Ποίηση Ελένης Γκίκα

Η Ελένη Γκίκα κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ.

8 ώρες ·

βράδυ Χριστούγεννα όταν όλοι και όλα επιστρέφουν...

ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ

7.Η ζωντανή φωνή ενός νεκρού άντρα
Πέθανε! Πάρε το απόφαση!
Της το επαναλάμβανε αυτό κάθε μέρα.
Κι ως ένα σημείο το καταλάβαινε’
Πέθανε, έλεγε.
Κάθε που του τηλεφωνούσε
και δεν της απαντούσε.
Απ’ το νεκρό τηλέφωνο το καταλάβαινε.
Κι απ’ τα ερμητικά σφραγισμένα παντζούρια.
Καθόλου φως πια
κι ούτε τα χέρια του
το είχε πάρει, έλεγε, απόφαση.
Αλλά κάθε νύχτα ξανάκουγε
τη ζωντανή φωνή του στην κασέτα.
Τη ζωντανή φωνή ενός νεκρού άντρα.

Παρασκευή 21 Ιουλίου 2006
ALS, 3η ημέρα στις Εκατό Χουρμαδιές
8. Στο σπίτι μου που δεν είναι σπίτι μου
«Θα ρθείτε μέσα στο σπίτι μου
Άλλωστε δεν είναι σπίτι μου
Δεν ξέρω τίνος είναι
Μπήκα τυχαία μια μέρα
Δεν ήταν κανείς».
Στο σπίτι μου που δεν είναι σπίτι μου
θα ‘ρθεις
θα μείνεις γυμνός
ευάλωτος κι άτρωτος
όπως τότε δικός μου
Καθόλου δεν θα μιλάς
Μόνο θα με κοιτάζεις
Αργότερα
Θα με αγγίζει με τ’ ακροδάχτυλα
σαν θνητός,
όχι σαν φάντασμα.
Εγώ θα διαλυθώ
στο αστρικό σύμπαν
κι εσύ θα έρθεις εδώ
στο σπίτι μου
που δεν είναι σπίτι μου
γυμνός όλο αφή και σάρκα
όπως και τότε.
Αν χρειαστεί,
ορκίσου,
θα την κάνουμε
κι αυτή την ανταλλαγή,
κι ας με χαϊδεύεις
μόνο με τα μάτια σου
Όμως
Εσύ
Θέλω
Να επανέλθεις
Όπως πριν.
Κι ας χάνομαι εγώ
Στο σπίτι
Που δεν είναι πια σπίτι μου
Εγώ κι Εσύ
Με όποια μορφή.
Κυριακή 23 Ιουλίου, 2006
ALS, Εκατό Χουρμαδιές,
ημέρα 5η
υγ. ανακατεύοντας τα παλιά χειρόγραφα, ξεκίνησαν σαν "σοκολάτες" (θα τις έκοβα λέει) συνέχισαν ως "το παιχνίδι με τις μάσκες" για να καταλήξουν "εν ύπνω" στα προσεχώς (μ' αρέσουν τα ποιήματα ξεχασμένα στο συρτάρι με ημερομηνίες που συγκρατούν τον χρόνο, αν τον συγκρατούν...)

 μου αρέσει · · Κοινοποιήστε