Προέκυψαν...

Ανέβηκαν και οι φωτογραφίες, ωραία!
Εν ολίγοις:
Το αγριοκυκλάμινο ήταν μέσα στην αζαλέα, από τότε που την αγόρασα, εδώ στον Βόλο, εδώ και κάποια χρόνια.
Στο μπαλκόνι μου, σταθερά ανθισμένο και κρυμμένο, ακόμα και εκτός εποχής, μου δίνει χαρές και κουράγια!
Η αφηρημένη τέχνη που βλέπετε, είναι το ξύλο της προέκτασης της τραπεζαρίας της κουζίνας που την κράτησα έτσι, για ενθύμιο! Έτσι, για να ενώνει "ζωγραφικές" (και φτώχειες) παλιές, με καινούργιες. (Περισσότερα στην ανάρτηση "Δικαίωμα")
Ο πράσινος κουμπαράς που έτυχε να είναι εκεί δίπλα, δεν είναι για λεφτά, παρά μόνο για μια κάρτα κωδικού με προσφορές, για την δουλειά του άντρα μου.
Τον Άγιο Εφραίμ, δεν το έψαξα, Εκείνος, με έψαξε! Πρώτα ήρθε στ' όνειρό μου και μετά έμαθα, Ποιος είναι! (Περισσότερα ΕΔΩ)
Το βιβλίο του πεθερού μου, "Για σένα χόρευαν τα πουλιά πατέρα", είναι αφιερωμένο σ' Εκείνον, γιατί, πολλά τα θαύματά Του, ΚΑΙ τότε!(Είχα ένα μπλογκ, κάποτε, εδώ)

Σελ. 6 "Τούτο το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον Θαυματουργό Άγιο Εφραίμ της Νέας Μάκρης"

...Ε.. Τα μάζεψα όλα μαζί σήμερα και τα φωτογράφησα! Όλο δουλειά, δουλειά, δε βγαίνει!

Υγ. Κι όλα αυτά, προέκυψαν! Καμία σχέση με το να "ξυπνήσω" το βιβλίο ή να ταράξω, κανέναν!