Διαμάντι Ζαγοράς
Εδώ και κάποια χρόνια, γνώρισα μέσω ίντερνετ, ένα παληκάρι απ' την Ζαγορά Πηλίου, που το θαυμάζω, το εκτιμώ πολύ και το αγαπώ πολύ (θα μπορούσε να είναι και γιος μου), για τον χαραχτήρα του και τα ταλέντα του.
Το όνομά του, Βασίλης Καουνάς του Κων/νου.
Ο Βασίλης εργάζεται σε ένα επάγγελμα που σέβομαι πολύ και θαυμάζω.
Υπηρετεί στο Πυροσβεστικό σώμα, είναι ο μόνος "φίλος" που έχω με επάγγελμα, πυροσβέστης, νοιώθω και μια μια μεγάλη τιμή, γι' αυτό, γιατί έχουμε και κοινή πατρίδα!
Τι κι αν δεν την βλέπουμε συχνά; Την αγαπάμε, όμως!
Ο Βασίλης, πέρα απ' το ιερό και ανθρωπιστικό επάγγελμα που κάνει, στο οποίο πιστεύω, δεν βρέθηκε τυχαία (αν δεν τό 'χεις, δεν πας, μόνο για τα λεφτά), έχει για χόμπυ του τα μανιτάρια!
Θα έλεγα: "τρελός ερευνητής"! Μέγα πάθος!
Νομίζω πως σ' αυτόν τον τομέα, πρωτεύει και τιμά τα μέρη μας!
Μέχρι που βραβεύεται και γι' αυτό, εφόσον γλυτώνει και ενημερώνει όλους εμάς, πως να αποφεύγουμε τα τρελά μανιτάρια, τρώγοντας τα σωστά!
Τα ψάχνει, τα βρίσκει, τα φωτογραφίζει, τα ομαδοποιεί και άλλα πολλά, που για να τα καταλάβεις όμως, πρέπει να έχεις το ίδιο μεράκι!
Δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις, όμως, το όλο "έργο", που πηγάζει απ' το χόμπυ του, όμως!
Κι εμείς τα ψάχνουμε τα μανιτάρια, αλλά μόνο για το τηγάνι...
Την διαφορά αυτή, ήθελα να τονίσω, που δεν ξέρω άλλον, αλλά απ' τα μέρη μας, μάλλον έχουμε "πρωτεργάτη", τον Βασίλη Καουνά, και νοιώθω, πως τουλάχιστον εγώ, επιβάλλεται να τον επιβραβεύσω απ' την σελίδα μου και να του ευχηθώ:
"Τα καλύτερα! Στα όνειρά του, στην καριέρα του, στο χόμπυ του, στη ζωή του και φυσικά, Υγεία, Ευτυχία και Επιτυχία, σε όλους τους τομείς της ζωής του!"
Είχα πολλές απορίες, εδώ και καιρό, μα με τόσες σελίδες ανοιχτές στο Φεις, πού να προλάβω;
Εδώ και μέρες, κοίταξα τις σημειώσεις μου...
Χθες του έγραψα.
"Αθώο" και αγνό παιδί, καταδέχτηκε να μου λύσει μερικές απορίες και μάλιστα, με άφησε να τις δημοσιεύσω κιόλας!
Για "τέτοια" παιδιά, Ζαγοριανά, μιλάμε!
Διαμάντια!
Για να γνωρίσουμε καλύτερα, τον Βασίλη Καουνά
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ονοματεπώνυμο: Βασίλης Καουνάς
Όνομα πατέρα: Κωνσταντίνος
Όνομα μητέρας: Ελευθερία
Ημερομηνία γέννησης: 25 Οκτωβρίου 1974
Τόπος γέννησης: Βόλος
Τόπος καταγωγής: Ζαγορά Πηλίου
Τόπος διαμονής: Αρτέμιδα Αττικής
Αποφοίτησα από το Πολυμέρειο γενικό λύκειο Ζαγοράς το 1992.
Πτυχίο Δασοπονίας το 1998, στο ΤΕΙ Καρδίτσας.
Πτυχιακή εργασία «Καταγραφή της μυκοχλωρίδας στη Ζαγορά Πηλίου».
Πρακτική εξάσκηση στο εργαστήριο Δασοπροστασίας και συμμετοχή στο ερευνητικό πρόγραμμα με θέμα «Η μυκοριζική συμβίωση στη Μαύρη Πεύκη».
Από το 1999 – 2000 εργάστηκα ως εποχικός Δασοπόνος στο Δασαρχείων Μεγάρων.
Εργάζομαι στην Πυροσβεστική Υπηρεσία από το 2001.
Αυτή την στιγμή ανήκω στην δύναμη της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών με το βαθμό του Αρχιπυροσβέστη.
Γραμματέας των Μανιταρόφιλων Μεσογαίας και μέλος των Μανιταρόφιλων Ελλάδας. Από το 2007 καταγράφω, μελετώ και αναγνωρίζω τα υπόγεια μανιτάρια της Ελλάδας, πολλά από αυτά είναι νέες καταγραφές για την χώρα και κάποια παγκόσμιες καταγραφές.
Έχω συμμετάσχει σε αρκετές δημοσιεύσεις σε διεθνή μυκητολογικά περιοδικά με θέμα τα υπόγεια μανιτάρια της Ελλάδας.
Εδώ και κάποια χρόνια, γνώρισα μέσω ίντερνετ, ένα παληκάρι απ' την Ζαγορά Πηλίου, που το θαυμάζω, το εκτιμώ πολύ και το αγαπώ πολύ (θα μπορούσε να είναι και γιος μου), για τον χαραχτήρα του και τα ταλέντα του.
Το όνομά του, Βασίλης Καουνάς του Κων/νου.
Ο Βασίλης εργάζεται σε ένα επάγγελμα που σέβομαι πολύ και θαυμάζω.
Υπηρετεί στο Πυροσβεστικό σώμα, είναι ο μόνος "φίλος" που έχω με επάγγελμα, πυροσβέστης, νοιώθω και μια μια μεγάλη τιμή, γι' αυτό, γιατί έχουμε και κοινή πατρίδα!
Τι κι αν δεν την βλέπουμε συχνά; Την αγαπάμε, όμως!
Ο Βασίλης, πέρα απ' το ιερό και ανθρωπιστικό επάγγελμα που κάνει, στο οποίο πιστεύω, δεν βρέθηκε τυχαία (αν δεν τό 'χεις, δεν πας, μόνο για τα λεφτά), έχει για χόμπυ του τα μανιτάρια!
Θα έλεγα: "τρελός ερευνητής"! Μέγα πάθος!
Νομίζω πως σ' αυτόν τον τομέα, πρωτεύει και τιμά τα μέρη μας!
Μέχρι που βραβεύεται και γι' αυτό, εφόσον γλυτώνει και ενημερώνει όλους εμάς, πως να αποφεύγουμε τα τρελά μανιτάρια, τρώγοντας τα σωστά!
Τα ψάχνει, τα βρίσκει, τα φωτογραφίζει, τα ομαδοποιεί και άλλα πολλά, που για να τα καταλάβεις όμως, πρέπει να έχεις το ίδιο μεράκι!
Δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις, όμως, το όλο "έργο", που πηγάζει απ' το χόμπυ του, όμως!
Κι εμείς τα ψάχνουμε τα μανιτάρια, αλλά μόνο για το τηγάνι...
Την διαφορά αυτή, ήθελα να τονίσω, που δεν ξέρω άλλον, αλλά απ' τα μέρη μας, μάλλον έχουμε "πρωτεργάτη", τον Βασίλη Καουνά, και νοιώθω, πως τουλάχιστον εγώ, επιβάλλεται να τον επιβραβεύσω απ' την σελίδα μου και να του ευχηθώ:
"Τα καλύτερα! Στα όνειρά του, στην καριέρα του, στο χόμπυ του, στη ζωή του και φυσικά, Υγεία, Ευτυχία και Επιτυχία, σε όλους τους τομείς της ζωής του!"
Είχα πολλές απορίες, εδώ και καιρό, μα με τόσες σελίδες ανοιχτές στο Φεις, πού να προλάβω;
Εδώ και μέρες, κοίταξα τις σημειώσεις μου...
Χθες του έγραψα.
"Αθώο" και αγνό παιδί, καταδέχτηκε να μου λύσει μερικές απορίες και μάλιστα, με άφησε να τις δημοσιεύσω κιόλας!
Για "τέτοια" παιδιά, Ζαγοριανά, μιλάμε!
Διαμάντια!
Για να γνωρίσουμε καλύτερα, τον Βασίλη Καουνά
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ονοματεπώνυμο: Βασίλης Καουνάς
Όνομα πατέρα: Κωνσταντίνος
Όνομα μητέρας: Ελευθερία
Ημερομηνία γέννησης: 25 Οκτωβρίου 1974
Τόπος γέννησης: Βόλος
Τόπος καταγωγής: Ζαγορά Πηλίου
Τόπος διαμονής: Αρτέμιδα Αττικής
Αποφοίτησα από το Πολυμέρειο γενικό λύκειο Ζαγοράς το 1992.
Πτυχίο Δασοπονίας το 1998, στο ΤΕΙ Καρδίτσας.
Πτυχιακή εργασία «Καταγραφή της μυκοχλωρίδας στη Ζαγορά Πηλίου».
Πρακτική εξάσκηση στο εργαστήριο Δασοπροστασίας και συμμετοχή στο ερευνητικό πρόγραμμα με θέμα «Η μυκοριζική συμβίωση στη Μαύρη Πεύκη».
Από το 1999 – 2000 εργάστηκα ως εποχικός Δασοπόνος στο Δασαρχείων Μεγάρων.
Εργάζομαι στην Πυροσβεστική Υπηρεσία από το 2001.
Αυτή την στιγμή ανήκω στην δύναμη της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών με το βαθμό του Αρχιπυροσβέστη.
Γραμματέας των Μανιταρόφιλων Μεσογαίας και μέλος των Μανιταρόφιλων Ελλάδας. Από το 2007 καταγράφω, μελετώ και αναγνωρίζω τα υπόγεια μανιτάρια της Ελλάδας, πολλά από αυτά είναι νέες καταγραφές για την χώρα και κάποια παγκόσμιες καταγραφές.
Έχω συμμετάσχει σε αρκετές δημοσιεύσεις σε διεθνή μυκητολογικά περιοδικά με θέμα τα υπόγεια μανιτάρια της Ελλάδας.
Βραβείο από Μανιταρόφιλους Μεσογαίας
Δημοσιεύτηκε στις 15 Απρ 2013
Γιορτή μανιταριού. Greek fungi festival. Σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου !!!!
Σας
ευχαριστώ όλους σας για την στήριξη σας αυτά τα λίγα χρόνια που
ασχολούμαι με τα μανιτάρια. Ευχαριστώ τους φίλους μου Σωφρόνη Δημήτρη
Πρόεδρο των Μανιταρόφιλων Μεσογαίας και αντιπρόεδρο των Μανιταρόφιλων
Ελλάδας και τον Γιώργο Κωνσταντινίδη, Πρόεδρο των Μανιταρόφιλων Ελλάδας
για αυτό το βραβείο που μου παράδωσαν, καλύτερα χέρια δεν θα μπορούσαν
να μου το δώσουν !!!
****
"Έκλεψα" και τα λόγια του απ' το you tube, γιατί δείχνει το "ευαίσθητο" βάθος που έχει η καρδιά του!
*****
"'Εκλεψα" και απ' το blog του:
*****
http://www.youtube.com/user/bkaounas
Υγ. Κλείνοντας, νοιώθω πως μου λείπουν κι άλλα στοιχεία απ' την ανάρτηση, αλλά... προκειμένου να μείνει στα πρόχειρα, την δημοσιεύω και τι πιο απλό απ' το να συμπληρώσω, όταν τα βρω ή να κάνω για πάρτη του, άλλη μία ανάρτηση!
Αξίζει τόσες πολλές, άλλωστε και ώς "φίλος", γιατί ήξερε και ξέρει να στηρίζει τα τοπικά και στο Φεις, αλλά και στη ζωή!
Σκόρδα! Βασίλη! Καλές Γιορτές, Ευτυχισμένο και Δημιουργικό το 2015!
********
15/12/2014
...Σκέφτηκα, να μην "σκορπίσω" το τωρινό μου αφιέρωμα στον Βασίλη.
Ελπίζω να μη με παρεξηγήσει!
Είχα και κάποιες απορίες, και φυσικά, ο Βασίλης, μού τις απάντησε.
Έμαθα πως είναι παντρεμένος εδώ και 14 χρόνια, έχει και δυο παιδάκια, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι.
Του λείπει πολύ η Ζαγορά, ειδικά η εποχή που βγαίνουν τα μανιτάρια, αλλά, λόγω απόστασης, δουλειάς και υποχρεώσεων, δεν μπορεί να είναι εκεί, συχνά.
Έχεις φοβηθεί ποτέ για την ζωή σου, όσον αφορά την δουλειά;
Γενικά δεν φοβάμαι εύκολα και προσπαθώ μέσω της εκπαίδευσης μου, να παίρνω στα συμβάντα, όλα τα ατομικά προστατευτικά μέτρα που μου παρέχει η εργασία μου. Φυσικά έχει αποδειχθεί εκ του αποτελέσματος πως κανένα συμβάν δεν είναι το ίδιο και φυσικά σε κάποια εμφανίστηκε και φόβος, ο οποίος πρέπει να εξαφανίζεται αμέσως καθώς είναι σημαντικός παράγοντας για την ζωή σου και αυτή των συμπολιτών σου.
Πόσο δουλειά, είναι αυτή η "δουλειά";
Η φύση της δουλειάς μου είναι τέτοια που κάποιες μέρες κάνεις μόνο τα προβλεπόμενα, όπως έλεγχο οχημάτων, εργαλείων κτλ, συντήρηση, εκπαίδευση, διάφορες υπηρεσίες κτλ και κάποιες άλλες , όπως σε δασικές πυρκαγιές, πλημύρες, σεισμούς κτλ να μην προλαβαίνεις να πιεις ούτε νερό.
Νοιώθεις ότι είναι προσφορά ζωής που δεν πληρώνεται, που δεν έχει ωράρια, κ.λ.π.
Είναι ένα επάγγελμα λειτούργημα, ένα επάγγελμα σε 24ωρη βάση στη διάθεση του απλού πολίτη. Είσαι εκεί για να προστατεύσεις ζωές και περιουσίες συμπολιτών. Η ηθική ανταμοιβή όταν επιτελέσεις το έργο σου δεν ανταλλάσσεται με τίποτα. Ένα απλό χτύπημα στον ώμο ή ένα μπράβο είναι αρκετό.
Πρόσφερες υπηρεσίες και εκτός δουλειάς;
Φυσικά και έγινε αυτό σε περιπτώσεις πυρκαγιάς και πλημύρας, σε τροχαία στα οποία έτυχε να έχω εμπλακεί ή όχι. Αυτό φυσικά το κάνουν και συμπολίτες μου που επαγγελματικά ανήκουν σε άλλους τομείς.
Τό 'χεις στο αίμα σου, "έτσι κι αλλιώς";
Πιστεύω πως το έχω στο αίμα μου, πυροσβέστης που δεν το έχει αυτό στο αίμα του δεν χαρακτηρίζεται σωστός επαγγελματίας.
Υπάρχει κάποιο περιστατικό που ποτέ δε θα ξεχάσεις;
Ναι είναι κάποια που δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Όπως η κλίση που δεχθήκαμε για φωτιά σε παρκαρισμένο όχημα και τελικά αποδείχθηκε πως ήταν τρομοκρατική επίθεση, αφού ήταν παγιδευμένο με γκαζάκια και το τελευταίο έσκασε την ώρα που έκανα κατάσβεση, ευτυχώς είχα σωστή απόσταση ασφαλείας και δεν είχα ούτε τραυματισμό. Την έκρηξη όμως μπροστά μου δεν θα την ξεχάσω. Επίσης θυμάμαι τις κλίσεις που δεχόμασταν για φωτιά σε βυτιοφόρα μετά από κακόγουστες φάρσες, μετά το τραγικό περιστατικό στα Καμένα Βούρλα και τον θάνατο των συναδέλφων μου.
Με τα μανιτάρια, πως σού προέκυψε;
Δεν υπάρχει Ζαγοριανός που να μην μάθει για τα καλογεράκια, τα νερατζάκια, τις γουργουλιάνες και τα αυτάκια, έτσι και εγώ από την ηλικία των 10 είχα μάθει όλα αυτά τα μανιτάρια από τον παππού και τον μπαμπά μου. Όλα όσα δεν γνωρίζουμε τα λέμε "παλαβά", άσχετα αν ανάμεσα τους υπάρχουν και κάποια κορυφαία εδώδιμα. «Η άγνοια σκοτώνει», οπότε καλά κάνουν και μένουν μόνο σε αυτά που γνωρίζουν με απόλυτη βεβαιότητα. Στη συνέχεια στα πλαίσια των σπουδών μου και δίπλα στον καθηγητή μου κ. Ζαχαρία Αθανασίου, έμαθα και τις επιστημονικές τους ονομασίες και ολοκλήρωσα την πτυχιακή μου εργασία που είχε ως θέμα "τα Μανιτάρια της Ζαγοράς". Όμως καθοριστικό σημείο της εξέλιξης μου ειδικά στο θέμα των υπογείων μανιταριών, ήταν η γνωριμία μου το 2007 με τον κ. Γιώργο Κωνσταντινίδη, Πρόεδρο των Μανιταρόφιλων Ελλάδας, φίλο και συνεργάτη πλέον, αφού μαζί έχουμε δημοσιεύσει μέρος του μεγάλου πλήθους υπογείων μανιταριών της χώρας μας.
Μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρος γι' αυτά;
Όπως είπα η άγνοια σκοτώνει, οπότε είσαι σίγουρος μόνο αν είσαι καλά διαβασμένος, δυστυχώς δεν υπάρχει γενικός κανόνας που να διακρίνει τα εδώδιμα από τα τοξικά.
Υπάρχουν "γνώστες", όμως που από ένα, πέθαναν!
Κατά καιρούς τα ΜΜΕ όταν ασχολούνται με τους θανάτους στη χώρα μας από τα τοξικά μανιτάρια, αναφέρουν πως οι αποθανόντες ήταν γνώστες και έμπειροι συλλέκτες. Κατά την άποψη μου ήταν εμπειρικοί συλλέκτες που βασιζότανε σε λανθασμένες λαϊκές δοξασίες. Τέτοιες εσφαλμένες λαϊκές δοξασίες είναι: Μανιτάρια που τα τρώνε τα ζώα του δάσους είναι ακίνδυνα ή ότι τα δηλητηριώδη είδη μαυρίζουν τα ασημικά ή πήζουν το γάλα, όσα δεν είναι καυτερά στη γεύση είναι ακίνδυνα. Οπότε εκ του αποτελέσματος δεν μπορείς να τους πεις γνώστες.
Υπάρχει κάτι που μπορούμε να τα αναγνωρίζουμε αμέσως;
Από την στιγμή που μελετήσουμε την βιβλιογραφία και αυτή την γνώση την συνδυάσουμε με την παρατηρητικότητα στο δάσος, τα κορυφαία εδώδιμα και τα πιο επικίνδυνα μανιτάρια θα μπορέσουμε να τα διακρίνουμε με ευκολία. Καταναλώνουμε μανιτάρια για τα οποία είμαστε 100% σίγουροι πως τα διακρίνουμε βάση των μορφολογικών τους χαρακτηριστικών, οποιαδήποτε αμφιβολία ακόμα και για ένα χαρακτηριστικό τους θα πρέπει να γίνεται αποτρεπτικός παράγοντας κατανάλωσης τους.
Έτσι, με σφραγίδα αγάπης του για την μαμά - πατρίδα Ζαγορά, νομίζω πως μπορώ να κλείσω το πρώτο μου αφιέρωμα στον Βασίλη Καουνά.
Ευχαριστώ, από καρδιάς, Βασίλη!
