Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014

Μάνος Ελευθερίου

Μάνος Ελευθερίου: «Κάτι πολύ σπουδαίο θα βγει από αυτή την ταπείνωση και την τιμωρία»

Συνέντευξη στον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη //

eleftheriouΤραγούδησε «Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα». Έγραψε «Τα τραγούδια του αγώνα», τον «Άγιο Φεβρουάριο», τραγούδια αμέτρητα που κι αυτός ο ίδιος σήμερα τ’ αγνοεί. Συνεχίζει να υπογράφει ένα ήδη τελειωμένο τραγούδι μια ζωή «Του κάτω κόσμου τα πουλιά και τα παγόνια». Έκανε στίχο προ πολλού αυτό που σήμερα ο καθένας μας ζει «Ποιος τη ζωή μου ποιος την κυνηγά». Ο ποιητής Μάνος Ελευθερίου, πενήντα χρόνια Τραγούδι.  Και συνεχίζει να γράφει, επιμένοντας «Το μέλλον θα ‘ρθει». Περισσότερα, σε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο» με τον τίτλο «Τα λόγια και τα χρόνια» [1963-2013, Τα τραγούδια], που είναι ποίηση και τραγούδι κι η ιστορία του τόπου μαζί. Για αυτά τα χρόνια και για τα τραγούδια, τα χαμένα και τα κερδισμένα μάς μίλησε πρόσφατα ο ίδιος ο ποιητής.

-Κύριε Ελευθερίου, από πότε ξεκίνησε το ταξίδι σας με την ποίηση; Ποιοι ποιητές σας επηρέασαν;
Ήμουν δεκαπέντε χρονών όταν έγραψα ομοιοκατάληκτο ποίημα. Δεν ήξερα τότε ότι υπήρχε και ελεύθερος στίχος. Ως εκείνη τη στιγμή οι ποιητικές μου αποσκευές μου ήταν όσα ποιήματα υπήρχαν στα Αναγνωστικά του σχολείου δεν θυμάμαι ούτε ποιήματα ούτε όσα απήγγειλα στις γιορτές της 25ης Μαρτίου όταν ήμουν στο δημοτικό σχολείο, στην Ερμούπολη. Αργότερα τα πράγματα άλλαξαν. Διάβασα μανιακά. Πρέπει όλοι και όλα να με επηρέασαν. Έτσι κυκλοφόρησε η πρώτη μου ποιητική συλλογή, σε ελεύθερο στίχο, στα 1962. Ήμουν τότε 24 χρονών. Από τους μεγάλους ποιητές διδάχτηκα πέρα από την τεχνική, κυρίως τη σκηνοθεσία των προσώπων ενός ποιήματος. Αυτό με κυνηγάει μέχρι σήμερα.

-Πέρα από την ποίηση, έχετε γράψει περισσότερα από 400 τραγούδια. Υπάρχει κάποια συγγένεια μεταξύ της στιχουργικής και της ποίησης;
Υπάρχει βέβαια διαφορά. Το τραγούδι δεν σηκώνει νεφελώδεις καταστάσεις. Πρέπει κάθε στίχος να είναι όσο το δυνατό πιο απλός και καίριος. Αλλά απλός και καίριος χρειάζεται ιδίως στην ποίηση. Οπότε; Πάντως τα νεφελώματα τα ’κρυψα για ορισμένους συνθέτες, π.χ. «Θητεία», του Μαρκόπουλου, ή στα τέσσερα τραγούδια του Χατζιδάκι, στον κύκλο του «Αλκιβιάδη».

-Πριν από μήνες εκδόθηκε σε συλλογή τα τραγούδια σας με τον τίτλο «Τα λόγια και τα χρόνια , 1963-2013», εκδόσεις Μεταίχμιο. Πώς νιώθετε μετά από μια πορεία πενήντα χρόνων στο τραγούδι ;
Το δυσάρεστο είναι ότι «πέρασαν τα χρόνια σαν το σκοτεινό ποτάμι», όπως γράφω σ’ ένα τραγούδι του Θεοδωράκη. Ξέρω ότι κάμποσα τραγούδια μου, με τη συνδρομή βέβαια της μαγείας της μουσικής και της έξοχης ερμηνείας τους θα ακούγονται για πολλά χρόνια ακόμη. Αυτό είναι παράσημο. Αναγνώριση ότι έδωσα λίγη χαρά και ανάταση σε ορισμένους συνανθρώπους μου. Δεν αναφέρω τίτλους και ονόματα γιατί πολλοί θα εξαγριωθούν και θα με κυνηγήσουν. Μπορώ όμως δίχως φόβο να αναφέρω το τραγούδι «Τα λόγια και τα χρόνια» του Μαρκόπουλου.

-Πώς καταφέρατε να συλλέξετε όλα αυτά τα τραγούδια; Έχετε αρχειοποιήσει τα τραγούδια σας;
Τα τραγούδια που κυκλοφόρησαν έως το 1995 τα είχε καταγράψει ο συνθέτης Σπύρος Κουρκουνάκης από τους δίσκους του αρχείου μου. Δουλειά εξοντωτική όπως καταλαβαίνετε. Αν δεν είχα αυτή τη «μαγιά» θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί η έκδοση. Ευτυχώς είχα την πρόνοια και κράτησα σ’ ένα ντοσιέ τους στίχους που κυκλοφορούσαν από το 1996 έως το 2013. Παρ’ όλα αυτά υπήρχαν κενά και λάθη. Την τάξη στο χάος την έβαλε ο θαυμάσιος επιμελητής Δημήτρης Παπακώστας. Η καλή δουλειά ενός επιμελητή είναι το μισό βιβλίο.

-«Έχασα τη μικρή ζωή μου κι όλη μου η ψυχή μου μια πληγή που πρέπει να σε ξαναβρώ σ’ αυτό το δύσκολο καιρό;» Γιατί η μουσική εξακολουθεί να είναι θεραπευτική και αναλγητική για τον λαό μας;
Για όλους τους λαούς έτσι είναι. Και το νανούρισμα και το μοιρολόι τραγούδια είναι. Αλίμονο αν περίμεναν οι άνθρωποι «θεραπεία» από τους ηγέτες τους. Μου κάνει όμως εντύπωση ότι τα τελευταία χρόνια σταμάτησαν οι λαϊκοί ποιητές να κυκλοφορούν και τα σατιρικά και τα «δραματικά» στιχάκια τους για πρόσωπα και σημαντικά γεγονότα που τράνταξαν το Πανελλήνιο. Αν η περίπτωση π. χ. του παρ’ ολίγο πρωθυπουργού και απατεώνα είχε συμβεί την περίοδο του Μεσοπολέμου, κάθε περίπτερο θα πουλούσε ένα βιβλιαράκι με στίχους που θα αναφέρονταν σ’ αυτή την περιπέτεια. Οι Έλληνες θα διάβαζαν αυτά τα στιχάκια επί καιρό και θα ξεκαρδίζονταν. Ήταν πράγματι μια άλλους είδους θεραπευτική αγωγή στα βάσανα το βίου. Μακάρι να μπορούσα να γράψω κι εγώ παρόμοια σατιρικά στιχάκια. Εδώ δεν είναι να γράψεις μόνο πέντε η δεκαπέντε στίχους. Πρέπει να γράψεις μις έμμετρη κωμωδία, που να σπάει κόκαλα σε κάθε στροφή.

-Μεγαλώσαμε με τα τραγούδια σας αλλά πιο πολύ γνωρίζαμε τους τραγουδιστές που τα τραγουδούσαν. Γιατί ο στιχουργός είναι πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας;
Ο κόσμος δίνει σημασία σε ό,τι ακούγεται και όχι σε ό,τι γράφεται. Η απόκρυψη του ονόματος του στιχουργού έγινε στον τόπο μας μόνο για τους συνθέτες του λαϊκού τραγουδιού. Αυτό γινόταν διότι αγόραζαν τους στίχους από τους πεινασμένους στιχουργούς και τους παρουσίαζαν ως δικούς τους. Έκαναν και κάτι άλλο. Αναγνώριζαν (μερικοί) τον στιχουργό αλλά στον δίσκο δεν γραφόταν το όνομά του. Ο στιχουργός έπαιρνε τα ποσοστά του από την εταιρεία ως πνευματική ιδιοκτησία, στην οποία είχε κατατεθεί το όνομα του πραγματικού στιχουργού. Αλλά και εδώ τα ποσοστά ήταν μόνο το 25% . Τέτοια ξεφτίλα. Πολύ αργότερα μπήκαν πολλά πράγματα στη θέση τους, αλλά οι παλιοί στιχουργοί είχαν φύγει για δροσερούς τόπους του Παραδείσου. Μου είναι δύσκολο να σκεφτώ ότι πήγαν στην Κόλαση, αν και πολλοί έκαναν τις βρωμιές τους. Τι έκαναν; Μα αγόραζαν στίχους από τους συναδέλφους τους και τους πουλούσαν ως δικούς τους στην τετραπλάσια τιμή! Στην αποκατάσταση των ερευνητών φιγουράρει μόνο το δικό τους όνομα!

-Πότε γίνεται διαχρονικό ένα τραγούδι;
Αυτό κανείς δεν το ξέρει εκ των προτέρων. Γράφει ένα τραγούδι όσο καλύτερα μπορείς και το πετάς στο πέλαγος. Αν ταξιδέψει λίγο καλώς. Αλλιώς βουλιάζει. Αυτή είναι και η μοίρα των περισσοτέρων τραγουδιών. Ξεχνιούνται. Ορισμένα όμως έχουν το κοκαλάκι της νυχτερίδας και ξαναβγαίνουν στον αφρό. Αρχίζουν μια σταδιοδρομία που ούτε την φαντάζεσαι. Μια τέτοια νεκρανάσταση όμως σημαίνει ότι είναι και πετυχημένο το τραγούδι και εκδικείται τώρα τον προσωρινό θάνατό του που οι «κακοί άνθρωποι και η βρωμερή τύχη » του επιφύλαξαν. Τίποτα απ’ όλα αυτά. Η μοίρα του είναι να ξεχαστεί. Κάνει σταδιοδρομία για τρεις με τέσσερις μήνες και αποσύρεται αξιοπρεπώς στη λήθη. Θα το θυμηθούν ύστερα από χρόνια μερικοί ραδιοφωνικοί μουσικοί παραγωγοί και θα ακουστεί ως δείγμα ενός καιρού και ενός συνθέτη. Και το καπάκι στο μπαούλο που κλείνει αυτή τη φορά οριστικά «στριγγλίζει» . Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση πράγματι να ανακαλυφθεί ένα τραγούδι καλό ουσιαστικά, πολύν καιρό μετά την κυκλοφορία του. Αυτό το ‘φαγε το πλήθος ων άλλων τραγουδιών. Και αυτό θα έχει διαφορετική τύχη. Αμέσως θα περάσει στο ρεπερτόριο πολλών τραγουδιών, πολλών μουσικών παραγωγών, πολλών ακροατών και θα συνεχίζει για χρόνια τη ζωή του. Αραιά κι αυτό θα ακούγεται αλλά συνεχώς.

eleytheriou1-Σήμερα που η οικονομική κατάσταση είναι άσχημη πολλές φορές ακούμε το τραγούδι σας «Ποιος τη ζωή την κυνηγά». Και αναρωτιέμαι κ. Μάνο Ελευθερίου ποιος αλήθεια τη ζωή μας κυνηγά;
Όλοι και όλα την κυνηγούν. Το τραγούδι γράφτηκε το 1971, στη δικτατορία. Το ‘στειλα στον Μίκη Θεοδωράκη με τη Μαρία Δημητριάδη, στο Λονδίνο και ο Μίκης μελοποίησε την ίδια μέρα και τα τέσσερα τραγούδια που του έστειλα ανάμεσά τους και αυτό. Αργότερα πέρασαν στα «Τραγούδια του Αγώνα». ¨Όταν τηλεφωνήθηκα με τον Μίκη μου είπε, γελώντας, ότι περίμενε 44 τραγούδια και όχι τέσσερα! Τώρα όπως λέτε είναι άσχημη η κατάσταση λόγω κρίσης. Τότε ήταν χούντα και δικτατορία. Τώρα πολλοί άνθρωποι στερούνται τα πάντα. Στην πατρίδα μου (και όχι μόνο) την περίοδο 1880-1930 υπήρχαν χιλιάδες άνθρωποι που ζούσαν μόνο με «άρτον και κρόμμυον». Πολλοί ούτε μ’ αυτά. Ίδια ήταν η κατάσταση και η πρώτη μεταπολεμική περίοδος. Γι’ αυτό κι εγώ ξανάρχισα να γράφω πολιτικά τραγούδια. Ελπίζω να είναι καλύτερα από το συγκεκριμένο που αναφέρατε. Θα λείπει μόνο η μαγική μουσική του Μίκη. Τι να κάνουμε; Αν θέλετε να δείτε πώς αλλιώς γράφω τώρα διαβάστε το στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Εντευκτήριο», της Θεσσαλονίκης, ή στο διαδίκτυο. Τίτλος του: «Γεύμα με τον Φραντς Κάφκα».

-Σήμερα οι νέοι τραγουδοποιοί δεν μπορούν να εκδώσουν τα τραγούδια τους. Ποια είναι η κατάσταση στην ελληνική δισκογραφία;
Δεν υπάρχουν εταιρείες δίσκων, όπως τις ξέραμε και δεν υπάρχουν δισκάδικα. Αν δύο τρεις εταιρείες αποφασίσουν να βάλουν χρήματα και να εκδώσουν ένα δίσκο, απαιτούν από τον καλλιτέχνη, συνθέτη και τραγουδιστή, ποσοστά από το μεροκάματο που παίρνουν στα νυχτερινά κέντρα και από τις συναυλίες. Όπως ακριβώς οι νταβατζήδες. Αν δεν ξέρετε τη λέξη ανοίξετε λεξικό. Πρέπει βέβαια να τα δηλώσω στην εφορία, αν και οι νταβατζήδες , οι σοβαροί, τα τσακώνουν μαύρα. Τους νεότερους τραγουδοποιούς τους βλέπω και μαραίνεται η καρδιά μου. Εκδίδουν ιδίοις εξόδοις τα σιντί τους. Τι να εισπράξουν; Και τι να αποσβέσουν; Και πώς να τα κυκλοφορήσουν και να γίνουν γνωστά τα τραγούδια τους; Να υπογραμμίσω εδώ ότι πολλά νέα παιδιά «δανείζονται» από τη σύνταξη του πατέρα τους για να καλύψουν τα έξοδα της έκδοσης. Δεν μπορεί. Κάτι πολύ σπουδαίο θα βγει από αυτή την ταπείνωση και την τιμωρία.

-Με εκπλήσσει το γεγονός ότι οι νέοι μας αγαπούν τα ελληνικά τραγούδια και στις συναυλίες τα τραγουδούν με αγάπη. Αυτό δεν είναι και ένα μήνυμα ελπίδας για την νέα γενιά;
Συμφωνώ απολύτως.

-Μου άρεσε που στον πρόλογο του βιβλίου γράφετε ότι «…αυτό που ακριβώς χρειαζόμαστε είναι ακροατές…θεατές…και στη λογοτεχνία αναγνώστες με ταλέντο». Είναι εύκολο να επιτευχθεί αυτό το όνειρο κ. Μάνο Ελευθερίου;
Αυτή τη γνώμη έχω και την υποστηρίζω από καιρό!

-Σας ακούω στο ραδιόφωνο και χάνομαι στο παρελθόν του χρόνου. Μήπως η μουσική και το τραγούδι αποτελούν την χαμένη αθωότητα του μέσου Έλληνα;
Αθωότητα έχουν μόνο τα μικρά παιδιά μέχρι μια ορισμένη ηλικία.

-«Είναι αρρώστια τα τραγούδια που αγαπάς». Τι όμορφο τραγούδι και τη όμορφη εκτέλεση από την Μαρία Δημητριάδη. Μπορείτε να προβλέψετε από πριν ποια από τα τραγούδια σας θα έχουν καλύτερη επιτυχία;
Μακάρι να μπορούσε να προβλέψει κανείς την τύχη εκείνου που γράφει. Χαίρομαι όμως που αναφέρετε το όνομα της άτυχης , μεγάλης τραγουδίστριας Μαρίας Δημητριάδης. Ανάψατε ένα κεράκι στη μνήμη της. (Εγώ ήδη την ανέφερα δύο φορές!).

-Είμαι χαρούμενος που σας γνωρίζω μέσα από την συζήτησή μας. Αλήθεια αγαπάτε τις συνεντεύξεις;
Όχι γιατί νομίζω ότι απαντώ με αηδίες. Οι δημοσιογράφοι μου βάζουν πάντα δύσκολα για να γίνομαι ρεζίλι και ν’ αποκτώ συνεχώς νέους εχθρούς.

-Με ποιους συνθέτες λυπάστε που δεν συνεργαστήκατε; Για τι άλλο λυπάστε;
Λυπάμαι που δεν πλησίασα ένα σπουδαίο συνθέτη της γενιάς μου, τον Σπύρο Παπαβασιλείου και δεν του έδωσα στίχους μου. Λυπάμαι που δεν έδωσα στου Ζαμπέτα τα «ειδικά» τραγούδια που έγραφα και ήταν ό,τι ήθελε εκείνος και μετά τα ’σπασα. Λυπάμαι για πολλά. Και πιο πολύ για τα τραγούδια που έσκισα, τα οποία νόμιζα λαϊκούρες.

πηγή ΦΡΑΚΤΑΛ Fractal

Γερμανίδα μηνύει

Γερμανίδα μηνύει την Ελλάδα για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας

01/10/2014 15:00 Γερμανίδα μηνύει την Ελλάδα για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας
Η Γερμανίδα Sarah Luzia Hassel-Reusing έχει καταθέσει μήνυση στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης κατά αγνώστων «με την υποψία του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, εξαιτίας της συστηματικής και ευρείας κλίμακας βλάβης στην υγεία του Ελληνικού πληθυσμού από πρόθεση».
Η Γερμανίδα πολίτης κάνει έκκληση για συστηματική καταγραφή μαρτυριών ασθενειών που επιθυμούν να καταθέσουν τα όσα δεινά έχουν βιώσει από το 2010 και μετά.
Στην όλη προσπάθεια μετέχει το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού, το οποίο κάνει έκκληση προς όλους τους πολίτες που έχασαν τις δουλειές τους, μειώθηκε βάναυσα το εισόδημα τους (μισθοί ή συντάξεις), υπερφορολογήθηκαν, έχασαν το σπίτι τους, έζησαν χωρίς ηλεκτρικό ή/και νερό για κάποιο χρονικό διάστημα, έμειναν ανασφάλιστοι και έπαθε ζημιά η υγείας τους λόγω του ότι αποκλείστηκαν από το Εθνικό Σύστημα Υγείας ή βρέθηκαν σε οποιαδήποτε δεινή κατάσταση λόγω της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, να έρθουν σε επαφή με το ΜΚΙΕ και να καταθέσουν την μαρτυρία τους.
Όλα τα στοιχεία θα μεταφραστούν και θα αποσταλούν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης, ώστε να στηρίχθεί έμπρακτα η μήνυση που έχει καταθέσει η κυρία Sarah Luzia Hassel-Reusing και με αυτό τον τρόπο να μπειένα μικρό λιθαράκι στην απονομή δικαιοσύνης για όλα τα δεινά που έχουν περάσει οι πολίτες αυτά τα χρόνια.
Και το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ήρθε πια η ώρα τα εγκλήματα που έγιναν πάνω στις πλάτες αθώων πολιτών να πληρωθούν από όσους οδήγησαν τους πολίτες σε αυτή την απαράδεκτη κατάσταση, λέγοντας ότι λεφτά δεν υπάρχουν για την δημόσια υγεία / παιδεία / κοινωνικές παροχές, αλλά την ίδια στιγμή δίδονταν δισεκατομμύρια ευρώ σε τράπεζες και διάφορους άλλους «επενδυτές».
Όλοι όσοι πήραν, και συνεχίζουν να παίρνουν, τις πολιτικές αποφάσεις που οδηγούν στη διάλυση το Εθνικό Συστήμα Υγείας και καθημερινά εξαθλιώνουν τους πολίτες θα λογοδοτήσουν. Για να το πετύχουμε όμως χρειαζόμαστε την βοήθεια των πολιτών».
Όσοι θέλουν να καταθέσουν την μαρτυρία τους μπορούν να στείλουν μήνυμα στο mkiellinikou@gmail.com ή να καλέσουν στο 210-9631-950 τις ώρες λειτουργίας του ιατρείου ώστε οι εθελοντές του να καταγράψουν τα στοιχεία τους.
Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για την μήνυση που έχει καταθέσει η κυρία Sarah Luzia Hassel-Reusing στην ιστοσελίδα της εδώ (στην ελληνική γλώσσα).
DSCF0741

Η κομμίωση των εσπεριδοειδών και η αντιμετώπιση

Γιώτα, ο Θανάσσης ο γεωπόνος, μου είπε, πως η ασθένεια της ροδακινιάς σου λέγεται: "Κομμίωση".
(Παρακάτω, σου βρήκα απ' το γκουγκλ).
Μου είπε:
Να ξύσεις τον κορμό.
Να αγοράσεις "Υδράσβεστο".
Σε 1 και 1/2 νερό, να ανακατέψεις μία χούφτα υδράσβεστο, να γίνει σαν γιαούρτι αραιό και να βάψεις τον κορμό με μία βούρτσα ή με πινέλο.
"Καλή επιτυχία" και "Περαστικά" στην ροδακινιά σου!




Πηγή


Επί Λευκού: Η κομμίωση των εσπεριδοειδών και η αντιμετώπιση της
23/10/2003


Από το Γεώργιο Μιχαηλίδη*


Η κομμίωση είναι μυκητολογική ασθένεια που προκαλείται από είδη του μύκητα Φυτοφθόρα και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στις φυτείες. Πήρε το όνομα κομμίωση λόγω της πίσσας που παρουσιάζεται στα σημεία προσβολής. Προσβάλλει όλα τα μέρη του φυτού-κορμό, βραχίονες, κλαδιά και καρπό.

Όλες οι μυκητολογικές ασθένειες ευνοούνται από την υπερβολική υγρασία σε συνδυασμό με ευνοϊκές θερμοκρασίες. Το ίδιο συμβαίνει και με την κομμίωση. Η άριστη θερμοκρασία για ανάπτυξη της ασθένειας είναι από17°Κελσίου μέχρι 32°Κελσίου, ανάλογα με το είδος της φυτόφθορας. Ο μύκητας μπαίνει στο φυτό από πληγές που μπορούν να γίνουν με διάφορους τρόπους, καλλιεργητικά εργαλεία, χαλάζι, τομές κλαδέματος κ.λ.π. Τα σπόρια του μύκητα υπάρχουν ελεύθερα στο έδαφος. Δηλαδή για να έχουμε προσβολή πρέπει να συνυπάρχουν το παθογόνο, αρκετή υγρασία, ευνοϊκή θερμοκρασία και πληγές στα διάφορα μέρη του φυτού.

Μέτρα Πρόληψης και Θεραπείας της Κομμίωσης

Η πρόληψη είναι η καλύτερη μέθοδος για ν΄ αποφύγουμε την προσβολή. Τα μέτρα πρόληψης ξεκινούν με τη σωστή επιλογή του υποκειμένου, γιατί η ανθεκτικότητα του καθενός στην κομμίωση δεν είναι η ίδια. Στην Κύπρο χρησιμοποιείται η κιτρομηλιά, που είναι από τα πιο ανθεκτικά υποκείμενα. Ο εμβολιασμός πρέπει να γίνεται σε ύψος τουλάχιστον 50 εκ. από το έδαφος για να έχουμε γερό και ανθεκτικό κορμό. Με τα χρόνια το μπόλι χαμηλώνει με αποτέλεσμα να βρέχεται περισσότερο και να προσβάλλεται από την κομμίωση, αν ο εμβολιασμός γίνει κάτω των 50 εκ.Το κλάδεμα των δένδρων κάθε χρόνο βοηθά να υπάρχει καλός αερισμός και να αποφεύγεται ψηλή υγρασία.

Κατά το πότισμα, αν είναι δυνατόν, να αποφεύγεται η διαβροχή του κορμού.

Η συνεχής κάλυψη του κορμού και των βραχιόνων με χαλκούχα παρασκευάσματα δίνει πολύ καλή προστασία.Επίσης, ψεκασμός με χαλκούχα παρασκευάσματα ολόκληρων των δέντρων που βρίσκονται σε περιοχή με ψηλή υγρασία, μετά από χαλάζι ή μετά τη συγκομιδή. Ψεκασμός αρχές φθινοπώρου με χαλκούχα παρασκευάσματα προστατεύει την παραγωγή.

Θα πρέπει να γίνεται τακτικός έλεγχος των δέντρων, οπότε μπορούμε εύκολα να επισημάνουμε αν υπάρχει η ασθένεια, με την πίσσα που παρουσιάζεται στο σημείο προσβολής. Ιδιαίτερη σημασία έχει ο εντοπισμός της, όσο το δυνατό πιο γρήγορα.

Για θεραπεία της κομμίωσης ακολουθούμε την πιο κάτω τακτική:

Με ένα κοφτερό εργαλείο (μεγάλο μαχαίρι, σκεπάρνι, σκαρπέλλο κ.λ.π.) αφαιρούμε το φλοιό κυκλικά ξεκινώντας από το σημείο προσβολής. Αν η προσβολή είναι παλιά τότε θα έχουμε ξηρό φλοιό και το ξύλο κάτω από το φλοιό θα είναι μαύρο και ξηρό. Αφαιρώντας περιμετρικά το φλοιό, σε κάποιο σημείο φαίνεται ότι είναι χλωρός και το ξύλο μαύρο και καλυμμένο με στρώμα πίσσας. Συνεχίζοντας, ο φλοιός φαίνεται υγιής αλλά το ξύλο κάτω από το φλοιό έχει χρώμα πορτοκαλλοκίτρινο και συνεχίζοντας βρίσκουμε υγιή φλοιό και υγιές ξύλο, με χρώμα άσπρο χωρίς αλλοίωση. Αφού καθαρίσουμε το φλοιό και δούμε ότι ο ξηρός φλοιός και το νεκρό ξύλο συνεχίζουν περιμετρικά του κορμού, το δέντρο δεν έχει σωτηρία, γιατί έχει καταστραφεί το μέρος που περνούν οι επεξεργασμένες τροφές.

Μερικές φορές μπορεί, παρόλο που η προσβολή είναι περιμετρική, το δέντρο να φαίνεται υγιές. Τούτο οφείλεται στο ότι η φυτοφθόρα καταστρέφει μόνο το εξωτερικό στρώμα του ξύλου, οπότε απορροφά υγρασία από το εσωτερικό ξύλο και το δέντρο ξηραίνεται σιγά-σιγά. Αν κατά το καθάρισμα δούμε ότι σε κάποιο σημείο υπάρχει υγιής φλοιός και ξύλο, τότε γίνεται επέμβαση και θεραπεία. Αφαιρείται ο φλοιός σε όλα τα σημεία που υπάρχει η προσβολή (ξεχωρίζει εύκολα από την πορτοκαλλοκίτρινη απόχρωση του ξύλου) και ένα εκατοστό στο υγιές ξύλο. Αφού βεβαιωθούμε ότι το καθάρισμα έγινε πολύ σχολαστικά, γίνεται επάλειψη της πληγής με κατάλληλο μυκητοκτόνο. Πιο παλιά χρησιμοποιείτο διάλυμα υπερμαγγανικού Καλίου ή παρασκευάσματα χαλκού. Σήμερα υπάρχουν άλλα φάρμακα, όπως Αλλιέτ ή Ριτομύλ 5G για ριζοπότισμα Αφού περάσουν 15-20 μέρες γίνεται ξανά έλεγχος και αν δεν παρουσιαστεί πίσσα, σημαίνει ότι η επέμβαση μας ήταν επιτυχής. Αν όχι τότε επαναλαμβάνεται η ίδια διαδικασία.

Αν η προσβολή είναι περιμετρικά του βραχίονα, τότε καθαρίζεται ο φλοιός προς τα κάτω μέχρι να βρεθεί υγιές ξύλο και αφαιρείται ολόκληρος ο βραχίονας κόβοντας τον μέχρι το υγιές ξύλο. Αν η προσβολή είναι περιορισμένη γίνεται η ίδια διαδικασία όπως και στον κορμό.

.Η επέμβαση και η θεραπεία γίνεται μόλις διαπιστωθεί η προσβολή. Καθυστέρηση σημαίνει επέκταση της ασθένειας, που στο τέλος μπορεί να καταστρέψει ολόκληρο το δέντρο.

Για προσβολές σε λεπτά κλαδιά ή μετά από χαλάζι γίνεται καθολικός ψεκασμός με Αλλιέτ ή άλλο κατάλληλο μυκητοκτόνο.

Το ψέκασμα κορμών και βραχιόνων με χαλκούχα παρασκευάσματα είναι αναγκαίο, ιδιαίτερα γι΄ αυτούς που καλλιεργούν λεμόνια και γκρέιπφρουτ, που είναι τα πιο ευαίσθητα. Να γίνεται τακτικός έλεγχος για διαπίστωση τυχόν προσβολής και άμεση θεραπεία. Η γρήγορη επισήμανση επιλύει πολλά προβλήματα πολύ πιο εύκολα και με λιγότερα έξοδα. Ενα δέντρο για να μας αποδώσει χρειάζεται χρόνια. Με μιά αβλεψία ή καθυστέρηση, το χάνουμε σε μερικούς μήνες.

***********

ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΧΡΗΣΗ

  Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
  Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
στις εργασίες αποκατάστασης
του οποίου χρησιμοποιήθηκε
Υδράσβεστος της ΚΡΙΝΟΣ


Η Υδράσβεστος είναι το ίδιο προϊόν με τον ασβεστοπολτό, απλά επεξεργασμένο και ραφιναρισμένο σε μορφή λεπτότατης σκόνης, (πούδρα). Το εξευγενισμένο αυτό προϊόν χρησιμοποιείται για:
  • Αποκατάσταση βυζαντινών μνημείων,
    και νεοκλασικών κτηρίων, με τις οδηγίες
    του Υπουργείου Πολιτισμού.
  • Παραγωγή κονιαμάτων πολλών ειδών
  • Παρασκευή επιχρισμάτων
  • Eνισχυτικό υλικό για την τεχνική
    "κουρασάνι", την πατητή τσιμεντοκονία κλπ.

ΟΔΟΠΟΙΙΑ

Με  την  χρήση  της Υδρασβέστου ως επίστρωμα  στην οδοποιία επιτυγχάνεται απόλυτη σταθερότητα του εδάφους.
Η εξουδετέρωση της πλαστικότητας σε λίθινα υλικά με ανάμειξη Υδρασβέστου 1%  - 3% γίνονται άριστα για την οδοποιία αποτελέσματα όπως συνιστά η Ευρωπαϊκοί Ένωση .


ΤΡΟΠΟΙ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΑΣ
  • ΧΑΡΤΟΣΑΚΟΙ ΤΩΝ 25 ΚΙΛΩΝ
  • ΜΕΓΑΣΑΚΚΟΙ  - ΒIG BAGS 500 kgs  or  650 kgs
  • XΥΔΗΝ ΣΕ ΣΙΛΟΦΟΡΑ  ΤΩΝ 18 ΤΟΝΝΩΝ 


  Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
  Πέτρες ασβεστόλιθου, πρώτη ύλη, αφού ψηθούν
στα καμίνια γίνονται Oξείδιο του Aσβεστίου - CaO,
που με την επεξεργασία στο εργοστάσιο μας
καταλήγει σε άριστη ποιότητα
ΥΔΡΑΣΒΕΣΤΟΥ- Ca (OH ) 2



BIOMHXANIA

  • Επεξεργασία μετάλλων για την εξουδετέρωση όξινων αποβλήτων.
  • Παραγωγή λιπαντικών και συγκεκριμένα παραγωγή γράσων ασβεστίου.
  • Παραγωγή υλικών επιμεταλλώσεως σαν ρυθμιστικό pH, και συγκεκριμένα επεξεργασία των απόνερων για την καταβύθιση των βαρέων μετάλλων.
  • Βιομηχανία τροφίμων και συγκεκριμένα στην αποθήκευση και συντήρηση των τροφίμων όπου η Υδράσβεστος χρησιμοποιείται σαν μέσο απορρόφησης αερίων (π.χ., διοξείδιο του άνθρακα, CO2).
  • Καθαρισμός των Υγρών Βιομηχανικών Αποβλήτων. Συγκεκριμένα με την εφαρμογή της Υδρασβέστου επιτυγχάνεται ρύθμιση του pH των λυμάτων και εξουδετέρωση των όξινων αποβλήτων.
    Το προϊόν επιδρά επίσης σαν κροκιδωτικό μέσο για την κατακράτηση των στερεών. Η εφαρμογή της Υδρασβέστου στην επεξεργασία λυμάτων συμβάλει στην μείωση των ρύπων και στη συμμόρφωση με τις Κοινοτικές Οδηγίες ή τις κατά τόπους οδηγίες των Νομαρχιών.

ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΧΡΗΣΗ ΥΔΡΑΣΒΕΣΤΟΥ

  • Απολυμάνσεις εδαφών: Όταν το έδαφος έχει έλλειψη ασβεστίου. Η μικροβιοκτόνος δράση της σκόνης της Υδρασβέστου προστατεύει τα δέντρα (ελιές κτλ) και τα φυτά από τις ασθένειες.
  • Ασβέστωση εδαφών: Η σκόνη της Υδρασβέστου δε σβήνει μέσα στον αγρό, αλλά είναι ήδη έτοιμη για να εξουδετερώσει την οξύτητα του εδάφους. Συνιστάται η διασπορά της Υδρασβέστου πριν από τη λίπανση και το όργωμα του αγρού. Η σωστή αναλογία καθορίζεται από τους γεωπόνους ανάλογα με τη σύσταση του εδάφους και τα καλλιεργούμενα φυτά.
  • Ψεκασμοί στα ελαιόδενδρα για το Δάκο.   
    Διαλύεται η Υδράσβεστος μαζί με γαλαζόπετρα στο νερό και ψεκάζονται τα ελαιόδενδρα.
  • Απολύμανση κτηνοτροφικών και πτηνοτροφικών μονάδων.
    Η χρήση της Υδρασβέστου είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος πρόληψης των ασθενειών ζώων και πτηνών.
    Είναι απαραίτητη για την απολύμανση των θαλάμων στα πτηνοτροφεία.
    Καταπολεμά την δυσοσμία.
  • Ασβέστωση δέντρων.
    Προστατεύει τα δέντρα από τον παγετό. Προστατεύει τους κορμούς των δέντρων από προσβολές μικροβίων - μυκήτων.
  • Συντήρηση φρούτων και λαχανικών.
    Η παρουσία σκόνης Υδρασβέστου στον αποθηκευτικό χώρο μειώνεται το διοξείδιο του άνθρακα που παράγεται από τα αποθηκευμένα προϊόντα και τα συντηρεί για πολύ χρόνο.
ΙΔΑΝΙΚΗ ΓΙΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ
ΜΗ ΤΟΞΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ 




Πριν γίνεις δάσκαλος, πρέπει να ξέρεις…

Πριν γίνεις δάσκαλος, πρέπει να ξέρεις…

Της Έλενας Λαζαρίδου*

Τα κυριότερα χαρακτηριστικά του επαγγέλματός μας τα ξέρεις: Εύκολο ωράριο, εργασία με πιτσιρίκια, πολλές μέρες διακοπές, τεράστια άδεια το καλοκαίρι. Ο μισθός όχι μεγάλος, αλλά καλύπτει τις βασικές σου ανάγκες. Κάπου εδώ όμως γίνεται η παρεξήγηση. Δεν πρόκειται για δημοσιοϋπαλληλίκι.

Επιλέγοντας να γίνεις δάσκαλος, δεν επιλέγεις επάγγελμα αλλά τρόπο ζωής. Η τάση για διδασκαλία θα εμποτίσει όλη σου την ύπαρξη. Η δουλειά σου δε θα εξαντλείται στο σχολικό ωράριο, θα είσαι δάσκαλος και μετά. Για να πάρεις μια ιδέα, σου δίνω μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:

 

Όλοι οι υπόλοιποι: «Επιτέλους Σαββατοκύριακο! Θα λιώσω!»

Οι δάσκαλοι: «Επιτέλους Σαββατοκύριακο! Θα ξεκουραστώ λίγο και θα ετοιμάσω υλικό και δραστηριότητες που δεν προλαβαίνω μεσοβδόμαδα!»

Όλοι οι υπόλοιποι: «Τι είναι αυτά τα σκουπίδια; Πέταξέ τα!»

Οι δάσκαλοι: «Αυτές τις κορδέλες μην τις πετάξεις, θα τις χρειαστώ για τις χριστουγεννιάτικες κάρτες. Και το πλαστικό μπουκάλι το θέλω για το πείραμα με την πίεση.»

Όλοι οι υπόλοιποι: «Τι όμορφο μέρος είναι αυτό!»

Οι δάσκαλοι: «Τι όμορφο μέρος είναι αυτό! Θα προσπαθήσω να κανονίσω επίσκεψη με τους μαθητές μου!»

Αρχίζεις να πιάνεις το νόημα; Πάμε τώρα στη δουλειά με τα πιτσιρίκια. Ευκολάκι θα μου πεις. 4 φορές το 6 μας κάνει 24 και ο Οδυσσέας έκανε 10 χρόνια να γυρίσει στην Ιθάκη. Πίστεψέ με, θα κουραστείς περισσότερο από τον Οδυσσέα. Παίρνεις στα χέρια σου ανθρώπινα πλάσματα και οφείλεις να τα κάνεις Ανθρώπους. Να είναι σε θέση να σκέφτονται, να κρίνουν, να αποφασίζουν, να διεκδικούν, να σέβονται, να αγαπούν. Να προσπαθούν για το καλό και να μάχονται το κακό.

Σαν δάσκαλος έχεις κι άλλο χρέος. Θα είσαι υποχρεωμένος να πάρεις μέρος στις μεταβολές του κόσμου. Να πασχίσεις για να τον βελτιώσεις. Να υπερασπιστείς τους αδύναμους και να διορθώσεις τις αδικίες. Να δώσεις ελπίδα, να καθοδηγείς και να εμπνέεις. Δεν έχεις δικαίωμα να λυγίσεις στις αντιξοότητες που σίγουρα θα συναντήσεις επειδή η κοινωνία βασίζεται σε πεπαιδευμένους ανθρώπους σαν εσένα. Θα το αντέξεις; Αν δεν το αγαπήσεις, δε θα «επιβιώσεις». Οτιδήποτε λιγότερο σε καθιστά ακατάλληλο. Διάλεξε καλύτερα να κάνεις κάτι άλλο.

Με δυο λόγια ο δάσκαλος είναι φλόγα και στίγμα. Πρέπει να μοιράζει τη φλόγα του και να αφήνει το στίγμα του.

Σου φαίνεται βουνό όλο αυτό; Πράγματι είναι. Υπάρχει όμως και επιβράβευση. Θα επιλέξεις στ’ αλήθεια το πιο όμορφο επάγγελμα και ξέρεις γιατί; Επειδή μόνο εμείς φεύγουμε κάθε μέρα από τη δουλειά μας κρατώντας λουλούδια στα χέρια...

·                     Η κ. Έλενα Λαζαρίδου είναι αναπληρώτρια δασκάλα και αρθρογραφεί στο μπλοκ http://protaodaskalos.blogspot.gr/

πηγή

Τι σημαινει να αγαπας μουσικο;

Τον έβλεπες στη σκηνή και έλιωνες. Λιγότερο ή περισσότερο διάσημος. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως τον κατάφερες και είναι δικός σου. Το κοινό σας ταξίδι ξεκίνησε. Δέσε τη ζώνη καλά.  Είσαι έτοιμη;
JackCampbell_Codex_8
Το να αγαπάς μουσικό σημαίνει:
Να αγαπάς το απροσδόκητο, το χαοτικό, το μη συνηθισμένο.
Να αγαπάς την τέχνη του. Το ταλέντο του. Την αυτοπεποίθησή του. Την έμπνευσή του. Ακόμα κι όταν δεν την καταλαβαίνεις.
Να συνειδητοποιείς και να κατανοείς ότι η δουλειά του είναι η ζωή του. Το πιο ειλικρινές κομμάτι του χαρακτήρα του. Χωρίς αυτήν είναι ένα τίποτα. Είναι δυστυχισμένος. Είναι απλά μισός.  Ένας μουσικός δεν παίζει απλά μουσική πάνω στη σκηνή. Την παίρνει μαζί του. Την έχει μαζί του πάντα. Κυλάει στις φλέβες του, πώς να στο πω!
Να αγαπάς το μουσικό του όργανο. Είτε αυτό είναι η κιθάρα, είτε το μικρόφωνο, είτε το βιολί, έιτε οι μπαγκέτες του. Να το προσέχεις σαν τα μάτια σου. Ή μάλλον λάθος. Περισσότερο από τα μάτια σου!
Να μη δίνεις σημασία όταν τον πιάνει τρέλα, όιστρος, έμπνευση. Όταν αδειάζει το είναι του σε κάτι. Όταν δίνεται στην παντοτινή του σύντροφο, τη μουσική. Πρόσεξε όμως. Να είσαι εκεί να τον γεμίζεις. Να τον γεμίζεις όταν αδειάζει, να τον σηκώνεις όταν πέφτει, να τον στηρίζεις όταν παραπατάει. Θα μάθεις τι σημαίνει πάθος, τρέλα, κατάθλιψη και σκοτάδι. Θα μάθεις να τα αποδέχεσαι να τα ξεπερνάς και να τα γιορτάζεις μαζί του. Τρέλα και μαγεία μαζί. Γίνεται.
Να συμβιβάζεσαι. Το να προσφέρεις την καρδιά σου σε ένα μουσικό σημαίνει αποδοχή και επιμονή. Υπομονή στα 3 λεπτά που θέλει να ακούσει ένα τραγούδι. Υπομονή  στις 100 φορές που θα παίξει ένα κομμάτι μέχρι να του αρέσει. Υπομονή στις 9 ώρες που θ θέλει να κάνει πρόβα. Υπομονή στους μήνες που θα γυρνάει τον κόσμο.
Να είσαι μόνος. Στη γιορτή σου, την Πρωτοχρονιά, στο ρεβεγιόν των Χριστουγέννων, στα γενέθλιά σου. Η δουλειά του είναι να διασκεδάζει τον κόσμο οποιαδήποτε μέρα του ζητηθεί. Ναι και του Αγίου Βαλεντίνου.  Θα συνηθίσεις να μαγειρεύεις μόνος, να βγάζεις τα σκουπίδια, να καθαρίζεις το σπίτι. Για να γυρίσει σπίτι και να ναι όλα έτοιμα. Εμμ.. έτσι στηρίζεις το όνειρο.
Να αποδεχτείς το άδειο κρεβάτι. Μέχρι το ξημέρωμα. Τα κρύα σεντόνια μέχρι να τελειώσει τη δουλειά και να είναι δίπλα σου. Και τα μοναχικά πρωινά επίσης. Ο καφές για έναν. Για έναν μουσικό δεν υπάρχουν οι πρωινές ώρες.. Δε γνωρίζει το φως το πρωινό. Δε θέλει κιόλας.
Όταν γυρνάει σε τουρ, να είσαι έτοιμη πάντα να λάβεις το ένα και μοναδικό τηλεφώνημα. Να κυκλοφορείς με το κινητό παντού. Και όταν σε πάρει να ακούγεσαι χαλαρή και χαρούμενη. Να του δείξεις ότι όλα είναι καλά και να τον ξεαγχώσεις. Να επιλέξεις προσεκτικά τις λέξεις σου. Να καταλάβει ότι του λείπεις αλλά χωρίς να νιώσει τύψεις γι αυτό.
Να προσέχεις τα λόγια του και να ακούς όλες τις λεπτομέρειες από το ταξίδι ή το τουρ του. Τις πλάκες που έκανε με τους υπόλοιπους, τα ευτράπελα. Αυτός είναι ο μικρόκοσμός του. Γι αυτον θα σου μιλήσει. Το τουρ θα τον εξαντλήσει και θα ξεχάσει πως είναι η κανονική ζωή. Γι αυτό είσαι εσύ εκεί. Για να το υπενθυμίζεις. Και όταν επιστρέφει ο ήχος από το σακίδιο που θα πέσει στο πάτωμα θα ναι η πιο ωραία μελωδία. Και εσύ θα τον ακολουθείς στο σπίτι. Γύρω γύρω σε κάθε δωμάτιο. Για να βεβαιωθείς ότι δε θα ξαναφύγει.
Να εύχεσαι να μπορείς να τον ακολουθείς στις συναυλίες και στα λάιβ του. Να εύχεσαι η δουλειά σου να σου αφήνει χρόνο να τον ακολουθείς παντού. Σαν την πιο φανατική του θαυμάστρια. Για να νιώθει την ασφάλεια ότι δυο δικά του μάτια τον παρακολουθούν. Και ξέρεις πόσο εύκολα τα αναγνωρίζει από ψηλά έτσι δεν είναι; Και εσύ έτσι όπως τον θαυμάζεις και γίνεσαι ένα με τους υπόλοιπους. Να τον ερωτεύεσαι. ΞΑΝΑ.
 Θα μάθεις τον ενθουσιασμό όπως δεν τον έχει ξαναζήσει. Και το μπέρδεμα όπως δεν το χεις ξανανιώσει. Θα μάθεις πως είναι να τον ακούς και να ανατριχιάζεις.  Θα μάθεις να ζεις στο έπακρο μαζί του. Το χαμόγελο να εναλάσσεται με δάκρυ στο λεπτό. Και η σπίθα στα μάτια να καίει. Να καίει και να σε καίει.
Να είσαι πάντα ο αφανής ηρωας. Ο δικός του ήρωας. Η δικιά του ασφάλεια όταν όλα πάνε στραβά. Η δικιά του γιορτή όταν όλα πάνε φίνα. Να είσαι ο φίλος του, η μαμά του, ο ψυχολόγος του, το κορίτσι του.
Να τον μοιράζεσαι. Φτάσαμε στα πιο δύσκολα. Τον μουσικό σου θα πρέπει να τον μοιράζεσαι. Να τον μοιράζεσαι με τους συναδέλφους του. Τα φιλαράκια του. Τους αδερφούς του. Τη μπάντα του. Αλλά και να τον μοιράζεσαι με το κοινό. Με τους δεκάδες,εκατοντάδες, χιλιάδες που θα τον δουν και θα τον χειροκροτήσουν. Με τα άπειρα γυναικεία μάτια που θα ναι πάνω του συνεχώς όταν είναι στη σκηνή. (Θα σκάνε και χαμόγελα αλλά συγκρατήσου. Αυτή είναι η γοητεία του εξάλλου.)
Το να αγαπάς ένα μουσικό σημαίνει ότι θα ζηλεύεις. Θα ζηλεύεις πάντα και θα το κρύβεις. Θα το κρύβεις όσο πιο έξυπνα μπορείς. Γιατί με από όλα τα χειροκροτήματα που θα πάρει, μετά από όλες τις καρδιές που θα κάψει.. θα γυρίσει σε σένα. ΣΕ ΣΕΝΑ.

Εξαρτημένος είναι αυτός ....

Εξαρτημένος είναι αυτός που κρέμεται από κάποιον άλλο, που ζει σαν να είναι κρεμασμένος στον αέρα, χωρίς να στηρίζεται πουθενά, σαν να είναι ένα στολίδι για εκείνον που το φοράει. Είναι εκείνος που έχει πάρει τον κατήφορο, μονίμως ατελής, αιωνίως χωρίς λύση.
Ήταν κάποιος μια φορά, που υπέφερε από έναν παράλογο φόβο: φοβόταν μήπως χαθεί μέσα στους άλλους. Όλα άρχι­σαν μια νύχτα σ’ ένα χορό μεταμφιεσμένων, όταν ήταν πολύ νέος. Κάποιος έβγαλε μια φωτογραφία όπου φαίνονταν στη σειρά όλοι οι προσκεκλημένοι. Όμως, όταν ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είδε τη φωτογραφία, δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει τον εαυτό τον. Είχε ντυθεί πειρατής, μ’ έναν επίδεσμο στο μάτι και μαντίλι στο κεφάλι, όμως, κι άλλοι πολλοί είχαν μεταμ­φιεστεί με τον ίδιο τρόπο. Είχε βάλει στα μάγουλά του έντονο κοκκινάδι και λίγο φούμο για μουστάκι, αλλά μασκαράδες με μουστάκια και στρουμπουλά μάγουλα βαμμένα με κοκκινάδι υπήρχαν αρκετοί. Είχε διασκεδάσει πολύ σ’ εκείνον τον χορό, όμως, όλοι στη φωτογραφία φαίνονταν να διασκεδάζουν πολύ. Τότε θυμήθηκε ότι τη στιγμή της φωτογραφίας ήταν αγκαλιά με μια ξανθιά, οπότε προσπάθησε να εντοπίσει τον εαυτό του μ’ αυτό το στοιχείο. Ανώφελο: πάνω από τις μισές γυναίκες ήταν ξανθιές και αρκετές απ’ αυτές χαμογελούσαν στη φωτογραφία, αγκαζέ με πειρατές.
Η εμπειρία τον επηρέασε βαθιά. Εξαιτίας αυτού του γε­γονότος, επί χρόνια δεν συμμετείχε σε καμία συνάντηση από φόβο μήπως ξαναχαθεί.
Ωστόσο, κάποια μέρα σκέφτηκε μια λύση: όπου κι αν πή­γαινε, από κει και πέρα, θα φορούσε πάντα καφέ ρούχα. Καφέ πουκάμισο, καφέ παντελόνι, καφέ σακάκι, κάλτσες και παπού­τσια. «Οπότε, αν τραβήξει κάποιος φωτογραφία, θα ξέρω πά­ντα ότι αυτός με τα καφέ είμαι εγώ» είπε μέσα του.
couv12inchanothernight_zpsbd471404
Με τον καιρό, ο ήρωάς μας βρήκε εκατοντάδες ευκαιρίες για να επιβεβαιώσει το έξυπνο κόλπο του: όταν τύχαινε να βρε­θεί μπροστά στους καθρέφτες των μεγάλων καταστημάτων κι έβλεπε τον εαυτό του ανάμεσα σε άλλους που περνούσαν από κοντά του, επαναλάμβανε με σιγουριά: «Εγώ, είμαι αυτός με τα καφέ».
Τον επόμενο χειμώνα, κάποιοι φίλοι τού έκαναν δώρο το εισιτήριο για να απολαύσει μια βραδιά σε ένα σπα. Το δέχτηκε ευχαρίστως. Δεν είχε πάει ποτέ σε ένα τέτοιο μέρος, και είχε ακούσει από το στόμα των φίλων του για τα οφέλη του σκωτσέζικου ντους, του φινλανδικού μπάνιου και της αρωματικής σάουνας.
Όταν πήγε εκεί, του έδωσαν δύο μεγάλες πετσέτες και τον οδήγησαν σ’ ένα δωματιάκι για να γδυθεί. Έβγαλε το σακάκι του, το παντελόνι, το πουλόβερ, το πουκάμισο, τα παπούτσια, τις κάλτσες… κι ενώ ετοιμαζόταν να βγάλει το εσώρουχο, πέ­φτει το βλέμμα του στον καθρέφτη και παγώνει. «Αν βγάλω και το τελευταίο μου ρούχο, θα μείνω γυμνός σαν όλους τους άλλους», σκέφτεται. «Κι αν χαθώ; Πώς θα μπορέσω να με ανα­γνωρίσω αν δεν βασιστώ στο μόνο στοιχείο που μέχρι τώρα μου έχει φανεί τόσο χρήσιμο;»
Για πάνω από ένα τέταρτο της ώρας κάθεται στα αποδυ­τήρια με το εσώρουχο φορεμένο, αναποφάσιστος, μη ξέροντας αν πρέπει να μείνει ή να φύγει… Τότε σκέφτεται ότι, αν δεν μπορεί να μείνει ντυμένος, θα μπορούσε ίσως να κρατήσει κάποιο αναγνωριστικό σημάδι. Με μεγάλη προσοχή, τραβάει μια κλωστή από το πουλόβερ του και τη δένει στο μεγάλο δάχτυλο του δεξιού του ποδιού. «Αυτό θα πρέπει να το θυμάμαι σε περίπτωση που χαθώ: αυτός που έχει μια καφέ κλωστή στο δάχτυ­λο, είμαι εγώ» μονολογεί.
freedom_by_gyaban-d4y03ct
Ήρεμος τώρα, με το σημάδι του, αφοσιώνεται στην από­λαυση του ατμού και του μπάνιου, και καθώς πάει κι έρχεται κολυμπώντας και κάνοντας βουτιές, δεν προσέχει πως η κλω­στή έχει φύγει από το δάχτυλό του και επιπλέει στο νερό της πισίνας. Κάποιος άλλος που κολυμπάει εκεί κοντά, βλέπει την κλωστή και λέει στον φίλο του: «Τι σύμπτωση! Αυτό είναι το χρώμα που πάντα ήθελα να περιγράφω στη γυναίκα μου για να μου πλέξει ένα κασκόλ. Θα πάρω την κλωστή και θα ψάξω να βρω μαλλί σ’ αυτό το χρώμα». Πιάνει την κλωστή που επιπλέει στο νερό, κι επειδή δεν έχει πού να τη φυλάξει, του έρχεται η ιδέα να τη δέσει στο μεγάλο δάχτυλο του δεξιού του ποδιού.
Στο μεταξύ, ο πρωταγωνιστής της ιστορία μας έχει δοκι­μάσει όλα όσα προσφέρει το σπα, και πηγαίνει στα αποδυτήρια να ντυθεί. Μπαίνει με αυτοπεποίθηση, σκουπίζεται, και μόλις τελειώνει βλέπει στον καθρέφτη με τρόμο ότι είναι τελείως γυ­μνός και δεν έχει την κλωστή στο πόδι. «Χάθηκα» λέει μέσα του τρέμοντας, και τρέχει έξω να ψάξει παντού για την καφέ κλωστή με την οποία θα αναγνώριζε τον εαυτό του. Μετά από λίγα λεπτά προσεκτικής αναζήτησης στον χώρο, βλέπει το πόδι τού άλλου που είχε στο δάχτυλο την καφέ κλωστή. Δειλά δειλά τον πλησιάζει και του λέει: «Με συγχωρείτε, κύριε. Εγώ ξέρω ποιος είστε εσείς. Μήπως κι εσείς θα μπορούσατε να μου πείτε ποιος είμαι εγώ;»

Ακόμη κι αν δεν φτάσουμε στο ακραίο σημείο να εξαρτόμαστε από τους άλλους για να μας πουν ποιοι είμαστε, θα βρεθούμε πολύ κοντά, αν αρνηθούμε τα μάτια μας κι αρχίσουμε να βλέπουμε μόνο με τα μάτια των άλλων.
Χόρχε Μπουκάι – Ο δρόμος της αυτοεξάρτησης
πηγή

Το χρυσόμαλλο δέρας δεν ήταν μύθος

Το χρυσόμαλλο δέρας δεν ήταν μύθος και τα Αρχαία μεταλλεία στο Πήλιο το αποδεικνύουν!!

siceylgynm502ca651bb1bb
Το χρυσόμαλλο δέρας δεν ήταν καθαρά αποκύημα της φαντασίας των αρχαίων Ελλήνων, αλλά βασιζόταν σε ιστορικά δεδομένα..... Μπορεί, δηλαδή, ο Πηλέας να ανέθεσε στον Ιάσονα να φέρει το πολυπόθητο χρυσόμαλλο δέρας, ένα ισχυρό σύμβολο εξουσίας, αλλά γιατί το δέρμα ενός τόσο κοινού ζώου θεωρείτο τόσο σημαντικό;

«Η απάντηση είναι εύκολη, αν διερευνηθεί ο τρόπος απόληψης του χρυσού από τα χρυσοφόρα ποτάμια την εποχή του Χαλκού. Ιδιαίτερα ο ποταμός Φάσις στην περιοχή της Κολχίδος (σημερινή Γεωργία) ήταν γνωστός για τις ποσότητες ψηγμάτων χρυσού που μετέφερε.

Αρχικά, η απόληψη αυτού του πολύτιμου μετάλλου γινόταν με προβιές, κυρίως προβάτων, τις οποίες βουτούσαν οι μεταλλευτές μέσα στο ποτάμι, όπου και εγκλωβίζονταν τα ψήγματα του χρυσού. Στη συνέχεια οι προβιές στέγνωναν και τινάζονταν για να συλλεχθεί ο χρυσός ή καίγονταν για να αποληφθούν οι σβόλοι του χρυσού. Με την πάροδο του χρόνου και την εξέλιξη των τεχνικών, οι προβιές τοποθετούνταν σε σταθερά ξύλινα ρείθρα μέσα στην κοίτη του ποταμού» εξήγησε ο Μάρκος Βαξεβανόπουλος, υποψήφιος διδάκτορας γεωλογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, σε διάλεξη που έδωσε πρόσφατα στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Βόλου, με θέμα: «Αρχαία μεταλλεία: Από το Πήλιο του Ιάσονα, στο Λαύριο του Πεισίστρατου».

Όπως υπογραμμίζει στην ομιλία του, το αξιόλογο στα φιλολογικά έργα για την Αργοναυτική εκστρατεία, αλλά και τον Τρωικό πόλεμο είναι ότι τα οικονομικά κέντρα της εποχής και τα γεωστρατηγικά σημεία τοποθετούνται προς την περιοχή του Εύξεινου Πόντου. «Και όχι άδικα», εξηγεί, «καθώς τα γεγονότα που περιγράφονται τοποθετούνται χρονικά περίπου στο πέρασμα από την Εποχή του Χαλκού στην Εποχή του Σιδήρου».

Πρόσφατα, στην περιοχή της Γεωργίας, μελετήθηκαν χώροι με την αρχαιότερη εξόρυξη και μεταλλουργία σιδήρου- περίπου το 1400 π.Χ. Αυτό δείχνει ότι στην ευρύτερη περιοχή του Εύξεινου Πόντου έχουμε το πέρασμα από τη μεταλλουργία του χαλκού, στη μεταλλουργία του σιδήρου. «Άρα, όχι άδικα», συμπεραίνει, «ο Ηρόδοτος τοποθέτησε τη φυλή των Χαλύβων, που επεξεργάζονταν το σίδηρο, σε εκείνη την περιοχή».

Οι αιώνες γνώσης σε θέματα μεταλλευτικής και μεταλλουργίας οδηγούν σταθερά στην ανακάλυψη της απόληψης και της χύτευσης του σιδήρου. Πιθανότατα, οι ταξιδευτές της εποχής μεταφέρουν στον ελλαδικό χώρο τις γνώσεις για το νέο μέταλλο. Η νέα εποχή θα σημαδευτεί από τα πιο ισχυρά, πιο γερά στην κρούση, σιδερένια όπλα.
Όπως πιθανολογεί, άλλωστε, ο κ.Βαξεβανόπουλος, η λεγόμενη «Κάθοδος των Δωριέων» έχει σχέση με την κάθοδο της γνώσης σε θέματα μεταλλευτικής και μεταλλουργίας. «Ας μην ξεχνάμε ότι ο βασικός μοχλός της οικονομίας και των επιμέρους λειτουργιών της ήταν η κατοχή των μετάλλων και των μεταλλοφόρων περιοχών» διευκρινίζει.

Αρχαία μεταλλεία στο Πήλιο

Ο Ιάσονας, όμως, δεν ξεκίνησε από μία περιοχή, χωρίς γνώσεις μεταλλευτικής και μεταλλουργίας. Οι κάτοικοι της αρχαίας Ιωλκού γνωρίζουν το χρυσό και το χαλκό, ως μέταλλα. Το Πήλιο μέχρι πρότινος δεν ήταν γνωστό για την παρουσία χρήσιμων μετάλλων. «Κι όμως», αναφέρει ο υποψήφιος διδάκτορας, «από την περιοχή της Ζαγοράς μέχρι το χωριό Καλαμάκι Πηλίου έχουν βρεθεί πάνω από 30 μεταλλοφόρες περιοχές με έντονη την παρουσία ορυκτών του σιδήρου, του μολύβδου και του χαλκού». Μάλιστα, στο χωριό Ξουρίχτι, ανακαλύφθηκε αρχαίο υπόγειο μεταλλείο με συνολικό μήκος διαδρόμων πάνω από 100 μέτρα, ενώ στη γύρω περιοχή, έντονη είναι η παρουσία επιφανειακών εκμεταλλεύσεων.

«Μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε ότι η εξάντληση των τοπικών μεταλλοφοριών, υπήρξε η κύρια αφορμή για την οργάνωση εκστρατειών σε υπερπόντιες περιοχές. Η αναζήτηση νέων και πλούσιων μεταλλοφοριών χαλκού και χρυσού, πιθανώς, ήταν η κύρια αιτία των αποστολών, ίσως και των επιμέρους πολεμικών συγκρούσεων» εκτιμά.

Αρχαίο Λαύριο

Σημείο σταθμός στην ιστορία του Λαυρίου είναι για τον κ. Βαξεβανόπουλο, το 546 π.Χ., οπότε και επιστρέφει ο Πεισίστρατος από την εξορία του. Από το Παγγαίο και τη Θράκη, όπου είχε εξοριστεί, φέρνει μαζί του έμπειρους μεταλλευτές των μεταλλείων του Παγγαίου και της Σκαπτής Ύλης και πλέον το Λαύριο αρχίζει να γνωρίζει ιδιαίτερη ακμή. Ξεκινά η διάνοιξη δαιδαλωδών στοών, που συνδέονται με την επιφάνεια με κατακόρυφα φρεάτια. Το 483 π.Χ. θα ανακαλυφθεί μία ιδιαίτερα πλούσια μεταλλοφορία που θα οδηγήσει στην οικονομική άνθηση της Αθήνας. Από τις προσόδους αυτής της ανακάλυψης, ο Θεμιστοκλής θα πείσει του Αθηναίους να ναυπηγήσουν 200 τριήρεις, με τις οποίες νίκησαν τον Περσικό στόλο στη ναυμαχία της Σαλαμίνας.

«Άρα, αντιλαμβανόμαστε ότι ακόμη και η πορεία της ιστορίας εξαρτάται από την εξέλιξη της μεταλλευτικής δραστηριότητας, αφού αυτή ορίζει τους πυλώνες της οικονομίας και κατ' επέκταση της πολιτικής» προσθέτει, χαρακτηρίζοντας το Λαύριο ως «την πρώτη βιομηχανική επανάσταση προ Χριστού».

Γενικότερα πάντως, μεγάλα μεταλλευτικά κέντρα της αρχαιότητας θεωρούνται η Θάσος, η απέναντι της Θάσου περιοχή της Σκαπτής Ύλης, το όρος Παγγαίο, το όρος Άγκιστρο, η Βορειοανατολική Χαλκιδική, η Σίφνος και η Μήλος. Σε όλες αυτές τις περιοχές υπάρχουν δεκάδες αρχαίες υπόγειες στοές εξόρυξης μεταλλεύματος, οι οποίες, όμως, δεν έχουν μελετηθεί ενδελεχώς, με αποτέλεσμα την έλλειψη βασικών στοιχείων και την καταστροφή πολλών στοών, καταλήγει ο κ.Βαξεβανόπουλος.

Η συγκέντρωση καπακιών

Βόλος: Η συγκέντρωση καπακιών του Σωματείου «ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΥ» για την αγορά αναπηρικών αμαξιδίων

1966327_725461390859754_4605234490860736846_o
Μια προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από λίγους μήνες απέδωσε τους πρώτους της καρπούς.... Ο Πρόεδρος του «ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΥ» κ. Κωνσταντίνος Κουσουτζής, την Τετάρτη 1η Οκτωβρίου, εισέπραξε από τον κ Σακούλα Γεώργιο Α. ΑΕ-Πλαστικά Είδη, στον οποίο παραδίδονταν τα καπάκια για ανακύκλωση, το ποσό των 300,00 Ευρώ που αντιστοιχούν στην συγκέντρωση 540.000 καπακιών ή ενός (1) περίπου τόνου.

Το Σωματείο, με τα χρήματα αυτά θα αγοράσει αναπηρικά αμαξίδια, ορθοπεδικά είδη, αναλώσιμα και άλλα χρήσιμα είδη που έχουν ανάγκη τα μέλη μας που δεν έχουν ασφάλιση ή τη δυνατότητα να τα αγοράσουν.

Η όλη προσπάθεια συνδυάζει την οικολογική-περιβαλλοντική αλλά και την ανθρωπιστική ευαισθητοποίηση των συμπολιτών μας, παιδιών, συλλόγων και επαγγελματιών.

Το Δ.Σ. θα ήθελε να ευχαριστήσει ιδιαίτερα την κ. Αγγελική Ιωαννίτη-Κουζίνα Αλληλεγγύης, αρωγό μέλος του Σωματείου μας χωρίς τη βοήθεια της οποίας και την αμέριστη συμπαράσταση της δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί η συγκεκριμένη δράση.

Οι ενδιαφερόμενοι συμπολίτες μας, σύλλογοι, σχολεία και επαγγελματίες μπορούν να επικοινωνούν απευθείας με το Σωματείο στο τηλέφωνο 2421044828 κάθε Δευτέρα απόγευμα ώρες 18:00-20:00 & Παρασκευή πρωί 11:00-13:00 ή στα κινητα 6976158678 & 6972852094 ή στο mail ippokampos.volos@yahoo.com και στη σελίδα μας στο FaceBook <<ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΣ>>.
 

Οι ομορφιές του Πηλίου σε αφιέρωμα αυστριακής εφημερίδας

Οι ομορφιές του Πηλίου σε αφιέρωμα αυστριακής εφημερίδας

Στην πασίγνωστη για τον ήλιο, τις παραλίες και τη θάλασσα, Ελλάδα, στη χερσόνησο του Πηλίου την άνοιξη και το φθινόπωρο οι πεζοπόροι και οι ποδηλάτες βρίσκουν αυτό που αναζητούν, ακόμα και να κολυμπήσουν στα νερά του Αιγαίου μέχρι τον Νοέμβριο, τονίζεται σε αφιέρωμα στη Θεσσαλία, και ειδικότερα στο Πήλιο, με τον χαρακτηριστικό τίτλο "Στα μονοπάτια των αρχαίων Ελλήνων", που δημοσιεύει η αυστριακή εφημερίδα "Ομπερεστεράιχισε Νάχριχτεν".

Υπάρχει, επίσης, μια αναλυτική παρουσίαση του παραδοσιακού γαστρονομικού πλούτου που μπορεί να απολαύσει ο επισκέπτης του Πηλίου και της Θεσσαλίας, ιδιαίτερα στα παραδοσιακά τσιπουράδικα, ενώ περιγράφονται οι δυνατότητες για μια σειρά από αθλητικές δραστηριότητες, τις οποίες η περιοχή άρχισε να προσφέρει οργανωμένα από το 2008, όπως πεζοπορία, ορειβασία, ποδηλασία, τοξοβολία.


Πολλοί είναι οι παραθεριστές που επισκέπτονται το Πήλιο μετά τη θερινή περίοδο, σημειώνεται στο δημοσίευμα, επισημαίνονται πως αποτελεί πρόβλημα το γεγονός ότι οι απευθείας πτήσεις από την Αυστρία και τη Γερμανία σταματούν στα μέσα ή το αργότερο τέλη Οκτωβρίου και ξαναρχίζουν τον Μάιο, ενώ πολλά μπορεί να κάνει κανείς εκεί τόσο το φθινόπωρο όσο και την άνοιξη.

"Από τον Βόλο και το κοντινό αεροδρόμιο το Πήλιο απέχει μόλις μία ώρα, με τα ορεινά χωριά στη δυτική πλευρά του -προπάντων η γραφική Μακρινίτσα και η Πορταριά, το πρώην εμπορικό κέντρο- να προσφέρονται ως ενδιάμεσος σταθμός, ενώ χαρακτηριστικό όλων των χωριών είναι οι κεντρικές πλατείες με τους τεράστιους υπεραιωνόβιους πλατάνους τους, αρκετοί με ηλικία 1.000 χρόνων.

Καστανιές, πλατάνια και οξιές, βρίσκονται κατά μήκος των λιθόστρωτων δρόμων που ενώνουν τα χωριά μεταξύ τους, ενώ πάνω από το χωριό Χάνια σε υψόμετρο 1.200 μέτρων της πυκνόφυτης χερσονήσου, βρίσκονται χιονοδρομικές εγκαταστάσεις, που το 2010 και 2013 είχαν χιόνια για πολλές εβδομάδες".

Αναφέρεται επίσης ότι, όπως σε κάθε παραθέριση στην Ελλάδα έτσι και στο Πήλιο, ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει και τη θάλασσά του, στους μικρούς κόλπους και τις παραλίες με χαλίκια και άμμο, ενώ επισημαίνεται πως στην περιοχή του Αγίου Ιωάννη, όπως και στα νησιά Σκιάθος και Σκόπελος, γυρίστηκαν σκηνές της ταινίας "Μάμμα Μία".

Το αφιέρωμα συμπληρώνεται με διάφορες πληροφορίες ως προς την πρόσβαση με απευθείας πτήσεις από τη Βιέννη προς τον Βόλο, αλλά και μέσω Θεσσαλονίκης με τα τακτικά δρομολόγια τρένων και λεωφορείων, αλλά και με προτάσεις για ημερήσια εκδρομή και επίσκεψη των Μετεώρων.

http://www.news.gr/