Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2014

ΣΟΚ!

Χαζομετάνοιωσα λίγο με το βιντεάκι που το έκανα δημόσιο και πήγα να το δω, ν' αποφασίσω...
Διακοπές ήταν, χαρούμενη ήμουνα, ναζιάρα βγήκα...
Τύφλα νά 'χουν τα φωτομοντέλα!
Πέρασαν δυο χρόνια, σα να μην είμαι εγώ, έτσι ένιωσα.
Κι εκεί που τελείωσε και έκλεινα προς απόρρητη μεριά, βλέπω στο τέλος, την εικόνα του Αγίου Εφραίμ, απ' το Μοναστήρι του!
"Έλα, Άγιε Εφραίμ, θα το κρύψω, μη με μαλώνεις!..." του είπα από μέσα μου!
Του χαμογέλασα, χωρίς να πατήσω να δω το βιντεάκι που μου πρότεινε η οθόνη, μετά το τέλος του δικού μου βίντεου.
"Δε θέλω να μπω σε ψαλμωδίες τέτοια ώρα..." του είπα από μέσα μου, ενώ αμέσως, μετανοιωμένη γι' αυτή την σκέψη μου, πάτησα το κουμπί, κι εκεί, έπαθα!

"Δεν το συζητάμε", που λέμε τελευταίως με τον γιο μου!
ΣΟΚ, ακόμα και στην μουσική, και άλλα...
Καληνύχτα, Καλημέρα, διαλέχ'τε!
Δεν διορθώνω, τίποτα!
Αν ήθελε Εκείνος, θα μ' εμπόδιζε από νωρίτερα...
Δεν καταλαβαίνω!

1 σχόλιο:

  1. Μάλλον καταλαβαίνω, τι θέλει να πει, ο Άγιος, αλλά εγώ, σε σας, τι να πω; Θα μού φορέσετε ζουρλομανδία! Για όσους δεν κατάλαβαν, το βιντεάκι το έχω κάνει εγώ η ίδια! Μία σύμπτωση!
    Δεύτερη, το "Αγάπα με!"
    Τις άλλες τις αφήνω, άλλη φορά... όταν πια, θα είναι αποδείξεις και όχι "σημάδια"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Το "κάτι" που μένει...