Νίκος Σταυρίδης - ηθοποιός
Αφορμή να τον θυμηθώ απόψε, ήταν αυτό το άρθρο
http://www.mixanitouxronou.gr/nikos-stavridis-o-anthropos-pou-xechase-giati-ithele-na-aftoktonisi/
που μου την σπάει όμως, που δεν μπορώ να αντιγράψω!
Έχει τόσα ωραία θέματα αυτή η σελίδα, δεν έχει και νόημα όμως, για να διαβάσει κάποιος κάτι, να τρέχει σε εκατό σελίδες!
Καταλαβαίνω, μεν, δε μπορώ να λειτουργήσω έτσι, δε!
Γράφουμε την ΠΗΓΗ, εμείς οι εθελοντές μπλόγγερς, νομίζω οι αναγνώστες εκτιμούν πολύ περισσότερο έτσι, την πηγή, παρά, πατώντας σε λινκ, "πάτε εδώ και πάτε εκεί"!
Τέλος πάντων, δικό μου το πρόβλημα, όπως βλέπετε, δεν το κάνω συχνά.
Ψάχνω στο χάος μου (στα πολλά μπλογκ) να βρω ένα αφιέρωμα που του είχα κάνει, κι εκεί εξηγούσα πως, όταν ήμουνα στον Βόλο (ναι, ως υπηρέτρια, αλλά, υπήρχαν και χαρούμενες στιγμές! αλίμονο, αν δεν υπήρχαν και καλά, ή και πολύ ωραίοι άνθρωποι!) , με πήγαν στο θέατρο για πρώτη φορά (δε θυμάμαι το έργο) και είχα γελάσει πολύ, μαζί του!
Κάποια στιγμή με χάσανε οι δικοί μου, το κατάλαβε ο Σταυρίδης, ο οποίος ήταν με το σόβρακο (στα καμαρίνια είχα μπει, δεν θυμάμαι), με πήρε αγκαλιά, με ρώταγε πού χάθηκα... πως με λένε, κάτι τέτοια!
Δεν θυμάμαι αν με μάλωσαν μετά! Για να μην το θυμάμαι, μάλλον την γλύτωσα!
Αυτά και εν συντομία. Κράτημα μόνο της σκηνής, κι αν βρω την παλιότερη καταγραφή, την φέρνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το "κάτι" που μένει...