Μόνο η Ποίηση μπορεί να σταθεί εδώ, κι αυτή, χωρίς σχόλια.
ΠΟΙΟ
Ποιο θάμβος των πουλιών μας περιμένει εκεί....
Ποια
αγγελικά
τραγούδια...
Ποιο θάμβος των πουλιών μας περιμένει εκεί....
Ποια
αγγελικά
τραγούδια...
ΑΠΟΜΙΜΗΣΗ
Είναι ο άνθρωπος εκκρεμές, είναι ο μετέωρος άνθρωπος,
στις όχθες μετράει στενά κυπαρίσσια,όμως
οι πάντες διαβάζουν αμέριμνοι τις εφημερίδες τους
για τους ερμοκοπίδες.
Είναι ο άνθρωπος εκκρεμές, είναι ο μετέωρος άνθρωπος,
στις όχθες μετράει στενά κυπαρίσσια,όμως
οι πάντες διαβάζουν αμέριμνοι τις εφημερίδες τους
για τους ερμοκοπίδες.
Γέμισε ο τόπος σύμβολα.
Για μια φετούλα αχνού θανάτου,
σα λεμόνι
κόντρα στον ήλιο,
δε μιλάει κανείς.
Κι όμως τον φαιδρόν άγγελο περιμένει ο άνθρωπός μας,
(δε μπορούμε να πούμε με ανυπομονησία)
κάποιου
το ρολόι τον ξεγέλασε,ήταν γιαπωνέζικη απομίμηση.
Για μια φετούλα αχνού θανάτου,
σα λεμόνι
κόντρα στον ήλιο,
δε μιλάει κανείς.
Κι όμως τον φαιδρόν άγγελο περιμένει ο άνθρωπός μας,
(δε μπορούμε να πούμε με ανυπομονησία)
κάποιου
το ρολόι τον ξεγέλασε,ήταν γιαπωνέζικη απομίμηση.
ΦΩΣΦΟΡΙΖΑΝ
Είναι γλυκύς,αντί του "κατόρθωσα" προτιμά το "επέπρωτο"
και,στη γραφή του, αυτοαναφέρεται σπανίως
μένει κάτω από την πέτρινη σκάλα, ψάλλοντας τον "Άμωμον".
Η ιδιαίτερη ευφυΐα του ξεκίνησε, όταν προσπάθησαν
να του κρύψουν
τον θάνατο του παππού-8 Δεκεμβρίου 1966,ημέρα
του ναυαγίου στη Φαλκονέρα- ευφυΐα του ή κουταμάρα τους;
Μαυροφορεμένοι, προσπάθησαν.
Έχει τα τετρακόσια του κάτω από ένα κασκέτο,φθινοπωρινοί
περίπατοι,απογυμνωμένες απ' τα πράγματα σημασίες,μια ιδεατή
θηκιαστή εκεί, αλλά(κάποτε-κάποτε) κι ένα πελώριο
αμόνι,
η ομοίωση:
Είναι γλυκύς,αντί του "κατόρθωσα" προτιμά το "επέπρωτο"
και,στη γραφή του, αυτοαναφέρεται σπανίως
μένει κάτω από την πέτρινη σκάλα, ψάλλοντας τον "Άμωμον".
Η ιδιαίτερη ευφυΐα του ξεκίνησε, όταν προσπάθησαν
να του κρύψουν
τον θάνατο του παππού-8 Δεκεμβρίου 1966,ημέρα
του ναυαγίου στη Φαλκονέρα- ευφυΐα του ή κουταμάρα τους;
Μαυροφορεμένοι, προσπάθησαν.
Έχει τα τετρακόσια του κάτω από ένα κασκέτο,φθινοπωρινοί
περίπατοι,απογυμνωμένες απ' τα πράγματα σημασίες,μια ιδεατή
θηκιαστή εκεί, αλλά(κάποτε-κάποτε) κι ένα πελώριο
αμόνι,
η ομοίωση:
"τα πόδια της φωσφόριζαν σαν πινακίδες νέον".
ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ερέτες βρεθήκαμε, σ' αυτή τη ζοφερή λίμνη,
όμως,
μπορούμε ακόμη να πιστεύουμε,
το φως, στις όχθες,
είναι ηδύ κι απλό
και τα πουλιά εφευρίσκουν τρόπους να ξεφεύγουν
απ'το όνομά τους,
να φτάνουν
στο υπερούσιο,
το μεγάλο χέρι του Θεού σκεπάζει λάμψη και σκοτάδι,
ζωή και θάνατο, χρόνο και φως
και το τραγούδι που τα περιέχει.
Ερέτες βρεθήκαμε, σ' αυτή τη ζοφερή λίμνη,
όμως,
μπορούμε ακόμη να πιστεύουμε,
το φως, στις όχθες,
είναι ηδύ κι απλό
και τα πουλιά εφευρίσκουν τρόπους να ξεφεύγουν
απ'το όνομά τους,
να φτάνουν
στο υπερούσιο,
το μεγάλο χέρι του Θεού σκεπάζει λάμψη και σκοτάδι,
ζωή και θάνατο, χρόνο και φως
και το τραγούδι που τα περιέχει.
- Αρέσει σε εσάς, στην Lamprini Tisolmi και σε 12 ακόμη.
