ΧΑΛΑΛΙ ΣΟΥ!

ΧΑΛΑΛΙ ΣΟΥ!

Αυτό κι αν το είχα ξεχάσει! Μου το θύμησε η Ελένη με την Λ...θ!
Της Ελένης είναι αλλιώς, φαντάζομαι, δεν το διάβασα ακόμα, ξέρω όμως την γραφή της!
Όχι, δε θα πω πολλά, ούτε θα κάνω πάσα απ' αυτή την ανάρτηση, μη τα μπερδεύουμε.
Μην ανοίγουμε κεφάλαια και για "Χαλάλια", δε θα την βγάλω καθαρή!
Κλείνω κύκλους, κι έχει κλείσει κι αυτό!
Αν τους ενδιέφερε, θα με είχαν ψάξει. Εκείνη μου τα έστειλε, άρα, υπάρχει πρόβλημα! Είναι για να μείνουν, αγνώστων που δεν πρέπει να τους ψάξουμε!
Θα τους αφήσουμε στην ησυχία τους, κι εύχομαι ολόψυχα, να είναι Καλή!
Δε θυμάμαι λεπτομέρειες, δεν ξανακοιτάζω τα δικά μου, (αν κι αυτό, δεν είναι!) δυσκολεύομαι, πάντα.
Κοιτάζω μπρος, φύγαν τα πίσω, απ' την στιγμή που γράφτηκαν.
Επίσης και δεν διαβάζω, για δεύτερη βιβλίο, εκτός, αν πρέπει, για Χ, λόγους!

Να είναι καλά οι έρωτες, είναι τροφή ζωής για τον άνθρωπο! Σέβομαι πολύ τους πλατωνικούς, εκείνους που τον σεβάστηκαν, δεν τον άγγιξαν με λέξεις, ούτε με χέρια, θυμάμαι τα συγκλονιστικά λόγια αυτού του άντρα, που ήθελε να της χαρίσει σουτιέν, αλλά δεν ήξερε το Νο, δεν είχε δει, ποτέ, ούτε αγγίξει το στήθος της! Δε βρίσκω τίποτα πιο αγνό απ' αυτό, όταν συμβαίνει σε απαγορευμένους (κυρίως παντρεμένους) γιατί τον θεωρώ ιερό, κι αθάνατο!

Δεν έμαθα ποτέ τι απέγινε ο δικός τους...

Τα "τίμησα", όμως, τα παιδιά, έτσι, για την ιστορία και γιατί εκείνη, τότε, μού το ζήτησε!
Ώς κι ο γιος μου, τότε, δακτυλογραφούσε, ξένα γράμματα!
Μικρούλης ήταν, τότε!
Τώρα μεγάλωσε, ζει τον δικό του.
Το κρατάω εδώ, για να το θυμάμαι, πιο συχνά.
Στην πυξίδα, σπάνια πάω.
Πώς να μην το ξεχάσω, το ΧΑΛΑΛΙ;

Υγ. Διευκρίνηση: Δεν διέθεσα ποτέ λεφτά, ούτε θέλησα να εκδοθεί, αυτό το βιβλίο! Μη μπερδευτείτε! Δεν ήταν βίωμα, δεν με πονούσε, δεν είχε δικό μου σκοπό.
Τα  δικά μου, πάντα είχαν και θα έχουν, κάποιον!