Μουσικοί Ιχνηλάτες - Aria - Χορευτό - Ζαγοράς - Πηλίου, 22/8/14
Ήταν 22 Αυγούστου '14, βράδυ Παρασκευής, όταν τ' αγριεμένο κύμα του Χορευτού σίγασε, για ν' ακούσει κι εκείνο, τις μελωδικές φωνές και μουσικές που αντιλαλούσαν απ' το ARIA!
Ήμουνα κι εγώ εκεί και χάρηκα πολύ γι' αυτό!
Ακούγοντας τους Μουσικούς Ιχνηλάτες, ξέχασα ότι ήταν δίπλα μου η θάλασσα, γιατί ο παλμός της ομάδας ήταν τόσο χειμαρώδης που δεν ξέφευγε η ματιά, ούτε η σκέψη απ' την πολύχρωμα φωτισμένη σκηνή! (Εδώ ένα "Εύγε" στον Χάρη Κεχαίδη!)
Προς το τέλος, όταν θυμήθηκα την θάλασσα, ήθελα να τρέξω ξυπόλητη στην αμμουδιά, ν' ακούω από κει και να χορεύω στα σκοτεινά, χωρίς να με βλέπει κανένας!
Αδύνατον, όμως, οπότε, σκέφτομαι να πω στα παιδιά, να έχουν το νου τους, (στο μέλλον), για ένα πάρτυ στην αμμουδιά του Χορευτού, με πολλά πολλά μεγάφωνα! Να φτάνει πάνω στο χωριό, ήχος και φωνή, ν' ακούγονται και στην αυλή, να ξυπνήσουν ακόμα και οι Κένταυροι, και τα κυκλάμινα του βουνού, αν και θά 'ναι νυχτιάτικα, να σηκώσουν κεφάλι!...
Τί να λέω; Όνειρο θερινής νυκτός ήταν, το ζήσαμε όμως έντονα και ευφρανθήκαμε, μαζί με την παρέα μου!
Κανένας δεν ήθελε να φύγει από κει!
Τέσσερις ώρες πρόγραμμα έκαναν τα παιδιά, χωρίς ανάσα, χωρίς διάλλειμα, το ίδιο κέφι, το ίδιο μεράκι, απ' την αρχή, μέχρι το τέλος!
Έβρασε μια παγωμένη μπύρα που είχε στα χέρια του, ο Νικόλας Μεργιαλής, ο αρχηγός και ιδρυτής της ομάδας! Ακόμα κι αν του έδιναν παγωμένη, φωτιά έπαιρνε, μόλις εκείνος την άφηνε και έπιανε την κιθάρα και το μικρόφωνο!
Τά 'δωσε όλα ο Νικόλας, ο Μεργιαλής όπως και η ομάδα του, εκείνο το βράδυ, πραγματικά! Μέχρι το τελευταίο τραγούδι, δεν έχασε στιγμή το πάθος του, γι' αυτό που κάνει και αγαπάει! (Μόνο που δεν ξέρω αν τραγουδάει όλη μέρα στο σπίτι του, και μας βγει καλλίφωνος και ο γάτος του, ο Μπετόβεν!)
Στην αρχή είπε δικά του τραγούδια, απ' τον πρώτο του δίσκο "Είμαι ότι δεν είμαι", και απ' τον δεύτερο "Άρχισε να φυσσά" και μετά είπε τα καλύτερα των Δυνατών, άλλων!(Ν' αρχίσω το κατεβατό ποιών, δεν έχει νόημα, θα αδικήσω, θα ξεχάσω...)
Αν έχω δικαίωμα να "κουτσομπολέψω" λίγο παραπάνω, για κείνη την βραδιά, θα πω δυο κουτσομπολιά:
1) είπε δυο φορές το "Βυθισμένες Άγκυρες", του Μίλτου Πασχαλίδη, γιατί του αρέσει πολύ! (Εμάς, δεν μας χάλασε καθόλου!)
2) είπε το "Δεν έχω χρόνο μάτια μου", της Σωτηρίας Λεονάρδου και έμεινα! Είναι το αγαπημένο μου τραγούδι, εδώ και 13 χρόνια! Δεν το είχα ξανακούσει από αντρική φωνή, το είπε τόσο δεμένα ψυχικά και φωνητικά, ο Νικόλας, που έπαθα! (Η στεναχώρια μου που δεν είχα άλλη κάρτα να το καταγράψω, δε λέγεται!)
Να πω κι ένα 3) νέο, όχι κουτσομπολιό, οι Μουσικοί Ιχνηλάτες μπαινοβγαίνουν στούντιο, τελευταίως, ετοιμάζουν τον νέο τους δίσκο! (που με πολύ λαχτάρα, αναμένουμεν! Με το Καλό!)
... Έγραψα τόσες γραμμές, κι ακόμα είμαι στον εμπνευστή, συνθέτη και τραγουδιστή της ομάδας!
Πρέπει να συντομεύω, πριν σας κουράσω!
Δε μπορώ να μη σχολιάσω όμως, πώς, αν και ζούμε σε δύσκολες εποχές, το σχήμα των Μουσικών Ιχνηλατών, αποτελείται από πέντε άτομα και με την συμμετοχή της Τόνιας, έξι! Ναι, καλά, ακούσατε!
Εδώ αξίζει ένα γραμμένο "Έύγε" στον Νικόλα, αφού εννοήθηκαν μόνο, πολλά, παραπάνω και δεν καταγράφηκαν!
Το Μουσικό Σχήμα των Ιχνηλατών αποτελείται, εκτός απ' τον Νικόλα,
απ' τον Νέστωρα Κόκκαλη, τον ντραμίστα, τον ηθοποιό, τον χιουμουρτζή της ομάδας και όλου του κοινού! Πραγματικά απίστευτος! Τον πήρε μαζί του ο Μεργιαλής, έχασε έναν μεγάλο κωμικό το θέατρο!
Νέστωρα, μείνε όπως είσαι! Άπαιχτος! (Είμαστε και λίγο σόι! Ξέρεις;)
απ' τον Μίμη Κατσούρα,
απ' τον Νίκο Μπλάνα,
Τι να πω και για τους δυο μουσικούς; Τέσσερις ώρες όρθιοι, να παίζουν ασταμάτητα, με ταλέντο και με κέφι, χαράς τα κουράγια τους! Έτσι μου έρχονταν, μετά το τρίωρο, να πάω να τους πω: "Καθείστε, ρε παιδιά! Δε θα σας παρεξηγήσει το κοινό! Πολύ φθηνά σας πληρώσαμε, για να ξημερώσετε όρθιοι! Εμείς, αν δεν κλείσετε τα κουμπιά, δε θα φύγουμε από δω! Είστε άνθρωποι! Δεν είστε τζουκ μποξ!"
Δεν τα είπα, όμως, στο τρίωρο! Κάτι τους είπα, παραπλήσιο, μαζί με τα "Θερμά Συγχαρητήρια", στο τέλος του τετραώρου.
απ' την ακορντεονίστα Μερόπη Βλαχογιάννη, που τα θαυματουργά χέρια της, άνοιγαν κι έκλειναν ρυθμικά, εκείνο το λησμονημένο στην εποχή μας μουσικό όργανο, χωρίς να ξέρω, αν λειτουργούν από μόνα τους ή τα έδινε εντολές ο εγκέφαλός της! Μα ... τέσσερις όλόκληρες ώρες, ασταμάτητα, και όρθια, μόνο μαγικά χέρια μπορεί να είναι αυτά, κι όχι μιας τυχαίας γυναίκας μουσικού! "Εύγε" της! Της τα είπα, στο τέλος!
Συμμετείχε (σταθερά): η Τόνια Κιουπελόγλου, που λόγω του Facebook, όλο το ξεχνάω και την λέω Ρόζιερ! Rozier (Συμβαίνει αυτό, λόγω συνήθειας. Κι εμένα με λένε πια: " Δεστάπα"! Γυρίζω το κεφάλι, απαντάω! Τί να κάνω;)
Η Τόνια... Τι να πω γι' αυτό το κορίτσι; Γι' αυτή την ιδιαίτερα χαρακτηριστική φωνή που όλο και εξελίσσεται πάνω απ' το άριστο; Αν ακούσεις εκατό νέες τραγουδίστριες, οι ενενήντα πέντε θα μοιάζουν, η μία απ' τις υπόλοιπες που θα ξεχωρίζουν, θα είναι της Τόνιας! Γαργαλιστική, ναζιάρικη, παθιάρικη φωνή που πιάνει δύσκολα γυναικεία τραγούδια, με εξέπληξε! Την θαύμασα, το καταχάρηκα, την συγχάρηκα θερμά! Την πρόσεξα και στις δεύτερες φωνές που θέλουν κότσια νά 'ναι καλύτερες κι απ' τις πρώτες, κι εκεί άριστη! Της εύχομαι από καρδιάς, τα καλύτερα!
Αν κάτι κουτσομπόλευα για την Τόνια, θα ήταν κάτι που πρόσεξα εδώ και καιρό: ο θαυμασμός της προς τον Νικόλα και ο σεβασμός που της εκπέμπει και τον κοιτάει στα μάτια, όχι μόνο όταν πρέπει να συντονίσουν τις φωνές τους, αλλά κι όταν εκείνος τραγουδάει μόνος του! Αυτό τιμάει πολύ την Τόνια και δείχνει τον βαθύτερο χαραχτήρα της! "Εύγε" σ' αυτό το κορίτσι, κι από δω!
Και τέλος, δεν είναι κουτσομπολιό, είναι είδηση, ο Νικόλας, ανοιχτός πάντα, σε όλους τους αξιόλογους καλλιτέχνες και φίλους του, έδωσε βήμα στον ροκά τραγουδιστή, Παναγιώτη Μπερλή, πολύ γνωστό απ' τα Διάφανα Κρίνα που είχε έρθει για μπάνιο στο Χορευτό, κι εκείνος με την σειρά του, μας κέρασε απλόχερα τρία τραγούδια, με την χαρακτηριστική φωνή του, το ένα δικό του, το "Ανύπαρκτη σκιά", απ' τον νέο του δίσκο που θα κυκλοφορήσει προσεχώς, και του εύχομαι ολόψυχα, με το Καλό!
Κουτσομπολιό: (Αφορά εμμέσως τον Παναγιώτη Μπερλή.) Μόλις άρχισε ο ρυθμός απ' το τραγούδι "Μέρες Αργίας", βλέπω την φίλη μου Σοφία να ανατριχιάζει ολόκληρη και να τρέμει το τραπέζι που ακουμπούσα και κατέγραφε το σαράβαλο, η μηχανή μου! Είχε "πετάξει" απ' την παρέα μας, είχε "φύγει"! (Συγκινήθηκα μαζί της, αλλά... δεν το έδειξα.)
Τι άλλο να πω; Τα έχω κρατήσει όλα στο μυαλό μου και κανένα δίωρο η μηχανή μου! Θα φέρω ενδεικτικά κάποια βιντεάκια, ίσα - ίσα για την "γεύση", εκείνης της αξέχαστης βραδιάς και τα άλλα θα τα βρείτε στο you tube, να μην σας ζαλίζω, δεν είναι και τεχνικά καλά!
Το θέμα είναι να τις ζει κανείς, τέτοιες βραδιές και κυρίως, να υπάρχουν Καλλιτέχνες που "γράφουν" ανεξίτηλα τέτοιες βραδιές, στις ψυχές των άλλων!
Γράφτηκε με χρυσά γράμματα αυτή η συναυλία στο Χορευτό!
"Εύγε" στο Aria για τις επιλογές του! Τέτοια μουσική ποιότητα, την έχει μεγάλη ανάγκη το Πήλιο!
Εύχομαι να τους καλεί συχνά, γιατί το αξίζουν!
"Θερμά Συγχαρητήρια", ξανά, σε όλους!
Η επίσημη σελίδα των Μουσικών Ιχνηλατών είναι εδώ!
...Εγώ, αγαπημένοι μου Μουσικοί Ιχνηλάτες και φίλοι, αυτά είχα να πω! Μήπως ξέχασα και τίποτα άλλο; (Έτσι δεν λέγαμε στο σχολείο;)
"Εύγε!" σε όλους σας! Υγεία, Χαρές και Επιτυχίες!
Εγώ προσωπικά, σας "Ευχαριστώ", χαίρομαι πολύ που σας γνώρισα και θεωρώ πως είναι λαχείο να έχει η επαρχία κοντά της, ένα τόσο δυνατό σχήμα! Σας εύχομαι ολόψυχα, την καλύτερη συνέχεια!
Υγ. Όχι, δεν κολακεύω κανέναν! Από μέσα μου βγαίνουν, γι' αυτό και θέλησα να τα γράψω, για να μείνουν!
Υγ. Εν ολίγοις, ΑΞΙΟΙ!!!
Η Μερόπη Βλαχογιάννη με την Τόνια Κιουπελόγλου.
Ο Νέστωρας Κόκκαλης, σοβαρός!!!
Η οπτική γωνιά της μηχανής μου.
Κλεμμένες απ' τον Κεχαίδη!
Ντελάλης Πλάτανος, πάντα!
Στίγματα στιγμώνΉταν 22 Αυγούστου '14, βράδυ Παρασκευής, όταν τ' αγριεμένο κύμα του Χορευτού σίγασε, για ν' ακούσει κι εκείνο, τις μελωδικές φωνές και μουσικές που αντιλαλούσαν απ' το ARIA!
Ήμουνα κι εγώ εκεί και χάρηκα πολύ γι' αυτό!
Ακούγοντας τους Μουσικούς Ιχνηλάτες, ξέχασα ότι ήταν δίπλα μου η θάλασσα, γιατί ο παλμός της ομάδας ήταν τόσο χειμαρώδης που δεν ξέφευγε η ματιά, ούτε η σκέψη απ' την πολύχρωμα φωτισμένη σκηνή! (Εδώ ένα "Εύγε" στον Χάρη Κεχαίδη!)
Προς το τέλος, όταν θυμήθηκα την θάλασσα, ήθελα να τρέξω ξυπόλητη στην αμμουδιά, ν' ακούω από κει και να χορεύω στα σκοτεινά, χωρίς να με βλέπει κανένας!
Αδύνατον, όμως, οπότε, σκέφτομαι να πω στα παιδιά, να έχουν το νου τους, (στο μέλλον), για ένα πάρτυ στην αμμουδιά του Χορευτού, με πολλά πολλά μεγάφωνα! Να φτάνει πάνω στο χωριό, ήχος και φωνή, ν' ακούγονται και στην αυλή, να ξυπνήσουν ακόμα και οι Κένταυροι, και τα κυκλάμινα του βουνού, αν και θά 'ναι νυχτιάτικα, να σηκώσουν κεφάλι!...
Τί να λέω; Όνειρο θερινής νυκτός ήταν, το ζήσαμε όμως έντονα και ευφρανθήκαμε, μαζί με την παρέα μου!
Κανένας δεν ήθελε να φύγει από κει!
Τέσσερις ώρες πρόγραμμα έκαναν τα παιδιά, χωρίς ανάσα, χωρίς διάλλειμα, το ίδιο κέφι, το ίδιο μεράκι, απ' την αρχή, μέχρι το τέλος!
Έβρασε μια παγωμένη μπύρα που είχε στα χέρια του, ο Νικόλας Μεργιαλής, ο αρχηγός και ιδρυτής της ομάδας! Ακόμα κι αν του έδιναν παγωμένη, φωτιά έπαιρνε, μόλις εκείνος την άφηνε και έπιανε την κιθάρα και το μικρόφωνο!
Τά 'δωσε όλα ο Νικόλας, ο Μεργιαλής όπως και η ομάδα του, εκείνο το βράδυ, πραγματικά! Μέχρι το τελευταίο τραγούδι, δεν έχασε στιγμή το πάθος του, γι' αυτό που κάνει και αγαπάει! (Μόνο που δεν ξέρω αν τραγουδάει όλη μέρα στο σπίτι του, και μας βγει καλλίφωνος και ο γάτος του, ο Μπετόβεν!)
Στην αρχή είπε δικά του τραγούδια, απ' τον πρώτο του δίσκο "Είμαι ότι δεν είμαι", και απ' τον δεύτερο "Άρχισε να φυσσά" και μετά είπε τα καλύτερα των Δυνατών, άλλων!(Ν' αρχίσω το κατεβατό ποιών, δεν έχει νόημα, θα αδικήσω, θα ξεχάσω...)
Αν έχω δικαίωμα να "κουτσομπολέψω" λίγο παραπάνω, για κείνη την βραδιά, θα πω δυο κουτσομπολιά:
1) είπε δυο φορές το "Βυθισμένες Άγκυρες", του Μίλτου Πασχαλίδη, γιατί του αρέσει πολύ! (Εμάς, δεν μας χάλασε καθόλου!)
2) είπε το "Δεν έχω χρόνο μάτια μου", της Σωτηρίας Λεονάρδου και έμεινα! Είναι το αγαπημένο μου τραγούδι, εδώ και 13 χρόνια! Δεν το είχα ξανακούσει από αντρική φωνή, το είπε τόσο δεμένα ψυχικά και φωνητικά, ο Νικόλας, που έπαθα! (Η στεναχώρια μου που δεν είχα άλλη κάρτα να το καταγράψω, δε λέγεται!)
Να πω κι ένα 3) νέο, όχι κουτσομπολιό, οι Μουσικοί Ιχνηλάτες μπαινοβγαίνουν στούντιο, τελευταίως, ετοιμάζουν τον νέο τους δίσκο! (που με πολύ λαχτάρα, αναμένουμεν! Με το Καλό!)
... Έγραψα τόσες γραμμές, κι ακόμα είμαι στον εμπνευστή, συνθέτη και τραγουδιστή της ομάδας!
Πρέπει να συντομεύω, πριν σας κουράσω!
Δε μπορώ να μη σχολιάσω όμως, πώς, αν και ζούμε σε δύσκολες εποχές, το σχήμα των Μουσικών Ιχνηλατών, αποτελείται από πέντε άτομα και με την συμμετοχή της Τόνιας, έξι! Ναι, καλά, ακούσατε!
Εδώ αξίζει ένα γραμμένο "Έύγε" στον Νικόλα, αφού εννοήθηκαν μόνο, πολλά, παραπάνω και δεν καταγράφηκαν!
Το Μουσικό Σχήμα των Ιχνηλατών αποτελείται, εκτός απ' τον Νικόλα,
απ' τον Νέστωρα Κόκκαλη, τον ντραμίστα, τον ηθοποιό, τον χιουμουρτζή της ομάδας και όλου του κοινού! Πραγματικά απίστευτος! Τον πήρε μαζί του ο Μεργιαλής, έχασε έναν μεγάλο κωμικό το θέατρο!
Νέστωρα, μείνε όπως είσαι! Άπαιχτος! (Είμαστε και λίγο σόι! Ξέρεις;)
απ' τον Μίμη Κατσούρα,
απ' τον Νίκο Μπλάνα,
Τι να πω και για τους δυο μουσικούς; Τέσσερις ώρες όρθιοι, να παίζουν ασταμάτητα, με ταλέντο και με κέφι, χαράς τα κουράγια τους! Έτσι μου έρχονταν, μετά το τρίωρο, να πάω να τους πω: "Καθείστε, ρε παιδιά! Δε θα σας παρεξηγήσει το κοινό! Πολύ φθηνά σας πληρώσαμε, για να ξημερώσετε όρθιοι! Εμείς, αν δεν κλείσετε τα κουμπιά, δε θα φύγουμε από δω! Είστε άνθρωποι! Δεν είστε τζουκ μποξ!"
Δεν τα είπα, όμως, στο τρίωρο! Κάτι τους είπα, παραπλήσιο, μαζί με τα "Θερμά Συγχαρητήρια", στο τέλος του τετραώρου.
απ' την ακορντεονίστα Μερόπη Βλαχογιάννη, που τα θαυματουργά χέρια της, άνοιγαν κι έκλειναν ρυθμικά, εκείνο το λησμονημένο στην εποχή μας μουσικό όργανο, χωρίς να ξέρω, αν λειτουργούν από μόνα τους ή τα έδινε εντολές ο εγκέφαλός της! Μα ... τέσσερις όλόκληρες ώρες, ασταμάτητα, και όρθια, μόνο μαγικά χέρια μπορεί να είναι αυτά, κι όχι μιας τυχαίας γυναίκας μουσικού! "Εύγε" της! Της τα είπα, στο τέλος!
Συμμετείχε (σταθερά): η Τόνια Κιουπελόγλου, που λόγω του Facebook, όλο το ξεχνάω και την λέω Ρόζιερ! Rozier (Συμβαίνει αυτό, λόγω συνήθειας. Κι εμένα με λένε πια: " Δεστάπα"! Γυρίζω το κεφάλι, απαντάω! Τί να κάνω;)
Η Τόνια... Τι να πω γι' αυτό το κορίτσι; Γι' αυτή την ιδιαίτερα χαρακτηριστική φωνή που όλο και εξελίσσεται πάνω απ' το άριστο; Αν ακούσεις εκατό νέες τραγουδίστριες, οι ενενήντα πέντε θα μοιάζουν, η μία απ' τις υπόλοιπες που θα ξεχωρίζουν, θα είναι της Τόνιας! Γαργαλιστική, ναζιάρικη, παθιάρικη φωνή που πιάνει δύσκολα γυναικεία τραγούδια, με εξέπληξε! Την θαύμασα, το καταχάρηκα, την συγχάρηκα θερμά! Την πρόσεξα και στις δεύτερες φωνές που θέλουν κότσια νά 'ναι καλύτερες κι απ' τις πρώτες, κι εκεί άριστη! Της εύχομαι από καρδιάς, τα καλύτερα!
Αν κάτι κουτσομπόλευα για την Τόνια, θα ήταν κάτι που πρόσεξα εδώ και καιρό: ο θαυμασμός της προς τον Νικόλα και ο σεβασμός που της εκπέμπει και τον κοιτάει στα μάτια, όχι μόνο όταν πρέπει να συντονίσουν τις φωνές τους, αλλά κι όταν εκείνος τραγουδάει μόνος του! Αυτό τιμάει πολύ την Τόνια και δείχνει τον βαθύτερο χαραχτήρα της! "Εύγε" σ' αυτό το κορίτσι, κι από δω!
Και τέλος, δεν είναι κουτσομπολιό, είναι είδηση, ο Νικόλας, ανοιχτός πάντα, σε όλους τους αξιόλογους καλλιτέχνες και φίλους του, έδωσε βήμα στον ροκά τραγουδιστή, Παναγιώτη Μπερλή, πολύ γνωστό απ' τα Διάφανα Κρίνα που είχε έρθει για μπάνιο στο Χορευτό, κι εκείνος με την σειρά του, μας κέρασε απλόχερα τρία τραγούδια, με την χαρακτηριστική φωνή του, το ένα δικό του, το "Ανύπαρκτη σκιά", απ' τον νέο του δίσκο που θα κυκλοφορήσει προσεχώς, και του εύχομαι ολόψυχα, με το Καλό!
Κουτσομπολιό: (Αφορά εμμέσως τον Παναγιώτη Μπερλή.) Μόλις άρχισε ο ρυθμός απ' το τραγούδι "Μέρες Αργίας", βλέπω την φίλη μου Σοφία να ανατριχιάζει ολόκληρη και να τρέμει το τραπέζι που ακουμπούσα και κατέγραφε το σαράβαλο, η μηχανή μου! Είχε "πετάξει" απ' την παρέα μας, είχε "φύγει"! (Συγκινήθηκα μαζί της, αλλά... δεν το έδειξα.)
Τι άλλο να πω; Τα έχω κρατήσει όλα στο μυαλό μου και κανένα δίωρο η μηχανή μου! Θα φέρω ενδεικτικά κάποια βιντεάκια, ίσα - ίσα για την "γεύση", εκείνης της αξέχαστης βραδιάς και τα άλλα θα τα βρείτε στο you tube, να μην σας ζαλίζω, δεν είναι και τεχνικά καλά!
Το θέμα είναι να τις ζει κανείς, τέτοιες βραδιές και κυρίως, να υπάρχουν Καλλιτέχνες που "γράφουν" ανεξίτηλα τέτοιες βραδιές, στις ψυχές των άλλων!
Γράφτηκε με χρυσά γράμματα αυτή η συναυλία στο Χορευτό!
"Εύγε" στο Aria για τις επιλογές του! Τέτοια μουσική ποιότητα, την έχει μεγάλη ανάγκη το Πήλιο!
Εύχομαι να τους καλεί συχνά, γιατί το αξίζουν!
"Θερμά Συγχαρητήρια", ξανά, σε όλους!
Η επίσημη σελίδα των Μουσικών Ιχνηλατών είναι εδώ!
...Εγώ, αγαπημένοι μου Μουσικοί Ιχνηλάτες και φίλοι, αυτά είχα να πω! Μήπως ξέχασα και τίποτα άλλο; (Έτσι δεν λέγαμε στο σχολείο;)
"Εύγε!" σε όλους σας! Υγεία, Χαρές και Επιτυχίες!
Εγώ προσωπικά, σας "Ευχαριστώ", χαίρομαι πολύ που σας γνώρισα και θεωρώ πως είναι λαχείο να έχει η επαρχία κοντά της, ένα τόσο δυνατό σχήμα! Σας εύχομαι ολόψυχα, την καλύτερη συνέχεια!
Υγ. Όχι, δεν κολακεύω κανέναν! Από μέσα μου βγαίνουν, γι' αυτό και θέλησα να τα γράψω, για να μείνουν!
Υγ. Εν ολίγοις, ΑΞΙΟΙ!!!
Κλεμμένες απ' τον Κεχαίδη!
Νικόλας, "πετάει, πετάει"!
Ντελάλης Πλάτανος, πάντα!
*
*
*
*
*
Διατηρώ το δικαίωμα να συμπληρώσω ή να αλλάξω βιντεάκια, γιατί δεν πρόκαμα να τα δω λεπτομερώς, όλα! ίσως κάποια άλλα, να είναι καλύτερα, τεχνικά!
ΑπάντησηΔιαγραφή