Γαβριλης Ιστικοπουλος μαζί με Dionisis Leimonis και 135 ακόμη
Αφιερωμένο σε όλες και όλους τους φίλους αυτού του προφίλ.
Αγαπημένοι μου, φίλες και φίλοι... Φίλε ποιητή...
Το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι η αγάπη!...
Έτσι είναι... Ανεξάρτητα από το πως και τι πιστεύει ο καθένας μας,
η αγάπη πάντα θα στέκεται υπεράνω θρησκειών, δογμάτων και προκαταλήψεων, όμως...
Αγαπημένοι μου, φίλες και φίλοι... Φίλε ποιητή...
Το πνεύμα των Χριστουγέννων είναι η αγάπη!...
Έτσι είναι... Ανεξάρτητα από το πως και τι πιστεύει ο καθένας μας,
η αγάπη πάντα θα στέκεται υπεράνω θρησκειών, δογμάτων και προκαταλήψεων, όμως...
Τι να το κάνεις;
Τι να το κάνεις το πνεύμα ποιητή,
πως να τη νιώσεις την αγάπη
αν δεν ανοίγει στα δύο τον βράχο,
αν δεν απλώνει το χέρι στη ζωή
τη στιγμή που καίγεται η καρδιά,
αν δεν αυτοπυρπολείται
στο πρώτο χάδι του έρωτα,
αν δεν γυρίζει ανάποδα τον χαμό
να ξεπροβάλλει η ελπίδα;
Τι να το κάνεις το πνεύμα ποιητή,
τι να ζητήσεις από την αγάπη
αν κρύβει την αστραπή στο βλέμμα,
αν δεν ανεβάζει εκείνο το άρωμα
του φρεσκοκαμμένου μπαρουτιού
καθώς ζυμώνεις την αγωνία σου
τρίβοντας τα φύλλα της καρδιάς
ανάμεσα στις ροζιασμένες παλάμες
της μεγάλης σου προσδοκίας;
Τι να το κάνεις το πνεύμα ποιητή
αν κάθε που σε φωνάζει η ζωή,
εσύ λουφάζεις σαν κυνηγημένος
στα λαγούμια της ανυπαρξίας,
αφήνοντας στους καταφρονεμένους
το ισχνό κεράκι του ονείρου τους
να δοκιμάζεται βάναυσα
απ τους πολεμοκάπηλους της ζωής
και της πραγματικής ελευθερίας;
Τι να το κάνεις το πνεύμα ποιητή
χωρίς το ζεστό χάδι της αγάπης;
Γαβρίλης Ιστικόπουλος / Από τη συλλογή ''Συνομιλίες''.
24 - 12 - 2014 / Καλημέρα Σας............Καλές γιορτές με όλη μου την αγάπη!
Τι να το κάνεις το πνεύμα ποιητή,
πως να τη νιώσεις την αγάπη
αν δεν ανοίγει στα δύο τον βράχο,
αν δεν απλώνει το χέρι στη ζωή
τη στιγμή που καίγεται η καρδιά,
αν δεν αυτοπυρπολείται
στο πρώτο χάδι του έρωτα,
αν δεν γυρίζει ανάποδα τον χαμό
να ξεπροβάλλει η ελπίδα;
Τι να το κάνεις το πνεύμα ποιητή,
τι να ζητήσεις από την αγάπη
αν κρύβει την αστραπή στο βλέμμα,
αν δεν ανεβάζει εκείνο το άρωμα
του φρεσκοκαμμένου μπαρουτιού
καθώς ζυμώνεις την αγωνία σου
τρίβοντας τα φύλλα της καρδιάς
ανάμεσα στις ροζιασμένες παλάμες
της μεγάλης σου προσδοκίας;
Τι να το κάνεις το πνεύμα ποιητή
αν κάθε που σε φωνάζει η ζωή,
εσύ λουφάζεις σαν κυνηγημένος
στα λαγούμια της ανυπαρξίας,
αφήνοντας στους καταφρονεμένους
το ισχνό κεράκι του ονείρου τους
να δοκιμάζεται βάναυσα
απ τους πολεμοκάπηλους της ζωής
και της πραγματικής ελευθερίας;
Τι να το κάνεις το πνεύμα ποιητή
χωρίς το ζεστό χάδι της αγάπης;
Γαβρίλης Ιστικόπουλος / Από τη συλλογή ''Συνομιλίες''.
24 - 12 - 2014 / Καλημέρα Σας............Καλές γιορτές με όλη μου την αγάπη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το "κάτι" που μένει...