκείνος έγραψε και διάβασε, μ' άρεσε!

Άρα, θα μ' αρέσει και η γραφή του, δεν το συζητάμε!
(Οπότε, πάμε παρακάτω, γιατί ο Αλέξανδρος θα με κάνει να "παπαγαλίζω" όλον το χειμώνα, κι εγώ, άλλα κανόνιζα, πρώτα ο Θεός! "Εμπόδια", κι εμπόδια, κακά και καλά, πάει κι ο Νοέμβρης!)

Του "έκλεψα" πολλά, αλλά βλέπω ο μπλόγγερ, διαμαρτύρεται!
"Ποιον πας να κλέψεις, κυρά μου;" σα να μου λέει!
Αν ανεβάσω όλα αυτά τα λινκς (έτσι τα λένε, λέει!) που έφερα, η σελίδα μου θα γίνει τριασδιάτατη, γιατί κάπου εκεί κυμαίνεται ο Αλέξανδρος!
Βάλε: Συγγραφέας, ερευνητής, καθηγητής, υποψήφιος Διδάκτορας, πολιτικός (κοντά, κάτι τέτοιο κατάλαβα), νέος (άρα έχει πολλά να αποδώσει ακόμα!), με μεράκια (αυτό, πού το πας;) ΚΑΙ Ζαγοριανός!
Τι τρεις διαστάσεις, μετρούσα;
Σα να ξέχασα να μετράω, τελευταία!
Πολυδιάστατη θα γινόταν η σελίδα μου, αν έφερνα εδώ κι άλλο υλικό του Αλέξανδρου και με τόσα βαριά όνόματα που κουβαλάει!(Δεν το συζητάμε!)
Αλέξανδρε Καπανιάρη, ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ!
Σηκώνω ψηλά τα χέρια, σε "Συγχαίρω Θερμότατα" και παραδίνω την δική μου αδύναμη σκυτάλη, στους μπλόγγερς και φίλους- φεις, να σε ΨΑΞΟΥΝ! (Μέσα και οι Ζαγοριανοί, γιατί πολύ φοβάμαι, κι αυτοί, ίσως είναι πολλοί, που δεν σε ξέρουν!)
Αν στεναχωριέμαι για κάτι, είναι που σε γώρισα τόσο αργά και σε πολύ λάθος στιγμή της ζωής μου!
Αν απορώ και θυμώνω με κάτι, τόσο για τον εαυτό μου, όσο και για την πατρίδα, είναι "ΓΙΑΤΙ" δεν σε ήξερα!
Ποτέ δεν έφτασε "ΚΑΤΙ" τόσο δυνατό, όπως είναι το γενικό έργο σου, έτσι "δυνατά", στ' αυτιά μου!
Κασλάς και παραμύθι, τα είδα στο Σταπα (Φέις - γωνιά για Πατρίδα), τα "διαφήμισα" κι εκεί, κι εδώ και παραπέρα! Να τρέξω να τα πάρω, ειδικά αυτή την εποχή, "αδυνατώ", από πολλές απόψεις.
(Δεν είναι μόνο τα οικονομικά, στίβες τα βιβλία, όπου μπορείς να φανταστείς! Χρόνος και συγκέντρωση μυαλού δεν υπάρχει, να μη πω και τόπος! Είχα μια γωνιά ... αλλά γέμισε από το νυκοκυριό της ξενητεμένης, πια, κόρης μου, οπότε, είπαμε: Λάθος εποχή! Καρά- Λάθος! Ακόμα κι ο υπολογιστής, εδώ και ένα χρόνο, δεν έχει σταθερή θέση! Περπλανώμενος είναι, όπως κι εγώ! Αφού μερικές φορές τον ψάχνω ή και βαριέμαι να τον ανοίξω!)
Πρέπει να συμπίπτουν οι στιγμές των ανθρώπων, για να γνωριστούν καλά, εφόσον έχουν τα ίδια πνευματικά ενδιαφέροντα και κυρίως, ιδιαίτερη αγάπη για την πατρίδα! Αλλιώς, μισές "δουλειές", δεν γίνεται!
Ίσως έτσι εξηγείται που δεν έμαθα τόσα χρόνια! Το αν άκουγα κάποιες φορές "Αλέξανδρος Καπανιάρης", ακόμα κι αν το έγραφα για να "διακινήσω" το έργο σου, "ψηφιοποίηση", δε μου "έλεγε" τίποτα, τόσο ΔΥΝΑΤΟ, όσο είσαι!
(Το σπουδάζεις, το κάνεις, είναι η δουλειά σου! Συνήθως, έχω πολλές απαιτήσεις από τους σπουδαγμένους, απ' αυτούς που είναι η δουλειά τους να κάνουν κάτι σωστά και καλά, αλλά, εσύ, τις ξεπέρασες κι αυτές! Ήσουνα η πνευματική έκπληξη της χρονιάς, για μένα, δεν το συζητάμε!)
Να είσαι απόλυτα σίγουρος, λοιπόν, πως, ακόμα κι αν ήρθα στην σελίδα σου άλλη φορά, για να "κλέψω" κάτι, μόνο αν ήξερα, θα διέθετα πολύ ελεύθερο (τί ελεύθερος; υπάρχει τέτοιος;) χρόνο, για να σε διαβάσω χαλαρά και να σε μάθω! Το να σιώπησα εσκεμμένα, δεν είναι του χαρακτήρα μου! Ούτε στον πρώτο εχθρό μου, πίστεψέ με, δε θα το έκανα!
Γι' αυτό λοιπόν, για να συντομεύω τις πολλές πολλές εξηγήσεις, και μάλιστα δημόσια, σου ζητάω μια Μεγάλη Δημόσια (κι αυτή) "ΣΥΓΓΝΩΜΗ", όχι γιατί δεν ήξερα τον κ. Αλέξανδρο Καπανιάρη που Αν και πολύ νέος, κουβαλάει στις πλάτες του "βαρύ" έργο,
 (υπάρχουν τόσοι αξιόλογοι άνθρωποι που δεν τους ξέρω και ποτέ δε θα τους μάθω, γιατί έτσι συμβαίνει, και γιατί δεν γεννηθήκαμε όλοι οι άνθρωποι, για να ζούμε με το άγχος της μάθησης (μια χαρά τα περνάνε οι γειτόνισσές μου που πίνουν καφεδάκι, όλες μαζί, όλη μέρα! Πάνε και τις βόλτες τους, ζουν! Έχουν ένα χαμόγελο, ΝΑ!, πίστεψέ με! .. μη κοιτάς εμένα, που ξέφυγα απ' "αλλού" και βρέθηκα στον "αέρα"! Ειδική περίπτωση, χρειάζομαι μελέτη! Ομολογώ, όμως, ήταν το καλύτερο Πανεπιστήμιο, πέρα απ' την ίδια τη ζωή και τις εμπειρίες (φυσικά!) της ίδιας!... Κλείνει κι αυτή η μεγάλη παρένθεση! Είπαμε, ελεύθερος χώρος, μπορώ να εκφραστώ κι εγώ, ανάγκη μεγάλη πια, με πνίγει, γενικώς και ειδικώς!)
αλλά, γιατί προσφέρει Ιερό Έργο στην Πατρίδα μου, κι εγώ, όφειλα να το ξέρω και να το στηρίξω, ακόμα, κι αν, (ας πούμε) σε γνώριζα και δεν σε συμπαθούσα, ώς Άνθρωπο!
Ε, τι άλλο, να πω;
Τέτοια σύσταση, 9 χρόνια στα μπλογκ, δεν έχω ξανακάνει!
(Να, που έγινε!  Θα την πω, όμως,  "Κρατούμενη μεν 9, μα ΠΡΟΧΕΙΡΗ - ΔΗΜΟΣΙΑ", γιατί... αντί "εσού", μάς προέκυψε "ημείς", όπως έλεγε κι ο δάσκαλος, κάποτε, δε το φανταζόμουνα και δε θέλω να προβάλλω πολύ αυτή! Δεν είναι σωστό, κι ο λόγος ανήκει ΚΑΘΑΡΑ, σε σένα! Θέλω όμως να την διαβάσουν και κάποιοι! Δεν έχω κρυφά, συνήθως, εδώ, εξομολογούμαι! Εντάξει; Κι "ΟΧΙ" να πεις, θα είναι ήδη αργά! Εγώ θα την έχω δημοσιεύσει, γιατί έτσι νιώθω αυτή την στιγμή! Αν η λογική του αύριο πει "Όχι", εύκολα την κατεβάζω! Μία εντολούλα είναι στον ηλεκτρονικό έγκέφαλο! Εσύ τα ξέρεις, καλύτερα!)


Λόγω της ώρας 5:35 π.μ. ξημέρωμα Σαββάτου, (που λέει κι ο αγαπημένος μου Βασίλης Παπακωνσταντίνου), σε συστήνω με σύντομη απλή πάσα, χωρίς παρεξηγήσεις, γιατί,  θέλω ν' αφήσω και δυο στιγμούλες μου εδώ, πριν κοιμηθώ, κι αύριο μού φύγει κι αυτό, σαν τόσα άλλα!
"ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ", λοιπόν, στην ζωή σου και σε ΟΛΑ σου τα όνειρα και έργα!
Ένα είναι σίγουρο, δε θα χαθούμε! Έχουμε κοινή Μάννα Πατρίδα!  

Ώχ! Παρακάτω τα "κλεμμένα" κρατούμενά μου!
Νόμιζα πως ήταν στην αρχή της ανάρτησης!
Πάμε, κρατώντας ότι βολεύει το τσουβάλι του μπλόγγερ, όπως κάνουν άλλωστε και οι πραγματικοί κλέφτες!

Σύντομο Βιογραφικό

Αλέξανδρος Καπανιάρης

Ο Αλέξανδρος Γ. Καπανιάρης είναι έγγαμος με δυο παιδιά και είναι διορισμένος καθηγητής Πληροφορικής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ενώ από το 2012 υπηρετεί με θητεία ως υπεύθυνος του Κέντρου Πληροφορικής & Νέων Τεχνολογιών (ΚΕ.ΠΛΗ.ΝΕ.Τ.) Μαγνησίας. Το βασικό του πτυχίο είναι Μηχανικός Πληροφορικής του Τ.Ε.Ι. Πληροφορικής Αθήνας, ενώ στη συνέχεια, ολοκλήρωσε το προπτυχιακό τμήμα «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό» της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Είναι απόφοιτος της σχολής παιδαγωγικών της ΠΑ.ΤΕ.Σ./Σ.Ε.Λ.Ε.Τ.Ε. Θεσσαλονίκης και διαθέτει μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στο αντικείμενο «Σύγχρονα Περιβάλλοντα Μάθησης & Παραγωγής Διδακτικού Υλικού» του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και στις «Γραφικές Τέχνες – Πολυμέσα» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου. Επίσης είναι επιστοποιημένος επιμορφωτής Β’ επιπέδου για την ειδικότητα της Πληροφορικής (ΠΕ19-20) όπως επίσης και  πιστοποιημένος εκπαιδευτής στο Ε.Κ.Δ.Δ.Α., και  Ε.ΚΕ.ΠΙΣ. ενώ έχει διδάξει σε Ι.Ε.Κ., Κ.Ε.Κ., Ι.Δ.ΕΚ.Ε., Ε.Κ.Δ.Δ.Α. πληροφορική, πολιτιστική διαχειρίση/νέες τεχνολογίες και Τ.Π.Ε. Έχει συμμετάσχει σε ελληνικά και διεθνή επιστημονικά συνέδρια και περιοδικά ως εισηγητής και κριτής και τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα σχετίζονται με την εκπαιδευτική τεχνολογία, τις παιδαγωγικές εφαρμογές Η/Υ, το εκπαιδευτικό λογισμικό, τις Τ.Π.Ε. και την πολιτισμική πληροφορική. Επίσης, έχει διδάξει σε επιμορφώσεις εκπαιδευτικών της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε., και του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, τα τελευταία έξι έτη έχει διδάξει τα μαθήματα «Εκπαιδευτική Τεχνολογία – Πολυμέσα» και «Παιδαγωγικές Εφαρμογές Η/Υ» ως επιστημονικός και εργαστηριακός συνεργάτης της Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε., Γενικό Τμήμα Παιδαγωγικών Σπουδών, Παράρτημα Βόλου. Από το 2012 είναι υποψήφιος Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Από το 2011 έως το 2013 διετέλεσε συνεργάτης εκπαιδευτικός του Ινστιτούτου Τεχνολογίας Υπολογιστών & Εκδόσεων «ΔΙΟΦΑΝΤΟΣ»  (ΙΤΥΕ) για τον ψηφιακό εμπλουτισμό των σχολικών βιβλίων (ψηφιακό σχολείο) και από 1/4/14 έως 31/10/14 διετέλεσε συνεργάτης του έργου "Ψηφιακή Εκπαιδευτική Πλατφόρμα, Διαδραστικά βιβλία και Αποθετήριο Μαθησιακών Αντικειμένων" του ψηφιακού σχολείου. 
Βιβλία

Εκδόσεις

Συγγραφικό Έργο – Ψηφιακές Παραγωγές (CD-DVD)
Καπανιάρης, Α. (2003). Επιμέλεια παραγωγής, CD «Τραγούδια του Γάμου και των Πανηγυριών στο Πήλιο – Η ιστορία του παραδοσιακού τραγουδιού στο Πήλιο», Μουσική πραγωγή Θεόδωρος Δερβενιώτης, Ανεξάρτητη Παραγωγή, Πολιτιστικός & Αθλητικός Οργανισμός Δήμου Ζαγοράς.
Καπανιάρης, Α. (2009). Ψηφιοποίηση, Τεκμηρίωση, Κείμενα, Επιλογή, Λεύκωμα «Δημήτριος Γ. Κασλάς, Η στρατιωτική διαδρομή, ο άνθρωπος, η εποχή», [Μικρασιατική Εκστρατεία – Ελληνοϊταλικός Πόλεμος 1940-41 – ύψωμα 731 – Ε.Λ.Α.Σ., Σπάνια ιστορικάτεκμήρια και ντοκουμέντα της Νεότερης Ελλάδος]. Εκδόσεις Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μαγνησίας, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Τρικάλων, Δήμος Ζαγοράς, Δήμος Καρδίτσας, ISBN: 978-960-931587-6.

 Πληροφορικός Γραμματισμός στο νέο ψηφιακό σχολείο


Ψηφιακά μαθησιακά πλαίσια στο νέο ψηφιακό σχολείο


ΟΙ ΜΑΗΔΕΣ ΤΗΣ ΜΑΚΡΙΝΙΤΣΑΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Γ. ΚΑΠΑΝΙΑΡΗΣ
ΝΙΚΟΣ Γ. ΤΣΟΥΚΑΣ

  


Ο πολύχρωμος δράκος

Ένα σύγχρονο παραμύθι λαϊκού πολιτισμού 

Αύρα που σιγά - Φωνή που κάνει κρότο (Κρατούμενο 8)





Τον Ταξιάρχη Κούντρια, τον άκουσα για πρώτη φορά στην συναυλία της Λαϊκής Συνέλευσης Αγίου Νεκταρίου, μαζί με άλλα ταλαντούχα παιδιά - τραγουδιστές, φέτος το καλοκαίρι.
Όλοι τους μ' άρεσαν, αλλά λίγο πιο κοντά στις στιγμές μου και στα τραγούδια που ακούστηκαν εκείνο το βράδυ, ήταν του Ταξιάρχη!
Και, δεν ήταν μόνο τα τραγούδια! Ήταν κι αυτή η ξεχωριστή χροιά της φωνής του, εκείνη που ένωνε (και δεν καταλάβαινες τι, εκείνη την ώρα! Κάτι από χθες, από τώρα, τό 'ψαχνες...) το παλιό ρεμπέτικο, με το σημερινό έντεχνο και ροκ, που δεν μπορούσες να θυμηθείς κανέναν, μα κανέναν, γιατί, για να θυμηθείς, πρέπει να ξέρεις κι από μουσική, κι όχι να λες εξυπνάδες, όπως φαίνεται ότι πάω να κάνω εγώ!
Εν ολίγοις, μ' άρεσε να τον ακούω, γι' αυτό έμεινα - ενώ βιαζόμουνα και ως το τέλος της συναυλίας!
Τώρα που έψαχνα υλικό για να φέρω στο μίνι αφιέρωμά μου, ξεκαθάρισα ποιο είναι το "κράτημα" μου, στον Ταξιάρχη.
Είναι αυτό το συνεσταλμένο που εκπέμπει η αύρα του, που σιγά, ενώ η φωνή του κάνει κρότο, ενώνονται και τα δυο αυτά μαζί και γίνονται souper - όπλο, στο ν'  σ' αρέσει, να σε κρατάει και να ξεχωρίζει!
Μάλιστα, απ' ότι κατάλαβα, διδάσκει κιόλας, οπότε, ότι κι αν σας πω εγώ, εσείς, σίγουρα, θα ξέρετε πολλά περισσότερα!


Υγ1. Τα βιντεάκια του Ταξιάρχη στο Φεις, δεν είναι στο you tube, οπότε, δε μπορώ να τα φέρω εδώ!

Κρατούμενο 7

Αφορά το Μουσικό Κεφάλαιο

Η Ελπίδα η γάτα μας... Κρατούμενο 6

Της Ελπίδας μου, της γάτας μου! Κοντά μου πάλι, μα πού να προλάβω να τα πω;
***

6:50 Ξημέρωμα Σαββάτου!

Άσε, Ελπίδα μου, πουθενά δε χωράμε εμείς και η ιστορία μας!

Ζήλεψα την αγκαλιά σας, απόψε....!
Μόνο αυτό το "κράτημα", για τώρα!
Φρόντισε να σου φτάσει!
Μαζί θα "σκληραγωγηθούμε" σ' αυτή τη ζωή! Μαζί!
Ποιός, Άλλωστε σε έφερε στον δρόμο μου; ΠΟΙΟΣ;





Κρατούμενο 5

Του αξίζει!

Κρατούμενο 4

Πολύ καθυστερημένο!
Κι εδώ κι εκεί!

Κρατούμενο 3

Θέμα ημερών! "Περπατάει"!

Υγ. 30 Νοέμβρη 2014

Αυτό, ήταν!

Ο χρήστης Violetta Christina Ntagkalou κοινοποίησε σύνδεσμο.

Ευχαριστούμε πολύ τους White Room για την καταπληκτική αυτή δουλειά! Ο τραμπουκισμός αποτελεί σοβαρό πρόβλημα και ευθύνεται για πολλά κρούσματα κατάθλιψης αλλα και αυτοκτονιών, εφήβων οι οποίοι " κινδυνεύουν, μες στον κόσμο αυτόν περισσεύουν ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ". Αυτό το πρόβλημα μόνο με την αγάπη και την στήριξη των δικών τους ανθρώπων μπορεί να λυθεί.Ούτε με βία στη βία ούτε με την αδιαφορία σαν να υποκρινομαστε οτι το bullying είναι κάτι ασήμαντο.Το να είσαι γονιός φέρει μεγάλη ευθύνη.Το να είσαι φίλος επίσης.Το να είσαι δάσκαλος...το ίδιο. Η αγάπη είναι το κίνητρο δραστηριοποίησης, η αγάπη και η επίλυση.Χαίρομαι πολύ που συμμετείχα σε αυτή την παραγωγή και συνεισέφερα και εγω στο να περαστεί αυτό το σπουδαίο μήνυμα!

Κρατούμενο 2 - Γκαγκάκης Μανώλης

Απ' το καλοκαίρι. Κάπου θα "κάτσει".

*****
26/12/14

Ήταν ένας άνθρωπος που δεν τον είχα γνωρίσει, αν και είμαστε απ' το ίδιο χωριό!
Διάβαζα κείμενά του σε διάφορα έντυπα, μ' άρεσε πολύ η γραφή του και με συγκινούσε πολύ και η ευαισθησία του. Από πέρυσι μού γεννήθηκε η μεγάλη επιθυμία να διαβάσω τα βιβλία του και συνάμα, να τον γνωρίσω από κοντά!
Σίγουρα, είχα απορίες! Μού συμβαίνει με ανθρώπους που δε γνωρίζω, συνήθως και που συγχρόνως θαυμάζω.
Έτσι, ήρθε το καλοκαίρι, πήγα για διακοπές στην Ζαγορά, δανείστηκα όσα βιβλία του ήταν εκεί, στα ράφια της Βιβλιοθήκης, τα φωτογράφησα σε θάλασσες και σε στεριές, τα διάβασα, μ' άρεσε η απλή του γραφή και τα θέματά του, μ' άρεσε και ο ρομαντισμός του, δανεικά τα βιβλία, αδύνατον να σημειώσω!
Σημείωνα άπειρες φορές στα χαρτάκια μου, πότε φράσεις και πότε ερωτήσεις για διευκρινήσεις κάποιων κειμένων.

...Κάποια ωραία μέρα, ενώ ακόμα ήμουνα εκεί, του τηλεφώνησα.
"Δε γίνεται σήμερα, αύριο", "δε μπορώ εγώ αύριο", "τότε μεθαύριο", κάτι απρόοπτο στο "μεθαύριο", πάει η ευκαιρία της συνάντησης, όσο ήμουνα στο χωριό!

"Μην ανησυχείς! Κατεβαίνω τον Νοέμβρη στον Βόλο για χειμώνα, θα βρεθούμε!"

Δεν ανησυχούσα. Ανυπομονούσα, κι όλο έχανα τις σκόρπιες σελίδες μου! Είχα επιστρέψει ήδη, προ πολλού και τα βιβλία!
Νέες ερωτήσεις, νέα πρόχειρα χαρτάκια, έτσι, για πυξίδα, γιατί ήξερα άλλωστε, πια ήταν τα βασικά που ήθελα να τον ρωτήσω και μετά, όπου μας έβγαζε η συζήτηση.
Δεν είμαι άλλωστε και δημοσιογράφος! Ότι κάνω, αφορά τον τρόπο που ζω και κινούμαι, κι αν θεωρήσω ότι απ' αυτά πρέπει "κάτι" να δημοσιευτεί και να μείνει, το κάνω. Αν όχι, απλά το ζω και ανήκει μόνο σε μένα.

Ήρθε ο Νοέμβρης και πέρασε, με πολλά τηλέφωνα. "Αύριο μπορείς;" Αλλά, "δε μπορώ εγώ..."
"Τάδε μέρα, μπορώ!"
"Κι εγώ μάλλον. κατά τις 12; Πώς θα σε γνωρίσω; Εγώ θα φοράω μια τραγιάσκα..."
"Εγώ είμαι μια βαμμένη ξανθιά, θα με γνωρίσετε..."

Να μην τα πολυλογώ, ακυρώθηκε λόγω απροόπτων, πάλι το ραντεβού, κι ήρθε μια ωραία νύχτα, που χτύπησε το τηλέφωνο, κι εγώ ήμουνα ήδη, μπρονζέ! Δεν πέτυχε όπως ήθελα το χρώμα, τώρα;
"Αύριο, μπορείς στις 12;"
Δεν υπήρχε δε μπορώ, με τίποτα!
Ας έμενα και μια μέρα μπρονζέ, χάρη αυτού του ανθρώπου! Χαλάλι του!
Τώρα; Νέα χαρτάκια, νέες ερωτήσεις, πιο φρέσκιες! Η επικαιρότητα, άλλωστε, τρέχει!

...Πήγα. Τον περίμενα. Ήρθε. Δεν ασχολήθηκε με τρίχες, ούτε κι εγώ. Τις ξέχασα μαζί του και δε μ' ένοιαξε που εκείνος ήθελε να περπατήσουμε στην παραλία, με πυκνό ψιλόβροχο!
Δεν ήθελε ομπρέλα, δε φορούσε και τακούνι, είχε και γρήγορο βάδιν!
Εγώ, τί να ήθελα;
Μόνο να είμαι δίπλα του, να μού μιλάει, να τον ακούω, να τον ρωτάω, να μου απαντάει.

...Κι η βροχούλα έπεφτε και μας είχε κάνει και τους δυο μούσκεμα, εξωτερικώς.
Κάποια στιγμή έβγαλα ομπρέλα, για να προστατεύσω εκείνον! Θα ήμουνα υπεύθυνη που τον καθυστερώ, κι αν κρύωνε;
Πέρα απ' τις προφορικές ερωτήσεις, τον ρώτησα αν θέλει να μού απαντήσει και στα σκονάκια μου.
Τρεις σελίδες, παρακαλώ, με υποερωτήσεις, χώρια τις σφήνες!
...Δέχτηκε. Στην αρχή, μού τις απαντούσε περπατώντας!
Και να μην έχεις τρίτο χέρι, λέει, να κρατήσεις και δυο σημειώσεις, μη και ξεχάσεις, κάποια σημαντική απάντηση!
Και να μη τολμάς, να πεις ΚΙΧ για μηχανή, φώτος και βιντεάκια!
Εκεί, στα βαθιά της τσάντας, κι αυτή, για να μάθει να σέβεται τους "ξεχωριστούς" ανθρώπους!

...Κι εκεί που οι ερωτήσεις, μπορεί και να τον τρόμαξαν, μπορεί να είχαν και "μεδούλι", τον είδα να με αντιμετωπίζει σαν δημοσιογράφο, να σταματά το περπάτημα, να με κοιτά κατάματα και να μού απαντά, από μέγα βάθος και ειλικρίνεια της καρδιάς του!

...Εκεί, και "ντράπηκα" για την επιμονή μου και το θράσσος μου να τον συναντήσω, εκεί, χάρηκα και συγκινήθηκα ταυτόχρονα, που ο Θεός έπλασε και χάρισε στα μέρη μας, έναν τόσο ωραίο, Άνθρωπο!

...Κι ύστερα, ενώ η βροχούλα ακόμα έπεφτε, έπρεπε να χωρίσουμε, γιατί είχε πάει ήδη, πολύ μεσημέρι!

...Κι εκεί, στον αποχαιρετισμό, "στο χάρηκα" και στο "να ξαναβρεθούμε", βγήκε απ' τα βάθη της ψυχής του, η τελευταία του φράση, που μ' έστειλε από κει που ήρθα... αλλά και στα ουράνια, για την χαρά, να έχω την τιμή, να γνωρίσω από κοντά, κι εγώ αυτόν τον τόσο ταπεινό και ταλαντούχο Άνθρωπο!

"Δε θα δημοσιεύσεις τίποτα απ' αυτά που είπαμε! Εκτός, αν τα δω, πρώτα. Είμαι χαμηλών τόνων άνθρωπος και δε θέλω πολλά... Εκτός, αν θέλεις, να μου τις δώσεις γραπτώς, να σου απαντήσω γραπτώς, και μετά..."

!!! Σοκ και δέος! "Τίποτα, κύριε Μανώλη μου, Τίποτα!Μου αρκεί η όλη τιμή, να σας γνωρίσω! Δε θέλω να σας κουράσω ξανά, για τίποτα και για κανέναν! Η επόμενη συνάντηση θα είναι, μόνο, για να χαρώ εγώ την παρέα σας και την φιλοσοφία σας!"

"Πάμε;"
"Σας πειράζει να μείνω, να φωτογραφίσω λίγο την θάλασσα.... " (τουλάχιστον;)
"Όχι. Εγώ, θα πάρω από δω, άλλωστε, το λεωφορείο!"

****
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ, ΚΥΡΙΕ ΜΑΝΩΛΗ!
"ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ", ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΧΑΡΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΚΥΡΙΕ ΜΑΝΩΛΗ!
ΝΑ ΣΑΣ ΕΧΕΙ Ο ΘΕΟΣ, ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ!

******


Και το όνομα του κυρίου: 
Picture
Γεννήθηκε στο Χορευτό Ζαγοράς ανάμεσα στο Πήλιο και το Αιγαίο. Σπούδασε Χημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε στην Μέση εκπαίδευση και στο Υπουργείο Εμπορίου, κυρίως στο Βόλο. Παραιτήθηκε πρόωρα από το δημόσιο και ασχολήθηκε - πρακτικά, με διαλέξεις και συγγραφικά - με θέματα περιβαλλοντικά, λαογραφικά, ιστορικά, ναυτικά, αλιευτικά κ.α..
Συνεργάστηκε και συνεργάζεται με οκτώ τοπικά περιοδικά και εκδόσεις. Τιμήθηκε από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας (Κεντρικό Λιμεναρχείο Βόλου - 1990), από την τοπική περιβαλλοντική οργάνωση (2000), από την Ένωση Ελλήνων Χημικών (2003) και από την Ακαδημία Αθηνών (2002) "για την μακροχρόνια δράση του στον τομέα της προστασίας του περιβάλλοντος στην ευρύτερη περιοχή του Πηλίου".
Τα έργα του (ολιγοσέλιδα τευχίδια) που εκδίδει "ιδίας δαπάναις" σε ελάχιστο αριθμό αντιτύπων, διανέμει δωρεάν σε σχολεία, βιβλιοθήκες, φορείς, φίλους του.

Έργα:
  • Η Φαμίλια Ρίγγα: Ταξιδιάρικα πουλιά, 2011
  • Πηλιορείτικα Καλύβια, 1998
  • Νίκος Καββαδίας, 1999
  • Ψάρεμα με δυναμίτες, 2000
  • Ψαροκουβέντες, 2001
  • Ιστορίες για ξέμπαρκους, 2002
  • Νικόλαος Κρήτσκης, 2003
  • Ο Πολιτισμός του Ξύλου, 2006
  • Η Θάλασσα ανήκει στα ψάρια, 2006
  • Ρεμπέτικες νότες της Agnes Hoffmann (παρουσίαση), 2008
  • Θαλάσσια ιχθυοτροφεία, 2009
  • Αρμενίζοντας με τα Ζαγοριανά καράβια (Παρουσίαση – συμμετοχή), 2010
  •  
  • ******* φώτο εκείνης της μέρας:
  •  






Στο λεωφορείο, η βρεγμένη μου ομπρέλα και οι λιωμένες πια, σελίδες μου...!

Κρατούμενο 1 - Ευχές!

Άμα το "δω", θα το δείτε κι εσείς!

***
Ήταν 14/11/14, όταν ανέβασα αυτή την ανάρτηση, λευκή, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή, θα βρω χρόνο να την γεμίσω!

Σήμερα όμως, είναι 13/12/14, γιορτάζουν πέντε Άγιοι: Άγιος Ευστράτιος , Άγιος Αυξέντιος , Άγιος Ευγένιος , Άγιος Ορέστης , Άγιος Μαρδάριος,
που σημαίνει,
γιορτάζει κι ο αγαπημένος μου οδοντογιατρός, Κύριος (και πολύ, μιλάμε),

Ορέστης Αναστασιάδης!

Επείγει να γεμίσω με λέξεις, αυτή την ανάρτηση!
Πού να τις βρω, όμως;
Είναι όλες, τόσο συνηθισμένες!

"Χρόνια Πολλά" κι Ευτυχισμένα!
Υγεία!
Ευτυχία!
Καλές δουλειές!
Να σ' έχει ο Θεός, καλά!
Να δημιουργείς!
Να βοηθάς στον πόνο του αρρώστου!
Να κάνεις τους ανθρώπους να χαμογελούν, χωρίς να ντρέπονται, χωρίς να κομπλάρουν!

"Σ' ευχαριστώ!"
Σου χρωστάω, τόσα πολλά!
Δεν είναι τα λεφτά...
Σιγά - σιγά, θα την βρούμε την άκρη μ' αυτά!
Είναι η ψυχολογική στήριξη και το "κράτημα", όταν λυγούσα.
Ήταν η υπομονή σου και η επιμονή σου, στο ότι θα λύσουμε κάθε δύσκολο πρόβλημα του στόματός μου και να, που δικαιώθηκες!
Ήταν η δική σου η προσευχή που προλάβαινε την δική μου, γιατί έχεις τη "γνώση", ότι η επιστήμη από μόνη της, δεν πετυχαίνει πάντα, έχει και τις απώλειες...

Τι να σου χαρίσω, γιατρέ μου;
Προ πολλού, είχα ζητήσει απ' τον Θεό, "να μου κόβει μέρες, να σου δίνει χρόνια", να γιατρεύεις, να ζεις, ν' αγαπάς, να πετάς, να προσφέρεις!

Είσαι στις προσευχές μου, γιατρέ μου!
Κάθε μέρα, επαυξάνω τις μέρες, τους κάνω μήνες, να ζήσεις αιώνια...

"Πέτα" ψηλά, πάντα, γιατρέ μου, με όλους τους τρόπους!
Το μπορείς και το αξίζεις!




Υγ. Συγγνώμη, για το τόσο πρόχειρο αφιέρωμα!
Δε μπορούσε να περιμένει, όμως!

συν ΚΑΤΙ (11)

Εδώ και καιρό, έχω αποφασίσει να κόψω το ίντερνετ, για να με βρω.
"Χάθηκα", πραγματικά και εννοώ το "εμένα", με "μένα".
Γι' αυτό κατέβασα (για όσο), την σελίδα με τους πολλούς φίλους και δη, τους "εκλεκτούς".
Προέκυψε τελευταία να βρω και πολύ Πατρίδα και ευτυχώς που το σκέφτηκα εγκαίρως και εξασφάλισα μια γωνιά (στο Καίτη Σταπα), για να τους βρίσκω.
Είχα και μια γωνιά για λίγους (το Κατερίνα Νόημα, ξέμεινε δηλαδή, από παλιότερη προσπάθεια και ευτυχώς και γι' αυτό, γιατί τα κουσούρια δεν κόβονται εύκολα, μάλλον μ' αυτά, Φεύγεις!) κάλεσα μερικούς φίλους, για να μαθαίνω τα νέα τους, να μη θολώνω απ' τις πολλές φωνές, να μη χάνομαι, να γνωρίζω καλύτερα, να γίνομαι πιο ουσιαστική και συνάμα, "χρήσιμη"!
Αυτό ήταν το κίνητρό μου, πάντα! Ούτε να κλέψω δόξα, ούτε να "φανώ", γιατί ξέρω... πως από δικά του "έργα"φαίνεται" κανείς, κι όχι δείχνοντας των άλλων!
Ωστόσο, κουτσά στραβά, νομίζω πως οι χαραχτήρες των ανθρώπων, αργά η γρήγορα, φαίνονται!
Τόσες ακτινογραφίες μου εδώ μέσα, εύκολα μπορώ να "κριθώ", καλώς ή κακώς ή και ενδιάμεσα: πότε καλώς, πότε κακώς!
Κουράζω, ξέρω! Ήταν μια εξήγηση που ήθελα να δώσω, προσεχώς, αν και το κέντρο του κόσμου είναι αλλού, αλλά ανάθεμα, που έτσι νοιώθω, κι όλο θέλω να εξηγώ.
Συμπέρασμα:
Νοιώθω πολύ κουρασμένη και αφόρτιστη. Σίγουρα φταίει και η υγεία, που όλο περιπλέκεται, κι άκρη δε βρίσκω. Φταίνε και τα οικονομικά, κ.λ.π. όλα όσα μάς συμβαίνουν και λυγίσαμε, γενικώς!
Εδώ και καιρό, "μετράω" τις ιντερνετικές υποχρεώσεις μου... (δικό μου, μυαλού μου κόλλημα!)
Μετρούσα δυο, τρις, κατέβαινα... περίμενα προθεσμίες και ημερομηνίες, οι μέρες περνούσαν, τις μέτραγα προχθές... γίναν πέντε, μετράω απόψε, φτάνουν τις δέκα, καλά να είμαι, να μην σταματήσουν ποτέ και να έχω κέφια να τις αυξάνω!
Όμως:
Το ήξερα πάντα, αλλά τώρα που μπήκα σ' αυτό το μονοπάτι του "εμένα", σε σχέση με τους άλλους, είδα πως, αν αδίκησα (μάλλον δεν πρόλαβα) δρόμους, τόπους, τρόπους κι ανθρώπους, ήταν το κεφάλαιο της μουσικής. Γι' αυτό και έκανα κάποια μίνι αφιερώματα αυτές τις μέρες, σε κάποιους τραγουδιστές του Βόλου.
Θέλω να πω, δεν ξεχωρίζω! Έχω παιδιά, όλους σαν παιδιά μου τους βλέπω, τους Καλλιτέχνες μας, ειδικά τους μικρότερους, ξέρω από όνειρα, ξέρω πολύ καλά, τι θα πει "να σου δώσουν βήμα" ή "να σου κόψουν βήμα", αυτό γίνεται κατά κόρον απ' τα ΜΜΕ, κι εδώ μέσα στο ίντερνετ, ανάλογα τις "παρέες", αυτό δεν αλλάζει, δυστυχώς!
Είναι θέμα "Δύναμις"!...
...Μεγάλος εχθρός, δεν τον συμπάθησα ποτέ, γι' αυτό ξέφευγα πάντα, "περπατούσα" μόνη μου  εδώ και 9 ιντερνετικά χρόνια, απ' τα πολλά "αδύναμα" παραθυράκια μου... βοηθούσα (αλήθεια, ψέμματα, νόμιζα, αποδείχτηκε δεν αποδείχτηκε, δεν έχει σημασία), προσπαθούσα να αναδείξω, τουλάχιστον, ότι, όποιον ή όποια, σε μένα "έλαμπε" το ταλέντο (του ή της) και δεν το έβλεπα να "συζητιέται".
Εγώ θα πω: "Έννιωθα πως βάζω ένα λιθαράκι"...
Έχω αποδείξεις, ότι η .... "συλλογή" μου, άξιζε, (δεν "φάνηκε" μέσα από μένα στην ώρα του... είχα "φυτέψει", όμως ελπίδες, όχι άδικα, που στην πορεία φύτρωσαν και άνθισαν, κι έχω κι άλλους "σπόρους" που περιμένω ακόμα, να τους δω ν' ανθίζουν!)
Δε σημαίνει όμως, πως δεν άξιζαν και οι "σπόροι" άλλων! Δεν είχα χρόνο να τους δω, κι αν πολλές φορές "είδα" σε κάποιες σελίδες, βλέποντας πως έχουν γύρω τους μεγάλη "δύναμη" και κατάλληλο "έδαφος", έβρισκα πως περισσεύω εγώ, στο να "βοηθήσω".
Λογικό, ξελογικό, έτσι το "έβλεπα", έτσι αντιδρούσα και φυσικά, έδινα και στίγμα απ' την σελίδα μου!
Για μένα μιλάω, για τις δικές μου μοναχικές 'δυνάμεις", γιατί πάντα επιλέγω το "μοναχός".
Οι ομάδες με "τρόμαξαν", (και δεν εννοώ τις ομάδες του γενικού καλού, αλλά τις άλλες, των "κλικών", που δεν βλέπουν "καθαρά", παρά μόνο τα συμφέροντά τους), δεν κατάφερα να "κολλήσω" καλά, ποτέ μου, σε όλη μου τη ζωή, γι' αυτό και πάντα, έφευγα...
Παράξενος άνθρωπος, ιδιότροπος, μα, αν δεν ήμουνα αυτή που είμαι, δε θα έγραφα τώρα!
Δε θα εξηγούσα!
Έτσι πάει, μαζί με την ώρα (έρχεται ο γιος μου, θα μοιραστώ το λαπ τοπ) και τις δυνάμεις μου τις σωματικές, που κραυγάζουν: ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ!

12:26
Τέλος τα σκόρπια λόγια! Αυτή η ανάρτηση μετράει ως 11, στα Εκ βαθέων μου, που προέκυψε ανάποδα και αφορμή ήταν τούτο το παιδί, που έκανα μια "κουτσή" ανάρτηση, κι ο Ιορδάνης Σιδηρόπουλος, έτρεξε να με ευχαριστήσει, δημόσια!

(ΜΗ ΜΠΕΡΔΕΥΕΣΤΕ, Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ! ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ, κι ας είναι με μικρότερα γράμματα!)

Μα, αν έχουμε τέτοια ταλέντα με συν ΚΑΤΙ, τότε, δεν καταλαβαίνω γιατί ανησυχούμε για το μέλλον!
Το μέλλον είναι εδώ, στην επαρχία και σε κάθε επαρχία!
Από δω θα φτάσει πάλι το "Καλό" και στην Αθήνα!

Ευχαριστώ, με συγκίνησες αφάνταστα, Ιορδάνη!

(Υγ.1 του τώρα, 2:21, έψαξα να βρω πόσα χρόνια πριν είχα περιγράψει το πρώτο άκουσμα της φωνής σου στην παραλία, δε βρήκα άκρη στο μέγα χάος των αναρτήσεών μου, δεν πειράζει!
Υγ.2 Αποφεύγω να επεμβαίνω σε προηγούμενες στιγμές της ζωής μου, γιατί αλλοιώνονται, επιβαλλόταν όμως να το "δω", έστω και μια φορά, γιατί τ' ανέβασα άρον άρον!
Κάτι να διορθώσεις, κάτι να αναπτύξεις, μη μας βγει και βιβλίο!
Υγ.3) Προχώρα, Ιορδάνη! Περιμένουμε με αγωνία τον νέο δίσκο! Καλοτάξιδος!)

Katerina Noima σε ευχαριστώ!
Συνομιλώντας με τον… Ιορδάνη Σιδηρόπουλο

stapakaiti.blogspot.com|Από Κατερίνα δε. στα. πα.
  • Αρέσει σε εσάς, στον Fotis Tampas και σε 29 ακόμη.
  • Katerina Noima Ιορδάνη;Τι τιμή! Προχωράτε, παιδιά, γιατί αν αδίκησα κάποιους (τόσα χρόνια που "χαζεύω" στο ίντερνετ), είναι τους τραγουδιστές του Βόλου! Ντρέπομαι... γιατί δεν με ξέρετε και θα νομίζετε πως "ψάχνομαι" για δόξα, ενώ, δεν είναι έτσι! Ιορδάνη, "ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ", όπως κι όλους τους μουσικούς μας! (και γενικά, καλλιτέχνες μας!)