2 ώρες ·
Ήρθαν τα παιδιά, νωρίτερα. Είχα ξεχάσει το ωράριο του Σαββάτου.
"Τι έγινε μάνα; Γιατί είσαι συννεφιασμένη, πάλι;"
....
"Καλά! Κοίτα μη γίνεις κομμάτια πάλι!"με μάλωσε, ξέροντας πόσο έντονα ζω πράγματα, καταστάσεις άλλων και ειδήσεις.
"Μην ανησυχείς, γιε μου, το ελέγχω..." το σκέφτηκα, μα δεν το είπα.
Ζέστανα το φαί, είχα έτοιμες τις σαλάτες, το ελέγχω...
Έτσι λέω, ίσως να μην είναι έτσι, αν έτσι νομίζω!
Αγάντα, να την βγάλουμε καθαρή!
Κάτι σας έλεγα για "καρβούνα"... όνειρα, κ.λ.π.
Προσέχετε!
"Τι έγινε μάνα; Γιατί είσαι συννεφιασμένη, πάλι;"
....
"Καλά! Κοίτα μη γίνεις κομμάτια πάλι!"με μάλωσε, ξέροντας πόσο έντονα ζω πράγματα, καταστάσεις άλλων και ειδήσεις.
"Μην ανησυχείς, γιε μου, το ελέγχω..." το σκέφτηκα, μα δεν το είπα.
Ζέστανα το φαί, είχα έτοιμες τις σαλάτες, το ελέγχω...
Έτσι λέω, ίσως να μην είναι έτσι, αν έτσι νομίζω!
Αγάντα, να την βγάλουμε καθαρή!
Κάτι σας έλεγα για "καρβούνα"... όνειρα, κ.λ.π.
Προσέχετε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το "κάτι" που μένει...