Η συνταγή που σώζει ζωές παιδιών

Η συνταγή που σώζει ζωές παιδιών

Posted on Οκτωβρίου 3, 2014 by Νewagemama

Το κείμενο που ακολουθεί είναι πραγματικός δυναμίτης. Όλοι μας, γονείς, εκπαιδευτικοί (ειδικά αυτοί), παππούδες, γιαγιάδες, έχουμε ανάγκη να το  διαβάσουμε ξανά και  ξανά. Για να νιώσουμε πιο δυνατοί,  για να αντιληφθούμε πώς μπορούμε να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι στην προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον που ν΄αγκαλιάζει όλα τα παιδιά. Για να πιστέψουμε πως από τη δική μας μικρή γωνίτσα αληθινά μπορούμε να συνεισφέρουμε ώστε να γίνει ο  κόσμος αυτός πιο αληθινός και φιλόξενος:

 Αυτή η υπέροχη δασκάλα Μαθηματικών
έχει τη συνταγή που σώζει ζωές παιδιών.

Πριν από μερικές βδομάδες, πήγα στην τάξη του Τσέις για ενισχυτική διδασκαλία.  Είχα στείλει ένα μέιλ στην δασκάλα του Τσέις ένα βράδυ όπου έγραφα «Ο Τσέις επιμένει πως αυτές οι ασκήσεις που έχει για το σπίτι είναι μαθηματικά – αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι τον πιστεύω. Βοήθεια, παρακαλώ». Μου απάντησε αμέσως λέγοντας: «Κανένα πρόβλημα, μπορώ να καθίσω μαζί του μετά το σχολείο οποιαδήποτε στιγμή». Κι εγώ της λέω «Όχι, όχι αυτόν. Αυτός το καταλαβαίνει. Εμένα βοηθήστε». Κι έτσι κάπως κατέληξα μπροστά σ’ έναν μαυροπίνακα σε μια άδεια αίθουσα της πέμπτης δημοτικού κοιτάζοντας επίμονα σειρές σχημάτων που για την δασκάλα του Τσέις ήταν «αριθμοί».
Στάθηκα λίγο μπροστά στον πίνακα ενώ η δασκάλα του Τσέις κάθισε πίσω μου, βυθισμένη στο γραφείο της και με ήρεμη φωνή προσπαθούσε να με κάνει να καταλάβω τον «νέο τρόπο που διδάσκουμε τη διαίρεση». Ευτυχώς για μένα, δεν χρειάστηκε να ξεμάθω πολλά γιατί ποτέ μου δεν κατάλαβα τον «παλιό τρόπο που διδάσκαμε τη διαίρεση». Μου πήρε μία ολόκληρη ώρα να λύσω ένα πρόβλημα, αλλά καταλάβαινα πως η δασκάλα του Τσέις με συμπάθησε έτσι κι αλλιώς. Συνεργάστηκε παλιότερα με την ΝΑΣΑ, κι έτσι προφανώς έχουμε πολλά κοινά.

Έπειτα, καθίσαμε για λίγα λεπτά και συζητήσαμε για την διδασκαλία των παιδιών και τι ιερό καθήκον   και ευθύνη που είναι. Συμφωνήσαμε πως μαθήματα όπως η ανάγνωση και τα μαθηματικά είναι τα λιγότερο σημαντικά που διδάσκονται σε μια τάξη. Μιλήσαμε για την διαμόρφωση μικρών ψυχών που θα συνεισφέρουν σε μια μεγαλύτερη κοινότητα -και μιλήσαμε για το κοινό μας όνειρο να αποτελούνται αυτές οι κοινότητες από άτομα που είναι Ευγενικά και Γενναία πάνω απ’ όλα.
Κι έπειτα μου είπε το εξής: Κάθε Παρασκευή απόγευμα, η δασκάλα του Τσέις ζητά από τους μαθητές της να βγάλουν ένα κομμάτι χαρτί και να γράψουν τα ονόματα τεσσάρων παιδιών με τα οποία θα ήθελαν να κάτσουν μαζί την επόμενη εβδομάδα. Τα παιδιά ξέρουν ότι αυτές τους οι επιθυμίες μπορεί να πραγματοποιηθούν μπορεί όμως και όχι. Ζητάει επίσης από τα παιδιά να ονομάσουν έναν μαθητή που πιστεύουν ότι ήταν εξαιρετικός «πολίτης» της τάξης. Οι ψήφοι τους παραδίδονται σε αυτήν κατ’ ιδίαν.
Και κάθε Παρασκευή απόγευμα, αφού οι μαθητές πάνε σπίτι, η δασκάλα του Τσέις βγάζει αυτά τα χαρτιά, τα τοποθετεί μπροστά της και τα μελετά. Ψάχνει για μοτίβα.
Ποιον δεν θέλει κανείς να έχει διπλανό;
Ποιος δεν ξέρει καν ποιον να ζητήσει για διπλανό;
Ποιος περνάει απαρατήρητος και δεν προτείνεται ποτέ;
Ποιος είχε ένα εκατομμύριο φίλους την προηγούμενη βδομάδα και κανέναν αυτή τη βδομάδα;
 Βλέπετε, η δασκάλα του Τσέις δεν ψάχνει καινούργιο διάγραμμα θέσεων ή «εξαιρετικούς πολίτες». Η δασκάλα του Τσέις ψάχνει για μοναχικά παιδιά. Ψάχνει για παιδιά που δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν με άλλα παιδιά. Εντοπίζει τα μικρά εκείνα που περνούν απαρατήρητα στην κοινωνική ζωή της τάξης. Ανακαλύπτει ποιων τα προτερήματα περνούν απαρατήρητα από τους συμμαθητές τους. Και εντοπίζει -αμέσως- ποιος διαπράττει και ποιος υφίσταται τη σχολική βία (bullying).

Ως δασκάλα, γονιός και άνθρωπος που αγαπάει όλα τα παιδιά – θεωρώ ότι αυτό είναι η πιο έξυπνη στρατηγική Νίντζα της αγάπης που έχω δει ποτέ μου. Είναι σαν να παίρνεις την ακτινογραφία της τάξης και να κοιτάς κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων και μέσα στις καρδιές των παιδιών. Είναι σαν να βγάζεις χρυσό απ’ το χρυσορυχείο-ο χρυσός είναι αυτά τα μικρά που χρειάζονται λίγη βοήθεια – που χρειάζονται τους ενήλικες να επέμβουν και να τα ΔΙΔΑΞΟΥΝ πώς να κάνουν φίλους, πώς να ζητήσουν από τους άλλους να παίξουν, πώς να συμμετέχουν σε μία ομάδα και πώς να μοιραστούν τα χαρίσματα τους με τους άλλους. Και αυτό αποθαρρύνει τη σχολική βία( bullying) γιατί ο κάθε δάσκαλος γνωρίζει πως το bullying συμβαίνει όταν δεν κοιτάει -και τα παιδιά που το υφίστανται φοβούνται να το μαρτυρήσουν. Μα, όπως είπε -η αλήθεια αποκαλύπτεται σε αυτά τα προσωπικά μικρά χαρτιά.
Ενώ η δασκάλα του Τσεις εξηγούσε αυτή την απλή, πανέξυπνη ιδέα -την κοιτούσα με ορθάνοιχτο το στόμα. «Πόσο καιρό χρησιμοποιείς το σύστημα αυτό;» ρώτησα.
Από τη σφαγή στο λύκειο Κολουμπάιν, είπε. Κάθε Παρασκευή μετά το Κολουμπάιν.
Θεέ και Κύριε.
Αυτή η υπέροχη γυναίκα παρακολούθησε τι έγινε στο Κολουμπάιν γνωρίζοντας πως ΟΛΗ Η ΒΙΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ. Όλη η εξωτερική βία ξεκινά ως εσωτερική μοναξιά. Παρακολουθούσε την τραγωδία αυτή ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ πως τα παιδιά που δεν τα προσέχει κανείς κάποια στιγμή θα κάνουν οτιδήποτε μόνο και μόνο για να τα προσέξουν.
Κι έτσι αποφάσισε να αρχίσει να πολεμάει την βία από νωρίς και συχνά, και με τον κόσμο που είναι κοντά της. Αυτό που κάνει η δασκάλα του Τσέις όταν κάθεται στην άδεια αίθουσα και μελετά αυτές τις λίστες που είναι γραμμένες από τρεμάμενα 11χρονα χέρια είναι να ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ. Είμαι πεπεισμένη γι’ αυτό. Σώζει ζωές.
Κι αυτό που έμαθε αυτή η μαθηματικός χρησιμοποιώντας αυτό το σύστημα είναι κάτι που ήδη γνώριζε: πως τα πάντα -ακόμα κι η αγάπη και η αίσθηση του να ανήκεις κάπου-έχουν ένα μοτίβο. Και βρίσκει αυτά τα μοτίβα μέσα από αυτές τις λίστες -σπάει τους κώδικες της προβληματικής επικοινωνίας. Και δίνει στα μοναχικά παιδιά την βοήθεια που χρειάζονται. Γι’ αυτήν, είναι μαθηματικά. Είναι ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ.
Όλα είναι αγάπη -ακόμα και τα μαθηματικά. Εκπληκτικό.
Η δασκάλα του Τσέις παίρνει σύνταξη φέτος -μετά από δεκαετίες που έσωζε ζωές. Τι ωραίος τρόπος να περάσεις την ζωή σου: ψάχνοντας μοτίβα αγάπης και μοναξιάς, να παρεμβαίνεις κάθε μέρα -και να αλλάζεις την τροχιά του κόσμου μας.

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΤΕ, ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ. Είστε οι πρώτοι που δέχεστε τα πυρά, η πρώτη γραμμή, οι ανιχνευτές προβληματικής επικοινωνίας και η μεγαλύτερη και μοναδική ελπίδα που έχουμε για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό που κάνετε στις τάξεις όταν κανείς δεν παρακολουθεί – είναι η μεγαλύτερη ελπίδα μας.
Δάσκαλοι -δασκάλες- έχετε ένα εκατομμύριο γονείς πίσω σας που ψιθυρίζουν όλοι μαζί: «Δεν μας νοιάζουν τα τυποποιημένα τεστ. Μας νοιάζει που μαθαίνετε στα παιδιά μας να είναι Γενναία και Ευγενικά. Και σας ευχαριστούμε. Σας ευχαριστούμε που σώζετε ζωές».
Με Αγάπη-Όλοι Εμείς
Πηγή: Glennon Melton, “This Brilliant Math Teacher Has a   Formula to Save Kids’ Lives”, Huffington Post, 3.5.2014. Μετάφραση: Signora Alba,  ευχαριστούμε πολύ!
πηγή

Τα οφέλη της αγκαλιάς: 8 λόγοι να… έρθουμε κοντά!

• 
  Ingossip.gr - Τα οφέλη της αγκαλιάς: 8 λόγοι να… έρθουμε κοντά!

Χρειαζόμαστε τέσσερις αγκαλιές τη μέρα για να επιβιώσουμε, οκτώ αγκαλιές την ημέρα για να συντηρηθούμε και δώδεκα αγκαλιές την ημέρα για να αναπτυχθούμε»...έχει πει η αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια Virginia Satir. Και οι επιστήμονες, όσο και η αίσθηση που αποκομίζουμε μετά από μια ζεστή αγκαλιά με ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, φροντίζουν να το αποδείξουν με χειροπιαστά στοιχεία, τα οποία συγκεντρώνουμε παρακάτω. Με μια προτροπή: Αγκαλιάστε περισσότερο, κάνει καλό.

*Η αγκαλιά νικά την κατάθλιψηΚαι όχι μόνο: Η μοναξιά, ο θυμός και κάθε αρνητικό συναίσθημα καταπολεμάται από την οξυτοκίνη, την ορμόνη που παράγει ο οργανισμός μας όταν αγκαλιαζόμαστε. Παράλληλα, αυξάνονται τα επίπεδα σεροτονίνης, της «ουσίας της ευτυχίας».*Η αγκαλιά τονώνει το ανοσοποιητικό μας σύστημα
Η ήπια πίεση που επιτυγχάνεται με την επαφή του στέρνου μας με αυτό κάποιου άλλου και το συναισθηματικό φορτίο που αυτή δημιουργεί ενεργοποιεί τον θυμοειδή αδένα του εγκεφάλου, ο οποίος ρυθμίζει και εξισορροπεί την παραγωγή λευκών αιμοσφαιρίων. Τα οποία με την σειρά τους φροντίζουν να μας κρατούν υγιείς. Η αύξηση της αιμοσφαιρίνης, άλλωστε, που επιτυγχάνεται με την αγκαλιά ενός αγαπημένου προσώπου βοηθά στην μεταφορά του οξυγόνου στον οργανισμό και την επούλωσή του μετά από μία ασθένεια.
*Η αγκαλιά κρατά την καρδιά υγιήΗ υψηλή αρτηριακή πίεση είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων. Επιστημονικές έρευνες έχουν δείξει πως ο εναγκαλισμός μπορεί να μειώσει την πίεση και επομένως να μειώσει τον κίνδυνο αυτό.*Η αγκαλιά βοηθά τις σχέσεις μαςΜπορεί η αγκαλιά να αποτελεί έκφραση και απότοκο της καλής μας σχέσης με τον/την σύντροφό μας, αλλά το ίδιο ισχύει και αντίστροφα: Οι συχνές αγκαλιές, που παράγουν τις ορμόνες της σεροτονίνης και της ντοπαμίνης, βοηθούν στην διατήρηση της αρμονίας μεταξύ δύο συντρόφων και το χτίσιμο μιας καλής σχέσης.*Η αγκαλιά τονώνει την αυτοπεποίθησή μαςΔιότι δεν αποτελεί μόνο δείγμα της αγάπης κάποιου άλλου προς το πρόσωπό μας, αλλά μας βοηθά και εμάς τους ίδιους να αγαπήσουμε τον εαυτό μας. Από την στιγμή που γεννιόμαστε, άλλωστε, λαμβάνουμε την αγάπη των γονιών μας κυρίως μέσα από το άγγιγμά τους, κάτι που μας επιβεβαιώνει ότι την αξίζουμε. Αυτό, λένε οι επιστήμονες, «εγγράφεται» στα κύτταρά μας και οι αγκαλιές καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής μας, μας θυμίζουν αυτή τη σύνδεση του σωματικού επιπέδου με την ικανότητα να αγαπάμε τον εαυτό μας και να τον εκτιμάμε.*Η αγκαλιά βοηθά το νευρικό σύστημαΣυγκεκριμένα, η γαλβανική απόκριση της επιδερμίδας μας σε μια αγκαλιά αποδεικνύει την αγωγιμότητα του δέρματός μας, του οποίου η υγρασία και το ηλεκτρικό φορτίο μπορεί να μεταβληθεί και να εξισορροπηθεί χάρη σε ένα άγγιγμα.*Η αγκαλιά μας μαθαίνει να δίνουμε και να παίρνουμεΠάντα χρειάζονται δύο (τουλάχιστον) για μια αγκαλιά, κάτι που μας μαθαίνει με τον πιο άμεσο τρόπο πως όταν δίνουμε, αυτόματα παίρνουμε. Ουσιαστικά, η αγκαλιά μας διδάσκει πως η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που… ρέει σε διπλή κατεύθυνση.
*Η αγκαλιά μας απελευθερώνειΌταν αγκαλιάζουμε κάποιον, σταματάμε αυτόματα να σκεφτόμαστε οτιδήποτε άλλο: Η ενέργεια της αγκαλιάς μας κατακλύζει, μας αποσυνδέει από τις σκέψεις μας και μας επιτρέπει να επικεντρωθούμε στα συναισθήματά μας. Έχετε παρατηρήσει πως κατά την διάρκεια της αγκαλιάς μπορείτε να ακούσετε τον χτύπο της καρδιάς σας και να εστιάσετε στην αναπνοή σας; Αυτό συμβαίνει για παράδειγμα και όταν διαλογιζόμαστε ή όταν γελάμε – όλα τα παραπάνω αποτελούν διαδικασίες που μας βοηθούν να αφεθούμε στη στιγμή και να νιώσουμε καλύτερα.
πηγή

Ήταν Άνθρωπος

Με την πρώτη ματιά έβλεπε κανείς απλώς μια γριούλα. Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δεν σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.

Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα. Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δεν φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι. Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια τής γριούλας, δεν μίλησε.

Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθησε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό. Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα. Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια», σκέφτηκε. Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου». Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη». Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται». Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.

Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της. «Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους». «Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση ένας ασπρομάλλης. Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς». «Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος. «Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δεν θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοιά τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.

Αλλος ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, να αγοράσεις παπούτσια». Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.

Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ νΌ απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».

Στην επόμενη στάση ένα παληκάρι μπήκε στο λεωφορείο. Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσική. Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουργια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα. Το παληκάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα. «Γιαγιά, είπε, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη.

Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση. Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι. Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του. «Ποιος είναι;», ρώτησε ένας. «Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος. «Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος. «Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος. «Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία. Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε: Όχι, μαμά τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ».

Η σελίδα της Ξένιας (επιμελείται η Ξένια Σώντερς)

Πηγή: Ηλεκτρονικό Περιοδικό “Το Γράμμα”, Τεύχος 100, σελ. 14.  (pdf)

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com
Συναφές: Η Αγάπη, ο Πλούτος και η Ευτυχία.
Συναφές: Το παιδί και το κουτάβι

Συναφές: Ο κύκλος του 99 
Συναφές:  Ο Κροίσος και ο Σόλων (ή o πιο ευτυχισμένος άνθρωπος της γης)

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ. ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Ή Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ

Φωτογραφίες Χρονολογίου

Επιστροφή στο άλμπουμ · Φωτογραφίες της Angeliki · Το Χρονολόγιο της Angeliki

Προηγούμενη · Επόμενο

Angeliki Kottaridi

Σήμερα καθώς περπατούσα στο Μοδιάνο με σταμάτησε μια κυρία που δεν γνώριζα... μου είπε ότι ερχόταν από τη Βεργίνα... ήταν συγκινημένη και με συγκίνησε και μένα...Με έπιασε αμηχανία και δεν την ρώτησα ούτε το όνομά της... Της αφιερώνω αυτό το κείμενο που έγραψα πριν 14 χρόνια... Σε αυτήν και σε όλους όσους αγαπούν τα μνημεία και τις αρχαιότητες... σκέφτομαι ότι ίσως σας ενδιαφέρει να το διαβάσετε.

ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ. ΜΥΘΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Ή Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ
Το καλοκαίρι του 1998 τοποθετήθηκε στην έξοδο του Μουσείου των Βασιλικών Τάφων των Αιγών ένα βιβλίο εντυπώσεων. Μέχρι το Σεπτέμβρη του 2000 μετρήθηκαν 19.165 καταχωρήσεις που συνήθως αντιστοιχούν σε μεμονωμένους επισκέπτες κάποτε όμως και σε μικρότερες ή μεγαλύτερες ομάδες. Τα περισσότερα σχόλια είναι ενυπόγραφα. Η επεξεργασία αυτού του πολύτιμου υλικού που μας δείχνει την ανταπόκριση του κοινού σε μια διαφορετική από τα τρέχοντα αντιμετώπιση του θέματος «παρουσίαση αρχαιοτήτων» -αφού η έκθεση των θησαυρών στη Βεργίνα, στηριγμένη σε ένα αυστηρό σενάριο και χρησιμοποιώντας με επίγνωση το στοιχείο της ατμοσφαιρικότητας, απευθύνεται τόσο στη νόηση όσο και στο συναίσθημα του θεατή- στάθηκε η αφορμή για μια σειρά από σκέψεις.
Με εξαίρεση μερικούς που αρκούνται μόνο να υπογράψουν, δηλώνοντας έτσι την παρουσία τους στο συγκεκριμένο χώρο τη δεδομένη στιγμή, οι περισσότεροι επισκέπτες κάνουν σύντομα σχόλια:
Περίπου 0,5% που είναι όλοι έφηβοι μουντζουρώνουν, σχεδιάζουν θέματα από κόμικς ή κάνουν πλάκα με λιγότερο ή περισσότερο χυδαίο τρόπο για πράγματα άσχετα από το χώρο. Σχεδόν άλλοι τόσοι (0,6%) Έλληνες και ξένοι είναι εκείνοι που αισθάνονται την ανάγκη να υπογραμμίσουν το πέρασμα τους, κάνοντας αναφορά στον εαυτό τους «είμαι ο τάδε από εκεί και βρέθηκα και εδώ».
Ένα σημαντικό ποσοστό Ελλήνων, αλλά κυρίως ξένων επισκεπτών που φτάνει το 27,7% του συνόλου σχολιάζει το ίδιο το Μουσείο και τον τρόπο έκθεσης: από αυτούς το 26,7% σχολιάζει με τρόπο επαινετικό, χρησιμοποιώντας συχνά τον υπερθετικό βαθμό, ενώ μόνο το 1% διατυπώνει αρνητικές παρατηρήσεις ή αναφέρεται σε ενοχλητικές κατά τη γνώμη τους λεπτομέρειες.
Αρκετοί (5,8 %) Έλληνες και ξένοι επισημαίνουν γενικά τη σημασία που έχει η γνώση του παρελθόντος και της ιστορίας και 18% των επισκεπτών που είναι όλοι Έλληνες και κυρίως Έλληνες της αλλοδαπής, όπως σημειώνουν οι ίδιοι, τονίζουν ότι αισθάνθηκαν εθνική υπερηφάνεια ή ότι τονώθηκε η εθνική τους συνείδηση, ενώ άλλο ένα 9%, στο ίδιο κλίμα, αναφέρεται ιδιαίτερα στο μακεδονικό και τη σημασία των εκτιθέμενων ευρημάτων για την απόδειξη της ελληνικότητας της Μακεδονίας.
Πολλοί (24,7%) Έλληνες και ξένοι δηλώνουν ότι η επαφή τους με το συγκεκριμένο χώρο ήταν γι’ αυτούς μια συγκλονιστική εμπειρία, χρησιμοποιώντας επίθετα όπως συγκλονιστικό, εντυπωσιακό, amazing, fantastisch, ueberwaeltigend, fantastico κ.λ.π. και τέλος 13,7% μερικοί ξένοι, οι πιο πολλοί όμως Έλληνες ευχαριστούν τους αρχαιολόγους για την παρουσίαση και κυρίως για την ανακάλυψη των θησαυρών και φυσικά αναφέρονται ονομαστικά στο Μανόλη Ανδρόνικο, τον θρυλικό ανασκαφέα, το σχεδόν μυθικό πρότυπο του ερευνητή του παρελθόντος, με τρόπο συγκινητικό, συχνά με την ευχή να αναπαύει ο θεός την ψυχή του…
Μια μαθήτρια γράφει: «Ευτυχώς που υπάρχουν και οι εραστές των ονείρων. Για μας τις νέες γενιές η παρουσία του Μανόλη Ανδρόνικου είναι η ελπίδα για το δικό μας ιστορικό μέλλον».

Η διατήρηση της πατρογονικής κληρονομιάς είναι αναμφισβήτητα ένα πολυσυζητημένο θέμα: κύριο μέλημα διεθνών οργανισμών, ζήτημα συμβάσεων, νόμων και παντοειδών επιτροπών, αντικείμενο πολυεπίπεδης επιστημονικής έρευνας, ιδιαίτερα προσφιλές στους κύκλους των επαϊόντων. Στον απόηχο των μεγάλων πολιτικοκοινωνικών ιδεολογικών ρευμάτων που συντάραξαν το πρώτο μισό του 20ου αι. οι σύγχρονες κυβερνήσεις αναγνωρίζουν η μία μετά την άλλη την αξία της χρήσης των αρχαιοτήτων σαν δραστικού ιδεολογικού όπλου στον αγώνα των όποιων εδαφικών ή άλλων διεκδικήσεων των νέων εθνικών κρατών. Τα μνημεία γίνονται οι «καλύτεροι πρεσβευτές» απόψεων. Μεγάλες εκθέσεις οργανώνονται να καταδείξουν το μυστικό μεγαλείο της Αιγύπτου, τη δύναμη της Κίνας, τον πλούτο των Σουλτάνων, ή την εθνική ταυτότητα των Μακεδόνων…
Τα αρχαία ταξιδεύουν. Γίνονται προσιτά σε όλο και περισσότερους…
Οι άνθρωποι ταξιδεύουν επίσης, στην εποχή της αφθονίας, του αεροπλάνου και του ελεύθερου χρόνου πολύ περισσότερο από ότι στον καιρό του Βίνκελμαν και των Diletanti.
Για τις ευνοημένες από το κλίμα και την ιστορία χώρες ο τουρισμός είναι βασική πηγή πλούτου. Στον κόσμο της ελεύθερης αγοράς τα μνημεία γίνονται «το συγκριτικό πλεονέκτημα» και ο πολιτισμός “η βαριά βιομηχανία” …Έννοιες όπως συντήρηση – διαμόρφωση – ανάπλαση – ανάδειξη μνημείων πλουτίζουν το λεξιλόγιό μας και πρωτόγνωρα μέχρι τώρα ποσά εισρέουν στα ταμεία των αρχαιολογικών υπηρεσιών στα πλαίσια εθνικών ή διεθνών προγραμμάτων ανάπτυξης.
Η παρουσία κάποιου αρχαιολογικού χώρου που να συνδυάζεται κατά προτίμηση και με ένα μουσείο, διαφημισμένη κατάλληλα, τροφοδοτεί την ελπίδα της τουριστικής ανάπτυξης. Η προσέλευση επισκεπτών υπόσχεται εισροή κεφαλαίων, νέες θέσεις εργασίας, οικονομική ευμάρεια…Οι τοπικοί φορείς αρχίζουν να εκδηλώνουν έντονο το ενδιαφέρον για τις αρχαιότητες που ωστόσο καλά θα έκαναν να βρίσκονται στο οικόπεδο του γείτονα. Η προβολή και η «αξιοποίηση» των μνημείων γίνεται αίτημα των τοπικών κοινωνιών, βρίσκει μια θέση στα πολιτικά προγράμματα και τις προεκλογικές εκστρατείες.
Στα πλαίσια της αρχής της ανταποδοτικότητας η «κοινωνικοποίηση» των μνημείων είναι όχι μόνο θεμιτή αλλά και αναγκαία, αφού έμπρακτα νομιμοποιεί τις δαπάνες που απαιτούνται για τη συντήρησή τους και που δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες. Η άμεση χρησιμότητα των μνημείων στο επίπεδο της οικονομίας, της πολιτικής ή ακόμη και της επιστήμης τεκμηριώνει ίσως το ενδιαφέρον ορισμένων -πάντα πολύ περιορισμένων – ομάδων που έχουν άμεσο όφελος, ωστόσο δεν παύει να είναι δευτερογενής και οπωσδήποτε απόλυτα εξαρτημένη από την επιθυμία των πολλών να γνωρίσουν με κάποιο τρόπο τα μνημεία του παρελθόντος.

Όμως τι είναι αυτό που κάνει τους τουρίστες να αφήνουν τη δροσιά της παραλίας και το χουζούρι των διακοπών για την πολύωρη ορθοστασία στα μουσεία, το κοπιαστικό σκαρφάλωμα σε δυσπρόσιτες ακροπόλεις και κάστρα, το στρίμωγμα σε υπόγειες κρύπτες, την περιπλάνηση στο λιοπύρι της ερήμου ή την αποπνικτική υγρασία της τροπικής ζούγκλας;
Γιατί οι ταξιδιώτες του καιρού μας διασχίζουν εκατοντάδες χιλιόμετρα να φτάσουν ευλαβικοί ή απλά περίεργοι εκεί, όπου «τα έθνη άλλοτε αλαζονικά, τώρα παραδομένα στη σφήκα και στο ξινόχορτο», τι προσδοκούν στους τόπους που πέτρωσε η προσευχή σε άλλους θεούς, στις βαθιές σπηλιές που έκρυψαν τα όνειρά τους οι παμπάλαιοι άνθρωποι, εκεί όπου ήταν κάποτε παλάτια και θησαυροί και δόξες, τι ψάχνουν στα ερείπια των σπιτιών που αφάνισαν αρχαίες καταστροφές; Ποια μυστική συγκίνηση τους φέρνει ανάμεσα σε τάφους άγνωστων νεκρών θαμμένων στη λήθη του χρόνου; Σε ποια ερωτήματα βρίσκουν απάντηση οι εκατομμύρια αναγνώστες των αρχαιογνωστικών –επιστημονικών και παραεπιστημονικών- βιβλίων και περιοδικών, οι θεατές των αρχαιολογικών ντοκιμαντέρ, οι πλάνητες του διαδικτύου που επισκέπτονται πάλι και πάλι τις εικονικές αρχαιότητες;
Πώς γίνεται πράγματα άχρηστα που χάλασαν και πετάχτηκαν στα στρώματα καταστροφής των αιώνων, αντικείμενα που «πέθαναν» και θάφτηκαν, να ακολουθήσουν τους κυρίους τους στον Άδη, χιλιάδες χρόνια πριν, πώς γίνεται όλα αυτά να έρχονται πάλι στο φως, για να ξαναζήσουν, απρόσιτα και ακριβά, μη χρηστικά κι ωστόσο χρήσιμα πίσω από το κρύσταλλο των προθηκών ενός μουσείου;
Η αναζήτηση της υψηλής αισθητικής συγκίνησης είναι μια πιθανή απάντηση που όμως αφορά μια περιορισμένη ομάδα μνημείων, αφού λιγοστά είναι τα αριστουργήματα της τέχνης που επέζησαν, αφομοιώνοντας τις λαβωματιές του χρόνου, και μια ακόμη πιο περιορισμένη ομάδα επισκεπτών με ειδική παιδεία και γνώση και οπωσδήποτε δεν ερμηνεύει τη συγκίνηση του επισκέπτη μας στη Βεργίνα που γράφει:
«Αισθάνθηκα ότι επισκέφθηκα τους τάφους συγγενών μου, λουλούδια δεν άφησα, άφησα κομμάτια του εαυτού μου.» (30.6.98)
Η εδραίωση της ιστορικής ταυτότητας του έθνους μέσα από την αναζήτηση των αρχαίων προγόνων, το απαύγασμα αρχαίου κλέους που ακόμα φωτίζει τα βήματα λαών που κάποτε πρωτοστάτησαν και τώρα παραμέρισαν από το προσκήνιο της ιστορικής δράσης, αναγκασμένοι να αποδεχτούν μια θέση ταπεινότερη στην ιεραρχία της παγκόσμιας εξουσίας, πλούσιοι ωστόσο σαν παλιοί αριστοκράτες σε περγαμηνές εξαργυρώσιμες στο χρηματιστήριο της περηφάνιας, με άλλα λόγια, η ιστορική μνήμη που στηρίζει το παρόν και προοιωνίζεται το μέλλον, η μνήμη που μορφοποιείται μέσα από αυτά είναι οπωσδήποτε ένας από τους κύριους λόγους του ενδιαφέροντος που δείχνουν για τα μνημεία εκείνοι που βρέθηκαν να ζουν κοντά τους και συνεχίζουν ή πιστεύουν πως συνεχίζουν την παράδοση που κάποτε τα δημιούργησε.
Και δεν είναι βέβαια τυχαίο ότι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που κατά κανόνα επικαλούνται εκείνοι που διαμορφώνουν τις εθνικές πολιτικές για τον πολιτισμό, ο ίδιος που οριοθετεί τον τρόπο θέασης των μνημείων στην εκπαιδευτική διαδικασία, σφραγίζοντας τις αντιλήψεις των επερχομένων. Όμως ούτε και αυτός μου φαίνεται απόλυτα επαρκής, αφού δεν εξηγεί το ενδιαφέρον των «άλλων», των ξένων, που κάποτε είναι μεγαλύτερο κι ακόμη πιο συγκινητικό…

Σε έναν άλλο δρόμο μας οδηγούν τα ποιητικά όσο και απροσδόκητα σχόλια δύο αισθαντικών επισκεπτών που ήρθαν φέτος τον Αύγουστο στις Αιγές:
«Όταν η ζωή είναι μικρή εδώ εγώ βρίσκω την αθανασία» (23.8.2000)
«Αν υπάρχει θάνατος, εδώ νικήθηκε» (16.8.2000)
Αντιμέτωπος με το αχανές μέλλον, όπου το μόνο σταθερό σημείο αναφοράς είναι η βεβαιότητα του αδήριτου βιολογικού τέλους του ίδιου σαν ατόμου, ο άνθρωπος καταφεύγει στην αναζήτηση της γνώσης του παρελθόντος. Για να αντέξει το στιγμιαίο της δικής του ύπαρξης στο διηνεκές του χρόνου, αναγκάζεται να βυθιστεί στις ρίζες. Αναζητώντας τις απαρχές, ελπίζει να αναγνωρίσει τον Προαιώνιο Λόγο…
Φορέας ο ίδιος της ανεξίτηλης συλλογικής μνήμης που σφραγίζει τα ένστικτά του, με τη βιολογική αλληλουχία όλων των προγόνων καταγραμμένη στα μόρια του DNA των κυττάρων του, ο σύγχρονος ταξιδιώτης έχει την ελπίδα στους τόπους των ερειπίων, εκεί όπου η μνήμη συμπυκνώνεται και γίνεται ύλη, έστω και μόνο για μια στιγμή, να αγγίξει την ουσία της ύπαρξης. Μέσα από την αέναη εναλλαγή του εφήμερου με το αιώνιο να συνειδητοποιήσει την αδιάσπαστη συνέχεια, μέσα από την επίγνωση του αδιαλείπτως επαναλαμβανόμενου θανάτου του ατόμου να νιώσει με τον τρόπο της αφής την αθανασία του είδους…

Για να μάθει το δρόμο που ήταν να πορευτεί ανάμεσα στους ζωντανούς ο Οδυσσέας έπρεπε να ρωτήσει τους νεκρούς… οι Μύστες γνώριζαν ότι ο δρόμος της αθανασίας περνάει από την πηγή της Μνημοσύνης…

Για να μιλήσουν για το παρελθόν οι αρχαίοι κατέφυγαν στο μύθο, που ήταν γι’ αυτούς πραγματικός όσο για μας η ιστορία. Με τις Θεογονίες, τις γενεαλογίες και τους κύκλους των ηρώων καθόριζαν τις εποχές, άρθρωναν το χρόνο, ονόμαζαν το Λόγο, ερμήνευαν τις απαρχές και ανιστορούσαν την εξέλιξη του είδους. Οι ποιητές που υμνούσαν τα έργα των παλιών ανθρώπων καλούσαν τη Μούσα, να τραγουδήσει τη μνήμη… Οι Μούσες ήταν, όχι τυχαία, οι θυγατέρες της Μνημοσύνης.
Σήμερα ναός της Μνήμης είναι το Μουσείο. Τη θέση του μύθου την πήρε μεταξύ άλλων η αρχαιολογία, μια επιστήμη που αναζητά στο χώμα τα χνάρια των παλιών ανθρώπων, ταξινομεί τις εποχές και τα αντικείμενα μέσα στο χρόνο και προσπαθεί να ερμηνεύσει τις απαρχές. Ο αρχαιολόγος που επέλεξε να είναι το έλλογο διάμεσο ανάμεσα σ’ αυτούς που έφυγαν και αυτούς που είναι τώρα, αυτός που χαίρεται τη μοναδική και ανεπανάληπτη χαρά της ανακάλυψης, όταν το χώμα παραμερίζει και οι χαμένοι θησαυροί έρχονται πάλι στο φως, οφείλει όχι μόνο να προσπαθήσει να διαβάσει το ξεχασμένο μήνυμα ούτε αρκεί να μοιραστεί τη φροντίδα του σισύφειου έργου της ανάσχεσης του νόμου της φθοράς.
Πολύ περισσότερο, σε αντάλλαγμα για το προνόμιο της αφής που ζηλότυπα κρατάει, χρωστάει να γεμίσει με λόγο τη σιωπή των ερειπίων. Να μιλήσει για την εικόνα της κόρης που στοίχειωσε τον ασημένιο καθρέφτη, την προσευχή του ιερέα που δεν πρόλαβε να τελειώσει την ώρα που κάηκε ο ναός, εκείνο τα νεαρό παλικάρι που θάψανε με το βέλος στο στήθος, το βασιλιά που κοιμήθηκε κάτω από το χρυσό προσωπείο, για τη φωτιά που άναψε ο γιδοβοσκός στο ορεινό του καταφύγιο και το τσουκάλι που έσπασε γεμάτο σαλιγκάρια, όταν γίνηκε η καταστροφή, και ακόμη για το άγγιγμα του λιθοξόου που πέτρωσε στο χαμόγελο του ωραίου νέου, το χνάρι του μάστορα στον πηλό και εκείνο το ζευγάρι που νίκησε το φόβο του σεισμού κάνοντας έρωτα, για να το βρει ο Χάρος σφιχταγκαλιασμένο… Κι ακόμη να μιλήσει γι’ αυτά τα μάτια που μας κοιτάζουν έκπληκτα και σαν απορημένα μέσα από τις άδειες κόγχες τους κάθε φορά που το φως του ήλιου ταράζει την ησυχία των τάφων τους….
«Χωρίς εμάς είστε μειοψηφία
χωρίς εσάς οστά γεγυμνωμένα
και μην ακούς Πάνω και Κάτω Κόσμος
είσαστε η πατρίδα μας και εμείς ξενιτεμένοι.» M. Γκανάς

Αγγελική Κοτταρίδη
Βεργίνα, Νοέμβρης 2000

 

Θα ήμουνα Κύκλωπας, είπε ένα τεστ!

Katerina Noima

1 ώρα ·

!

Ποιο πλάσμα της Ελληνικής μυθολογίας είσαι? (quiz)

Μάθε ποιο πλάσμα της Ελληνικής Μυθολογίας κρύβεται μέσα σου!

ntemek-quizio.com

Κύκλωπες

Ο Κύκλωπας Πολύφημος, κεφαλή από τη Θάσο, πιθανόν 2ος αι. Π.Κ.Ε. ή Ρωμαϊκό αντίγραφο. Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης

Οι Κύκλωπες ήταν μυθικά όντα της Ελληνικής μυθολογίας και της Ρωμαϊκής μυθολογίας με ένα μάτι στη μέση του μετώπου. Εξάλλου η λέξη κύκλωπας προέρχεται από τη σύνθεση των δυο λέξεων κύκλος και οφθαλμός και προσδιορίζει κάποιο ον με ένα μόνο μάτι στο κούτελο.

Πίνακας περιεχομένων

• 1 Οι Κύκλωπες της Οδύσσειας
• 2 Οι Κύκλωπες της μυθολογίας
• 3 Οι Κύκλωπες της προϊστορίας
• 4 Άλλοι Κύκλωπες
• 5 Κύκλωπες στις εικαστικές τέχνες
• 6 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Οι Κύκλωπες της Οδύσσειας

Η πρώτη κατηγορία αφορά έναν λαό τερατόμορφων ανθρώπων, γιων του Ποσειδώνα, που φέρουν έναν και μοναδικό οφθαλμό στην μέση του μετώπου. Αναφέρονται στην Οδύσσεια ως κατοικούντες, πιθανώς, στην νήσο Σικελία, στη Δυτική Μεσόγειο. Άγριοι, χωρίς κάποια στοιχεία πολιτισμού και κοινωνικής οργάνωσης, εξόντωναν (και έτρωγαν) όσους πλησίαζαν στην περιοχή τους.
Ο Οδυσσέας και οι ναύτες του προσορμίστηκαν στην ακτή τους και εγκλωβίστηκαν στη σπηλιά του ισχυρότερου από αυτούς, του Πολύφημου. Τελικά μετά από ένα περιβόητο τέχνασμα του Οδυσσέα τύφλωσαν τον Κύκλωπα και κατόρθωσαν να διαφύγουν, όχι όμως χωρίς απώλειες.

Οι Κύκλωπες της μυθολογίας

Η δεύτερη κατηγορία αφορά μία τριάδα τερατόμορφων θεοτήτων που εμφανίζονται στη Θεογονία και είναι παιδιά του Ουρανού και της Γαίας. Αυτοί είναι τρεις: ο Βρόντης, ο Άργης και ο Αστερόπης. Έχουν τεράστια δύναμη και γι αυτό φυλακίζονται στα Τάρταρα από τον Ουρανό, θεωρούμενοι ότι απειλούν την εξουσία του. Ακολούθως, ο Κρόνος και οι Τιτάνες τους απελευθερώνουν, για να τους βοηθήσουν στην πτώση του Ουρανού, αλλά όταν έρχονται στην εξουσία τους φυλακίζουν και πάλι στα Τάρταρα. Τέλος, ο Ζεύς και οι Ολύμπιοι τους απελευθερώνουν και πάλι και με τη βοήθειά τους κατανικούν τους Τιτάνες στην Τιτανομαχία, χάρη στα πολεμικά όπλα (τον κεραυνό, την βροντή και άλλα) που κατασκεύασαν υπό την επίβλεψη του Ήφαιστου μέσα στην Αίτνα. Όταν ο Ζεύς έρχεται στην εξουσία τους αναθέτει την φύλαξη των Τιτάνων στα Τάρταρα και αυτοί ως ανταπόδοση του χαρίζουν τον κεραυνό και την βροντή, έκτοτε σήματα κατατεθέν του Δία. Στην Άρτεμη χάρισαν το κυνηγετικό τόξο.
Τους Κύκλωπες τους σκότωσε ο Απόλλων για να εκδικηθεί τον Δία για τον θάνατο του Ασκληπιού. Χάρη στις ιατρικές ιαματικές ικανότητές του ο Ασκληπιός, γιος του Απόλλωνα, είχε επαναφέρει στην ζωή πολλούς νεκρούς και γιαυτό ο Δίας για τιμωρία τον σκότωσε δια κεραυνοβολισμού.

Οι Κύκλωπες της προϊστορίας

Η τρίτη κατηγορία αφορά έναν λαό γιγάντιων ανθρώπων στους οποίους οι Έλληνες της κλασσικής εποχής απέδιδαν την κτίση των γιγάντιων τειχών που τα υπολείμματα τους διατηρούνταν σε πολλές περιοχές της χώρας. Προφανώς, τα τείχη αυτά είχαν κτιστεί στην ακμή των κοινωνιών της Μυκηναϊκής περιόδου.
Ο Στράβων αναφέρει ότι οι Κύκλωπες ήρθανε από τη Λυκία και φτιάξανε τείχη και άλλες κατασκευές στην Τίρυνθα και στις Μυκήνες, γνωστές ως Κυκλώπεια Τείχη.

Άλλοι Κύκλωπες

Αργότερα, από τους μεταγενέστερους μυθογράφους, ως Κύκλωπες θεωρήθηκαν και οι Γίγαντες.

Κύκλωπες στις εικαστικές τέχνες

Οι Καλλιτέχνες διαφόρων εποχών απεικόνισαν τούς Κύκλωπες γιγαντόσωμους με ένα μάτι στο κούτελο. Πολλές φορές παρουσιάζουν επίσης και τα άλλα δυο μάτια στην κανονική τους θέση.

πηγή

Γυναίκα! Αλλαγές στο σώμα και στην ψυχολογία.

Γυναίκα! Αλλαγές στο σώμα και  στην ψυχολογία.

Επτά συμβουλές ασφαλείας από τους …χάκερς για εσάς

• Προβολή φωτογραφίαςΕπτά συμβουλές ασφαλείας από τους …χάκερς για εσάς

Χρήσιμες συμβουλές για να σώσετε τα προσωπικά δεδομένα σας σε υπολογιστές και κινητά τηλέφωνα...Τι προτείνουν οι χάκερς να κάνετε και τί να αποφύγετε εάν δεν θέλετε να κλαπούν τα δεδομένα σας.Είναι εύκολο να πέσει κάποιος θύμα χάκερ. Και, ναι, μπορεί να συμβεί και σε σας. Ακολουθήστε αυτές τις συμβουλές που το CNN Money έλαβε από πραγματικούς χάκερ, και θα είστε πολύ πιο ασφαλής στο διαδίκτυο.

Κλείστε το Wi-Fi και το Bluetooth του τηλεφώνου σαςΤο να διατηρείτε αυτές τις δύο λειτουργίες στο «on» όλη την ώρα καθιστά εύκολη τη διείσδυση ξένων στο τηλέφωνό σας. Το πρόβλημα; Αν κρατάτε το Wi-Fi και το Bluetooth ανοιχτά, τότε οι χάκερ μπορούν να δουν σε ποια δίκτυα έχετε συνδεθεί πριν, και να κάνουν το δικό σας τηλέφωνο να συνδεθεί με συσκευές Wi-Fi και Bluetooth που οι ίδιοι οι χάκερ έχουν. Στη συνέχεια, μόλις συνδεθούν με το τηλέφωνό σας, οι χάκερ μπορούν να βομβαρδίσουν τη συσκευή σας με κακόβουλο λογισμικό, να κλέψουν δεδομένα, ή να σας κατασκοπεύσουν, κι εσείς δεν θα πάρετε χαμπάρι τίποτα. Άρα, ανοίξτε το Wi-Fi και το Bluetooth όταν τα χρειάζεστε, και μετά κρατήστε τα κλειστά.Χρησιμοποιήστε επαλήθευση δύο βημάτωνΣτις μέρες μας, ο ένας κωδικός δεν επαρκεί, καθώς κινδυνεύει να εκτεθεί κάθε στιγμή. Πολλές υπηρεσίες email και κοινωνικών μέσων προσφέρουν ένα επιπλέον επίπεδο προστασίας: την επαλήθευση δύο βημάτων – δηλαδή ουσιαστικά ένα δεύτερο, προσωρινό κωδικό. Για παράδειγμα, αν επιλέξετε αυτή τη λειτουργία, κάθε φορά που θα μπαίνετε στο Google ή στο Twitter ή στο LinkedIn από μια νέα συσκευή, θα σας ζητιέται ένας μυστικός κωδικός, τον οποίο εσείς θα έχετε λάβει στο κινητό σας. Αυτός είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να κρατήσετε τους χάκερ μακριά. Ακόμα κι αν κάποιος υποκλέψει τον κωδικό σας, θα χρειάζεται και το τηλέφωνό σας.Ακολουθήστε μια έξυπνη στρατηγική με τους κωδικούςΓια εκείνες τις λιγοστές ιστοσελίδες με τις πιο ευαίσθητες πληροφορίες σας, χρησιμοποιήστε μεγάλους και μοναδικούς κωδικούς, με συνδυασμό συμβόλων, αριθμών και γραμμάτων. Για όλες τις υπόλοιπες ιστοσελίδες, χρησιμοποιήστε έναν διαχειριστή κωδικών. Αυτό το είδος προγράμματος αποθηκεύει όλους τους κωδικούς σας διαδικτυακά, έτσι μπορείτε να κάνετε κάθε κωδικό διαφορετικό, και δεν χρειάζεται να τους θυμάστε όλους. Αλλά χρησιμοποιήστε διαχειριστές που κρυπτογραφούν τους κωδικούς στη συσκευή σας, όπως το LastPass και το Password Safe. Και φροντίστε να αλλάζετε όλους τους κωδικούς σας πάνω από μια φορά κάθε χρόνο.Χρησιμοποιήστε HTTPS σε κάθε ιστοσελίδα.Κατεβάστε το HTTPS Everywhere, ένα εργαλείο που ανέπτυξε το Electronic Frontier Foundation, και που κρυπτογραφεί κάθε πληροφορία ο browser στέλνει ανάμεσα στον υπολογιστή και τις ιστοσελίδες. Αν βλέπετε μόνο HTTP στη μπάρα διεύθυνσης, τότε ο καθένας μπορεί να κατασκοπεύσει τη διαδικτυακή σας περιήγηση.
Ενισχύστε το οικιακό Wi-Fi σαςΑν πρόκειται να έχετε ασύρματη σύνδεση στο σπίτι σας, φροντίστε να λάβετε κάποια βασικά μέτρα. Καταρχήν, ορίστε έναν κωδικό, και μην διατηρήσετε τον αρχικό κωδικό που θα βρείτε στο αυτοκόλλητο. Στη συνέχεια, επιλέξτε σύνδεση με κρυπτογράφηση ασφαλείας WPA-2. Πολλές συσκευές συνδέονται αυτόματα σε WEP ή WPA. Προσπαθήστε να αποφύγετε τέτοιες συνδέσεις.Μην κρύβετε το οικιακό σας Wi-FiΟ οικιακός σας router ρωτά αν θέλετε να κρυφτεί το SSID ή όχι. Αν επιλέξετε «ναι», τότε οι συσκευές σας αναγκάζονται να σαρώνουν ενεργά για να συνδεθούν με το οικιακό δίκτυο που προσπαθείτε να κρύψετε. Έτσι, οι συσκευές καταλήγουν να αναζητούν δίκτυα συνεχώς, και το λάπτοπ και το τηλέφωνο μπορούν πιο εύκολα να συνδεθούν σε μη ασφαλής ασύρματες συνδέσεις αγνώστων.Σκεφθείτε δύο και τρεις φορές προτού αγοράσετε συσκευή που συνδέεται στο διαδίκτυο.Χρειάζεστε πραγματικά έξυπνο ψυγείο και φούρνο; Οι εταιρείες τεχνολογίας βιάζονται να βάλουν το διαδίκτυο στα πάντα, αλλά η ασφάλεια δεν είναι πάντα προτεραιότητα. Πέρυσι, για παράδειγμα, ένας χάκερ μπήκε στην κάμερα παρακολούθησης ενός μωρού, σε σπίτι στις ΗΠΑ. Κάποιες φορές, μπορεί να σας λένε ότι κάτι είναι ασφαλές, όταν δεν είναι.
πηγή

-Τι είναι τελικά η Αγάπη Δάσκαλε;

Ο Dimitris Nomikos κοινοποίησε μια φωτογραφία στην ομάδα "Η Ψυχολογία με λόγια απλά".

16 ώρες ·

-Τι είναι τελικά η Αγάπη Δάσκαλε;
-Αν στο περιβάλλον που μεγάλωνες, σου ψαλίδιζαν συνεχώς τα φτερά, σου τραβούσαν το πάτωμα κάτω από τα πόδια σου, σου έλεγαν συνεχώς ότι πρέπει να τους ακούς για να γίνεις αυτό που σου λένε, τότε μεγαλώνοντας θα ψάχνεις για έναν άνθρωπο που θα είναι πατερίτσες για εσένα, και εσύ θα το ονομάζεις αγάπη. Αυτό όμως, εξάρτηση λέγεται.
Αν μεγάλωσες πιστεύοντας ότι η αγάπη βρίσκεται στην τελευταία σου μπουκιά που πρέπει να καταπιείς, τότε η αγάπη στη μαγειρική ικανότητα του άλλου θα βρίσκεται και στις γευστικές απολαύσεις που λαίμαργα θα καταναλώνεις. Αυτό όμως αγάπη δεν είναι, βουλιμία και έλλειψη λέγεται και παχύσαρκους δημιουργεί.
Αν μεγάλωσες σε ένα αδιάφορο ή σκληρό περιβάλλον, και δεχόσουν τη στοργή και το χάδι μόνο στην αρρώστια σου, τότε ασθενικός και ψυχρός θα ψάξεις να γίνεις και θα γυρεύεις ντάντεμα και κανάκεμα μέσα σε ένα νοσοκομειακό κρεβάτι. Αγάπη δεν είναι αυτό, σωματοποίηση της κενότητάς σου λέγεται.
Αν αναλάμβανες ρόλο ήρωα και ηγέτη, θα ψάχνεις στις πλάτες σου το μέλλον όλου του κόσμου να κουβαλάς και αγάπη για σένα θα είναι να έχεις την ευθύνη των άλλων. Αγάπη αυτό δεν είναι, ψυχαναγκασμός λέγεται.
Αν μεγάλωσες στην κριτική και την επίκριση, αγάπη για σένα θα είναι οι άλλοι να ακολουθούν αυτό που εσύ θεωρείς σωστό. Αγάπη αυτό δεν είναι, επικριτής γίνεσαι, και στην κατάθλιψη οδηγεί.
Δες ειλικρινά από πού προέρχεσαι, και θα δεις τα θεωρώ σου. Κάθε "με αγαπάς αν" ή "δεν με αγαπάς αν" που λες, τοποθετεί τα προσωπικά σου όρια και πεποιθήσεις για την αγάπη, και η αγάπη όρια δεν έχει.

Dimitris Nomikos

-Τι είναι τελικά η Αγάπη Δάσκαλε;
-Αν στο περιβάλλον που μεγάλωνες, σου ψαλίδιζαν συνεχώς τα φτερά, σου τραβούσαν το πάτωμα κάτω από τα πόδια σου, σου έλεγαν συνεχώς ότι πρέπει να τους ακούς για να γίνεις αυτό που σου λένε, τότε μεγαλώνοντας θα ψάχνεις για έναν άνθρωπο που θα είναι πατερίτσες για εσένα, και εσύ θα το ονομάζεις αγάπη. Αυτό όμως, εξάρτηση λέγεται.
Αν μεγάλωσες πιστεύοντας ότι η αγάπη βρίσκεται στην τελευταία σου μπουκιά που πρέπει να καταπιείς, τότε η αγάπη στη μαγειρική ικανότητα του άλλου θα βρίσκεται και στις γευστικές απολαύσεις που λαίμαργα θα καταναλώνεις. Αυτό όμως αγάπη δεν είναι, βουλιμία και έλλειψη λέγεται και παχύσαρκους δημιουργεί.
Αν μεγάλωσες σε ένα αδιάφορο ή σκληρό περιβάλλον, και δεχόσουν τη στοργή και το χάδι μόνο στην αρρώστια σου, τότε ασθενικός και ψυχρός θα ψάξεις να γίνεις και θα γυρεύεις ντάντεμα και κανάκεμα μέσα σε ένα νοσοκομειακό κρεβάτι. Αγάπη δεν είναι αυτό, σωματοποίηση της κενότητάς σου λέγεται.
Αν αναλάμβανες ρόλο ήρωα και ηγέτη, θα ψάχνεις στις πλάτες σου το μέλλον όλου του κόσμου να κουβαλάς και αγάπη για σένα θα είναι να έχεις την ευθύνη των άλλων. Αγάπη αυτό δεν είναι, ψυχαναγκασμός λέγεται.
Αν μεγάλωσες στην κριτική και την επίκριση, αγάπη για σένα θα είναι οι άλλοι να ακολουθούν αυτό που εσύ θεωρείς σωστό. Αγάπη αυτό δεν είναι, επικριτής γίνεσαι, και στην κατάθλιψη οδηγεί.
Δες ειλικρινά από πού προέρχεσαι, και θα δεις τα θεωρώ σου. Κάθε "με αγαπάς αν" ή "δεν με αγαπάς αν" που λες, τοποθετεί τα προσωπικά σου όρια και πεποιθήσεις για την αγάπη, και η αγάπη όρια δεν έχει.

Μου αρέσει!Μου αρέσει! · · Κοινοποιήστε

Του παλιατζή

Ο παλιατζής φώναξε πως αγοράζει και παλιά βιβλία!!!
Μα, παλιώνουν τα βιβλία;
Ευτυχώς, απ' την γειτονιά μου, δεν πούλησε κανένας!
Έφυγε, κιόλας!

Δείξε μου πώς γράφεις,να σου πω τον χαρακτήρα σου

Η γραφή δείχνει πολλά για τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά μας! Ακόμη κι αν έχεις αφήσει χρόνια τα σχολική θρανία ή τα φοιτητικά έδρανα, συχνά χρειάζεται να συμπληρώσεις έγγραφα ή να γράψεις "ραβασάκια" στον ξεχασιάρη σύντροφό σου.Παρατήρησε το στυλ της γραφής σου, δες τα επιμέρους χαρακτηριστικά της και θα εκπλαγείς με όσα αποκαλύπτει για τον χαρακτήρα! Κάνε το τεστ της γραφής και μάθε τι δείχνει για εσένα το δικό σου το γραπτό!....Το τεστ της γραφής αποκαλύπτει το χαρακτήρα σου

1. Τα γράμματα τείνουν να…
A Έχουν κλίση προς τα αριστερά
B. Έχουν κλίση προς τα δεξιά
Γ. Σε ευθεία γραμμή δίχως κάποια κλίση
2. Τα γράμματα μέσα στις λέξεις είναι…
Α. Ενωμένα μεταξύ τους, με κενά ανάμεσα στις λέξεις;
Β. Αλλά ενωμένα, άλλα όχι
Γ. Διαχωρισμένα και ξεκάθαρα με κενά μεταξύ τους, σαν να επρόκειτο για δαχτυλογραφημένο κείμενο
3. Ανάμεσα στις λέξεις αφήνεις…
Α. Μεγάλα κενά;
Β. Μικρά κενά;
Γ. Δεν αφήνεις συχνά κενά, οι λέξεις φαίνονται σαν να είναι ενωμένες
4. Σε τι απόσταση βρίσκονται οι γραμμές μέσα στο γραπτό σου;
Α. Με μεγάλη απόσταση μεταξύ τους
Β. Σε τέτοια απόσταση ώστε τα γράμματα της μιας γραμμής να μην κολλούν σε καμία περίπτωση με τα γράμματα της άλλης
Γ. Αρκετά κοντά,σε σημείο που κάποια γράμματα όπως το ρ ή το γ να κολλούν με τα γράμματα της από κάτω γραμμής
5. Τι χρώμα στυλό θα διάλεγες από τα 3 παρακάτω;
Α. Σκούρο μπλεΒ. ΚόκκινοΓ. Ανοιχτό μπλε6. Σε σχέση με τα υπόλοιπα γράμματα το Ι που γράφεις είναι:Α. Πιο μακρύ από τα υπόλοιπα κεφαλαίαΒ. Πιο κοντό από τα υπόλοιπα κεφαλαία7. Αν γράφεις πλάγια η πρότασή σου….Α. Είναι ανοδική, με κλίση προς τα πάνω, προσπαθώντας να αγγίξει την αρχή της σελίδαςΒ. Καθοδική, με κλίση προς τα κάτω, προσπαθώντας να αγγίξει τον πάτο της σελίδας8. Πόση πίεση βάζεις στο στυλό ή το μολύβι;Α. Ελάχιστη, ίσα ίσα που να φαίνονται έστω κι αχνά τα γράμματα στο γραπτό.Β. Όσο χρειάζεται για να είναι ευανάγνωστα, δίχως όμως να χαράζονται στη σελίδα.Γ. Αρκετή, τόση ώστε τα γράμματα να φαίνονται παχιά και ευδιάκριτα σαν να είναι χαραγμένα.Αγωνία τέλος. Τι δείχνουν οι απαντήσεις σου;1. Τα γράμματα σου έχουν κλίση;Α. Προς τα αριστερά: Είσαι ιδιαίτερα ντροπαλή, διστάζεις και φοβάσαι να δείξεις τα συναισθήματά σου.Β. Σε ευθεία γραμμή δίχως κλίση: Έχεις ανάγκη την επικοινωνία με άλλους.,Γ. Προς τα δεξιά: Είσαι συγκρατημένη αλλά και αυτόνομη2. Τα γράμματα μέσα στις λέξεις είναι...Α. Πλήρως συνδεδεμένα: Είσαι κοινωνική και επιζητάς την επικοινωνίαΒ. Εν μέρει συνδεδεμένα: Είσαι σχετικά ντροπαλή και δύσκολα κάνεις σχέσειςΓ. Με κενά μεταξύ τους: Είσαι άτομο που σκέφτεται πριν ενεργήσει, έξυπνη και ολοκληρωμένη.3. Τα κενά ανάμεσα στις λέξεις που γράφεις είναι..Α. Μεγάλα: Είσαι αρκετά ντροπαλή, επιφυλακτική και σκεπτική.Β. Μικρά: Είσαι αρκετά ομιλητική ακόμη και σε άγνωστο περιβάλλονΓ. Δεν αφήνεις κενά: Εχεις μεγάλη αυτοπεποίθηση και είσαι ανυπόμονη4. Πόσο κοντά είναι οι γραμμές στο γραπτό σου;Α.Πολύ μακριά η μια με την άλλη: Είσαι άτομο ανεξάρτητο αλλά κι επιφυλακτικόΒ.Όσο μακριά χρειάζεται για να μην ακουμπούν τα γράμματα: Είσαι κοινωνική και πολύ ομιλητικήΓ. Πολύ κοντά η μια με την άλλη: Μάλλον πρέπει να οργανωθείς5. Τι χρώμα μελάνι διάλεξες;Α. Μπλε σκούρο ή μαύρο: Δείχνει ότι είσαι ορθολογίστρια και αρκετά συντηριτική ακολουθώντας τα πατροπαράδοτα.Β. Κόκκινο: Δεν δίνεις σημασία στα υλικά αγαθά κι ενδιαφέρεσαι για το πνεύμα.Γ. Γαλάζιο: Σ΄αρέσει η πρωτοτυπία κι έχεις αρκετά ισχυρή προσωπικότητα. Παρά τον δυναμικό σου χαρακτήρα όμως είσαι αρκετά στοργική με τους ανθρώπους γύρω σου.6. Πόσο μακρύ είναι συνήθως το γράμμα Ι μέσα στο γραπτό σου;Α. Μεγαλύτερο από ό, τι τα άλλα κεφαλαία γράμματα μέσα στην πρόταση: Δείχνει ότι είσαι ένα άτομο με μεγάλη αυτοπεποίθηση.Β. Μικρότερο από ό,τι τα άλλα κεφαλαία γράμματα μέσα στην πρόταση: Έχεις βρει την αρμονία στη ζωή σου και προτιμάς να ζεις ήρεμα δίχως εντάσεις.7. Η πλάγια γραφή σου «βλέπει» προς τον… ουρανό ή το πάτωμα;Α. Ανοδική γραφή: Είσαι ενεργητική και αισιόδοξη αλλά και κατηγορηματική σε όσα πιστεύεις.Β. Καθοδική γραφή: Είσαι σταθερή σαν χαρακτήρας, θέτεις στόχους και προσπαθείς αρκετά μέχρι να τους πετύχεις.8. Πόση πίεση βάζεις στο στυλό ή το μολύβι;Α. Σχεδόν καθόλου: Τα «αραχνούφαντα» γράμματα δείχνουν ένα άτομο ευαίσθητο, σεμνό, πνευματικό, με φινέτσα αλλά και υπερβολικά αυστηρό με διάθεση για κριτική.Β. Μέτρια: Έχεις αρκετά ισχυρή προσωπικότητα και διαθέτεις θέληση και πείσμα, που σου επιτρέπουν να κάνεις κάθε στόχο σου πραγματοποιήσιμο.Γ. Αρκετή: Ευέλικτη και με μεγάλη προσαρμοστικότητα μπορείς να ελίσσεσαι σαν αίλουρος ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο.

πηγή

Υγ. Ακόμα και το "κλέψιμο", θέλει δουλειά! Δεν προλαβαίνω!

ΜΑΡΓΚΑΡΕΤ ΑΤΓΟΥΝΤ συνέντευξη στη Ράνια Μπουμπουρή

Η πολυβραβευμένη Καναδή συγγραφέας Μάργκαρετ Άτγουντ είναι άνθρωπος χαρισματικός και πολυπράγμων. Έχει στο ενεργητικό της δεκαπέντε μυθιστορήματα, δέκα συλλογές διηγημάτων, είκοσι ποιητικές συλλογές, δέκα βιβλία δοκιμίων και πολλά άλλα έργα. Είναι περιβαλλοντική ακτιβίστρια με πλούσια δράση και έχει ιδρύσει τη δική της εταιρεία νέων τεχνολογιών. Η Μάργκαρετ Άτγουντ επισκέφθηκε την Αθήνα το τετραήμερο 22-25 Σεπτεμβρίου και είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί της.
Κυρία Άτγουντ, χθες ρώτησα τις κόρες μου, πεντέμισι και οκτώ ετών, ποια ερώτηση θα ήθελαν να σας κάνω. Και μου είπαν να σας ρωτήσω: «Πώς σε λένε;»
Να μια καλή ερώτηση! [γέλια]
Αλήθεια, όμως, με βάση την ερώτησή τους, σημαίνει κάτι το επίθετό σας;
Πράγματι, το επίθετό μου σημαίνει «στο δάσος» κι εγώ κατάγομαι από ένα μέρος μες στα δάση. Δεν είναι πολύ ταιριαστό;
Όντως! Θα θέλαμε, πρώτ' απ' όλα, να μας πείτε: Γιατί γράφετε;
Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αφηγητές μιας ιστορίας. Υπό μία έννοια, γράφουν όλοι ένα βιβλίο μες στο μυαλό τους – την ιστορία της ζωής τους. Και βάζουν στο βιβλίο τους όλους τους φίλους τους, τους συγγενείς τους, τα νιάτα τους, το τι έγινε μετά – και διαρκώς επιμελούνται αυτό το βιβλίο της ζωής τους. Έτσι, ας πούμε, στα είκοσι χρόνια τους μπορεί να έχουν μια ερωτική ιστορία με άδοξη κατάληξη και να τη θεωρούν τραγική, ενώ στα σαράντα τους μπορεί να θεωρούν την ίδια αυτή ιστορία αστεία, κι έπειτα στα εξήντα μπορεί να μη θυμούνται καν το όνομα του ανθρώπου που τους είχε πληγώσει, και στα ογδόντα τους μπορεί να μη θυμούνται καν την ιστορία αυτή γενικά – ή μπορεί και να τη θυμούνται με κάθε λεπτομέρεια, αλλά να τη βλέπουν πια από άλλη οπτική γωνία.

Όσοι δουλεύουν, ανησυχούν μήπως τους απολύσουν. Οπότε, το καλό εδώ είναι ότι κανείς δεν μπορεί να σε απολύσει, εκτός από τον ίδιο σου τον εαυτό και, φυσικά, τους αναγνώστες σου. Οι αναγνώστες μπορούν να σου πουν ότι δεν σε θέλουν πια σ’ αυτή τη δουλειά.

Ποια είναι όμως η διαφορά ενός συγγραφέα που λέει μια ιστορία κι ενός ανθρώπου που απλώς λέει την ιστορία της ζωής του; Το ταλέντο;
Πιθανώς και να παίζει πιο μεγάλο ρόλο η αποφασιστικότητα. Διότι όταν ήμουν γύρω στα είκοσι, στο πανεπιστήμιο, γνώριζα πολλούς ανθρώπους που έκαναν τα πρώτα τους συγγραφικά βήματα, οι οποίοι είχαν περισσότερο ταλέντο από μένα, αλλά σταμάτησαν. Κι ακολούθησαν άλλη πορεία. Κι αυτό επειδή δεν είχαν την επιθυμία να συνεχίσουν ή δεν ήθελαν να το ρισκάρουν – διότι, όταν γράφεις ένα βιβλίο, είσαι ανοιχτός σε κάθε είδους κριτική και ερμηνεία...
Συνεπώς, θα πρέπει να το θες, αλλά και να έχεις ταλέντο.
Θα πρέπει να το θες, θα πρέπει να έχεις αρκετό ταλέντο ώστε να μπορέσεις να τελειώσεις το βιβλίο, αλλά και να δημιουργήσεις ένα βιβλίο το οποίο κάποιοι άνθρωποι θ' απολαμβάνουν να διαβάζουν. Βέβαια, οι άνθρωποι απολαμβάνουν να διαβάζουν για ένα σωρό λόγους: για την πλοκή, ας πούμε. Εγώ διαβάζω πολλά βιβλία μυστηρίου...
Αλήθεια;
Ναι, μερικές φορές τα διαβάζω για την πλοκή, αλλά επίσης για την περιγραφή της κοινωνίας ή για την περιγραφή διαφόρων τόπων. Για παράδειγμα, διαβάζω Ίαν Ράνκιν για τις περιγραφές του Εδιμβούργου.
Ένα μυθιστόρημα, λοιπόν, είναι ένας τρόπος να κοιτάξουμε την κοινωνία.
Ναι, αλλά όχι μόνο. Θα μπορούσε να είναι και μία φανταστική περιπέτεια με δράκους ή μια μεταφορά για την κοινωνία, όπως ο Άρχοντας των δαχτυλιδιών. Ή, επίσης, μια κοινωνική κωμωδία, όπως η Περηφάνια και προκατάληψη. Μας αρέσει αυτό το βιβλίο, μας αρέσει πολύ. Είναι μια προχωρημένη εκδοχή της Σταχτοπούτας. Μας αρέσει ο κύριος Ντάρσι – αν και αυτό μάλλον δεν είναι πολύ καλό για μας, πάντως μας αρέσει.
Και είναι παγκόσμιο φαινόμενο η επιτυχία της Περηφάνιας και προκατάληψης – δεν είναι παράξενο; Σαν να πέτυχε φλέβα η Τζέιν Όστιν.
Πράγματι. Είναι η ιστορία της Σταχτοπούτας, που τελικά παντρεύεται τον πρίγκιπα.
Ναι, μόνο που η Σταχτοπούτα είναι απλώς καλοσυνάτη. Ενώ η Λίζι, η πρωταγωνίστρια της Τζέιν Όστιν, είναι πολύ έξυπνη.
Ναι, μας αρέσει οι Σταχτοπούτες μας να είναι και έξυπνες! Έξυπνες, και αρκετά δυνατές ώστε να λένε όχι. Και να βάζουν στη θέση του τον σνομπ κύριο Ντάρσι – αυτό μας αρέσει πολύ. [γέλια]
Εσείς, εκτός από μυθιστοριογράφος, είστε και ποιήτρια. Σας βοηθάει η ποίηση στα μυθιστορήματά σας;
Στην ποίηση, η γλώσσα είναι πιο πυκνή. Περνώντας από την ποίηση στο μυθιστόρημα, έχεις την επίγνωση της ουσίας των λέξεων, της γεύσης τους, της ιδιαίτερης υφής τους. Γι' αυτό άλλωστε είναι πολύ δυσκολότερο να μεταφραστεί η ποίηση απ' ό,τι τα υπόλοιπα είδη. Το μυθιστόρημα, από την άλλη, μεταφράζεται πιο εύκολα, γιατί το μοτίβο του αφορά ως επί το πλείστον γεγονότα και δράση, και όχι τόσο την υφή και τη γεύση των λέξεων.
Όταν γράφετε ένα μυθιστόρημα, έχετε εξαρχής κατά νου τη δομή του; Ή προκύπτει στην πορεία;
Η δομή δημιουργείται στην πορεία της συγγραφής. Αν στήσω τη δομή από την αρχή, όπως προσπάθησα μία φορά, το αποτέλεσμα βγαίνει σκέτη αποτυχία με βάση τα δικά μου κριτήρια. Δεν γράφω καλά έτσι, επειδή ξέρω πολλά πράγματα από την αρχή και βαριέμαι. Προτιμώ να δουλεύονται κάποια πράγματα στην πορεία.
Διαβάσαμε τον τελευταίο καιρό για το πρόγραμμα Future Library [Βιβλιοθήκη του Μέλλοντος] στη Νορβηγία. Είχατε δηλώσει ενθουσιασμένη όταν ξεκινήσατε. Είστε ακόμη;
Ναι, πολύ. Είναι μια έξυπνη ιδέα της καλλιτέχνιδας Κέιτι Πάτερσον – οι αναγνώστες σας μπορούν να βρουν περισσότερες λεπτομέρειες στο: www.futurelibrary.no. Η Κέιτι το φαντάστηκε σαν ένα δέντρο με εκατό δακτυλίους ανάπτυξης. Ένας συγγραφέας θα προσθέτει έναν δακτύλιο –ένα βιβλίο– κάθε χρόνο, για τα επόμενα εκατό χρόνια. Στο τέλος του προγράμματος, δηλαδή, το τελευταίο βιβλίο θα είναι μόνο ενός έτους. Το δικό μου όμως, που είναι το πρώτο, θα είναι εκατό ετών. Θα το σφραγίσουν σε ένα κουτί και δεν θα πρέπει να αποκαλύψεις τίποτα εκτός από τον τίτλο του. Μπορείς να γράψεις διήγημα, μυθιστόρημα, δοκίμιο... αλλά δεν επιτρέπεται να αποκαλύψεις σε κανέναν τίποτα πέρα από τον τίτλο, αυτός είναι ο ένας όρος. Και ο άλλος είναι να μην περιέχονται εικόνες, παρά μόνο κείμενο.
Προχωράει καλά; Πότε πρέπει να το παραδώσετε;
Δεν ξέρουμε ακόμη αν προχωράει καλά. Το παραδίδω τον ερχόμενο Ιούνιο, οπότε τότε θα ξέρουμε πώς πήγε! [γέλια]
Γνωρίζουμε, επίσης, ότι έχετε και άλλο πεδίο δράσης: ιδρύσατε και είστε πρόεδρος της εταιρείας Syngrafii Inc. Πώς προέκυψε το όνομα αυτό με την ελληνική προέλευση;
Χρησιμοποίησα τη λέξη αυτή με την έννοια ότι δύο μέρη συμφωνούν γραπτώς σε κάτι δημιουργώντας ένα απολύτως ίδιο αντίγραφο: φανταστείτε το ίδιο κείμενο γραμμένο δύο φορές σε μία σελίδα, μία φορά στο πάνω μέρος της και μία στο κάτω, και κόβεις τη σελίδα στα δύο. Εάν χρειαστεί να αποδείξεις την εγκυρότητα του ενός μέρους, αρκεί να ενώσεις τα δύο μισά.
Και γιατί δώσατε αυτό το όνομα στην εταιρεία σας;
Η εταιρεία εξειδικεύεται στην τηλεγραφή – στο να γράφεις με στιλό σ' ένα έγγραφο από κάπου μακριά.
Μιλάτε, λοιπόν, για τη συσκευή που ονομάσατε LongPen.
Ακριβώς. Αν γράψεις κάτι σ' ένα τάμπλετ ή σ' ένα iPhone ή σε μια άλλη συσκευή εδώ, μπορεί να αναπαραχθεί με ένα στιλό σε κάποιο άλλο μέρος της Γης, αν και δεν μπορείς να αποθηκεύσεις την πληροφορία και να την αναπαραγάγεις όταν τη χρειαστείς. Αλλά δημιουργείς ένα αυθεντικό έγγραφο σε κάποιο άλλο μέρος – αυτό που θα γράψεις στο τάμπλετ θα χαθεί, αλλά θα σου μείνει το αυθεντικό έγγραφο.
Αυτή η συσκευή, που είναι δικής σας επινόησης, έχει επηρεάσει τη ζωή σας;
Αρκετά. Με προσκαλούν, για παράδειγμα, να δώσω διαλέξεις σχετικά με τη ρομποτική. Και ο κόσμος με ρωτά αυτά που ζητάτε να μάθετε κι εσείς. Ασφαλώς, μ' ενδιαφέρει πολύ η σύνδεση ανάμεσα στο μάτι, το μυαλό, το χέρι και τη σελίδα – αυτό είναι η μία πλευρά. Από την άλλη, μ' ενδιαφέρει η σύνδεση ανάμεσα στο βιβλίο, τους αναγνώστες και τους συγγραφείς. Κι εμείς αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω σ' αυτό πριν από την εποχή του e-book, ακόμα και πριν υπάρξουν τα τεχνολογικά μέσα ώστε να δημιουργήσουμε αυτά που σκεφτόμασταν.
Το 2004, σωστά;
Ναι. Δεν υπήρχε iPhone ούτε iPad τότε.
Υπογράφετε βιβλία στους αναγνώστες σας με αυτόν τον τρόπο;
Το έχω κάνει και θα μπορούσα να το επαναλάβω, αλλά πρέπει να υπάρχει η κατάλληλη τεχνολογία και στην άλλη πλευρά. Το έχουμε δοκιμάσει σε όλο τον κόσμο και θα μπορούσαμε να το κάνουμε, αλλά η εφαρμογή του έχει ξεφύγει από την υπογραφή βιβλίων και έχει περάσει σε άλλους τομείς, όπως είναι ο τραπεζικός και γενικότερα ο επιχειρηματικός. Από την άλλη, έχουμε εισαγάγει το Fanado, ώστε να μπορεί να έρχεται σε άμεση επικοινωνία κάποιος διάσημος με τους οπαδούς του – θα ενδιαφέρει ίσως περισσότερο στον τομέα της μουσικής, τους ροκ σταρ κ.λπ. Αλλά θα μπορούσε να έχει εφαρμογή οπουδήποτε.
Πολύ έξυπνη ιδέα.
Θα μπορούσαμε να εγκαταστήσουμε το πρόγραμμα στην Ελλάδα και όλοι οι συγγραφείς από τη Βόρεια Αμερική να υπογράφουν τα βιβλία τους στους αναγνώστες τους σε ελληνικά βιβλιοπωλεία. Γιατί η υπογραφή θα μπαίνει πάνω στο βιβλίο.
Μα ναι, αυτό ακριβώς είναι που κάνει την ιδέα τόσο έξυπνη. Και μ' αρέσει που τη σκέφτηκε μία συγγραφέας και όχι κάποιος επιστήμονας, ας πούμε.
Βέβαια, δεν έκανα εγώ τον σχεδιασμό...
Όχι, αλλά φροντίσατε να βρείτε τους κατάλληλους ανθρώπους για να το κάνουν, σωστά;
Ακριβώς.
Για να γυρίσουμε στα της συγγραφής, ποια είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή που έχετε λάβει ως συγγραφέας; Και ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Η μεγαλύτερη ανταμοιβή μου ήταν ότι μπόρεσα στη ζωή μου να ασχοληθώ με αυτό που αγαπώ. Και μπόρεσα να αφοσιωθώ σε αυτό, ήταν η πλήρης απασχόλησή μου. Υπάρχει όμως και κάτι που έρχεται ως συνέπεια αυτού: σου ζητούν να υποστηρίξεις πολλούς συλλογικούς αγώνες. Κι αυτό διότι δεν έχεις δουλειά. [γέλια] Όσοι δουλεύουν, ανησυχούν μήπως τους απολύσουν. Οπότε, το καλό εδώ είναι ότι κανείς δεν μπορεί να σε απολύσει, εκτός από τον ίδιο σου τον εαυτό και, φυσικά, τους αναγνώστες σου. Οι αναγνώστες μπορούν να σου πουν ότι δεν σε θέλουν πια σ' αυτή τη δουλειά.
Αυτό δεν είναι φόβος;
Στην ηλικία μου, δεν θα το έλεγα. Ο χρόνος που μου απομένει στη ζωή είναι περιορισμένος, για να το θέσω έτσι. Αλλά πράγματι, οι συγγραφείς ανησυχούν για το μέλλον τους – και κυρίως γύρω στην ηλικία των τριάντα ετών. Κι αυτό διότι δεν ξέρουν ακόμη τι τους επιφυλάσσει το σενάριο της ζωής. Εάν αποφασίσεις να γίνεις συγγραφέας σε αυτή την ηλικία, το ρίσκο είναι τεράστιο, όπως και η επένδυση. Δεν ξέρεις αν θα τα πας καλά, είσαι γεμάτος άγχος. Έτσι ήμουν κι εγώ σ' αυτή την ηλικία.
Ποιο βιβλίο σας θα προτείνατε να διαβάσει ένας αναγνώστης μας που δεν γνωρίζει ακόμη το έργο σας;
Θα τον ρωτούσα κάποια πράγματα για τον εαυτό του – πόσων ετών είναι, αν είναι άντρας ή γυναίκα, τι βιβλία τού αρέσει να διαβάζει, αν του αρέσει να διαβάζει για το παρελθόν ή για το μέλλον... Η ανάγνωση είναι μια δραστηριότητα πολύ, πολύ προσωπική.
Η ερώτηση ήταν κάπως γενική, ας την αναδιατυπώσω: υπάρχει κάποιο βιβλίο σας που ίσως να ενδιέφερε περισσότερο έναν Έλληνα αναγνώστη από κάποιον αλλοεθνή;
Μάλλον η Πηνελοπιάδα – αυτό ναι, βέβαια, είναι πολύ ελληνικό. Αλλά και πάλι, εξαρτάται αν ο αναγνώστης μας είναι άντρας ή γυναίκα και τι τον ενδιαφέρει περισσότερο να διαβάζει. Για έναν νέο άντρα θα πρότεινα το Όρυξ και Κρέικ, όπου ο αφηγητής είναι άντρας. Για μια νέα γυναίκα, ας πούμε μεταξύ δεκαπέντε και τριάντα, θα πρότεινα το Η ιστορία της πορφυρής δούλης. Εάν ενδιαφερόταν για τον 20ό αιώνα, θα πρότεινα το Ο τυφλός δολοφόνος.
Ο τυφλός δολοφόνος έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι υπάρχουν πολλά πράγματα για τον Καναδά που δεν γνωρίζουμε.
Αλήθεια; Όπως;
Για τη δράση των κομμουνιστών στον Καναδά, ας πούμε.
Ναι, ασφαλώς.
Θα προτείνατε Το τέλος του κόσμου;
Ναι – βέβαια, αυτό το ξέρουν όσοι έχουν διαβάσει τα δύο προηγούμενα μέρη της τριλογίας και θέλουν να δουν τη συνέχεια. Θα το πρότεινα επίσης σε όσους ενδιαφέρονται για την περιβαλλοντική κατάσταση του πλανήτη μας. Επίσης, σε όσους αρέσει να παρακολουθούν τηλεοπτικές σειρές, διότι τα τελευταία νέα είναι ότι η τριλογία μου θα γυριστεί τηλεοπτική σειρά για το δίκτυο HBO.
Συγχαρητήρια!
Ευχαριστώ πολύ! Θα το σκηνοθετήσει ο Ντάρεν Αρονόφσκι, σκηνοθέτης του Μαύρου κύκνου, και η εταιρεία παραγωγής του λέγεται Protozoa [Πρωτόζωα].
Εάν ζούσατε εσείς στη μελλοντική κοινωνία που περιγράφετε στην τριλογία σας, ποιο βιβλίο θα σας φαινόταν χρήσιμο και θα θέλατε να έχετε μαζί σας;
Χμ, μάλλον το Βρώσιμα και δηλητηριώδη μανιτάρια. [γέλια]
Για πείτε μας, πρώτη φορά έρχεστε στην Ελλάδα;
Ναι, πρώτη φορά. Και είναι πραγματικά συγκλονιστική εμπειρία για μένα: είδα την Ακρόπολη, το Μουσείο της Ακρόπολης και το Θέατρο του Διονύσου.
Έχετε διαβάσει σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες;
Όχι. Δηλαδή μόλις χθες άρχισα να διαβάζω έναν σύγχρονο Έλληνα ποιητή, αλλά είναι δύσκολο να προφέρω το όνομά του. Βιστωνίτης...
Αναστάσης Βιστωνίτης. Σας αρέσει μέχρι στιγμής;
Ναι, είναι πολύ καλός. Σε μετάφραση, βέβαια.
Ήθελα να σας ρωτήσω σχετικά μ' αυτό. Τα έργα σας έχουν μεταφραστεί σε περίπου τριάντα γλώσσες. Οι μεταφραστές επικοινωνούν μαζί σας, προκειμένου να αποφύγουν λάθη;
Ναι. Μερικές φορές μού στέλνουν λίστες με ερωτήσεις, μερικές φορές υπάρχουν αμφισημίες στις λέξεις και θέλουν να είναι σίγουροι. Κάποιες φορές δεν ξέρουν τι είναι ορισμένα αντικείμενα. Ένας Κινέζος μεταφραστής με ρώτησε τι είναι η granola [μείγμα δημητριακών].
Σας αρέσουν τα εξώφυλλα των βιβλίων σας στις ξένες εκδόσεις;
Αυτό το βιβλίο που κρατάτε, Το τέλος του κόσμου, έχει εκπληκτικό εξώφυλλο: ένα γουρούνι-άγγελος. Θαυμάσιο!
Έτυχε κάποια φορά να σας φανεί ότι ένα εξώφυλλο ξένης έκδοσης απέχει πολύ από το περιεχόμενο του βιβλίου σας;
Μου έχει συμβεί, αλλά θα είναι απρεπές να πω λεπτομέρειες. Άλλωστε, όλοι οι εκδότες φτιάχνουν εξώφυλλα που ελπίζουν ότι θα έχουν απήχηση στο αναγνωστικό κοινό της χώρας τους. Εσύ, ως συγγραφέας, δεν μπορείς να το κρίνεις αυτό.

Το τέλος του κόσμου
Μάργκαρετ Άτγουντ
μετάφραση: Έφη Τσιρώνη
Ψυχογιός
607 σελ.
Τιμή € 18,80

πηγή

Ποια είναι η ωραιότερη λέξη της ελληνικής γλώσσας;

ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ;;; Ποια είναι η ωραιότερη λέξη της ελληνικής γλώσσας;

«Ποία είναι η ωραιοτέρα λέξις της ελληνικής γλώσσης;» αναρωτιόταν ο Πέτρος Χάρης (Ιωάννης Μαρμαριάδης 1902-1998)...

πριν από περίπου 80 χρόνια και ξεκινούσε ένα όμορφο δημοσιογραφικό παιχνίδι, δημοσιεύοντας τις απόψεις των σπουδαιότερων λογοτεχνών, δημοσιογράφων αλλά και πολιτικών της εποχής· μιας εποχής κατά την οποία κυρίως ο κόσμος των Τεχνών και των Γραμμάτων ερωτοτροπούσε με τη γλώσσα μας, επηρεασμένος σαφώς από την εθνική πολιτική και τον αστικό εκσυγχρονισμό της σχολικής γνώσης που διαμόρφωνε τη νέα ελληνική γλώσσα.

Νομοσχέδια και γλωσσο-εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις από το 1913 και εντεύθεν, καθώς και το νεοφιλελληνικό γλωσσικό κίνημα που αναπτύχθηκε στο εξωτερικό -κυρίως στη Γαλλία με αιχμή την ίδρυση του
Ινστιτούτου της Σορβόνης (1920) από τον Hubert Pernot (1870-1946)- έδιναν νέες διαστάσεις στην ευρεία κατανόηση και διάδοση του ελληνικού πνεύματος τόσο στο εσωτερικό όσο και στην Ευρώπη.
Την ώρα που το παιχνίδι αυτό παιζόταν στον Τύπο της Γαλλίας, στην Ελλάδα ο Π. Χάρης, εκμεταλλευόμενος το γεγονός ότι στον τόπο μας ακόμη και η καθημερινή γλώσσα χώριζε τους ανθρώπους σε στρατόπεδα, καλούσε τους διανοούμενους να απαντήσουν.
Έτσι, ο Κωστής Παλαμάς απάντησε ότι η ωραιότερη λέξη είναι ο «δημοτικισμός», ο Γρηγόρης Ξενόπουλος έβρισκε γοητεία στη λέξη «αισιοδοξία», ο Σπύρος Μελάς χωρίς δισταγμό έβρισκε πιο ελκυστική τη λέξη «ελευθερία» και ο στιλίστας Ζαχαρίας Παπαντωνίου εξήρε την ομορφιά της λέξης «μοναξιά».
Ο ζωγράφος και καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών Ουμβέρτος Αργυρός επέλεγε τη λέξη «χάρμα» διότι, όπως υποστήριζε, δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα και στα πέντε γράμματά της κλείνει ό,τι χίλιες άλλες λέξεις μαζί.
Ο Σωτήρης Σκίπης ανέσυρε τη λέξη «απέθαντος» από τα βυζαντινά κείμενα, διαχωρίζοντάς την από τη λέξη «αθάνατος», και ο Παντελής Χορν δήλωσε παντοτινή προτίμηση στη λέξη «νειάτα».
Ο αλησμόνητος Αθηναιογράφος Δημήτριος Γρ. Καμπούρογλους, παρά τα χρόνια του, προτιμούσε τη λέξη «ιμερτή», δηλαδή την αγαπητή, την ποθητή. Ο θεατράνθρωπος Νικόλαος Λάσκαρις τη «ζάχαρη», ο ιστορικός Διονύσιος Κόκκινος τη λέξη «χίμαιρα», ο ζωγράφος Παύλος Μαθιόπουλος το «φως» και ο γλύπτης Μιχαήλ Τόμπρος τη λέξη «ουσία».
Ο Παύλος Νιρβάνας (Πέτρος Κ. Αποστολίδης), προφανώς επηρεασμένος από τον τόπο του (Σκόπελο), αγαπούσε τη λέξη «θάλασσα». Οι ζωγράφοι αποκάλυπταν τις ευαισθησίες τους: Ο Δημήτριος Γερανιώτης ήθελε την «αρμονία», ο Κωνσταντίνος Παρθένης την «καλημέρα» και ο Δημήτριος Μπισκίνης το «όνειρο».
Ως προς τις γυναίκες που κυριαρχούσαν στην πνευματική ζωή, η λαογράφος Αγγελική Χατζημιχάλη ήθελε «πίστη», ενώ η 25χρονη ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη, η οποία έμελλε να δολοφονηθεί άδικα στα Δεκεμβριανά του 1944, δήλωνε πως «η λέξις που περικλείει τα περισσότερα πράγματα, τα πάντα θα έλεγα, είναι η λέξις «ΖΩΗ»»!
Η ιατρός και συγγραφέας Άννα Κατσίγρα ήθελε «χαρά» και η καθηγήτρια του Ελληνικού Ωδείου Αύρα Θεοδωροπούλου αναζητούσε την «καλοσύνη».

Ενδιαφέρουσες όμως ήταν και οι απαντήσεις των πολιτικών του 1933:
Ο στρατιωτικός και Πρόεδρος της Γερουσίας Στυλιανός Γονατάς προτιμούσε το «εμπρός», ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου τη λέξη «μάννα» και ο πρόεδρος της Βουλής Θεμιστοκλής Σοφούλης τη λέξη «φιλότιμο» διότι εκφράζει έναν ολόκληρο ηθικό κόσμο και δεν υπάρχει σε άλλη γλώσσα του κόσμου.
Ο αρχηγός του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδος Ιωάννης Σοφιανόπουλος πρότασσε την «ανατολή» και ο ιδρυτής του ίδιου κόμματος Αλέξανδρος Μυλωνάς τη λέξη «πόνος».
Αισιοδοξία, ελευθερία, μοναξιά, νειάτα, ιμερτή, θάλασσα, αρμονία, καλημέρα, όνειρο, πίστη και ζωή είναι λέξεις με τις οποίες πορευόταν η Ελλάδα πριν από ογδόντα χρόνια. Ατένιζε την έξοδο από την οικονομική κρίση, έπαιζε με τη ζωντανή ελληνική γλώσσα και επέτρεπε στην παγκόσμια κοινότητα να βαφτίζεται στα νάματά της.

πηγή: www.egriechen.info
πηγή

Κοιμήσου ακόμα

Μιρέλα Πάχου – Κοιμήσου ακόμα
Μαζί με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου
Official Release HQ © 2014 Ogdoo Music Greece
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Στίχοι: Μιρέλα Πάχου

Mirela Pachou – Koimisou akoma
Feat. Vassilis Papakonstantinou
Official Release HQ © 2014 Ogdoo Music Greece
Music: Vassilis Papakonstantinou – Lyrics: Mirela Pachou

Download it on iTunes:
• Track: https://itunes.apple.com/gr/album/koi...
• Full album: https://itunes.apple.com/gr/album/mir...

Subscribe Here:http://bit.ly/OgdooMusicYoutube

Get involved with Ogdoo Music
✓ Website: http://bit.ly/ogdoomusicgroup
✓ Facebook: http://bit.ly/OgdoomusicgroupFB
✓ Google+:http://bit.ly/OgdoomusicgroupGoogle
✓ Twitter: http://bit.ly/OgdooTwitter

PRESS RELEASE
«Κοιμήσου ακόμα» σε μουσική Βασίλη Παπακωνσταντίνου και στίχους Μιρέλας Πάχου. Μεγαλωμένη στη Ρόδο, με σπουδές νομικής στο ενεργητικό της, η Μιρέλα Πάχου έγινε γνωστή στο μουσικόφιλο κοινό μέσα από την πολύχρονη συνεργασία της με τον Μίλτο Πασχαλίδη. Στη συνέχεια μοιράστηκε τη σκηνή με το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, το Διονύση Σαββόπουλο, το Βασίλη Παπακωνσταντίνου, το Χρήστο Θηβαίο, το Βασίλη Καζούλη και όχι μόνο… Γι’ αυτό και ο Μίλτος υπογράφει την παραγωγή του δίσκου «Μιρέλα» και ντουετάρει μαζί της, όπως και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, αλλά και οι Γιώργος Παντελιάς και Αγαπητός Πάχος.

Στο δημιουργικό κομμάτι τη Μιρέλα συντροφεύει ο Λαυρέντης, ο Βασίλης, τα Κίτρινα Ποδήλατα, ο Βασίλης Καζούλλης, ο Θάνος Παπανικολάου, ο Θοδωρής Παυλάκος και ο Σπύρος Γραμμένος. Στα φωνητικά που δίνουν άλλο «αέρα» στα τραγούδια εκτός από το Μίλτο, το Βασίλη και το Λαυρέντη, συναντάμε το Χρήστο, το Γιώργο Παντελιά και τον Κώστα Παρίση.

ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΑΚΟΜΑ
Μαζί με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου
Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Στίχοι: Μιρέλα Πάχου

Κοιμήσου ακόμα
άστο πρωί να περιμένει
φιλί στο στόμα
σαν την Ωραία Κοιμωμένη.
Κοιμήσου ακόμα
άσε τι λένε μερικοί
μείνε εκεί
μην πάει η νύχτα σου χαμένη.

Κι όταν ξυπνήσεις έχω τόσα να σου πω
λόγια σκληρά, τόσο σκληρά σαν την αλήθεια
φράσεις που αγάπησες από τα παραμύθια
και ίσως τ’ ότι σ’ αγαπώ.
Κι όταν ξυπνήσεις έχω τόσα να σου πω
από τα ψέματα που τρέφουν τη συνήθεια
πως σ’ έχω ανάγκη, πως χρειάζομαι βοήθεια
κι ίσως σου πω πως σ' αγαπώ

Κοιμήσου ακόμα
στα σκοτεινά περιπλανήσου
στο μαύρο χρώμα
αν θέλεις πάρε με μαζί σου.

Κοιμήσου ακόμα
Η μέρα που σε προκαλεί
είναι απειλή
μην απαντάς, μόνο κοιμήσου.

© 2014 Ogdoo Music

• 
  

Πρόσκληση

Πρόσκληση Μνημεία και μνήμες από την Ιστορία της Ζαγοράς

 Νίκου Διαμαντάκου