Παρασκευή 17 Οκτωβρίου 2014
Σταμάτης Σπανουδάκης - Τ΄αθάνατο νερό
Ο χρήστης Stamatis Spanoudakis Σταμάτης Σπανουδάκης (OFFICIAL) κοινοποίησε σύνδεσμο.
Τ΄αθάνατο νερό.
Τ' αθάνατο νερό (Immortal water) Από τόν δίσκο "Πού πάς όταν κοιμάσαι" τού 1992 Μουσική, στίχοι, ενορχήστρωση, παραγωγή, ηχοληψία: Σταμάτης Σπανουδάκης Τραγούδι: Ντόρη P&C Stamatis Spanoudakis
Σταμάτης Σπανουδάκης - Συνέντευξη
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟ
- Κύριε Σπανουδάκη, σας ευχαριστούμε για την αποδοχή της πρόσκλησής μας να απαντήσετε στις ερωτήσεις μας. Πείτε μας, καταρχήν, τι σημαίνουν για σας αυτές οι δύο έννοιες: Ελλάδα και Ορθοδοξία.
Έμπνευση, χαρά, λόγο υπάρξεως.
- Είστε ένας από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που τολμούν και μιλούν για τον Χριστό, την Πατρίδα, τους Αγίους, την Ιστορία μας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως τα προααναφερθέντα είναι κατά κάποιον τρόπο απαγορευμένα στη χώρα μας;
Κι” εγώ απορώ με αυτό. Γιατί το κατ” εμέ αυτονόητο, να είμαι ένας απο τους ελάχιστους που το εκφράζουν. Δεν φτάνουν οι όποιες απαγορεύσεις, για να σταματήσουν την δίψα της καρδιάς σου για όσα αγαπάς και για να σε σταματήσουν απο το να φωνάξεις την αλήθεια, ή τον έρωτα σου. Φτάνω λοιπόν στο λογικό συμπέρασμα, ότι λίγοι καλλιτέχνες αισθάνονται έτσι, ή στην καλύτερη περίπτωση, λίγοι τολμούν να το ομολογήσουν.
- Αυτή η τοποθέτησή σας στα εν λόγω «απαγορευμένα» θέματα, σας έχει κοστίσει στην καριέρα σας;
Ναι, όσον αφορά τα «ανθρώπινα». Οι «ελέγχοντες», πολιτικοί, δημοσιογράφοι, παράγοντες και παντός τύπου εγκάθετοι, δεν με έχουν θα έλεγα, στις προτιμήσεις τους. Αυτό όμως ποτέ δεν με εμπόδισε, να κάνω ακριβώς αυτό που ζητάει η ψυχή μου και, δεν εμπόδισε τούς ανθρώπους, να αγαπήσουν την μουσική μου και να με ακολουθούν στίς συναυλίες μου.
- Ειδικότερα στο θέμα της Πίστης στον Χριστό, έχετε εκφράσει δημοσίως και ανοιχτά τις πεποιθήσεις σας. Μιλήστε μας λίγο για τις σχέσεις σας με την Εκκλησία, καθώς και για την προσπάθεια που κάνατε μέσω της μουσικής σας, ήδη από την δεκαετία του ’70, να φέρετε τον κόσμο κοντά στον Χριστό.
Γύρναγα όλη την Ελλάδα, με μια παρέα φίλων συμπροσευχώμενων και αρκούντως ημιτρέλων, Χριστιανών και μια κιθάρα τραγουδώντας και μιλώντας για την πρόσφατη τότε αγάπη μου, τον Χριστό. Βρεθήκαμε σε νοσοκομεία, φυλακές, πανεπιστήμια και ό,τι χώρο μπορεί να βάλει ο νούς σου. Αυτό εγινε για τρία περίπου χρόνια. Μετά έπαψα να μιλάω σε κόσμο και κλείστηκα για να γράψω μουσική και να προσπαθήσω να αφήσω το στίγμα μου στην Ελληνική πραγματικότητα. 40 χρόνια μετά, αναρωτιέμαι ακόμα αν το κατάφερα.
- Ξέρετε, είναι εξαιρετικά σπάνιο ένας μουσικός να δηλώνει Πιστός Χριστιανός. Το αντίθετο μάλιστα, εδώ και χρόνια αλλά ειδικότερα στην εποχή μας, μέσω της μουσικής προβάλεται ο αντιχριστιανισμός, η αθεΐα, ακόμα και ο σατανισμός.
Ναι, το ξέρω. Το είπαμε. Άλλωστε έχουμε, κατά τα πιστεύω μας, την τιμή και την δύσκολη υποχρέωση,να είμαστε το αλάτι της γης. Μεγάλη, βαρυά και νοθευμένη στην εποχή μας η σούπα και ελάχιστο το αλάτι. Μεγαλύτερος όμως ο εν ημίν….
- Διαβάζοντας διάφορες παλιότερες συνεντεύξεις σας, παρατηρώ ότι βάλλετε συχνά εναντίον ενός «συστήματος» που επιδρά τόσο σε καλλιτεχνικό επίπεδο, όσο και σε εθνικό. Μιλάτε ξεκάθαρα για πόλεμο από «προοδευτικούς» και αριστερούς, που πλασάρονται ως υπερ-δημοκράτες, φιμώνοντας τελικά όποιον διαφωνεί μαζί τους. Είναι αυτή η εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας;
Δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό, αυτή είναι ακόμη. Και όχι μόνον στην Ελλάδα. Έχει παντού περάσει η άποψη ότι ο καλλιτέχνης, ο «πνευματικός άνθρωπος», πρέπει νά” ναι «προοδευτικός». Ανάθεμα με κι αν κατάλαβα ποτέ, τι σημαίνει αυτό! Πραγματικά προοδευτικός καλλιτέχνης, είναι αυτός πού αφήνει πίσω του έργο και πάει την τέχνη του, λίγο παρακάτω.
- Η επόμενη ερώτηση έρχεται αυθόρμητη: Στη χώρα όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, υπάρχει δημοκρατία σήμερα;
Χρειάζεται αποσαφηνισμός τών όρων. Εμένα πάντως θα μου πήγαινε περισσότερο ένα πολίτευμα αριστοκρατίας. Δηλαδή, να κυβερνούν οι άριστοι. Λίγη πίστη έχω στους πολλούς. Ποιοί ψήφιζαν τόσα χρόνια, αυτούς που τώρα κατηγορούν; Και θα τους ψηφίσουν δυστυχώς και αύριο.
- Ποια είναι η γνώμη σας για τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα, μικρά και μεγάλα; Πιστεύετε πως εκφράζουν τον πολίτη ή εξυπηρετούν ιδιοτελή συμφέροντα;
Η σημερινή μου στάση απέναντι στα κόμματα είναι η εξής: Η ΝΔ είναι πια Πασοκ και τούμπαλιν. Ο Συνασπισμός είναι εν φιλοδοξία Πασοκ. Το ΚΚΕ είναι αυτό που ήτανε και γενικά, στου κουφού την πόρτα, πάρε την πόρτα και φύγε!
- Γενικά ζούμε σε μια ταραγμένη περίοδο, όπου όμως ακόμα δεν έχει εκδηλωθεί η κοινωνική οργή. Με άλλα λόγια, ο κόσμος έπαψε να κατεβαίνει στους δρόμους. Είναι η ηρεμία πριν την καταιγίδα ή απλά ο λαός συμβιβάστηκε;
Φοβούνται οι άνθρωποι. Γιατί δεν πιστευουν πια κανέναν από τους αρχηγούς τους. Γιατί έχουν προδοθεί από όλους και κυρίως από τον εαυτό τους και αυτά που χρόνια τώρα με φανατισμό υποστήριζαν. Γιατί μάθαν χρόνια τώρα, οτι ο «Τούρκος» δεν νικιέται. Και, γιατί μάθαν δυστυχώς, στα εύκολα.
- Έχετε χαρακτηριστεί ως οπαδός της Νέας Δημοκρατίας και ιδιαίτερα του Κώστα Καραμανλή. Τι απαντάτε;
Γιατί άραγε να πρέπει να απαντήσω; Κατηγορία είναι αυτό; Τιμή μου και χαρά μου και ήταν ωραίο και ειλικρινές, όσο κράτησε.
- Επίσης, είναι γνωστή η θετική γνώμη που είχατε για τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Πιστεύετε ότι ενοχλούσε το κατεστημένο και, κατά κάποιον τρόπο, έπρεπε να «φύγει από τη μέση»;
Τον Χριστόδουλο τον αγαπούσα και τον αγαπάω. Μακάρι να ζούσε. Όλοι οι Έλληνες θα τον είχαν ως ελπίδα τους. Και όσοι τόν πολέμησαν βέβαια, δυστυχώς θα συνέχιζαν τον ύπουλο και ανθελληνικό πόλεμό τους. Είναι τώρα όμως, εκεί που θά” πρεπε. Παρέα με τους αγγέλους και την αγγελική μουσική τους.
- Βλέπουμε πως όλο και περισσότεροι νέοι και νέες αποφασίζουν να ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους και να φύγουν από την Ελλάδα, αναζητώντας την τύχη τους στο εξωτερικό. Εσείς τι θα λέγατε σε κάποιον που το σκέφτεται, αλλά ακόμα δεν το αποφάσισε;
Να φύγει το γρηγορότερο. Και να κάνει εκεί, όσα δεν μπορεί να κάνει εδώ. Άλλωστε η Ελλάδα δεν είναι τόπος, αλλά τρόπος. Συνήθως στό εξωτερικό και αγαπάς αλλά και βοηθάς περισσότερο την πατρίδα σου.
- Τελικά, «τα φάγαμε μαζί», όπως είπε γνωστός πολιτικός; Ποιες είναι οι ευθύνες μας συλλογικά, ως κοινωνία, για την σημερινή κρίση;
Ο «γνωστός πολιτικός» δεν «δικαιούται δια να ομιλεί», για να χρησιμοποιήσω όρο της πολιτικής του κουλτούρας. Πέραν αυτού για μένα, δεν είναι το ποιός φταίει, αλλά το ποιός την πληρώνει, τελικά που φανερώνει την αλήθεια και το σχέδιο.
- Η κρίση αυτή είναι μόνο οικονομική; Τι «πήγε στραβά» όλα αυτά τα χρόνια;
Όλα όσα θα μπορούσαν να πάνε. Λάθος αρχηγοί, λάθος ιδεολογίες, λάθος πολίτες και γενική ισοπέδωση σε επιπέδο καφενείου. Όλοι ίδιοι, όλοι μικροί με κοντά όνειρα και θολές ιδεολογίες. Μικρύναν τα μεγέθη για να χωρέσουν και να μεγαλουργήσουν οι ασήμαντοι. Ξεχάστηκαν οι τρόποι κι η ευγένεια, για να λάμψουν οι απατεώνες και οι αναιδείς. Και το ουσιαστικότερο για μένα. Μπήκε ο άνθρωπος στην θέση του Θεού. Πάλι καλά που μακροθυμεί και υπάρχουμε ακόμα.
- Αρκετά από τα τραγούδια σας μιλάνε για μια Ελλάδα που φαντάζει απόμακρη σήμερα, μια Ελλάδα ανθρωπιάς, αγάπης, σεβασμού και αλληλεγγύης. Έχει χαθεί οριστικά αυτή η Ελλάδα ή μπορούμε να την ξαναβρούμε;
Τα πραγματικά μεγάλα, γεννιούνται, ζούνε και πεθαίνουν στις καρδιές τών ανθρώπων. Έτσι κι” η Ελλάδα. Και ως χώρα και ως ιδέα και ως πίστη και ως όνειρο. Θα ζεί έστω κι” αν ένας μόνον άνθρωπος την έχει στην καρδιά του. Ο ένας για μένα, είναι σημαντικότερος από τούς πολλούς.
- Ο Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης είχε πει ότι «η προσευχή και το κομποσχοίνι είναι τα αυτόματα όπλα κάθε Χριστιανού». Συμφωνείτε;
Και να με έβριζε ολημερίς ο Παΐσιος, πάλι θα συμφωνούσα.
- Επισκέπτεστε το Άγιον Όρος;
Όχι πια, όπως παλαιότερα. Τώρα που το σκέφτομαι, ούτε τίποτε άλλο επισκέπτομαι. Ζώ στο σπίτι- στούντιο, με την Ντόρη και 6 αγαπημένα σκυλιά. Και το εργόχειρό μου, είναι η μουσική.
- Η μουσική σας θυμίζει σε πολύ κόσμο βυζαντινούς ύμνους, πιο «εκμοντερνισμένους». Έχετε ως πηγές έμπνευσης τον Χριστό και την Ορθοδοξία γενικότερα;
Τό” χω πει αυτό, σε όλους τους τόνους, τούς στίχους και τις μελωδίες, από το 1975 πού πίστεψα στον Ιησού κι” αυτόν Εσταυρωμένο. Πόσο τον αγαπάω! Και πόσο θά” θελα νά” μαι πάντα κοντά Του!
- Ίσως το πιο αναγνωρίσιμο στο ευρύ κοινό κομμάτι σας, είναι το «Θά” ρθεις σαν αστραπή», όπου μιλάτε για τον ερχομό του Μαρμαρωμένου Βασιλιά. Πιστεύετε πως όλα αυτά θα γίνουν κάποτε και πως «ο καιρός γαρ εγγύς»;
Αυτό είναι το ωραίο. Ότι δεν μπορείς να βάλεις ημερομηνία στο όνειρο. Το πιστέψαν πολύ σημαντικότεροι εμού Έλληνες. Εγώ θα το αρνηθώ; Αμήν και πότε!
- Πώς βλέπετε τα τελευταία γεγονότα με την επικείμενη επέμβαση των ΗΠΑ στην Συρία; Θεωρείτε πως είμαστε προ των πυλών ενός Παγκοσμίου Πολέμου;
Είναι για μένα αναμφισβήτητο, ότι ζουμε σε καιρούς εσχατολογικούς. Τα πώς και τα πότε, δεν είναι για μας να ξέρουμε. Αυτό που είναι για μας, είναι να ζούμε κάθε μέρα σαν νά” ναι η τελευταία μας. Καί νά” μαστε όσο πιό κοντα στον τελικό νικητή μπορούμε.
- Υπάρχει μια γενικότερη απογοήτευση στον κόσμο, ενώ έχουν αυξηθεί ανησυχητικά και οι αυτοκτονίες. Ποια είναι η «οδός σωτηρίας» όσων απελπίζονται; Πώς μπορούν να πάρουν κουράγιο;
Πάντα ίδια ήταν και είναι η μόνη » οδός σωτηρίας». Οδός Παραδείσου, αριθμός τρία.
- Κλείνοντας, κι αφού σας ευχαριστήσω ξανά για την ενδιαφέρουσα συνέντευξη, θα ήθελα να απευθύνετε ένα μήνυμα σε όσους την διαβάζουν. Ό,τι θέλετε εσείς.
Πίστευε και όλα τα καλά θα ακολουθήσουν. Αν δεν μπορείς, λέγε με γλύκα και αγάπη:
Κύριε γεννηθήτω το θέλημά Σου!
- Κύριε Σπανουδάκη, σας ευχαριστούμε για την αποδοχή της πρόσκλησής μας να απαντήσετε στις ερωτήσεις μας. Πείτε μας, καταρχήν, τι σημαίνουν για σας αυτές οι δύο έννοιες: Ελλάδα και Ορθοδοξία.
Έμπνευση, χαρά, λόγο υπάρξεως.
- Είστε ένας από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που τολμούν και μιλούν για τον Χριστό, την Πατρίδα, τους Αγίους, την Ιστορία μας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μήπως τα προααναφερθέντα είναι κατά κάποιον τρόπο απαγορευμένα στη χώρα μας;
Κι” εγώ απορώ με αυτό. Γιατί το κατ” εμέ αυτονόητο, να είμαι ένας απο τους ελάχιστους που το εκφράζουν. Δεν φτάνουν οι όποιες απαγορεύσεις, για να σταματήσουν την δίψα της καρδιάς σου για όσα αγαπάς και για να σε σταματήσουν απο το να φωνάξεις την αλήθεια, ή τον έρωτα σου. Φτάνω λοιπόν στο λογικό συμπέρασμα, ότι λίγοι καλλιτέχνες αισθάνονται έτσι, ή στην καλύτερη περίπτωση, λίγοι τολμούν να το ομολογήσουν.
- Αυτή η τοποθέτησή σας στα εν λόγω «απαγορευμένα» θέματα, σας έχει κοστίσει στην καριέρα σας;
Ναι, όσον αφορά τα «ανθρώπινα». Οι «ελέγχοντες», πολιτικοί, δημοσιογράφοι, παράγοντες και παντός τύπου εγκάθετοι, δεν με έχουν θα έλεγα, στις προτιμήσεις τους. Αυτό όμως ποτέ δεν με εμπόδισε, να κάνω ακριβώς αυτό που ζητάει η ψυχή μου και, δεν εμπόδισε τούς ανθρώπους, να αγαπήσουν την μουσική μου και να με ακολουθούν στίς συναυλίες μου.
- Ειδικότερα στο θέμα της Πίστης στον Χριστό, έχετε εκφράσει δημοσίως και ανοιχτά τις πεποιθήσεις σας. Μιλήστε μας λίγο για τις σχέσεις σας με την Εκκλησία, καθώς και για την προσπάθεια που κάνατε μέσω της μουσικής σας, ήδη από την δεκαετία του ’70, να φέρετε τον κόσμο κοντά στον Χριστό.
Γύρναγα όλη την Ελλάδα, με μια παρέα φίλων συμπροσευχώμενων και αρκούντως ημιτρέλων, Χριστιανών και μια κιθάρα τραγουδώντας και μιλώντας για την πρόσφατη τότε αγάπη μου, τον Χριστό. Βρεθήκαμε σε νοσοκομεία, φυλακές, πανεπιστήμια και ό,τι χώρο μπορεί να βάλει ο νούς σου. Αυτό εγινε για τρία περίπου χρόνια. Μετά έπαψα να μιλάω σε κόσμο και κλείστηκα για να γράψω μουσική και να προσπαθήσω να αφήσω το στίγμα μου στην Ελληνική πραγματικότητα. 40 χρόνια μετά, αναρωτιέμαι ακόμα αν το κατάφερα.
- Ξέρετε, είναι εξαιρετικά σπάνιο ένας μουσικός να δηλώνει Πιστός Χριστιανός. Το αντίθετο μάλιστα, εδώ και χρόνια αλλά ειδικότερα στην εποχή μας, μέσω της μουσικής προβάλεται ο αντιχριστιανισμός, η αθεΐα, ακόμα και ο σατανισμός.
Ναι, το ξέρω. Το είπαμε. Άλλωστε έχουμε, κατά τα πιστεύω μας, την τιμή και την δύσκολη υποχρέωση,να είμαστε το αλάτι της γης. Μεγάλη, βαρυά και νοθευμένη στην εποχή μας η σούπα και ελάχιστο το αλάτι. Μεγαλύτερος όμως ο εν ημίν….
- Διαβάζοντας διάφορες παλιότερες συνεντεύξεις σας, παρατηρώ ότι βάλλετε συχνά εναντίον ενός «συστήματος» που επιδρά τόσο σε καλλιτεχνικό επίπεδο, όσο και σε εθνικό. Μιλάτε ξεκάθαρα για πόλεμο από «προοδευτικούς» και αριστερούς, που πλασάρονται ως υπερ-δημοκράτες, φιμώνοντας τελικά όποιον διαφωνεί μαζί τους. Είναι αυτή η εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας;
Δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό, αυτή είναι ακόμη. Και όχι μόνον στην Ελλάδα. Έχει παντού περάσει η άποψη ότι ο καλλιτέχνης, ο «πνευματικός άνθρωπος», πρέπει νά” ναι «προοδευτικός». Ανάθεμα με κι αν κατάλαβα ποτέ, τι σημαίνει αυτό! Πραγματικά προοδευτικός καλλιτέχνης, είναι αυτός πού αφήνει πίσω του έργο και πάει την τέχνη του, λίγο παρακάτω.
- Η επόμενη ερώτηση έρχεται αυθόρμητη: Στη χώρα όπου γεννήθηκε η δημοκρατία, υπάρχει δημοκρατία σήμερα;
Χρειάζεται αποσαφηνισμός τών όρων. Εμένα πάντως θα μου πήγαινε περισσότερο ένα πολίτευμα αριστοκρατίας. Δηλαδή, να κυβερνούν οι άριστοι. Λίγη πίστη έχω στους πολλούς. Ποιοί ψήφιζαν τόσα χρόνια, αυτούς που τώρα κατηγορούν; Και θα τους ψηφίσουν δυστυχώς και αύριο.
- Ποια είναι η γνώμη σας για τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα, μικρά και μεγάλα; Πιστεύετε πως εκφράζουν τον πολίτη ή εξυπηρετούν ιδιοτελή συμφέροντα;
Η σημερινή μου στάση απέναντι στα κόμματα είναι η εξής: Η ΝΔ είναι πια Πασοκ και τούμπαλιν. Ο Συνασπισμός είναι εν φιλοδοξία Πασοκ. Το ΚΚΕ είναι αυτό που ήτανε και γενικά, στου κουφού την πόρτα, πάρε την πόρτα και φύγε!
- Γενικά ζούμε σε μια ταραγμένη περίοδο, όπου όμως ακόμα δεν έχει εκδηλωθεί η κοινωνική οργή. Με άλλα λόγια, ο κόσμος έπαψε να κατεβαίνει στους δρόμους. Είναι η ηρεμία πριν την καταιγίδα ή απλά ο λαός συμβιβάστηκε;
Φοβούνται οι άνθρωποι. Γιατί δεν πιστευουν πια κανέναν από τους αρχηγούς τους. Γιατί έχουν προδοθεί από όλους και κυρίως από τον εαυτό τους και αυτά που χρόνια τώρα με φανατισμό υποστήριζαν. Γιατί μάθαν χρόνια τώρα, οτι ο «Τούρκος» δεν νικιέται. Και, γιατί μάθαν δυστυχώς, στα εύκολα.
- Έχετε χαρακτηριστεί ως οπαδός της Νέας Δημοκρατίας και ιδιαίτερα του Κώστα Καραμανλή. Τι απαντάτε;
Γιατί άραγε να πρέπει να απαντήσω; Κατηγορία είναι αυτό; Τιμή μου και χαρά μου και ήταν ωραίο και ειλικρινές, όσο κράτησε.
- Επίσης, είναι γνωστή η θετική γνώμη που είχατε για τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Πιστεύετε ότι ενοχλούσε το κατεστημένο και, κατά κάποιον τρόπο, έπρεπε να «φύγει από τη μέση»;
Τον Χριστόδουλο τον αγαπούσα και τον αγαπάω. Μακάρι να ζούσε. Όλοι οι Έλληνες θα τον είχαν ως ελπίδα τους. Και όσοι τόν πολέμησαν βέβαια, δυστυχώς θα συνέχιζαν τον ύπουλο και ανθελληνικό πόλεμό τους. Είναι τώρα όμως, εκεί που θά” πρεπε. Παρέα με τους αγγέλους και την αγγελική μουσική τους.
- Βλέπουμε πως όλο και περισσότεροι νέοι και νέες αποφασίζουν να ρίξουν μαύρη πέτρα πίσω τους και να φύγουν από την Ελλάδα, αναζητώντας την τύχη τους στο εξωτερικό. Εσείς τι θα λέγατε σε κάποιον που το σκέφτεται, αλλά ακόμα δεν το αποφάσισε;
Να φύγει το γρηγορότερο. Και να κάνει εκεί, όσα δεν μπορεί να κάνει εδώ. Άλλωστε η Ελλάδα δεν είναι τόπος, αλλά τρόπος. Συνήθως στό εξωτερικό και αγαπάς αλλά και βοηθάς περισσότερο την πατρίδα σου.
- Τελικά, «τα φάγαμε μαζί», όπως είπε γνωστός πολιτικός; Ποιες είναι οι ευθύνες μας συλλογικά, ως κοινωνία, για την σημερινή κρίση;
Ο «γνωστός πολιτικός» δεν «δικαιούται δια να ομιλεί», για να χρησιμοποιήσω όρο της πολιτικής του κουλτούρας. Πέραν αυτού για μένα, δεν είναι το ποιός φταίει, αλλά το ποιός την πληρώνει, τελικά που φανερώνει την αλήθεια και το σχέδιο.
- Η κρίση αυτή είναι μόνο οικονομική; Τι «πήγε στραβά» όλα αυτά τα χρόνια;
Όλα όσα θα μπορούσαν να πάνε. Λάθος αρχηγοί, λάθος ιδεολογίες, λάθος πολίτες και γενική ισοπέδωση σε επιπέδο καφενείου. Όλοι ίδιοι, όλοι μικροί με κοντά όνειρα και θολές ιδεολογίες. Μικρύναν τα μεγέθη για να χωρέσουν και να μεγαλουργήσουν οι ασήμαντοι. Ξεχάστηκαν οι τρόποι κι η ευγένεια, για να λάμψουν οι απατεώνες και οι αναιδείς. Και το ουσιαστικότερο για μένα. Μπήκε ο άνθρωπος στην θέση του Θεού. Πάλι καλά που μακροθυμεί και υπάρχουμε ακόμα.
- Αρκετά από τα τραγούδια σας μιλάνε για μια Ελλάδα που φαντάζει απόμακρη σήμερα, μια Ελλάδα ανθρωπιάς, αγάπης, σεβασμού και αλληλεγγύης. Έχει χαθεί οριστικά αυτή η Ελλάδα ή μπορούμε να την ξαναβρούμε;
Τα πραγματικά μεγάλα, γεννιούνται, ζούνε και πεθαίνουν στις καρδιές τών ανθρώπων. Έτσι κι” η Ελλάδα. Και ως χώρα και ως ιδέα και ως πίστη και ως όνειρο. Θα ζεί έστω κι” αν ένας μόνον άνθρωπος την έχει στην καρδιά του. Ο ένας για μένα, είναι σημαντικότερος από τούς πολλούς.
- Ο Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης είχε πει ότι «η προσευχή και το κομποσχοίνι είναι τα αυτόματα όπλα κάθε Χριστιανού». Συμφωνείτε;
Και να με έβριζε ολημερίς ο Παΐσιος, πάλι θα συμφωνούσα.
- Επισκέπτεστε το Άγιον Όρος;
Όχι πια, όπως παλαιότερα. Τώρα που το σκέφτομαι, ούτε τίποτε άλλο επισκέπτομαι. Ζώ στο σπίτι- στούντιο, με την Ντόρη και 6 αγαπημένα σκυλιά. Και το εργόχειρό μου, είναι η μουσική.
- Η μουσική σας θυμίζει σε πολύ κόσμο βυζαντινούς ύμνους, πιο «εκμοντερνισμένους». Έχετε ως πηγές έμπνευσης τον Χριστό και την Ορθοδοξία γενικότερα;
Τό” χω πει αυτό, σε όλους τους τόνους, τούς στίχους και τις μελωδίες, από το 1975 πού πίστεψα στον Ιησού κι” αυτόν Εσταυρωμένο. Πόσο τον αγαπάω! Και πόσο θά” θελα νά” μαι πάντα κοντά Του!
- Ίσως το πιο αναγνωρίσιμο στο ευρύ κοινό κομμάτι σας, είναι το «Θά” ρθεις σαν αστραπή», όπου μιλάτε για τον ερχομό του Μαρμαρωμένου Βασιλιά. Πιστεύετε πως όλα αυτά θα γίνουν κάποτε και πως «ο καιρός γαρ εγγύς»;
Αυτό είναι το ωραίο. Ότι δεν μπορείς να βάλεις ημερομηνία στο όνειρο. Το πιστέψαν πολύ σημαντικότεροι εμού Έλληνες. Εγώ θα το αρνηθώ; Αμήν και πότε!
- Πώς βλέπετε τα τελευταία γεγονότα με την επικείμενη επέμβαση των ΗΠΑ στην Συρία; Θεωρείτε πως είμαστε προ των πυλών ενός Παγκοσμίου Πολέμου;
Είναι για μένα αναμφισβήτητο, ότι ζουμε σε καιρούς εσχατολογικούς. Τα πώς και τα πότε, δεν είναι για μας να ξέρουμε. Αυτό που είναι για μας, είναι να ζούμε κάθε μέρα σαν νά” ναι η τελευταία μας. Καί νά” μαστε όσο πιό κοντα στον τελικό νικητή μπορούμε.
- Υπάρχει μια γενικότερη απογοήτευση στον κόσμο, ενώ έχουν αυξηθεί ανησυχητικά και οι αυτοκτονίες. Ποια είναι η «οδός σωτηρίας» όσων απελπίζονται; Πώς μπορούν να πάρουν κουράγιο;
Πάντα ίδια ήταν και είναι η μόνη » οδός σωτηρίας». Οδός Παραδείσου, αριθμός τρία.
- Κλείνοντας, κι αφού σας ευχαριστήσω ξανά για την ενδιαφέρουσα συνέντευξη, θα ήθελα να απευθύνετε ένα μήνυμα σε όσους την διαβάζουν. Ό,τι θέλετε εσείς.
Πίστευε και όλα τα καλά θα ακολουθήσουν. Αν δεν μπορείς, λέγε με γλύκα και αγάπη:
Κύριε γεννηθήτω το θέλημά Σου!
Σ' αγαπάω φωνάζω - Σταμάτης Σπανουδάκης
Ο χρήστης Stamatis Spanoudakis Σταμάτης Σπανουδάκης (OFFICIAL) κοινοποίησε σύνδεσμο.
Σ' αγαπάω φωνάζω.
Σ' αγαπάω φωνάζω (Shouting I love you)
Από τόν δίσκο "Γιά τήν Σμύρνη" τού 2001 From the CD "For Smyrni" 2001
Μουσική, στίχοι, ενορχήστρωση, παραγωγή, ηχοληψία: Σταμάτης Σπανουδάκης
Τραγούδι:Μιράντα Γιωργάκη, Λένα Ανδρίκου, Νικολέτα Γκαμάνη, Δημήτρης Πλαζομίτης, Αντώνης Λυρίτης, Δημήτρης Κιμπίρης, Παναγιώτης Αργυράκης
Βιολί: Κυριάκος Γκουβέντας
Σκηνοθεσία Νικόλας Οικονομίδης
P&C Stamatis Spanoudakis
Σ' αγαπάω φωνάζω (Shouting I love you)
Από τόν δίσκο "Γιά τήν Σμύρνη" τού 2001 From the CD "For Smyrni" 2001
Μουσική, στίχοι, ενορχήστρωση, παραγωγή, ηχοληψία: Σταμάτης Σπανουδάκης
Τραγούδι:Μιράντα Γιωργάκη, Λένα Ανδρίκου, Νικολέτα Γκαμάνη, Δημήτρης Πλαζομίτης, Αντώνης Λυρίτης, Δημήτρης Κιμπίρης, Παναγιώτης Αργυράκης
Βιολί: Κυριάκος Γκουβέντας
Σκηνοθεσία Νικόλας Οικονομίδης
P&C Stamatis Spanoudakis
Το ξέρατε; Δείτε γιατί ξεχνάμε τα μικρά ονόματα
Το ξέρατε; Δείτε γιατί ξεχνάμε τα μικρά ονόματα
- Ingossip.gr - Το ξέρατε; Δείτε γιατί ξεχνάμε τα μικρά ονόματα
Συστήνεσαι
με κάποιον και λίγα δευτερόλεπτα αργότερα από την πρώτη επαφή
αντιλαμβάνεσαι ότι όχι μόνο δεν θυμάσαι το όνομα...αλλά ούτε και καν το
πρώτο γράμμα. Για τα επίθετα φυσικά ούτε λόγος...
Ποια όμως είναι η εξήγηση αυτού του ενοχλητικού φαινομένου;Το γεγονός αυτό που προκαλεί αμηχανία και έντονο εκνευρισμό σε πολλούς ανθρώπους δεν αποτελεί προνόμιο μόνο των ατόμων κάποιας ηλικίας αλλά αφορά το σύνολο του πληθυσμού.
Επιστημονική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία έδειξε ότι η βασική αιτία που ξεχνάμε το όνομα κάποιου είναι το γεγονός ότι τα ονόματα δίνονται αυθαίρετα και δεν έχουν καμία σημασία.
Για τον λόγο αυτό ακριβώς και είναι πιο εύκολο να θυμάται κάποιος το «παρατσούκλι» ενός, παρά το πραγματικό του όνομα.
Αναλυτικότερα στην έρευνα που έγινε, δόθηκαν στους συμμετέχοντες ψεύτικα ονόματα και βιογραφικά για να τα μελετήσουν.
Στο τεστ που ακολούθησε οι ερευνητές έλεγξαν τι θυμόταν ο καθένας και ποιες πληροφορίες είχε συγκρατήσει.
Τα αποτελέσματα ήταν ιδιαίτερα διαφωτιστικά καθώς το 69% θυμόταν το επάγγελμα, το 68% τα χόμπι, το 62% τον τόπο καταγωγής, το 31% το όνομα και το 30% το επίθετο.
Είναι δηλαδή πολύ πιο δύσκολο να θυμάται κανείς το όνομα του συνομιλητή του, από τα χαρακτηριστικά στοιχεία της προσωπικότητάς του.
Επομένως εάν το όνομα του καθενός μπορούσε να αντιπροσωπεύει κάτι από την δουλειά του, θα ήταν πιο εύκολο να το θυμάται κάποιος.
Έχει παρατηρηθεί ότι άνθρωποι που το όνομά τους θυμίζει το επάγγελμά τους για παράδειγμα, τότε οι άλλοι είναι δύσκολο να το ξεχάσουν.
Αυτό σημαίνει ότι η μνήμη λειτουργεί συνδυαστικά.
Και ο συσχετισμός
ενός χαρακτηριστικού, είτε αυτό είναι η δουλειά, η καταγωγή κ.λ.π., με το όνομα του κάθε ανθρώπου, θα έκανε την μνήμη να λειτουργεί σαφώς καλύτερα.
Πάντως ένας καλός τρόπος για να θυμάται κάποιος τα ονόματα των συνομιλητών του, είναι η επανάληψη.
Με άλλα λόγια, όταν συστήνεται κάποιος, καλό είναι να επαναλαμβάνει το όνομα (του συνομιλητή), προκειμένου να το συνδέσει με το πρόσωπο, που μόλις γνώρισε.
πηγή
Έχεις μόνο έξι μήνες ζωής, οπότε...
” Έχεις μόνο έξι μήνες ζωής, οπότε αν έχεις κάτι να το τελειώσεις, τελείωσε το. ”
- Ingossip.gr - ” Έχεις μόνο έξι μήνες ζωής, οπότε αν έχεις κάτι να το τελειώσεις, τελείωσε το. ”
Ακολουθεί ένα διήγημα του Osho,
Αυτό είναι γεγονός και έχει συμβεί σε κάποιον άνθρωπο…Ο γιατρός του είπε, ” Έχεις μόνο έξι μήνες ζωής, ούτε μια μέρα παραπάνω, οπότε αν έχεις κάτι να το τελειώσεις, τελείωσε το. Αν πάλι θέλεις να κάνεις κάτι, να το κάνεις.”
Ο άνθρωπος ήταν πολύ πλούσιος, και πάντα είχε την επιθυμία να γυρίσει τον κόσμο και να επισκεφθεί όλα τα όμορφα μέρη, αλλά υπήρχαν τόσο πολλά προβλήματα που συνέχεια το ακύρωνε. Τώρα δεν υπήρχε πλέον ο χρόνος να το αναβάλλει.
Οι γνωστοί του εξεπλάγησαν μαζί του: έτρωγε τα καλύτερα φαγητά, αγόρασε το καλύτερο σπίτι της πόλης, έκλεισε όλες του τις επιχειρήσεις. Ποιος ήταν ο λόγος να τις κρατήσει;
Για έξι μήνες του έφταναν και του περίσσευαν! Μπορούσε να ζήσει σαν βασιλιάς. Γύρισε ολόκληρο τον κόσμο, και επισκέφθηκε όλα τα όμορφα μέρη, όλους τους αξιόλογους ανθρώπους στον κόσμο.
Στην πραγματικότητα, απλά ξέχασε να πεθάνει.
Μόλις επέστρεψε πίσω στο σπίτι του, οι έξι μήνες είχαν περάσει προ πολλού.
Πήγε στον γιατρό του για να τον ευχαριστήσει.
Ο γιατρός του είπε, ” Είσαι ακόμη ζωντανός; Πως τα κατάφερες; Η ασθένεια ήταν τέτοια που θα πέθαινες μέσα σε έξι μήνες.” Ο άνδρας απάντησε, ” Μόλις έγινε σίγουρο ότι πρόκειται να πεθάνω, ο θάνατος από απειλή έγινε βεβαιότητα.
Είχα μόνο έξι μήνες να ζήσω, οπότε ήθελα να ζήσω όσο πιο έντονα μπορούσα.
Ζώντας με τόση ένταση και πληρότητα, ίσως ξέχασα να πεθάνω την προκαθορισμένη ώρα.”
Ο γιατρός τον εξέτασε και η ασθένεια είχε εξαφανιστεί.
Αυτοί οι έξι μήνες ήταν τόσο χαλαρωτικοί, γεμάτοι από βαθιά χαρά που η ασθένεια είχε εξαφανισθεί!
enallaktikidrasi.com
Ο γάιδαρος που έπεσε στο πηγάδι...
Ο γάιδαρος που έπεσε στο πηγάδι...
Μια μέρα ο γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι. Το ζώο φώναζε
απελπισμένα για ώρες και ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να
κάνει…
Στο τέλος αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο και τα έξοδα που
απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά. Δεν άξιζε τον
κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει
ήταν να τον θάψει ζωντανό.
Κάλεσε όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον βοηθήσουν.
Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι.
Στην αρχή, ο γάιδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε
φρικτά, ούρλιαξε. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε. Λίγα φορτία
χώμα είχαν πέσει στο πηγάδι, όταν ο γεωργός κοίταξε κάτω και έμεινε
έκπληκτος με αυτό που είδε. Ήταν κάτι καταπληκτικό!
Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε στην πλάτη του, ο γάιδαρος
τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. Οι γείτονες του αγρότη
συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο και αυτό κάθε φορά
τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.
Πολύ σύντομα, όλοι ήταν έκπληκτοι με το γαϊδούρι που έχει φτάσει πια στην επιφάνεια του πηγαδιού.
Ηθικό δίδαγμα: Η ζωή μπορεί να φέρει σε σας πολλές «φτυαριές» από
χώμα μέσα στο πηγάδι της ζωής σας. Να θυμάστε όμως ότι το καθένα από τα
προβλήματά σας αυτά, είναι ένα εφαλτήριο.
Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια απλά με ένα τίναγμα. Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και κάνουμε ένα βήμα πάνω!
Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια απλά με ένα τίναγμα. Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και κάνουμε ένα βήμα πάνω!
Το τούβλο
Το τούβλο
Ένας
νεαρός και επιτυχημένο στέλεχος εταιρείας, οδηγούσε τη νέα του
τζάγκουαρ κάπως γρήγορα σε μία γειτονιά όχι και τόσο καλοφήμη. Πρόσεχε
μην τυχόν κανένα παιδάκι ξεπροβάλει απότομα ανάμεσα από τα παρκαρισμένα
αυτοκίνητα. Κάποια στιγμή πιστεύοντας πως είδε κάτι να κινείται
επιβράδυνε, αντί όμως να εμφανιστεί κάποιο παιδάκι, ένα τούβλο χτύπησε
με δύναμη την πλαινή πόρτα της τζάγκουάρ του. Φρέναρε απότομα και
κάνοντας όπισθεν κατευθύνθηκε στο σημείο που το τούβλο είχε ριχτεί.Φανερά θυμωμένος πετάχτηκε έξω από το αυτοκίνητό του, κι επίασε ένα παιδί που βρήκε κοντά του, το έσπρωξε και το ακούμπησε με την πλάτη σε ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο, φωνάζοντας «Γιατί το έκανες αυτό και ποιός είσαι; Τι νομίζεις ότι κάνεις; Αυτό είναι ένα καινούριο αυτοκίνητο και το τούβλο που πέταξες του έκανε μία πολύ ακριβή ζημιά! Γιατί το έκανες»;
Το νεαρό αγόρι απολογητικά του είπε «σας παρακαλώ κύριε, σας παρακαλώ, ζητώ συγνώμη, αλλά δεν ήξερα τι άλλο να κάνω! Πέταξα το τούβλο γιατί κανένας δεν σταματούσε.»
Με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπό του και στο σαγόνι του, το αγοράκι έδειξε πίσω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο. «Είναι ο αδερφός μου» είπε. «Το αναπηρικό του καροτσάκι αναποδογύρισε στο πεζοδρόμιο, έπεσε απ το καροτσάκι κι εγώ δεν μπορώ να τον σηκώσω».
Το αγόρι ζήτησε από τον νεαρό: «Θα μπορούσατε σας παρακαλώ να με βοηθήσετε να τον βάλουμε πίσω στο αναπηρικό του καροτσάκι; Είναι χτυπημένος και είναι πολύ βαρύς για να τον σηκώσω μόνος μου».
Ο οδηγός εμβρόντητος, προσπάθησε να συνέλθει, σήκωσε γρήγορα το ανάπηρο αγόρι και το καροτσάκι του, έπειτα πήρε ένα χαρτομάντηλο και περιποιήθηκε πρόχειρα τις πληγές του αγοριού. Με μία ματιά που του έριξε κατάλαβε πως τα τραύματα του παιδιού ήταν επιφανειακά κι όλα θα πήγαιναν καλά.
«Σε ευχαριστώ, ο Θεός να σε ευλογεί» είπε το ευγνώμων αγοράκι στον ξένο. Ο οδηγός ταραγμένος ακόμη, απλά κοιτούσε το αγοράκι να σπρώχνει το καροτσάκι με τον αδερφό του πάνω στο πεζοδρόμιο πηγαίνοντας για το σπίτι τους.
Γύρισε προς τη τζάγκουάρ του αργά. Η ζημιά στο αυτοκίνητο ήταν εμφανέστατη αλλά ο νεαρός ποτέ δεν μπήκε στην διαδικασία να την επιδιορθώσει. Άφησε τη ζημιά να υπάρχει για να του θυμίζει το μήνυμα «Μην ζεις τη ζωή σου τόσο γρήγορα έτσι ώστε να αναγκάζεις τον άλλον να σου πετάξει ένα τούβλο για να τραβήξει την προσοχή σου»!
Ο θεός ψιθυρίζει στις ψυχές μας και μιλά στις καρδιές μας. Μερικές φορές όταν δεν έχουμε χρόνο να ακούσουμε, είναι αναγκασμένος να μας πετάξει ένα τούβλο! Είναι επιλογή μας να ακούμε η όχι!
Πηγή: agiazoni.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)