Θέατρο Ελυζέ - ΟΣΚΑΡ - Συνέντευξη με τον σκηνοθέτη Μπάμπη Κλαλιώτη
Μια
τρυφερή προσέγγιση μιας τραγικής ιστορίας που κατορθώνει μέσα από το
χιούμορ την απλότητα και τη καθαρότητα των σκέψεων και των συναισθημάτων
να προσεγγίζει λυτρωτικά το θεατή .Η συνέντευξη έγινε με τον σκηνοθέτη Μπάμπη Κλαλιώτη.
Πως έγινε η επιλογή του συγκεκριμένου έργου;
Όταν πρωτοδιάβασα το έργο κυριολεκτικά με καθήλωσε. Είναι ένα εγχειρίδιο ζωής που κατορθώνει να σε αδειάσει πνευματικά,συναισθηματικά ,διανοητικά και να σε γεμίσει με το φως της απλής καθημερινής αλήθειας. Διαβάζοντάς το πραγματικά νιώθεις πως πρέπει να αναθεωρήσεις τα πάντα.
Η ιστορία του Oscar είναι τραγική, ο τρόπος όμως με τον οποίο την προσεγγίζει ο συγγραφέας (Eric-Emmanuel Schmitt) απομακρύνεται από κάθε είδους μελό. Εσείς πως θα το χαρακτηρίζατε;
Ο Eric-Emmanuel Schmitt είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας τον οποίο θαυμάζω απεριόριστα. Η προσέγγιση που κάνει σε όλα τα θέματα είναι αληθινή ατόφια και απαλλαγμένη από κάθε είδους επιτήδευση. Ιδιαίτερα στον Όσκαρ που το θέμα είναι από μόνο του τόσο τραγικό κατορθώνει με μια μοναδική μαεστρία να τον απελευθερώσει από ο,οτιδήποτε θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα συγκινησιακό πλεόνασμα .
Η συναισθηματική φόρτιση είναι τόση όση χρειάζεται για να δημιουργήσει πνευματική διέγερση και όχι για να υπερθεματίσει άσκοπα για χάρη μιας στείρας συγκίνησης
Η παράστασή σας βασίζετε σε ελεύθερη απόδοση. Πόσο κοντά έχετε μείνει στο αρχικό κείμενο και που θέλατε να διαφοροποιηθείτε;
Όπως σας είπα αντιμετώπισα το έργο σαν εγχειρίδιο ζωής. Δεν θα μπορούσα λοιπόν παρά να ακολουθήσω πρώτος εγώ όσο πιο πιστά γίνεται τις οδηγίες έτσι ώστε να μπορέσω να κάνω και το κοινό όχι απλά να το παρακολουθήσει αλλά να συμμετάσχει σ’αυτό με όλες του τις αισθήσεις .
Το έργο έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την πίστη του ανθρώπου στο Θεό ή έστω σε κάποια ανώτερη δύναμη. Εσάς ποια είναι η άποψή σας πάνω σε αυτό;
Το ότι αναπνέουμε ,υπάρχουμε, περπατάμε ,ερωτευόμαστε σημαίνει ότι έχουμε πίστη. Πίστη στο Θεό ή σε κάποια ανώτερη δύναμη όπως είπατε ή σε μια ιδέα ή ένα πρόσωπο .Το θέμα είναι ότι χωρίς πίστη ο άνθρωπος θα ήταν ανίκανος ακόμα και να σηκωθεί απ’ το κρεβάτι του .
Η καθημερινότητα ενός ηθοποιού επηρεάζετε από το ρόλο που παίζει κάθε φορά; Εσείς επηρεάζεστε;
Ο ηθοποιός γίνεται ένα με τον ήρωα που υποδύεται. Κλαίει ,γελάει ,πονάει πεθαίνει. Ο σκηνοθέτης τον καθοδηγεί και προσπαθεί να το βάλει όσο πιο βαθιά γίνεται στη ψυχή στο σώμα και στο μυαλό του ήρωα. Τελειώνοντας όμως η παράσταση ο ηθοποιός πρέπει να επανέλθει και να ξαναγίνει ο εαυτός του και ο σκηνοθέτης θα πρέπει να μπορεί να του δείξει το δρόμο της επιστροφής.
Το ελληνικό θέατρο βιώνει κρίση; Εσείς πως το αντιλαμβάνεστε;
Θα σας απαντήσω συνδυάζοντας αυτή την ερώτηση με αυτή που μου κάνατε σχετικά με την πίστη. Ο άνθρωπος πιστεύει αλλά δεν εμπιστεύεται κι αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης πάνω στα ίδια πράγματα στα οποία πιστεύει είναι αυτή που τον οδηγεί στην κρίση. Η οικονομική κρίση είναι αυτό που φαίνεται. Η πραγματική κρίση είναι κρίση ηθική ,συναισθηματική,πνευματική. Μόνο όταν μπορέσουμε να εμπιστευτούμε ξανά θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε και να ζήσουμε ευτυχισμένοι έστω και με λιγότερα υλικά αγαθά.
Σε αυτή τη δύσκολη απ’ όλες τις απόψεις περίοδο το κοινό γιατί να προτιμήσει μία δραματική παράσταση αντί για μία κωμωδία;
Γιατί θα του δώσει λύσεις,απαντήσεις και οδηγίες για το πως θα γεύεται το κάθε κομμάτι της ζωής όποια γεύση κι αν έχει και επιπλέον θα τον αδειάσει από κάθε είδους αρνητισμό προσφέροντάς του τη κάθαρση που τόσο έχει ανάγκη.
Τι εύχεστε για τη νέα θεατρική σεζόν;
Εύχομαι οι θεατές να πιστεύουν στο θέατρο και να εμπιστεύονται τις καλές παραστάσεις.
Δείτε την πλοκή του έργου
εδώ
Πως έγινε η επιλογή του συγκεκριμένου έργου;
Όταν πρωτοδιάβασα το έργο κυριολεκτικά με καθήλωσε. Είναι ένα εγχειρίδιο ζωής που κατορθώνει να σε αδειάσει πνευματικά,συναισθηματικά ,διανοητικά και να σε γεμίσει με το φως της απλής καθημερινής αλήθειας. Διαβάζοντάς το πραγματικά νιώθεις πως πρέπει να αναθεωρήσεις τα πάντα.
Η ιστορία του Oscar είναι τραγική, ο τρόπος όμως με τον οποίο την προσεγγίζει ο συγγραφέας (Eric-Emmanuel Schmitt) απομακρύνεται από κάθε είδους μελό. Εσείς πως θα το χαρακτηρίζατε;
Ο Eric-Emmanuel Schmitt είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας τον οποίο θαυμάζω απεριόριστα. Η προσέγγιση που κάνει σε όλα τα θέματα είναι αληθινή ατόφια και απαλλαγμένη από κάθε είδους επιτήδευση. Ιδιαίτερα στον Όσκαρ που το θέμα είναι από μόνο του τόσο τραγικό κατορθώνει με μια μοναδική μαεστρία να τον απελευθερώσει από ο,οτιδήποτε θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα συγκινησιακό πλεόνασμα .
Η συναισθηματική φόρτιση είναι τόση όση χρειάζεται για να δημιουργήσει πνευματική διέγερση και όχι για να υπερθεματίσει άσκοπα για χάρη μιας στείρας συγκίνησης
Η παράστασή σας βασίζετε σε ελεύθερη απόδοση. Πόσο κοντά έχετε μείνει στο αρχικό κείμενο και που θέλατε να διαφοροποιηθείτε;Όπως σας είπα αντιμετώπισα το έργο σαν εγχειρίδιο ζωής. Δεν θα μπορούσα λοιπόν παρά να ακολουθήσω πρώτος εγώ όσο πιο πιστά γίνεται τις οδηγίες έτσι ώστε να μπορέσω να κάνω και το κοινό όχι απλά να το παρακολουθήσει αλλά να συμμετάσχει σ’αυτό με όλες του τις αισθήσεις .
Το έργο έχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό με την πίστη του ανθρώπου στο Θεό ή έστω σε κάποια ανώτερη δύναμη. Εσάς ποια είναι η άποψή σας πάνω σε αυτό;
Το ότι αναπνέουμε ,υπάρχουμε, περπατάμε ,ερωτευόμαστε σημαίνει ότι έχουμε πίστη. Πίστη στο Θεό ή σε κάποια ανώτερη δύναμη όπως είπατε ή σε μια ιδέα ή ένα πρόσωπο .Το θέμα είναι ότι χωρίς πίστη ο άνθρωπος θα ήταν ανίκανος ακόμα και να σηκωθεί απ’ το κρεβάτι του .
Η καθημερινότητα ενός ηθοποιού επηρεάζετε από το ρόλο που παίζει κάθε φορά; Εσείς επηρεάζεστε;
Ο ηθοποιός γίνεται ένα με τον ήρωα που υποδύεται. Κλαίει ,γελάει ,πονάει πεθαίνει. Ο σκηνοθέτης τον καθοδηγεί και προσπαθεί να το βάλει όσο πιο βαθιά γίνεται στη ψυχή στο σώμα και στο μυαλό του ήρωα. Τελειώνοντας όμως η παράσταση ο ηθοποιός πρέπει να επανέλθει και να ξαναγίνει ο εαυτός του και ο σκηνοθέτης θα πρέπει να μπορεί να του δείξει το δρόμο της επιστροφής.
Το ελληνικό θέατρο βιώνει κρίση; Εσείς πως το αντιλαμβάνεστε;
Θα σας απαντήσω συνδυάζοντας αυτή την ερώτηση με αυτή που μου κάνατε σχετικά με την πίστη. Ο άνθρωπος πιστεύει αλλά δεν εμπιστεύεται κι αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης πάνω στα ίδια πράγματα στα οποία πιστεύει είναι αυτή που τον οδηγεί στην κρίση. Η οικονομική κρίση είναι αυτό που φαίνεται. Η πραγματική κρίση είναι κρίση ηθική ,συναισθηματική,πνευματική. Μόνο όταν μπορέσουμε να εμπιστευτούμε ξανά θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε και να ζήσουμε ευτυχισμένοι έστω και με λιγότερα υλικά αγαθά.
Σε αυτή τη δύσκολη απ’ όλες τις απόψεις περίοδο το κοινό γιατί να προτιμήσει μία δραματική παράσταση αντί για μία κωμωδία;
Γιατί θα του δώσει λύσεις,απαντήσεις και οδηγίες για το πως θα γεύεται το κάθε κομμάτι της ζωής όποια γεύση κι αν έχει και επιπλέον θα τον αδειάσει από κάθε είδους αρνητισμό προσφέροντάς του τη κάθαρση που τόσο έχει ανάγκη.
Τι εύχεστε για τη νέα θεατρική σεζόν;
Εύχομαι οι θεατές να πιστεύουν στο θέατρο και να εμπιστεύονται τις καλές παραστάσεις.
Δείτε την πλοκή του έργου
Το έργο Οσκαρ ανεβαίνει φέτος το χειμώνα στο θέατρο Ελυζέ.
Πρόκειτε για τη γνωστή νουβέλα «Αγαπητέ θεέ», του Ερικ Εμάνουελ Σμιτ
σε ελεύθερη απόδοση και σκηνοθεσία του Μπάμπη Κλαλιώτη .
Μια
τρυφερή προσέγγιση μιας τραγικής ιστορίας που κατορθώνει μέσα από το
χιούμορ την απλότητα και τη καθαρότητα των σκέψεων και των συναισθημάτων
να προσεγγίζει λυτρωτικά το θεατή .
Ο
Οσκαρ είναι ένα δεκάχρονο παιδί, άρρωστο στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου.
Κοντά του η γιαγιά Ρόζ, όπως τη φωνάζει ο Όσκαρ, του κρατά συντροφιά και
τον παροτρύνει να γράψει γράμμα στο Θεό. Μια καταπληκτική ιδέα της θα
αλλάξει τη ζωή και των δύο...
Στο ρόλο της Ροζ η Νατάσα Τσακαρισιάνου και στο ρόλο του Οσκαρ ο Κώστας Καραμουσάλης.
Ελεύθερη απόδοση –Σκηνοθεσία : Μπάμπης Κλαλιώτης
Παίζουν επίσης
Σάββας Χρήστος
Στρακαντούνα Βάσω
Σαμαριτάκης Βασίλης
Σκύλαρη Στέθυ
Σταματίου Ειρήνη
Σκηνικά κοστούμια: Μαυρίδη Βάλλη
Φωτισμός: Βασιλόπουλος Νύσος
Κινησιολογία Χορογραφίες: Σκύλαρη Στέθυ
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σταματίου Ειρήνη
Προγραμματισμένη πρεμιέρα 17 Οκτωβρίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το "κάτι" που μένει...