Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2014

Αγάπη και εγωισμός: Δύο αιώνιοι αντίπαλοι!

Αγάπη και εγωισμός: Δύο αιώνιοι αντίπαλοι!

Αρκετά εγκλήματα έγιναν με καλές προθέσεις. Ή θα ρίξεις τον εγωισμό ή θα ρίξεις την αγάπη. Όσο αυξάνει ο εγωισμός , τόσο μπλοκάρει η αγάπη.
Όσο μικραίνει ο εγωισμός, τόσο αυξάνουν οι προϋποθέσεις να ανθήσει και να αναπτυχθεί η αγάπη. Έχουμε καλές προθέσεις, ζήλο για ιεραποστολή, διάθεση για προσφορά? έχουμε υψώσει όμως και το ντουβάρι του εγωισμού , που συχνά αναχαιτίζει το δρόμο προς την αγάπη.
Μπαίνει ανάμεσα στους καλοπροαίρετους και σπάει την αρμονία των σχέσεων.
Στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη τελείται μια πάλη μεταξύ του εγωισμού και της αγάπης. Ο ιερέας και ο Λευίτης προσπερνούν τον πληγωμένο άνθρωπο, διότι φοβούνται μήπως πάνε καθυστερημένα στη δουλειά τους και τους «κράξει» το αφεντικό. Προτάσσουν τον εγωισμό και όχι την αγάπη. Αν έκαναν περίπατο στο δρόμο, οπωσδήποτε θα ασχολούνταν με τον πληγωμένο από τους ληστές οδοιπόρο. Ο Σαμαρείτης όμως, που φαίνεται πως η ζωή του τον είχε τσαλακώσει αρκετά, δεν σκέφτηκε το ίδιο. Σκύβει στον πληγωμένο και εικάζω πως έκανε περίπου τους εξής λογισμούς: «Είμαι που είμαι ξεφτιλισμένος στη ζωή μου, μια ξεφτίλα από το αφεντικό ας φάω. Δεν βαριέσαι. Δεν χάλασε ο κόσμος. Το εγώ μου θα κοιτάξω τώρα, να μην τσαλακωθεί, ή τον συνάνθρωπό μου που είναι μισοπεθαμένος», και έτσι προτάσσει την αγάπη και όχι τον εγωισμό. Κάθε φορά που ξεκινάμε να εκδηλώσουμε την αγάπη, θα πρέπει να γνωρίζουμε πως δίχως την ταπείνωση η αγάπη μας δε θα έχει διάρκεια. Γρήγορα θα τρακάρει πάνω στον εγωισμό μας . Μη γένοιτο.
Απ’ το Ευαγγέλιο βγαίνει το εξής συμπέρασμα: Ο Χριστός θα μπορούσε να μας πει: «Παιδιά μου, κρατήστε την αγάπη σας για το σόι σας, τους φίλους σας, τους αδελφούς σας, όμως τη θεϊκή αγάπη θα την εκδηλώνετε μόνο σε ανθρώπους από τους οποίους δεν προσδοκάτε τίποτα», δηλαδή σε αρρώστους, ξένους, φυλακισμένους, πεινασμένους.
Αυτοί οι δεύτεροι θα μας βάλουν στον Παράδεισο. Είναι οι μεγάλοι ευεργέτες μας. Με τους άλλους λειτουργούμε ιδιοτελώς. Κάτι έχουν , το οποίο εμείς προσδοκούμε να πάρουμε , αφού τους ευεργετούμε. Ο Κύριος, γνωρίζοντας την αδυναμία της ανταπόδοσης , θέλησε να μας προστατέψει. Γι’ αυτό μας προτρέπει: «Όταν ετοιμάζετε τραπέζι για γεύμα, να καλείτε ανθρώπους φτωχούς και αγνώστους που δεν μπορούν να σας το ανταποδώσουν. Τότε θα έχετε την ανταπόδοση από τον Θεό» (βλ. Λουκ. Ιδ΄12-14 ) .
Από το βιβλίο: “Πληγωμένες Σχέσεις Ένθεες Συνθέσεις” – ΑΡΧΙΜ. ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΚΩΤΣΟΠΟΥΛΟΣ
πηγή

Το Πνεύμα δεν αγαπά ούτε πολλές συναναστροφές, ούτε φιλίες! (!!!!!!)

Το Πνεύμα δεν αγαπά ούτε πολλές συναναστροφές, ούτε φιλίες! Όλα αυτά να τα αποφεύγεις. 

Posted: Οκτωβρίου 24, 2014 at 6:19 μμ, Last Updated:
Συναναστροφές
Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης
Θέλεις να αγαπάς πολύ τους ανθρώπους; Αγάπησε πολύ τον Χριστό μας και θα δεις πόσο θα αγαπάς και τους ανθρώπους και ας μη τους βλέπεις.Πάντοτε και τον κάθε άνθρωπον, ολίγον σε απόστασιν να κρατάς. Ήλθε; Καλώς ήλθε! Δεν ήλθε; Καλώς δεν ήλθε. Δηλαδή να είσαι απαθής.
Σε κανέναν μη λες το μυστικό σου ή τι κάνεις. Με δύο τρία λόγια, όταν σε ρωτούν, να κόβεις, να τελειώνεις.
Μη δένεις τον νου σου με άνθρωπο. Μη λέγεις τους λογισμούς σου και το μυστικό σου εις κανένα! Οι άνθρωποι μεταβολή παίρνουν. Το μυστικό σου σε κανέναν! Διότι οι άνθρωποι μεταβάλλονται.
Μη θυμώνετε, θα σας ειρωνευτούν, θα υποφέρετε. Εσείς μη φοβάσθε. Σας προσφέρουν δηλαδή πιπέρι, να δίδετε ζάχαρη. Εγώ πιπέρι δεν έχω να σκέπτεστε, ζάχαρη έχω, ζάχαρη δίδω.
Αυτό που λείπει σήμερα γενικά, είναι η γνώσις, η λογική, η ευσέβεια. Ο κόσμος σήμερα είναι ξετρελαμένος. Δεν γνωρίζει τι κάνει, δεν γνωρίζει τι θέλει! Σήμερα ένας φαίνεται καλός, αύριο πίπτει, χαλάει, δεν αναγνωρίζει και ο ίδιος τον εαυτό του. Δύσκολα να βρεις άνθρωπο αμετάβλητον. Άλλοι πάλι, παντού, αλλού τρέχουν για να βρουν χαρά και ηρεμία, μόνον στον Χριστόν μας δεν τρέχουν. Πάντως βέβαια, λέγουν οι Πατέρες, μηδένα προ του τέλους μακάριζε άλλα και μηδένα προ του τέλους απέλπιζε! Να παρακαλέσομεν τον Θεόν να μας λυπηθεί και να μας ελεήσει.
Επικοινωνίες κόψε! Σε φθάνουν τα δικά σου!
Οι άλλοι, ότι γράμματα ξέρουν, αυτά και σου λένε. Τα δικά τους ζουν, τα δικά τους ξέρουν, αυτά σου λένε. Τα δικά σου δεν τα ζουν, δεν τα ξέρουν, δεν τα αγαπούν! Πώς λοιπόν αφού δεν γνωρίζουν τη γλώσσα σου, θέλεις να σου μιλήσουν!
Μη υποδεικνύεις, διότι, διδασκαλία δίχως θέλησιν του άλλου, έχθρα είναι και γίνεται αμαρτία και σε κείνον που ακούει και δεν κάνει και εσύ στεναχωρείσαι και ταράζεσαι.
Στον άλλο να λέγεις τόσα, όσα νομίζεις ότι θα σηκώσει, όχι περισσότερα.
Να μη θυμώνετε. Να γλυκαίνετε με την ζάχαρη σας, δηλ. με τον καλόν σας λόγο τον άλλο. Κάθε άνθρωπος έχει κάποιο χάρισμα. Βρες το χάρισμά του και επαίνεσέ τον. Χρειάζεται και ο έπαινος (προς τόνωσιν) και η καλοσύνη και η αγάπη. Τότε ο άλλος και πολύ καλός να μη είναι, διά την τιμήν, τον έπαινο, την αγάπη που του εκδηλώνουν ελέγχεται και γίνεται καλύτερος.
Αγάπησε την ησυχία και τη σιωπή. Ν” αποφεύγεις κατά το δυνατόν τους ανθρώπους.
Όλους ν” αγαπάς, άλλα και κανένα μη αγαπάς, δηλαδή με κανένα μη δένεται ο νους σου εκτός του Χριστού μας.
agioritikovima.gr
πηγή
πηγή

Γιατί δε χαμογελούσαν στις παλιές φωτογραφίες;

Το ήξερες; Γιατί δε χαμογελούσαν στις παλιές φωτογραφίες;

Posted: Οκτωβρίου 24, 2014 at 6:55 μμ, Last Updated:
Γιατί τα ζευγάρια του στις φωτογραφίες του 19ου αιώνα ήταν σχεδόν… ανέκφραστα;
Ο Αμερικανός συγγραφέας Mark Twain είχε γράψει για αυτό το νιόπαντρο ζευγάρι της φωτογραφίας, που δείχνει σαν να το έχουν στείλει σε… καταναγκαστικά έργα: «Η φωτογραφία είναι το πιο σημαντικό έγγραφο και δεν υπάρχει τίποτε πιο καταδικαστικό από ένα ανόητο χαμόγελο που θα μείνει εκεί για πάντα».
Την άποψη αυτή του Twain υποστήριζαν φυσικά και άλλοι στην εποχή του, οι οποίοι πίστευαν ότι το χαμόγελο κάνει τον άνθρωπο να δείχνει… γελοίος. Όπως και παλαιότερα στους πίνακες – πορτραίτα (παράδοση την οποία «κληρονόμησε» η φωτογραφία) δύσκολα θα δει κανείς κάποιον με μειδίαμα στο πρόσωπο.
«Τον 17ο αιώνα στην Ευρώπη ήταν διαδεδομένη η άποψη ότι αυτοί που χαμογελούσαν πλατιά ήταν οι φτωχοί, οι έκφυλοι, οι μεθυσμένοι και όσοι ήταν στο χώρο της διασκέδασης» ανέφερε σε άρθρο του ο καλλιτέχνης, συγγραφέας και λέκτορας στη Σχολή Καλών Τεχνών του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ Nicholas Jeeves.
Τα χαμόγελα θεωρούνταν ότι παραβίαζαν τα όρια της ευπρέπειας.
Το 1703 ένας Γάλλος συγγραφέας είχε γράψει περιφρονητικά για «ανθρώπους που σηκώνουν το πάνω τους χείλος τόσο ψηλά, που… σχεδόν φαίνονται τα δόντια τους». «Και όχι μόνο είναι αγενές –συνέχισε- αλλά γιατί να το κάνουν; Αφού η Φύση μάς έδωσε χείλια για να τα κλείνουμε».

Πώς να καθαρίσετε τα ρόδια, τσάκα - τσάκα!

Πώς να καθαρίσετε τα ρόδια, τσάκα - τσάκα!
Πηγές  πολλές, γι' αυτό κατέληξα στην πηγή της πηγής!

Ποιες είναι οι αισθήσεις της ψυχής και του σώματος;

Ποιες είναι οι αισθήσεις της ψυχής και του σώματος; (Αγίου Ιωάννη Δαμασκηνού)

Δημοσιεύθηκε: 24 Οκτωβρίου 2014 Κατηγορίες: Άγιοι - Πατέρες - Γέροντες, Ορθόδοξη πίστη
 Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (περ. 676 – 4 Δεκεμβρίου 749) εικ: δια χειρός Ειρήνη Ηλιάδου

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (περ. 676 – 4 Δεκεμβρίου 749)
εικ: δια χειρός Ειρήνη Ηλιάδου
Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου
Πέντε αισθήσεις έχει η ψυχή και πέντε το σώμα. Οι ψυχικές αισθήσεις, είναι νους, διάνοια, γνώμη, φαντασία, και αίσθηση. Οι σοφοί τις ονομάζουν και δυνάμεις. Οι σωματικές αισθήσεις είναι τούτες. Όραση, όσφρηση, ακοή, γεύση, αφή.
Λόγος Ψυχοφελής και θαυμάσιος
Αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού
Πρέπει να ξέρουμε ότι ο άνθρωπος είναι διπλός, δηλαδή από σώμα και ψυχή, και έχει διπλές τις αισθήσεις και διπλές τις αρετές τους.
Πέντε αισθήσεις έχει η ψυχή και πέντε το σώμα. Οι ψυχικές αισθήσεις, είναι νους, διάνοια, γνώμη, φαντασία, και αίσθηση. Οι σοφοί τις ονομάζουν και δυνάμεις. Οι σωματικές αισθήσεις είναι τούτες. Όραση, όσφρηση, ακοή, γεύση, αφή. Γι αυτό και διπλές είναι οι αρετές, διπλές και οι κακίες.
Ώστε αναγκαίο είναι να γνωρίζει καθαρά ο κάθε άνθρωπος, πόσες είναι οι ψυχικές αρετές και πόσες οι σωματικές. Και ποια είναι τα ψυχικά πάθη και ποια τα σωματικά πάθη.
Ψυχικές αρετές είναι πρώτα οι τέσσερις γενικότερες αρετές, οι οποίες είναι, ανδρεία, φρόνηση, σωφροσύνη, και δικαιοσύνη. Από αυτές γεννιούνται οι ψυχικές αρετές, πίστη, ελπίδα, αγάπη, προσευχή, ταπείνωση, πραότητα, μακροθυμία, ανεξικακία, χρηστότητα, αοργησία, θεία γνώση, ευφροσύνη, απλότητα, αταραξία, ειλικρίνεια, η χωρίς έπαρση διάθεση, η αφιλαργυρία, η συμπάθεια, ελεημοσύνη, μεταδοτικότητα, αφοβία, αλυπία, κατάνυξη, σεμνότητα, ευλάβεια, επιθυμία των μελλοντικών αγαθών, πόθος της βασιλείας του Θεού και επιθυμία της θείας υιοθεσίας.
Σωματικές αρετές ή μάλλον εργαλεία των αρετών, που όταν γίνονται με γνώση κατά το θέλημα του Θεού και μακριά από κάθε υποκρισία και ανθρωπαρέσκεια, κάνουν τον άνθρωπο να προκόβει στην ταπείνωση και την απάθεια, είναι οι εξής.
Εγκράτεια, νηστεία, πείνα, δίψα, αγρυπνία, ολονύκτια στάση, στην προσευχή, συνεχής γονυκλισία, αλουσιά, χρήση ενός μόνου ενδύματος, ξηροφαγία, το να τρώει κανείς αραιά, να πίνει μόνο νερό, χαμαικοιτία, φτώχια, ακτημοσύνη, αποφυγή περιποιήσεως, καλλωπισμού, αφιλαυτία, μόνωση, ησυχία, το να μην βγαίνει κανείς έξω, στέρηση, αυτάρκεια, σιωπή, το να κάνει κανείς εργόχειρο με τα χέρια του, και κάθε κακοπάθεια και σωματική άσκηση, και άλλα τέτοια, τα οποία, όταν είναι το σώμα εύρωστο και ενοχλείται από τα σαρκικά πάθη είναι αναγκαιότητα και ωφελιμότατα. Όταν το σώμα είναι εξασθενημένο και έχει, με την βοήθεια του Θεού, νικήσει τα πάθη, δεν είναι αναγκαία, γιατί η αγία ταπείνωση και η ευχαριστία τα αναπληρώνουν όλα.
Τώρα πρέπει να κάνουμε λόγο και για τις ψυχικές και σωματικές κακίες, δηλαδή τα πάθη.
Ψυχικά πάθη είναι η λήθη, η ραθυμία και η άγνοια.
Από τα τρία αυτά σκοτίζεται το μάτι της ψυχής, δηλαδή ο νους, και κυριεύεται από όλα τα πάθη, τα οποια είναι:
Ασέβεια, κακοδοξία, δηλαδή η κάθε αίρεση, βλασφημία, θυμός, οργή, πικρία, οξυθυμία, μισανθρωπία, μνησικακία, καταλαλιά, κατάκριση, λύπη χωρίς λόγο, φόβος, δειλία, φιλονικία, ζήλια, φθόνος, κενοδοξία, υπερηφάνεια, υποκρισία, ψεύδος, απιστία, πλεονεξία, φιλοϋλία, εμπαθής προσκόλληση σε κάτι, σχέση με γήινα πράγματα, ακηδία, μικροψυχία, αχαριστία, γογγυσμός, οίηση, δολιότητα, αναίδεια, αναισθησία, κολακεία, υπουλότητα, ειρωνεία, διβουλία, συγκατάθεση σε αμαρτήματα του παθητικού μέρους της ψυχής, και συνεχή μελέτη αυτών, περιπλάνηση των λογισμών, η μητέρα των κακών φιλαυτία και η ρίζα όλων των κακών η φιλαργυρία, κακοήθεια και πονηρία.
Σωματικά πάθη είναι. Γαστριμαργία, λαιμαργία, απόλαυση, μέθη, λαθροφαγία, ποικιλότροπη φιληδονία, πορνεία, μοιχεία, ασελγεία, ακαθαρσία, αιμομιξία, παιδεραστία, κτηνοβασία, κακές επιθυμίες και όλα τα παρά φύση αισχρά πάθη. Κλοπή, ιεροσυλία, ληστεία, φόνος, η κάθε σωματική άνεση και απόλαυση των θελημάτων της σάρκας, και μάλιστα όταν έχει υγεία το σώμα.
Μαντείες, οιωνισμοί, κλυδωνισμοί, αγάπη για στολίδια, κομπασμοί, νωθρότητες, καλλωπισμοί, φτιασιδώματα του προσώπου, αξιοκατάκριτη αργία, φαντασιώσεις, τυχερά παιχνίδια, η εμπαθής παράχρηση των τερπνών του κόσμου, η φιλοσώματη ζωή που παχαίνει το νου, και τον κάνει γήινο και κτηνώδη, και δεν τον αφήνει να σηκωθεί προς το Θεό και προς τις εργασίες των αρετών.
Ρίζες όλων αυτών των παθών και πρωταίτιες είναι η φιληδονία, η φιλοδοξία, και η φιλαργυρία από τις οποίες γεννιέται κάθε κακό.
Δεν αμαρτάνει ποτέ ο άνθρωπος, αν πρωτύτερα δεν υπερισχύσουν και δεν τον κατακυριεύσουν οι δυνατοί γίγαντες που αναφέρει ο σοφότατος ασκητής Μάρκος, δηλαδή η λήθη, η ραθυμία, και η άγνοια.
Αυτές τις γεννά η ηδονή, η καλοπέραση, και η αγάπη της δόξας των ανθρώπων και του περισπασμού. Πρώτη αιτία όλων αυτών και κακή μητέρα είναι, η φιλαυτία, δηλαδή η παράλογη αγάπη του σώματος κι εμπαθείς προσκόλληση σ’ αυτό. Η διάχυση και η χαύνωση του νου με ευτραπελίες και αισχρολογίες προξενούν πολλά κακά και πολλές πτώσεις, όπως επίσης η θρασύτητα και το γέλιο.
Πρέπει επίσης να γνωρίζουμε ότι η εμπαθής φιληδονία είναι πολύμορφη και πολύτροπη, και είναι πολλές οι ηδονές που εξαπατούν την ψυχή, όταν δεν είναι στερεωμένη στο Θεό με νίψη και θείο φόβο, και δεν φροντίζει για την εργασία των αρετών με αγάπη προς τον Χριστό. Γιατι είναι παρά πολλές οι ηδονές που τραβούν προς τον εαυτό τους τα μάτια της ψυχής. Είναι οι ηδονές των σωμάτων, των χρημάτων, των απολαύσεων, της ραθυμίας, της εξουσίας, της φιλαργυρίας, της πλεονεξίας.
Και φαίνονται όλες αυτές ότι έχουν λαμπερά πρόσωπα και αξιαγάπητα, ικανά να προσελκύσουν εκείνους που παθαίνονται, για όλα αυτά, και δεν έχουν σφοδρό έρωτα προς την αρετή και δεν υπομένουν τη σκληρότητά της. Κάθε σχέση, με τα γήινα και η κάθε προσκόλληση σε αυτά προξενεί ηδονή και ευχαρίστηση σ` αυτόν που την έχει, και αποδεικνύει ότι είναι ανώφελο και βλαβερό, το επιθυμητικό μέρος της ψυχής όταν είναι εμπαθές, επειδή εξαιτίας του, εκείνος που στερείται κάτι που ποθεί, υποτάσσεται στο θυμό, στην οργή, στη λύπη και στην μνησικακία.
Αν τώρα μαζί με την εμπαθή προσκόλληση, επικρατήσει και κάποια έστω μικρή συνήθεια, αλίμονο! Κάνει τότε εκείνο που κυριεύτηκε από αυτήν να ακολουθεί διαρκώς την παράλογη αυτή εμπαθή προσκόλληση αναίσθητα και χωρίς θεραπεία, με την ηδονή που είναι κρυμμένη μέσα σ` αυτή.
Είναι πολυσχιδής η ηδονή της επιθυμίας, όπως προείπαμε. Δεν αρκείται μόνο στην πορνεία και τις άλλες σωματικές απολαύσεις, αλλά ζητεί και τα λοιπά πάθη.
Αφού, σωφροσύνη είναι όχι μόνο η αποχή από την πορνεία και τις σαρκικές ηδονές, αλλά να απέχει κανείς και από τις άλλες ηδονές.
Γι` αυτό εκείνος που αγαπά την φιλοχρηματία, τη φιλαργυρία και την πλεονεξία είναι ακόλαστος. Γιατι όπως ο ακόλαστος έχει έρωτα προς τα σώματα, έτσι και αυτός έχει έρωτα προς τα χρήματα. Ή μάλλον, αυτός είναι πιο ακόλαστος, αφού δεν έχει τόσο βία από την φύση να τον σπρώχνει σ` αυτά.
Γιατί αμαθής ηνίοχος δεν είναι εκείνος που δεν μπορεί να δαμάσει το άγριο και δυσάγωγο άλογο, αλλά εκείνος που δεν μπορεί να κρατήσει το ήμερο και ήσυχο άλογο. Και από παντού φαίνεται ότι είναι περιττή και όχι φυσική η επιθυμία των χρημάτων, γιατι δεν βιάζεται σ’ αυτήν ο άνθρωπος από τη φύση, αλλά από την κακή του προαίρεση. Γι’ αυτό και αμαρτάνει ασυγχώρητα εκείνος που νικάται εκούσια από την φιλοχρηματία.
Ώστε πρέπει να γνωρίζουμε καλά ότι η φιληδονία δεν έγκειται μόνο στην τρυφή και στην απόλαυση των σωμάτων, αλλά σε κάθε τρόπο και πράγμα που το αγαπά κανείς με πάθος και με την προαίρεση της ψυχής του.
Και για να γνωρίζονται καθαρότερα τα πάθη που αφορούν στα τρία μέρη της ψυχής, προσθέτουμε και τα παρακάτω με συντομία.
Η ψυχή διαιρείται σε τρία μέρη, το λογιστικό, το θυμικό, και το επιθυμητικό.
Του λογιστικού αμαρτήματα είναι αυτά: Απιστία, αίρεση, αφροσύνη, βλασφημία, αχαριστία, και οι συγκαταθέσεις των αμαρτημάτων, οι οποίες γίνονται από το παθητικό μέρος.
Η ίαση και η θεραπεία αυτών των κακών, είναι η αδίστακτη πίστη στο Θεό και τα αληθινά και χωρίς πλάνη ορθόδοξα δόγματα της ευσέβειας, η αδιάκοπη μελέτη των λόγων του Πνεύματος, η καθαρή και αδιάλειπτη προσευχή, και η ευχαριστία προς το Θεό.
Τα αμαρτήματα του θυμικού είναι τα εξής:
Η ασπλαχνία, το μίσος, η ασυμπάθεια, η μνησικακία, ο φθόνος, ο φόνος και η συνεχής αυτών και των παρομοίων μελέτη.
Η ίαση και θεραπεία είναι η φιλανθρωπία, η αγάπη, η πραότητα, η φιλαδελφία, η συμπάθεια, η ανεξικακία και η καλοσύνη.
Του επιθυμητικού τα αμαρτήματα είναι τα εξής:
Η γαστριμαργία, η λαιμαργία, η οινοποσία, η πορνεία, η μοιχεία, η ακαθαρσία, η ασελγεία, η φιλοχρηματία, η επιθυμία της κενής δόξας, και η επιθυμία χρυσού και πλούτου και σαρκικών απολαύσεων.
Η ίαση και η θεραπεία αυτών είναι η νηστεία, η εγκράτεια, η κακοπάθεια, η ακτημοσύνη, το σκόρπισμα των χρημάτων στους φτωχούς, η επιθυμία των μελλόντων εκείνων αγαθών, ο πόθος της βασιλείας του Θεού και η επιθυμία της θείας υιοθεσίας.
Τώρα πρέπει να κάνουμε λόγο για την διάγνωση των εμπαθών λογισμών, από τους οποίους γίνεται η κάθε αμαρτία.
Οκτώ είναι οι βασικοί λογισμοί της κακίας:
1. ΤΗΣ ΓΑΣΤΡΙΜΑΡΓΙΑΣ
2. ΤΗΣ ΠΟΡΝΕΙΑΣ
3. ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ
4. ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ
5. ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ
6. ΤΗΣ ΑΚΗΔΙΑΣ
7. ΤΗΣ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑΣ
8. ΤΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ.
Το να μας παρενοχλούν ή να μην μας παρενοχλούν οι οκτώ αυτοί λογισμοί, αυτό δεν είναι στην εξουσία μας. Το να επιμένουμε όμως σε αυτούς ή να μην επιμένουμε, να κινούμε τα πάθη ή να μην τα κινούμε αυτό είναι στην εξουσία μας.
Στους λογισμούς αυτούς διακρίνουμε τα εξής:
ΠΡΟΣΒΟΛΗ, ΣΥΝΔΥΑΣΜΟ, ΠΑΛΗ, ΠΑΘΟΣ, ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ, ΕΝΕΡΓΕΙΑ, ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ.
Προσβολή είναι η απλή υπόμνηση του διαβόλου. «Κάνε τούτο ή εκείνο» όπως συνέβη στο Κύριο και Θεό μας. «Πες να γίνουν αυτές οι πέτρες ψωμιά» Ματθαίος 4,3. Αυτό, όπως είπαμε, δεν είναι στην εξουσία μας.
Συνδυασμός είναι η παραδοχή του λογισμού που μας υποβάλλει ο εχθρός, και με ένα τρόπο, η μελέτη του πονηρού λογισμού και ηδονική συνομιλία με την προαίρεσή μας.
Πάθος είναι η έξη που δημιουργείται από τον συνδυασμό του λογισμού που υποβάλει ο εχθρός, και η κατά κάποιο τρόπο συνεχής μελέτη και φαντασία.
Πάλη είναι η αντίσταση στο λογισμό που γίνεται ή προς κατάργηση του πάθους που αυτός περιέχει – δηλαδή του εμπαθούς λογισμού – ή προς συγκατάθεση, καθώς λέει ο Απόστολος:«Η σάρκα επιθυμεί κατά του πνεύματος και το πνεύμα κατά της σαρκός, και αυτά είναι αντίθετα μεταξύ τους». (Γαλ. 5,17.)
Αιχμαλωσία είναι η βίαιη και αθέλητη απαγωγή της καρδιάς που τυραννιέται από προηγούμενο εθισμό στην αμαρτία και μακρά συνήθεια.
Συγκατάθεση είναι η συγκατάνευση στο πάθος που περιέχει ο λογισμός.
Ενέργεια είναι η ίδια η πράξη του εμπαθούς λογισμού, στον οποίο συγκατατεθήκαμε.
Εκείνος λοιπόν που αντιμετωπίζει απαθώς το πρώτο, δηλαδή την προσβολή, ή το διώχνει αμέσως με αντίρρηση και σταθερότητα, έκοψε με μια και όλα τα επόμενα.
Η κατάργηση των οκτώ παθών ας γίνεται με τον εξής τρόπο:
Με την εγκράτεια καταργείται η γαστριμαργία.
Με τον θείο πόθο και την επιθυμία των μελλόντων αγαθών καταργείται η πορνεία.
Με την συμπάθεια προς τους φτωχούς καταργείτε η φιλαργυρία.
Με την αγάπη και την καλοσύνη προς όλους καταργείται η οργή.
Με την πνευματική χαρά καταργείται η κοσμική λύπη.
Με την υπομονή, την καρτερία και την ευχαριστία προς τον θεό καταργείται η ακηδία.
Με την κρυφή εργασία των αρετών και την συνεχή προσευχή με συντριβή καρδιάς, καταργείται η κενοδοξία.
Με το να μην κρίνει κανείς τον άλλο, ή να τον εξευτελίζει, όπως έκανε ο αλαζόνας Φαρισαίος, αλλά να νομίζει τον εαυτό του τελευταίο από όλους καταργείται η υπερηφάνεια.
Έτσι λοιπόν αφού ελευθερωθεί ο νους από τα παραπάνω πάθη και ανυψωθεί στο Θεό, ζει από εδώ τη μακάρια ζωή και δέχεται τον αρραβώνα του Αγίου Πνεύματος. Και όταν φύγει από εδώ, έχοντας απάθεια και αληθινοί γνώση, στέκεται μπροστά στο φως της Αγίας Τριάδος, και καταφωτίζεται μαζί με τους αγίους αγγέλους στους απέραντους αιώνες.
Photo by Sarolta Ban
Photo by Sarolta Ban
Η ψυχή λοιπόν όπως προαναφέραμε, έχει τρία μέρη:
1. λογισμός
2. θυμός.
3. επιθυμία.
Όταν στο θυμικό μέρος υπάρχει αγάπη και φιλανθρωπία, και στην επιθυμία καθαρότητα και σωφροσύνη, τότε ο λογισμός είναι φωτισμένος. Όταν όμως στο θυμικό μέρος υπάρχει μισανθρωπία και στο επιθυμητικό υπάρχει ακολασία, τότε ο λογισμός είναι σκοτισμένος.
Ο λογισμός τότε υγιαίνει και σωφρονεί και φωτίζεται, όταν έχει τα πάθη υποταγμένα, και θεωρεί πνευματικά τους λόγους των κτισμάτων του Θεού και ανυψώνεται προς την μακάρια Αγία Τριάδα.
Ο θυμός τότε κινείται κατά φύση, όταν αγαπά όλους τους ανθρώπους, και δεν έχει εναντίον κανενός λύπη ή μνησικακία.
Η δε επιθυμία όταν με την ταπεινοφροσύνη, την εγκράτεια και την ακτημοσύνη νεκρώσει τα πάθη, δηλαδή την ηδονή της σαρκός, και τον πόθο των χρημάτων και της πρόσκαιρης δόξας, και στραφεί προς το θείο και αθάνατο έρωτα. Γιατί η επιθυμία κινείται προς τρία πράγματα. Είτε προς την σαρκική ηδονή, είτε προς την μάταιη δόξα, ή προς απόκτηση χρημάτων. Και για την παράλογη αυτή έφεση καταφρονεί τον Θεό και τις άγιες εντολές του, λησμονεί τη θεϊκή ευγένεια, γίνεται θηρίο εναντίον του πλησίον, σκοτίζει τον λογισμό και δεν αφήνει να στραφεί και να δει την αλήθεια.
Ενώ εκείνος που απόκτησε ανώτερο φρόνημα, όπως προείπαμε, απολαμβάνει από εδώ την βασιλεία των ουρανών και ζει μακάρια ζωή αναμένοντας τη μακαριότητα που προορίζεται για όσους αγαπούν τον Θεό. Αυτής είθε ν` αξιωθούμε κι εμείς με την χάρη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αμήν.
Πρέπει να γνωρίζουμε και αυτό:
Ότι δεν μπορούμε να φτάσουμε στο μέτρο κάποιας αρετής, παρά με κοπιαστική φιλοπονία για την απόκτηση της και προσπαθώντας με όση δύναμη έχουμε σε όλη μας την ζωή, όπως λόγου χάρη για την ελεημοσύνη, την εγκρατεια, την προσευχή, την αγάπη, ή κάποια από τις γενικές αρετές.
Από αυτές, μερικώς ο καθένας ασκεί κάποια αρετή. Λ.χ. ασκεί κανείς πότε – πότε την ελεημοσύνη, αλλά επειδή την ασκεί λίγο, δεν μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ελεήμονα, κι ακόμα περισσότερο όταν δεν το κάνει αυτό καλά και θεάρεστα. Γιατί το καλό δεν είναι καλό όταν δεν γίνεται καλά.
Αλλά καλό είναι πράγματι όταν δεν απολαμβάνει εδώ το μισθό του από οποιαδήποτε αιτία, για παράδειγμα από ανθρωπαρέσκεια λόγο καλής φήμης, ή επιδίωξη δόξας, ή από πλεονεξία, και αδικία. Επειδή ο Θεός δεν ζητεί εκείνα που γίνονται και νομίζονται καλά, αλλά εξετάζει το σκοπό για τον οποίο γίνεται.
Όπως λένε και οι θεοφόροι Πατέρες, όταν ο νους λησμονήσει το σκοπό της ευσέβειας, τότε και το έργο που είναι φανερά ενάρετο, γίνεται ανώφελο. Και εκείνα που γίνονται χωρίς διάκριση και σκοπό, όχι μόνο δεν ωφελούν και αν ακόμη είναι καλά, αλλά βλάπτουν.
Το αντίθετο συμβαίνει με εκείνα που νομίζονται κακά, γίνονται όμως με θεοσεβή σκοπό. Όπως εκείνος που μπήκε στο πορνείο, και τράβηξε από εκεί την πόρνη.
Από αυτό γίνεται φανερό, ότι δεν είναι ελεήμων εκείνος που έκανε λίγες φορές την ελεημοσύνη, ούτε είναι εγκρατής εκείνος που εγκρατεύθηκε λίγο, αλλά εκείνος που παρά πολλές φορές και σε όλη του τη ζωή εργάστηκε ολικά την αρετή με ασφαλή διάκριση. Γιατι η διάκριση είναι μεγαλύτερη από όλες τις αρετές, επειδή είναι βασίλισσα και αρετή των αρετών.
Όπως πάλι και για τα αντίθετα:
Δεν λέμε πόρνο ή μέθυσο ή ψεύτη εκείνον που μια φορά γλίστρησε σε αυτά, αλλά εκείνον που πέφτει συχνά σ` αυτά και μένει αδιόρθωτος.
Κοντά σε όσα είπαμε πρέπει να γνωρίσουμε και τούτο, που είναι και αναγκαιότατο σ’ όλους εκείνους που έχουν ζήλο να κατορθώσουν την αρετή και επιμελούνται να αποφύγουν την κακία. Ότι δηλαδή, όσο η ψυχή είναι ασυγκρίτως καλύτερη από το σώμα και σε πολλά και μέγιστα σημεία είναι σπουδαιότερη και πιο πολύτιμη, τόσο οι ψυχικές αρετές (και μάλιστα εκείνες που μιμούνται το Θεό και έχουν το Όνομα του), είναι ανώτερες από τις σωματικές αρετές.
Αντίθετα πρέπει να νοούμε για τις ψυχικές κακίες, ότι διαφέρουν από τα σωματικά πάθη και ως προς τις ενέργειες τους και ως προς την έκτιση των τιμωριών που επιβάλλονται σ’ αυτές, αν και στους πολλούς, δεν ξέρω πως, αυτό τους διαφεύγει.
Γιατί τη μέθη, την πορνεία, τη μοιχεία, την κλοπή και τα παραπλήσια με αυτά, τα προσέχουν και τα αποφεύγουν, ή τα τιμωρούν, επειδή φαίνονται στους πολλούς βδελυρά. Απέναντι όμως στα ψυχικά πάθη, που είναι χειρότερα και βαρύτερα από αυτά και που οδηγούν στην κατάσταση των δαιμόνων και στην αιώνια κόλαση που τους περιμένει όσους τα ακολουθούν χωρίς διόρθωση, μένουν αδιάφοροι.
Εννοώ δηλαδή το φθόνο, τη μνησικακία, την πονηρία, την αναισθησια, την φιλαργυρία που ο Απόστολος την θεωρεί ρίζα όλων των κακών, και τα όμοιά της.
Μιλήσαμε γι’ αυτά με όλη την αμάθεια και την αφέλεια μας, κάνοντας μια ευσύνοπτη και σαφή έκθεση του λόγου περί των αρετών και παθών, για να μπορεί κανείς εύκολα να διακρίνει και να εξακριβώνει τη διαίρεση και τη διαφορά τους με ακρίβεια και σαφήνεια. Γι’ αυτό και μιλήσαμε για το καθένα με τρόπους και από πολλές απόψεις, ώστε, αν είναι δυνατόν, καμία πλευρά της αρετής ή της κακίας να μην αγνοείται.
Ακόμη για να επιδιώξουμε με χαρά τις αρετές και μάλιστα τις ψυχικές που προσεγγίζουμε στο Θεό, και για να αποφύγουμε τις κακίες με όλη μας την δύναμη.
Γιατί είναι αληθινά μακάριος εκείνος που ζητά την αρετή και την ασκεί και εξετάζει με επιμέλεια τι είναι αρετή, επειδή με αυτήν πλησιάζει τον Θεό και ενώνεται νοερά μ’ Αυτόν.
Φρόνηση, ανδρεία, σοφία, αληθινή γνώση, και πλούτος αναφαίρετος είναι κυρίως το να ανυψώνεται ο άνθρωπος με την πρακτική αρετή στην θεωρία του Δημιουργού.
Η αρετή λέγεται έτσι από το ρήμα «αιρείσθαι», γιατι είναι αιρετή και θελητή, επειδή κάνουμε αυτοπροαίρετα και θεληματικά το αγαθό, κι όχι χωρίς να θέλουμε και αναγκαστικά.
Η φρόνηση πάλι λέγεται έτσι, γιατι φέρνει στο νου τα ωφέλιμα.
Αν θέλεις, ας προσθέσουμε στον αφελή αυτό λόγο, σαν χρυσή σφραγίδα, και λίγα περί του «κατ’ εικόνα και ομοίωσιν» του πιο τιμημένου από όλα τα κτίσματα του Θεού, δηλαδή τον άνθρωπο.
Το νοερό και λογικό ζώο, ο άνθρωπος, μόνο από όλα τα κτίσματα είναι «κατ` εικόνα και ομοίωσιν» του Θεού.
Κάθε άνθρωπος λέγεται «κατ’ εικόνα Θεού» για το αξίωμα του νου και της ψυχής, δηλαδή το ακατάληπτο, το αόρατο, το αθάνατο, το αυτεξούσιο. Και ακόμη για την ικανότητα να άρχει, να τεκνοποιεί και να οικοδομεί.
«Καθ` ομοίωσιν» λέγεται για την αρετή και τις πράξεις με τις οποίες μιμείται το Θεό και έχουν το όνομα του Θεού. Δηλαδή, το να δείχνει φιλανθρωπία προς τους συνανθρώπους του, να οικτίρει, να ελεεί και να αγαπά τους συνδούλους του, να δείχνει στους άλλους κάθε ευσπλαχνία και συμπάθεια. «Να γίνετε, (λέει ο Χριστός και Θεός), σπλαχνικοί, όπως είναι σπλαχνικός και ο ουράνιος Πατέρας σας» Λουκάς 6,36.
Το «κατ’ εικόνα» το έχει κάθε άνθρωπος, γιατί ο Θεός δεν ανακαλεί τα χαρίσματά του. Το «καθ’ ομοίωσιν», όμως το έχουν σπάνιοι και μόνο οι ενάρετοι και άγιοι, οι οποίοι μιμούνται – κατά το δυνατό σε ανθρώπους – την αγαθότητα του Θεού.
Είθε κι εμείς να αξιωθούμε την υπεράγαθη φιλανθρωπία του Θεού, αφού Του φανούμε ευάρεστοι με την αγαθοεργία και γίνουμε μιμητές εκείνων που έχουν ευαρεστήσει από αιώνων τον Χριστό.
Γιατί σε Αυτόν ανήκει το έλεος και σε Αυτόν πρέπει κάθε δόξα, τιμή και προσκύνηση, μαζί με τον άναρχο Πατέρα Του, και το πανάγιο και αγαθό και ζωοποιό Πνεύμα Του, τώρα και πάντοτε και στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Βιβλιογραφία: ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
ΤΟΜΟΣ Β’, ΕΚΔΟΣΗ Δ’
Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός
Σύντομη βιογραφία
Ο Άγιος πατέρας μας Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο οποίος για τη χρυσή χάρη της διδασκαλίας του πήρε το επωνύμιο Χρυσορρόας, έζησε επί Λέοντος Ισαύρου κατά το έτος 730 μ.Χ.
Αφού έφτασε να γίνει ιερή μούσα της Εκκλησίας του Χριστού, άφησε σ’ αυτήν πάρα πολλά συγγράμματα που στάζουν ηδονή ανέκφραστη και πνευματική χάρη.
Μεταξύ αυτών είναι και ο λόγος, τον οποίον περιλάβαμε στη συλλογή, γιατί συντελεί πάρα πολύ στο σκοπό του παρόντος βιβλίου και είναι πολύ χρήσιμος σ’ αυτούς που ποθούν τη γνώση των αρετών και των κακιών, η οποία διαφεύγει τους πολλούς.
Ο λόγος αυτός διδάσκει με σαφήνεια ποιες και πόσες είναι οι αρετές και οι κακίες και σε πόσες διαιρούνται κατά είδος και κατά γένος και πώς μπορεί κανείς να αποκτήσει τις αρετές και ν’ αποβάλει τις κακίες. Και είναι ακριβώς η λυδία λίθος που διακρίνει με ακριβή γνώση το γνήσιο χρυσάφι των αρετών και το χάλκωμα των κακιών· έτσι όποιος απομνημονεύσει με ακρίβεια το λόγο αυτό, οπωσδήποτε θα γίνει σύντομα γνώστης όλων γενικώς των αρετών και των παθών.
Πηγή: Φιλοκαλία των Ιερών Νηπτικών, μεταφρ. Αντώνιος Γαλίτης,
εκδ. Το περιβόλι της Παναγίας, 1986, β’ τόμος, σελ. 298-299.
Πηγή: Αέναη επΑνάσταση- sophia-siglitiki.blogspot.gr 
πηγή μου

Η ιστορία του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου πολιούχου της Θεσσαλονίκης

Η ιστορία του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου πολιούχου της Θεσσαλονίκης

Ο Ιερός Ναός του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου ανεγέρθη στα μέσα του 5ου αι. από τον έπαρχο του Ιλλυρικού, Λεόντιο, πάνω στον τάφο του Αγίου, ο οποίος μαρτύρησε ως χριστιανός με το στρατιωτικό αξίωμα του ανθυπάτου επί αυτοκράτορος Μαξιμιανού (292-311).
Μεγάλη πυρκαγιά μεταξύ των ετών 629 και 639 κατέστρεψε σημαντικό τμήμα αυτού του κτηρίου. Η ευσέβεια του λαού της Θεσσαλονίκης με επικεφαλής τον Επίσκοπο Ιωάννη τον χτίζει εκ νέου, διευρύνοντάς τον.
Το 904 ο ναός λεηλατήθηκε από τους Σαρακηνούς και αρπάχτηκε σε κομμάτια το ιερό «Κιβώριο». Άλλη διαρπαγή νέου «Κιβωρίου» σημειώνεται από τους Νορμανδούς, 281 χρόνια αργότερα, όταν καταλήφθηκε η πόλη το 1181.
Το 1493 ο ναός μετατρέπεται σε τζαμί από τους Τούρκους. Στο βορειοδυτικό τμήμα του μεταφέρεται το κενοτάφιο του Αγίου και απομονώνεται από το τζαμί.
Με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το 1912, ο ναός επαναλειτουργεί ως χώρος λατρείας - τιμής του Αγίου Δημητρίου. Η πυρκαγιά της 5ης και 6ης Αυγούστου του 1917, η οποία κατέστρεψε τα 2/3 της συμπρωτεύουσας, μετέτρεψε σε ερείπια και τον ιστορικό ναό. Εργασίες αναστήλωσης τού έδωσαν και πάλι την αρχική του μορφή.
Ο συγκεκριμένος ναός αποτελεί ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα χριστιανικής αρχιτεκτονικής, καθώς θεωρείται πολύ σημαντική «βασιλική».
Πρόκειται για τον γνησιότερο τύπο της ελληνιστικής βασιλικής, με ξύλινη αμφικλινή στέγη. Η σημερινή της μορφή είναι του 7ου αι. μ.Χ.
Χωροταξικά τοποθετείται στο κέντρο της παλαιάς πόλεως, βορειοανατολικά της αρχαίας αγοράς. Έχει διαστάσεις κάτοψης 43,58 μ. (μήκος) και 33 μ. (πλάτος).
Ο Άγιος Δημήτριος - Βιογραφία
Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. και μαρτύρησε επί των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού το 303 μ.Χ. ή το 305 μ.Χ. ή (το πιο πιθανό) το 306 μ.Χ.
Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου.
Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.
Στη φυλακή ήταν και ένας νεαρός χριστιανός ο Νέστορας (βλέπε 27 Οκτωβρίου), ο οποίος θα αντιμετώπιζε σε μονομαχία τον φοβερό μονομάχο της εποχής Λυαίο. Ο νεαρός χριστιανός πριν τη μονομαχία επισκέφθηκε τον Δημήτριο και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο Άγιος Δημήτριος του έδωσε την ευχή του και το αποτέλεσμα ήταν ο Νέστορας να νικήσει το Λυαίο και να προκαλέσει την οργή του αυτοκράτορα. Διατάχθηκε τότε να θανατωθούν και οι δύο, Νέστορας και Δημήτριος.
Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.
Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο (σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου) να πατά τον άπιστο Λυαίο.
Σήμερα ο Άγιος Δημήτριος τιμάται ως πολιούχος Άγιος της Θεσσαλονίκης.
Ένα από τα πολλά θαύματα του Αγίου είναι και το εξής. Το 1823 μ.Χ. οι Τούρκοι που ήταν αμπαρωμένοι στην Ακρόπολη της Αθήνας ετοίμαζαν τα πυρομαχικά τους για να χτυπήσουν με τα κανόνια τους, τους Έλληνες που βρισκόντουσαν στον ναό του Αγίου Δημητρίου, μα ο Άγιος Δημήτριος έκανε το θαύμα του για να σωθούν οι Χριστιανοί και η πυρίτιδα έσκασε στα χέρια των Τούρκων καταστρέφοντας και τμήμα του μνημείου του Παρθενώνα. Για να θυμούνται αυτό το θαύμα, ο ναός λέγεται από τότε Άγιος Δημήτριος Λουμπαρδιάρης, από την λουμπάρδα δηλαδή το κανόνι των Τούρκων που καταστράφηκε.
πηγή

Ποίηση Γιάννη Τσίγκρα

Η ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ
Κι έτσι όπως τα κείμενα μικραίνουν ολοένα,
κάποτε θα'χουμε μια άλλη λογοτεχνία.
Τη στιγμή, μέσα σε μια λευκή
σελίδα, τη στιγμή μέσα στην αιωνιότητα,τη Στιγμή
που,
κατά τον Søren Kierkegaard ,
είναι η ίδια η αιωνιότητα.
 
***
 
ΘΕΜΑ ΓΟΥΣΤΟΥ
Κάποτε,έγραφαν σε μεγάλα ωραία κάδρα, την ιστορία
της οικογένειας και την αναρτούσαν στους τοίχους.
Αιώνιες γιαγιάδες κι άγνωστες εξαδέλφες, ένα πανέμορφο
ασπρόμαυρο, κάτω απ'την καρυδιά του χωριού, παππούδες
με βράκες, συνάξεις σε γάμους και γιορτές,
βέβαια
χάνονται όλα
σε μετακομίσεις, άλλωστε δεν είναι τα πρόσωπα
όσον ο χρόνος, που ζωντάνευαν
ω καιροί, ω ήθη,
αντί του Μανωλάκη, που φτερούγισε
στο θανατικό του 1917,ο Ματίς, αντί του μπάρμπα Τσικλάνη,
αυτός που προείδε το θάνατό του- ημερομηνία ακριβής,
πέντε μήνες πριν το ανακοίνωσε-ο Γύζης,
χάνεται η Ιστορία των τοίχων,
βγαίνεις έξω ν'αναπνεύσεις,
πέφτεις πάνω στα πολύχρωμα, προστακτικά γκράφιτις
"τίποτε"
λες,
"το αληθές είναι θέμα γούστου".
 
***
 
ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΠΑΙΖΟΥΝ ΒΟΛΟΥΣ
Εδώ τον ακούω να γυροφέρνει στα τρία οικοδομικά τετράγωνα
του Συνοικισμού Αναπήρων Πολέμου,σιδερόφρακτος και δορυφόρος,
καλπάζει τα βράδια,
οι άνθρωποι χάνονται και οι ηδύοπνοοι κήποι,
τα ονόματα και οι προθέσεις-

και γιατί το δίκαιο των παιγνιδιών με τους βόλους, να γίνεται απώλεια
και γιατί ν'αλλάζει, τόσον εύκολα, ο χάρτης του νυχτερινού θόλου;
Χριστέ μου, κάθισε κι απόψε στο μαξιλάρι των πονεμένων.....
 
****
 
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ
Δεν είναι ποίηση αυτή, καστανόχωμα είναι για τα λουλούδια,
κι οι λεξισμοί ηχούν σαν μακρινοί δρυοκολάπτες,
θα προτιμούσα τα επαγγελματικά μοιρολόγια άλλων εποχών
τις κατάρες της Χαζοφταλιώς, όταν δεν της δίναμε το πενταράκι
που επίμονα ζητούσε, τα σκουπίδια της αυλής της-από
κονσερβοκούτια μέχρι πλαστικά, τρύπια ποτιστήρια -
το κιτσαριό των χρωμάτων στις πολυκατοικίες
Κασσαβέτη με Αναλήψεως,αν είναι
να κυνηγήσουμε το παράδοξο,ας το κάνουμε
με κομψότητα,οι λέξεις μας γαβγίζουν σαν τα αδέσποτα
μιας άδειας πολιτείας, Ντάλτον και Σαλοκατίνες, τα σχήματά μας,
παλιατζήδες καταντήσαμε των ουρανών και μη μου πείτε
"να μιλάτε για πάρτη σας",θα σας απαντήσω ότι εγώ δε τραβώ
τις λέξεις απ' τα έντερά τους, κι αν αγόραζα ένα δοχείο νυχτός
για τον κήπο μου, θα'γραφα απ' έξω το μποσταντζόγλειο
"σε συγχωρώ δια τα κακά που μου έχεις κάνει ".
 
****
 
ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΞΕΚΛΕΙΔΩΝΟΥΝ ΔΥΣΚΟΛΑ
Κι όταν οι άλλοι έφευγαν,εγώ προσευχόμουν-
τα ταξίδια
είναι πάντα περίπλοκα και ξεκλειδώνουν δύσκολα,
όπως τα όνειρα που πολυκαίρισαν,
κι οι πεταλούδες όταν βγαίνουν από το καλοκαίρι.
Πέρασε η εποχή που τρέχαμε πίσω από τα ποδήλατα,
ερέβη έγιναν οι τοίχοι με τα γιασεμιά.

Θεέ μου,δώσε να τελειώσουμε,λουσμένοι από το φως.
 
****
 
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΩΘΟΥΜΕ, ΑΣ ΣΩΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ
Ζητώ ένα κομμάτι πολύτιμης σαλότητας,
να ψάξω, εντός του, για το ακατανόητο ουσιώδες,
να προσκυνήσω τους Αγίους που το ζουν.
Γέμισε ο κόσμος λίθινα μενίρ, μόσχους από χρυσάφι,
κάναμε τον ωφελιμισμό φιλοσοφία μας, τη χρησιμοθηρία-
η μελέτη θανάτου δεν μας λέει τίποτε πια.
Ας κρατήσουμε ένα κεράκι αναμμένο,
μια λάμπα στην άκρη του ζόφου,
κι ας κυνηγούμε τη σαλότητα, όπως άλλοι τα κύμβαλά τους.
Αν είναι να σωθούμε,ας σωθούμε όλοι.
 
 
 
 

Στο Πήλιο σήμερα αντιπροσωπεία των bloggers


Στο Πήλιο σήμερα αντιπροσωπεία των bloggers


 Στο Πήλιο σήμερα αντιπροσωπεία των bloggers  και συγγραφείς απ όλο τον κόσμο που βρίσκονται στην Ελλάδα φιλοξενούμενοι του Υπουργείου Τουρισμού.
Ήδη οι ταξιδιωτικοί  bloggers συμμετείχαν στο ετήσιο   διεθνές συνέδριο Travel Bloggers Exchange-TBEX Europe 2014 που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα και σήμερα θα επισκεφθούν τον Βόλο και το Πήλιο.

Η ΕΝΩΣΗ ΞΕΝΟΔΟΧΩΝ ΜΑΓΝΗΣΊΑΣ έχει φροντίσει για το 2 ήμερο πρόγραμμά τους στο Πήλιο σε συνεργασία με τον ΕΟΤ ο οποίος έχει αναλάβει και την συν διοργάνωση και οικονομική στήριξη, του ταξιδίου τους στο Πήλιο , ενώ θα συναντηθούν  με
τον Αντιδήμαρχο Τουρισμού του Δήμου Βόλου κο Θάνο Θεωδόρου και τον Δήμαρχο Ζαγοράς Μουρεσίου κο Κουτσάφτη Παναγιώτη.
Σήμερα θα γευματίσουν σε τσιπουράδικο στο Βόλο γνωρίζοντας και δοκιμάζοντας τις γεύσεις των τσιπουρομεζέδων ενώ το βράδυ
Αύριο θα περιηγηθούν  στο Πήλιο και θα επισκεφθούν την Γιορτή του κάστανου στον Κισσό και τα παραδοσιακά χωριά στο Πήλιο.
Την ομάδα των Βloggers  συνοδεύει η κα Δικάρου Βίκυ υπάλληλος του ΕΟΤ.
Η κυρία Κεφαλογιάννη με αφορμή την επίσκεψη των των bloggers  και συγγραφέων   δήλωσε ότι «το υπουργείο Τουρισμού και ο ΕΟΤ επενδύουν συστηματικά στο διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα και επικοινωνούν με τη διεθνή κοινότητα, στέλνοντας αυθεντικές εικόνες και εμπειρίες από την Ελλάδα με σημαντικό βαθμό διάδρασης από το κοινό, εκφράζοντας παράλληλα την αισιοδοξία της, με αφορμή το γεγονός, ότι οι δύσκολες ημέρες για την Αθήνα έχουν τελειώσει.»
θα δοκιμάσουν την Γαστρονομία της περιοχής σε εστιατόριο του Βόλου.
Εντυπωσιακή ήταν σε εθνικό επίπεδο   η κινητοποίηση φορέων και επιχειρήσεων προκειμένου να καλυφθούν οι ιδιαίτερες απαιτήσεις της διοργάνωσης.
Το περιεχόμενο και το υλικό που θα δημιουργήσουν οι blogger και θα αφορά την Αθήνα και την Ελλάδα, θα διοχετεύεται για μήνες μετά τη διοργάνωση στα δημοφιλέστερα διαδικτυακά κανάλια, ανοίγοντας την προοπτική προσέγγισης δυνητικών επισκεπτών στη χώρα.
Άλλωστε, εκτός από τους blogger, στο συνέδριο συμμετείχαν και αναγνωρισμένοι επαγγελματίες δημοσιογράφοι και φωτογράφοι από παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης, ενώ το περιεχόμενο που θα δημιουργηθεί θα διαρρέει μέσα από όλα τα δημοφιλή social media όπως facebook, pinterest, Google+ αλλά και σε νέες υπό ανάπτυξη πλατφόρμες, όπως το Hello.
Οι bloggers αυτοί προέρχονται από τουλάχιστον 50 χώρες του εξωτερικού και για την ξενάγησή τους στην Αθηνα και σε όλη την Ελλάδα έχουν διαμορφωθεί πάνω από 70 ειδικές προτάσεις περιηγήσεων, προκειμένου να καλυφθούν όλα τα γούστα και όλα τα σημεία της πόλης που παρουσιάζουν ενδιαφέρον. 
Μετά τη λήξη του συνεδρίου θα ακολουθήσουν ταξίδια εξοικείωσης των blogger σε άλλες περιοχές της Ελλάδας όπως στο Πήλιο/Βόλο, στην Πελοπόννησο και στην Ήπειρο, ενώ το visitmeteora θα διοργανώσει ταξίδι εξοικείωσης στα Μετέωρα,  το TCB στη Θεσσαλονίκη καθώς και μία κρουαζιέρα στις Κυκλάδες από την Louis Cruises.
Το ΤΒΕΧ διοργανώθηκε  από τον δήμο Αθηναίων, το Υπουργείο Τουρισμού, την Εταιρία Ανάπτυξης και Τουριστικής Προβολής του δήμου Αθηναίων (ΕΑΤΑ), το Athens Convention & Visitors Bureau (ACVB) και με συνδιοργανωτή τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού (ΕΟΤ).

Εκ βαθέων συνάντηση στο blog της Ιουστίνης, με αφορμή τις ξυπόλητες...

Thursday, October 23, 2014


Κυκλάμινο Βουνού με τις Ξυπόλυτες στην Αμμο του Βόλου!



Την Κατερινούλα τη γνώρισα ως Κυκλάμινο του Βουνού. Ηταν η πρώτη που ακούμπησε λόγια και λουλούδια στην αυλή του μπλόγκ μου όταν πρωτοκατοίκησα στη μπλογκογειτονιά. Ενιωθα τόσο μόνη και ξένη στην καινούρια γειτονιά μου.


Μετά απο τόσα χρόνια, πάντα αγαπητικά η Κατερίνα αγκαλιάζει τα βιβλία των φίλων της. Ετσι ταξίδεψε φωτογραφικά και τις «Ξυπόλυτες στην Αμμο» , στην παραλία του Πηλίου προσφέροντας αφειδώς την αγάπη της.Κι έγραψε ένα αγαπημένο απο καρδιάς κείμενο...





Ξυπόλητες στην άμμο 

Ιουστίνη  Φραγκούλη - Αργύρη
Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ

Ήταν 15 Οκτωβρίου, όταν έφτασε στα χέρια μου το νέο βιβλίο της Ιουστίνης.
Κάποια στιγμή "αδυναμίας", της το ζήτησα...

...Το παρέλαβα λοιπόν, με μεγάλη μου χαρά και συγκίνηση!
Ένιωθα πως αυτό το βιβλίο θα είναι μια γέφυρα με το κοινό παρελθόν μας, που θα μου θύμιζε τα "Ψηλά τακούνια για πάντα", την τότε αγαπησιάρικη φιλία μας και την πολύ αγνή εποχή των
bloggs!

Μου τα θύμισε, δεν το συζητάμε!...
Κατασυγκινήθηκα, δεν το συζητάμε!

Αφού έκανα μια συγκινητική περιήγηση τις προηγούμενες μέρες στο
blog της, αφού είδα και το βιντεάκι της βιβλιοπαρουσίασης απ' το "Ξυπόλητες στην άμμο", αφού έστρωσα και τα χαλιά μου, αφού προθερμάνθηκα ψυχή και σώματι, βρήκα μια ήσυχη γωνιά και χθες, το διάβασα! Δηλαδή, ξημερώματα του σήμερα, το τελείωσα, που κι αυτό σε λίγο, πάλι χθες, θα γίνει, εφόσον είναι 11:30 Τετάρτης!

Τι να πω; Τι να πρωτο 'πω; Θα γίνει αύριο, Πέμπτης!

Τελειώνοντάς το, κοιμήθηκα πολύ γλυκά, αλλά και με πολλές σκέψεις.
Πολλές οι σημειώσεις μου, πολλά τα θέματα που αγγίζει η Ιουστίνη σ' αυτό το βιβλίο!
Έχω διαβάσει, σχεδόν, όλα της τα βιβλία, αλλά σ' αυτό μ' έπεισε 100% ότι, "τό 'χει"! Ανατρεπτική εκεί που δεν το περιμένεις, επεξηγηματική όσο δεν γίνεται, κατανοητή όσο δεν παίρνει, αληθινή όσο και η ίδια η ζωή, όσο κι αν πονάει, "σκαλίζει" με την παιχνιδιάρα πένα της, πολλά θέματα κύρια, όπως: Ελλάδα, πατρίδα, γάμος, οικογένεια, φιλία, έρωτας, ξενητειά, αυτοκτονία, ψυχικά παιδικά τραύματα, όνειρα, βιβλία, ποίηση, κ.λ.π.

Ομολογώ, πως σ' αυτό το βιβλίο η Ιουστίνη είχε τρελλά "κέφια"! Πολύ ψαγμένη, πολύ ώριμη, έδωσε τα "ρέστα" της! Όχι, ότι στα άλλα υστερούσε, αλλά επειδή σ' αυτό την βρήκα 100%, όπως είπε και στην βιβλιοπαρουσίαση: "Αυτή είμαι εγώ!"

Ε, ναι, λοιπόν, αυτή είναι!

Την "Συγχαίρω θερμά", την "Ευχαριστώ" απ' τα βάθη - βάθη της καρδιάς μου (που μου το έστειλε) και της εύχομαι Υγεία και τα καλύτερα στη ζωή της!

Θεωρώ πως πολλά αποσπάσματα απ' αυτό το βιβλίο, σηκώνουν μεγάλη συζήτηση ή ξεχωριστή προσοχή. Ότι δίνουν την ευκαιρία να πούμε την γνώμη μας για πολλά θέματα, για ότι μας άγγιξε, μας ενοχλεί ή μας άρεσε, και άλλα.

Γι' αυτό, δεν ασχολήθηκα σήμερα, με το να αντιγράψω αποσπάσματα. Προτίμησα, αφού χαλάει και ο καιρός από αύριο, να τρέξω στην πιο κοντινή θάλασσα, να το "τραγουδήσω" πρώτα και σιγά - σιγά, προσεχώς, θα βρω τον τρόπο και τον χρόνο, να σταθώ στις σημειώσεις μου, σ' αυτό το ξεχωριστό βιβλίο.

Ίσως ήρθε στην πιο κατάλληλη στιγμή στην ζωή μου!

Μόνο τα ίδια τα βιβλία ξέρουν, πότε πρέπει να συναντηθούμε, πραγματικά!

"ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ", ΙΟΥΣΤΙΝΗ! "ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!"


13 comments:

Αστοριανή said...
Κατερίνα μας,

"εκ βαθέων" η ...ανάγνωση
και η συγκίνηση.
Η πολυ-αγαπημένη μας Ιουστίνη, μεστώνει!
Έχει και την ηρεμία της θαυμάσιας οικογένειάς της, μαζί και την Αγάπη και τις ευχές του Πατερούλη της...
Τυχερή! Τί άλλο να ζητάει;
Υγεία και αγάπη.
Την έχει.

Πάντα και με την δική μου αγάπη,
Υιώτα
"αστοριαν ή" ΝΥ
Μηθυμναίος said...
...την τότε αγαπησιάρικη φιλία μας και την πολύ αγνή εποχή των bloggs!

Πολύ μου άρεσε αυτό... Η αγνή εποχή, η εποχή της αθωότητας των bloggs!. Γιατί... μετά ήρθαν οι μέλισσες...
Κατερίνα δε. στα. πα. said...
...Παρούσα, έκπληκτη και πολύ συγκινημένη!...
Ομολογώ, αυτό το "ύψωμα", αυτό το ξέφωτο, αυτή την βαθειά ανάσα, δεν την είχα σκεφτεί!
Οι λέξεις όλων σας γιατρεύουν την ψυχή μου, την ανασυγκροτούν, "περιμένετε..." λέει, "θα πάρει λίγο χρόνο..."
Μόνο άπ' το Πήλιο φτάνει ένας αντίλαλος, που επιμένει: "Είναι Βόλος, να πεις! Μη με αδικείς!..."
Justine Frangouli said...
Τόσες αγάπες απο τρείς ανθρώπους που σμίξαμε σαν γροθιά. Τότε και τώρα και πάντα!
Κατερίνα δε. στα. πα. said...
Ιουστίνη μου, σας σκεφτόμουνα όλη μέρα...
Περίμενα να 'ρθει το βράδυ, να είμαι χαλαρή, να μην έχω διακοπές πολλές απ' την οικογένεια και να στρωθώ να απαντήσω, με το χέρι στην καρδιά και χωρίς φόβο και πάθος.
Την ειλικρίνεια δεν την φοβήθηκα, ούτε όταν βγήκα ξυπόλητη στη ζωή, ούτε όταν, πραγματικά ξυπόλητη (χωρίς γνώσεις Αγγλικών, χωρίς γνώσεις τεχνολογίας)ήμουνα στον αέρα του ίντερνετ, "γυμνή" κι αληθινή, όπως είμαι και με την γειτόνισσά μου!
Λογικό ήταν το να πληγωθώ, λογικό και το να πληγώσω μετά. Όταν σε "πονούν" πολύ, δε μένει παρά να αντιδράσεις.
Δεν ξέρω τι ακριβώς φταίει και χαθήκαμε...
Συμβαίνουν αυτά στη ζωή.
Δενόμαστε με ανθρώπους, τους αγαπάμε,αλλά μερικές φορές προκύπτει να απομακρυνθούμε απ' αυτούς, είτε τυχαία, γιατί η ζωή μας πάει κι αλλού, και δεν προλαβαίνουμε, είτε γιατί κάτι μας ενόχλησε, είτε για Χ πολλούς άλλους λόγους.
Για μένα, ούτε η τακτική παρουσία, ούτε το πολύ κολάκευμα με κρατάει σε μια αγάπη ή φιλία.
Ξέρω τι αξίζουν οι άνθρωποί μου, τους χαίρομαι, τους επιβραβεύω, τους καμαρώνω. Η χαρά τους είναι και χαρά μου! Όπως και η λύπη τους. (Αυτά γενικώς, για τα μπλογκς! Ήρθε πάλι ο άντρας μου, διακόπτω και επανέρχομαι).
Κατερίνα δε. στα. πα. said...
... (Γι' αυτό αχρηστεύσαμε τα μπλογκς και τα καταντήσαμε πίνακες ανακοινώσεων ή αποθήκη αναμνήσεων, γιατί τους λείπειε η αμεσότητα!
Ελπίζοντας ότι δε θα με ξαναδιακόψει ο άντρας μου, συνεχίζω, λίγο πιο σύντομη, όσο μπορώ, βέβαια!)
Στα γενικώς που έγραφα νωρίτερα, να πω κι ότι, περάσαμε πολλά, εγώ είδικά, χτυπήθηκα σαν το χταπόδι τα τελευταία χρόνια, κι αυτό ίσως να με άλλαξε πιο πολύ και να κλείστηκα περισσότερο στον εαυτό μου και το έριξα στα τραγουδάκια και στις φωτογραφίες, πράγματα και θέματα άπονα...
Το Φέις έκλεψε την παράσταση, αν κι εκεί μεγάλωσαν οι υποχρεώσεις μου, πολύ περισσότερο!
Ιουστίνη μου, μαζί, στην ουσία, ποτέ δεν χαθήκαμε! Μπορεί να μην έχεις δικά μου λάικ σε όλες σου τις αναρτήσεις εκεί, μα όποια έπεφτε στην αντίληψή μου, την στάση μου την έκανα!
Και όντως καθυστερημένα, να σου πω, ένα μεγάλο "Ευχαριστώ" για το βήμα, εδώ!
Δεν το είχα σκεφτεί, το είδα τυχαία το πρωί, που πήγα να μπω στα πεταχτά στο Φεις, και να που το "γεγονός" μου κράτησε νοητή συντροφιά, όλη μέρα!
Όλη την κοινή "ζωή" μας, θυμήθηκα!Κι αυτή που ξέρεις, κι αυτή που δεν ξέρεις!
Να είσαι καλά!Μια γλυκειά μελαγχολία πλανήθηκε, μα πέρασε...
Δεν έχουμε να μοιράσουμε τίποτα και με κανέναν!
Ο καθένας μας έχει την ζωή του και τα προβλήματά του, δεν μπορεί πάντα να εξηγεί, μπορεί όμως ο ιντερνετικός φίλος ή φίλη, όταν είναι αδελφή ψυχή και τους ενώνουν οι λέξεις, να σε καταλαβαίνει!
Η γροθιά μπορεί να μην άντεξε στην τετράδα, Ιουστίνη μου, συμβαίνει αυτό, όταν μεγαλώνει πολύ μια παρέα, μα όταν οι δυάδες είναι δυνατές, τίμιες και αληθινές, ακόμα και εναλλάξ, μπορούν να γίνουν μία γροθιά, εκατοντάδων φίλων! Με ένα όρο, όμως! Όχι, εις βάρος κάποιου! Εκεί παραλύω κι αφήνω μόνο τον ίσκιο μου! Δεν τ' αντέχω!
Ευχαριστώ που μ' είπες: "Ταλαντούχα!" Αλήθεια! Σε τι;
Αχ! Βρε (φιλικότατον) Ιουστίνη μου!
Βγήκε βαθύτατος αναστεναγμός!
Να φύγει κι αυτό το σχόλιο; Να φύγει!
Κατερίνα δε. στα. πα. said...
Πάντα και εκ βαθέων, Γιώτα μου!
"Μεστώνει" καθένας μας σε δικό του χρόνο, Γιώτα μου! Και το "μέστωμα" έρχεται βάση καταστάσεων. Πολλές φορές δεν φαίνεται στους άλλους, γιατί έχει διαφορές, από μικρές, έως μεγάλες, στο θέμα που μεστώνει, κανείς. Όταν ταιριάζει με το δικό σου, τότε λες, ναι, μέστωσε σ' αυτό το θέμα ο Τάδε φίλος μου!
Π.χ. Όταν εγώ έκλαιγα την μάννα στα 30 και κανείς δεν με έννοιωθε, τώρα βλέπω 55αρηδες και 60ρηδες να μη μπορούν να το ξεπεράσουν. Νιώθουν πως ξεκληρήστηκαν...
Έτσι πάει. Η ίδια η ζωή σε διαμορφώνει και εμένα η άτιμη, μ' έχει ξετινάξει!
Στα 40 συνταξιούχα! Βάλε! Όλα πρόωρα!
Γιώτα μου, επί τη ευκαιρία, ξέρω ότι χάθηκα και με σένα, νομίζω κατανοείς, σε βρίσκω και στο Φεις, όποτε βγαίνεις! Ξέρω πόσο δύσκολα είναι όλα για σένα, είσαι άξια επαίνου, γενικά, για όλα σου!
Σ' αγαπάω όμως, και το ξέρεις, τόσο εσένα, όσο και όλη την οικογένεια! Εντάξει;
Πάντα να τα έχει, Γιώτα μου!Εκείνη ξέρει όμως τι της λείπει που δεν ξαναγυρίζει και είναι η αδελφούλα της... Ευτυχώς που ξεδίνει και της βγαίνει με δημιουργία!
Δε νομίζω να υπάρχει άνθρωπος πραγματικά ευτυχισμένος, Γιώτα μου! Μακάρι να υπάρχουν πολλοί, όλος ο κόσμος και νά 'ναι μέσα και η Ιουστίνη!Χαρά μας!
Ή μήπως, τώρα που είπες για τον πατερούλη της, δε νομίζεις πως την πονάει που είναι μακριά του;
Μ' αυτά ζυγίζω εγώ την πραγματική χαρά, Γιώτα μου, κι όχι με τα βιβλία!
Τα βιβλία είναι μια δικαίωση, ένα χαίδεμα της ψυχής! Είδες συγγραφείς ή ποιητές, μη ευαίσθητους;
Κάτι τους πονάει, κάτι τους προβληματίζει, κάτι τους ενοχλεί, κάτι θέλουν να πουν, γι' αυτό και γράφουν! Το αν έρχεται η δόξα, αυτό σημαίνει πως κάποιους άγγιξε το κάθε πόνημα.
Έτσι πάει, έτσι το βλέπω!
Έλεγα κάποτε: "Αν καθίσω κάποτε σπίτι, θα γράφω όλη μέρα!"
Κολοκύθια! Σκόρπιες σελίδες, κι αυτές χαντακωμένες!Μεγάλη φθορά να γράφεις και να τα διαβάζουν άλλοι!
Χαρά στο κουράγιο της, που έχει πρόγραμμα, κι είναι και αληθινή!
Πω πω! Πού είσαι Ιουστίνη, να κλειδώσεις; Πήρα φόρα, μεγάλη! Ευκαιρία, τώρα που πήγε ο άντρας μου για ύπνο, μέχρι να σχολάσει και ο γιος μου!
Κατερίνα δε. στα. πα. said...
Στράτο μου, εμένα μ' άρεσε πολύ το παρόν σου!
Συγκινήθηκα πολύ που σε είδα εδώ, σήμερα!
Πέρασε όλη μέρα, σαν ταινία, η φιλία μας απ' την αρχή!
Δεν λέω "τέλος", γιατί δεν υπάρχει τέλος, κι αυτό φαίνεται απ' το ίδιο το σχόλιο...
Συμπέρασμα δικό μου:
Αγαπηθήκαμε! Δε θα με ξεχάσεις, δε θα σε ξεχάσω!
Ποιες μέλισσες μας τσίμπισαν, εσύ ξέρεις καλύτερα από μένα!Ήξερες Αγγλικά, ήξερες τεχνολογία, μπορούσες να προστατευτείς. Εγώ, όχι! Ακόμα τρέχω, όχι μόνο σε τεχνικούς, αλλά και σε Νοσοκομείο, καθότι αλλεργική πολύ στις μέλισσες και όχι μόνο!
Τελικά, αγνή δεν ήταν, Στράτο, γι' αυτό κιόταν το κατάλαβα, διέγραψα το μπλογκ.
Ωστόσο, καλά να πάθω! Πού πήγαινα ξυπόλητη (να κρατάμε και το κυρίως Θέμα!) στο χάος;
Πάει, πέρασε, έπαθα,έμαθα, όσα έμαθα!
Καλά να είναι, οι "δασκάλοι" μου!
Μακάρι να κέρδισαν, σκοτώνοντάς με, γιατί αυτό έκαναν! Με "έθαψαν", όσο πιο βαθιά γινόταν.
Ίσως έτσι έπρεπε να γίνει.
Το δέχτηκα, επέζησα, κι αυτό σημαίνει, κάτι!
Πέρα απ' τις μέλισσες... που ποτέ δεν είχαν πραγματικό όνομα και στοιχεία, εσύ μου θύμωσες όταν βοήθησα, όσο ήξερα, τεχνικά την Γιώτα.
Αυτόν τον "θυμό", ποτέ δεν μπόρεσα να τον καταλάβω! Δεν ήταν προσβολή στο πρόσωπό σου! ¨ημουνα άδεια, είχα χρόνο, ξενυχτούσα, μπορούσα να την βοηθάω τότε, σταθερά και συνέχεια! Δεν ήταν λόγος αυτός και να απομακρυνθούμε! Εσείς, τουλάχιστον, γνωριζόσασταν και νωρίτερα! Θα έπρεπε να είστε πραγματική γροθιά, κι αν εγώ η τρίτη, δεν σας έκανα και ήμουνα σκάρτη, θα έπρεπε να με κάνετε και οι δυο σας, αμέσως, πέρα!
Δεν συνηθίζω να χωρίζω φίλους!Ίσα ίσα!
Αυτά είχα να πω, Στράτο μου κι ευχαριστώ την ΙΟυστίνη που μου έδωσε την ευακιρία αυτή! Έτυχε, δεν είχα καμιά πρόθεση να μονοπωλήσω, ούτε να δοξαστώ με τέτοιο θέμα, σε άσχετο θέμα, σε μπλογκ φίλης!
Να είσαι γερός και ευτυχισμένος, κι εσύ και η οικογένειά σου, εύχομαι και προσεύχομαι!
Κι αν πράγματα μικρά σ' αυτή την ζωή μας χώρισαν, ποτέ δεν ξέρεις, στην άλλη!
Πάντα θα υπάρχει κάποιος άγνωστος λόγος, για όλα όσα μας συμβαίνουν!
Να ξέρεις, χάρηκα και συγκινήθηκα, πραγματικά!
Κατερίνα δε. στα. πα. said...
Ιουστίνη μου, χίλια συγγνώμη για το σεντόνι μου! Προέκυψε και μάλιστα στον αέρα! Μερικές φορές ο "αέρας", κάνει καλό!
Να σου πω στα πεταχτά:
Με το που ήρθε το βιβλίο σου, θυμήθηκα έντονα τον κοινό φίλο μας που Έφυγε ξαφνικά και πολύ νωρίς, τον Αλέξανδρο Μπέτση - (Ακρίτα).
Συζητούσαμε πολλές φορές για σένα, ερχόταν πολύ ταχτικά στο καφενείο μου.
Θυμήθηκα έντονα την σκηνή, πριν το καφενείο, που τον είχαμε φιλοξενήσει ένα βράδυ στο χωριό.
Κάποια στιγμή, βράδυ αργά, ενώ είχαμε συζητήσει για τα μπλογκς, για την Ελένη, κ.λ.π. μου είπε:
"Ναι, αλλά για την Ιουστίνη, δεν έχεις κάνει τίποτα!"
"Εγώ; Τι ανάγκη με έχει εμένα η Ιουστίνη;" τον ρώτησα, έκπληκτη!
"Εκείνη ξέρει Αγγλικά, ξέρει να χειρίζεται τα μπλογγς, έχει τόσους φίλους, τι ανάγκη μ' έχει εμένα;"
"Γιατί; Η Ελένη σ' έχει ανάγκη;" με ρώτησε, κάπως ειρωνικά.
"Μ' έχει! Ούτε κουμπάκια δεν ξέρει να πατήσει, άλλος χειρίζεται το μπλογκ της, ούτε χρόνο έχει, κι έπειτα νιώθω πως έχει αδικηθεί πολύ, βάση των γνώσεών της, των πολλών βιβλίων της, και θέλω να την μάθει όλος ο κόσμος!Κι έπειτα, ωφείλω να ξεχρεώσω, γιατί κάποτε αναφέρθηκε στην εφημερίδα της για το Μάννα..."
Στεναχωρέθηκε, ανέβηκε πάνω να κοιμηθεί, αφού ανταλλάξαμε Καληνύχτα, κι εγώ συνέχισα για λίγο ακόμα να πλένω τα πιάτα στην κουζίνα.
Κάποια στιγμή τον άκουσα να μιλάει χαμηλόφωνα στο τηλέφωνο. Είχα την αίσθηση πως μιλούσε μαζί σου...
Δεν ξέρω.
Δεν μου ξαναείπε γι' αυτό, ποτέ τίποτα. Ίσως με κατάλαβε.
Ερώτηση: Είχες κι εσύ ποτέ τέτοια απορία; Είναι δυνατόν;
Εγώ έννιωθα πως βοηθάω τον "αδύναμο"! Την τύφλα μου! Δεν άνοιγα κανένα βιβλίο, να ξεστραβωθώ, να πάω δυο βήματα παραπάνω, αντί να κάνω τον τελάλη!
Αιωνία η μνήμη του! Πολύ ζωντανός γύρω μου, αυτές τις μέρες!
Κατερίνα δε. στα. πα. said...
Κι άλλο ένα, αφού ξεκίνησα να γράφω απόψε.
Τον μπαμπά σου, δεν ξέρω γιατί, με εμπνέει πολύ, ζωή να έχει, να είναι γερός κι ευτυχισμένος!
Τον αγάπησα απ' την μορφή του, όχι απ' τα λεγόμενά σου, ειδικά εκεί, στις φωτογραφίες με τους καταρράκτες!
Κάθε φορά που σκεφτόμουνα την εξομολόγηση, έλεγα, θα τα φέρει ο Θεός έτσι και θα πάω στον μπαμπά της Ιουστίνης!
Δεν έγινε, φυσικά, γιατί υπάρχει η απόσταση!
Αν θυμηθείς, βρες εκείνη την ανάρτηση! Χάθηκα στην ύλη σου, φαίνεται ότι είμαι ώρες στον υπολογιστή, συνήθως, τρέχω, για να προλάβω, ότι προλαβαίνω!
Και κάτι άλλο, που νομίζω σε ξαναρώτησα, αλλά δεν το κατάλαβες και δεν μ' απάντησες.
Όταν είχα το καφενείο, ήρθε μια παρέα μεγάλων γυναικών απ' την Λευκάδα.
Εγώ, χαρά, φυσικά, τις κέρασα!
Μου είπαν ότι ήξεραν τον μπαμπά σου, ότι μια κυρία τον έβλεπε κάθε μέρα, κι εγώ, τότε, έδωσα στις γυναίκες ένα βιβλίο της μάννας, κι έναν φάκελο, που μέσα έγραψα: "Να είστε γερός, να χαίρεστε την Ιουστίνη!" κάτι τέτοιο και υπογραφή έγραψα κυκλάμινο και είχα βάλει κι ένα λουλουδάκι κυκλαμινάκι μέσα!
Οι γυναίκες μου είχαν πει, πως θα διαβάσουν πρώτα το βιβλίο και μετά θα του τα δώσουν.
Δεν έμαθα όμως ποτέ, αν έφτασαν στα χέρια του, αν είχε απορίες, κ.λ.π.
Θα τον ρωτήσεις;
Κατερίνα δε. στα. πα. said...
10 σχόλια; Που σημαίνει, πάω εγώ για 8;
Ρεζίλι, παγκοσμίως!
Οι εξηγήσεις μας, μπορεί να φαίνεται ότι "έκλεψαν" την παράσταση απ' το βιβλίο!
Δεν είναι όμως, έτσι!
Στην ουσία ξεκαθαρίζεται μια βάση, μεταξύ ιντερνετικών φίλων, ώστε να μπορεί να συζητηθεί καλύτερα και η επιτυχία και τα θέματα αυτού του βιβλίου!
Έρχεται κι ο γιος, άκουσα μηχανάκι, πόρτα, ωραία, πρόλαβα!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΣΥΓΓΝΩΜΗ!
Paraskevi Lamprini M said...
Υπέροχο αφιερώμα για σένα Ιουστίνη..μπραβο στην Κατερίνα, τέλεια τα βίντεό της...

Ιουστινη, καλή επιτυχία εδώ..και παντού!!!!
Κατερίνα δε. στα. πα. said...
Η Κατερίνα ευχαριστεί και χαίρεται πολύ που έκανες τον επίλογο εσύ, Λαμπρινή!
Να είσαι πάντα καλά, με τον καλό σου λόγο!
Το βιβλίο ήδη "πετάει" στην Επιτυχία, εύχομαι "Καλή επιτυχία" και σε όλα τα δικά σου όνειρα και των φίλων!

Υγ. Και μια σημείωση: Επειδή έγραψα σήμερα πολλά, δε θα σημαίνει όταν δε με βλέπετε εδώ, ότι λείπω και απ' τα νέα της Ιουστίνης και όλων σας!