Ρε, τι πάθαμε!
Δε μας έφταναν τα χύμα, ήρθαν και τα τσουβαλάτα!
Άντρας και ξάδελφος, ήρθαν φουριόζοι!
Άντρας, γρήγορα να ετοιμαστεί, μετά από 13 ώρες δουλειάς, να πάει και για διαιτητής! Ξέχασε όμως την σφυρίχτρα και το χρονόμετρο, νά τος, πάλι!
"Τα ξέχασα!..."
"Αμ! ντε και καλά, στα γρήγορα να φτιάξουμε τις τηλεοράσεις! Μη χάσουμε! Αφού εσύ έχεις την δική σου, τι σε νοιάζει για τις υπόλοιπες; Μια χαρά είναι εκεί, κλειστές!"
Ε, μα! Μ' ανακάτεψαν όλο το σπίτι! Κι όποια δε λειτουργούσε, κι αυτή να τη λειτουργήσουμε!
Να πάρουμε κι άλλους αποκωδικοποιητές! Κι άλλα καλώδια! Φταίει και η κεραία! Να πάρουμε και κεραία!
"Τη Δευτέρα, την Δευτέρα!" τα συμφωνήσανε...
Ναι... μην το ξεχάσουμε!
Ε, μα! Μάλωνα.
"Δεν είναι στα επείγοντα, δεν είναι στα επείγοντα!" μονολογούσα.
Ποιος να μ' ακούσει;
Πανικός!
Και μέσα στα της τι βι, νά 'σου και το Φεις! Αμ, πως!
"Πού είσαι εσύ; Δε σε βλέπω τελευταία..."
"Κατέβασα ρολά. Με κούρασε."
"Και τι πάει να πει αυτό;"
"Ότι, αφού έχω κλειστά, δε θα με βλέπεις!"
"Εγώ, όμως, είμαι κεί! Γιατί δε σε βρίσκω και στο άλλο;"
"Γιατί χάθηκε και το νόημα! Δεν έχει κεραία!"
"Και τώρα, πού θα σε βρω; Εγώ, θα σε ψάξω!"
"Και να με ψάξεις, δε θα σε κάνω φίλο τώρα, γιατί αυτή η σελίδα που έχω, είναι μόνο για τους χωριανούς μου! Ίσα - ίσα, να μαθαίνω τα νέα του χωριού! Τα δικά σου τα ξέρω!"
"Εγώ, όμως, θα σε ψάξω και θα σε βλέπω!"
"Μα, δε θα σ' ανοίξω! Δε θα με βλέπεις! Όταν μ' έβλεπες, ένα λάικ, δεν έκανες!"
"Ε, αφού εγώ, δεν κάνω τίποτα. Μόνο βλέπω."
"Αυτό είναι το κακό", μα το είπα από μέσα μου. Αυτός όμως, εκεί, το δικό του:
"Τώρα όμως, πού ανεβάζεις φωτογραφίες κι αυτά τα ωραία που κάνεις;"
"Όπου κάτσει. Στο γιουτιουμπ, στα μπλογκ, σκόρπια, εδώ κι εκεί."
"Εγώ, όμως, θα σε ψάξω και θα σε βρω!" επαναλάμβανε, κάτι σαν τιμωρία και απειλή, αλλά μου θύμισε και τον άλλον τον μάστορα που τον "γέλασι η μπρίζα!"
Γέλαγα... και "γκρρρ" μαζί!
"Ψάξε με, ξάδελφε, ψάξε με! Κι αν δεν με βρεις, την Δευτέρα να βάλεις καλή κεραία! να τα πιάνει όλα τα κανάλια!"
Ρε, τι πάθαμε! (Με βγάζουν απ' το πρόγραμμα τα απρόοπτα!)
****
Βασίλης Παπακωνστανίνου - Αφετηρία | Vasilis Papakonstantinou - Afetiria
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Κωνσταντίνος Κάλλιας
Δίσκος: Αφετηρία
Δισκογραφική: Rain Music
Official Website:http://www.vasilisp.com/html/
Official Facebook: https://www.facebook.com/Papakonstant...
Επικοινωνία για συναυλία Stray Music (Stray music:http://www.straymusic.gr/Templates/Ho...)
( Υπεύθυνος καλλιτεχνικού γραφείου) Ελισσαίος Πατσέλας: 6976768782, 2109024100
Τί νομίζεις πως θα κάνεις άμα φύγεις
Τί φαντάζεσαι θα βρείς εκεί που πας
Πάντα πίσω στην αρχή θα καταλήγεις
Πάντα στο ίδιο το νερό θα ξεδιψάς
Ποιούς νομίζεις πως θα βρείς να σε γλιτώσουν
Ποιά φωτιά θ'ανάψει για να ζεσταθείς
Πόσα ψέματα απ'το ψέμα θα σε σώσουν
Αν δεν έχεις μια αλήθεια για να πεις
Όλα τα χαρτιά σου στο τραπέζι
κι όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά
Άσε το παιχνίδι να σε παίζει
μην κρατάς τα φύλλα σου κλειστά
Πού ονειρεύεσαι να βρείς αυτό που ψάχνεις
Σε ποιά θάλασσα νομίζεις πως θα βγείς
Από πέτρα τα καράβια σου τα φτιάχνεις
Και με βράχους δεν ταξίδεψε κανείς
Δε μας έφταναν τα χύμα, ήρθαν και τα τσουβαλάτα!
Άντρας και ξάδελφος, ήρθαν φουριόζοι!
Άντρας, γρήγορα να ετοιμαστεί, μετά από 13 ώρες δουλειάς, να πάει και για διαιτητής! Ξέχασε όμως την σφυρίχτρα και το χρονόμετρο, νά τος, πάλι!
"Τα ξέχασα!..."
"Αμ! ντε και καλά, στα γρήγορα να φτιάξουμε τις τηλεοράσεις! Μη χάσουμε! Αφού εσύ έχεις την δική σου, τι σε νοιάζει για τις υπόλοιπες; Μια χαρά είναι εκεί, κλειστές!"
Ε, μα! Μ' ανακάτεψαν όλο το σπίτι! Κι όποια δε λειτουργούσε, κι αυτή να τη λειτουργήσουμε!
Να πάρουμε κι άλλους αποκωδικοποιητές! Κι άλλα καλώδια! Φταίει και η κεραία! Να πάρουμε και κεραία!
"Τη Δευτέρα, την Δευτέρα!" τα συμφωνήσανε...
Ναι... μην το ξεχάσουμε!
Ε, μα! Μάλωνα.
"Δεν είναι στα επείγοντα, δεν είναι στα επείγοντα!" μονολογούσα.
Ποιος να μ' ακούσει;
Πανικός!
Και μέσα στα της τι βι, νά 'σου και το Φεις! Αμ, πως!
"Πού είσαι εσύ; Δε σε βλέπω τελευταία..."
"Κατέβασα ρολά. Με κούρασε."
"Και τι πάει να πει αυτό;"
"Ότι, αφού έχω κλειστά, δε θα με βλέπεις!"
"Εγώ, όμως, είμαι κεί! Γιατί δε σε βρίσκω και στο άλλο;"
"Γιατί χάθηκε και το νόημα! Δεν έχει κεραία!"
"Και τώρα, πού θα σε βρω; Εγώ, θα σε ψάξω!"
"Και να με ψάξεις, δε θα σε κάνω φίλο τώρα, γιατί αυτή η σελίδα που έχω, είναι μόνο για τους χωριανούς μου! Ίσα - ίσα, να μαθαίνω τα νέα του χωριού! Τα δικά σου τα ξέρω!"
"Εγώ, όμως, θα σε ψάξω και θα σε βλέπω!"
"Μα, δε θα σ' ανοίξω! Δε θα με βλέπεις! Όταν μ' έβλεπες, ένα λάικ, δεν έκανες!"
"Ε, αφού εγώ, δεν κάνω τίποτα. Μόνο βλέπω."
"Αυτό είναι το κακό", μα το είπα από μέσα μου. Αυτός όμως, εκεί, το δικό του:
"Τώρα όμως, πού ανεβάζεις φωτογραφίες κι αυτά τα ωραία που κάνεις;"
"Όπου κάτσει. Στο γιουτιουμπ, στα μπλογκ, σκόρπια, εδώ κι εκεί."
"Εγώ, όμως, θα σε ψάξω και θα σε βρω!" επαναλάμβανε, κάτι σαν τιμωρία και απειλή, αλλά μου θύμισε και τον άλλον τον μάστορα που τον "γέλασι η μπρίζα!"
Γέλαγα... και "γκρρρ" μαζί!
"Ψάξε με, ξάδελφε, ψάξε με! Κι αν δεν με βρεις, την Δευτέρα να βάλεις καλή κεραία! να τα πιάνει όλα τα κανάλια!"
Ρε, τι πάθαμε! (Με βγάζουν απ' το πρόγραμμα τα απρόοπτα!)
****
Βασίλης Παπακωνστανίνου - Αφετηρία | Vasilis Papakonstantinou - Afetiria
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Κωνσταντίνος Κάλλιας
Δίσκος: Αφετηρία
Δισκογραφική: Rain Music
Official Website:http://www.vasilisp.com/html/
Official Facebook: https://www.facebook.com/Papakonstant...
Επικοινωνία για συναυλία Stray Music (Stray music:http://www.straymusic.gr/Templates/Ho...)
( Υπεύθυνος καλλιτεχνικού γραφείου) Ελισσαίος Πατσέλας: 6976768782, 2109024100
Τί νομίζεις πως θα κάνεις άμα φύγεις
Τί φαντάζεσαι θα βρείς εκεί που πας
Πάντα πίσω στην αρχή θα καταλήγεις
Πάντα στο ίδιο το νερό θα ξεδιψάς
Ποιούς νομίζεις πως θα βρείς να σε γλιτώσουν
Ποιά φωτιά θ'ανάψει για να ζεσταθείς
Πόσα ψέματα απ'το ψέμα θα σε σώσουν
Αν δεν έχεις μια αλήθεια για να πεις
Όλα τα χαρτιά σου στο τραπέζι
κι όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά
Άσε το παιχνίδι να σε παίζει
μην κρατάς τα φύλλα σου κλειστά
Πού ονειρεύεσαι να βρείς αυτό που ψάχνεις
Σε ποιά θάλασσα νομίζεις πως θα βγείς
Από πέτρα τα καράβια σου τα φτιάχνεις
Και με βράχους δεν ταξίδεψε κανείς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το "κάτι" που μένει...