Δυο οι ντουντούκες...
...Κι εκεί που έτρεχα, να προλάβω τις δουλειές μου,
(κι η μηχανούλα μου, πάντα στο τσεπάκι, σε ετοιμότητα, για ότι θέλω να "κρατήσω", απ' αυτά που βλέπω, είτε μ' αρέσουν, είτε όχι,)
εκεί που η λίστα μου έγραφε πολλά και δεν ήξερα κατά που να πάω, πρώτα,
(έτσι καταντήσαμε, να τρέχουμε σαν τρελλοί, (ειδικά, αν μένουμε πολύ μακριά απ' το κέντρο, κι είναι "απόφαση" το να κατέβεις, κάτω" κ.λ.π. να μη τα πολυλογώ, άργησα και να γυρίσω, είμαι ρυθμισμένη ακόμα στο γρήγορο...)
ακούω μια ντουντούκα και μια γνωστή αντρική φωνή!
Τρέχω στην Ερμού και βλέπω την πολλή γνωστή, αγαπημένη μου και δυναμική ομάδα της Λαϊκής Συνέλευσης Αγίου Νεκταρίου!
Άτιμη δημοσιογραφία, τι σα δεν έχω πτυχία;
Τι σα δεν έχω καλή μηχανή;
Τι κι αν ο κόσμος με σπρώχνει, γιατί δεν βλέπει έναν επαγγελματία κάμεραμαν μπροστά του, για να με σεβαστεί;
Εγώ θα κρατήσω τις στιγμές, όπως κι αν είναι!
Μετρημένοι άνθρωποι φαίνονται αυτοί που διαμαρτύρονται, για "κάτι" που τους πίεσε ασφυκτικά και αντιδρούν,
αλλά είναι πολλοί άλλοι μαζί τους,
που αντί να είναι εκεί, να γεμίσει η Ερμού, να γίνει ολόκληρη, ένα μεγάλο αγανακτισμένο "μπουλούκι",
τρέχουν κάποιοι αγχωμένοι να τελειώσουν δικές τους δουλειές,
που ίσως, έλειξαν και επείγουν,
ίσως στάθηκαν αθόρυβα σε κάποιους άλλους ανθρώπους, χωρίς να φανεί,
ίσως δε μπορούσαν σήμερα,
ίσως είχαν υποχρεώσεις,
ίσως να μην τους πηγαίνουν και πολύ οι "Δρόμοι",
ίσως, γιατί δεν έχουν κότσια για περπάτημα...
ίσως και να γεράσανε πριν την ώρα τους,
Πολλά τα "ίσως".
Πολλά "παίζουνε".
Εκείνο που ξέρω είναι, ότι στην Ερμού συναντήθηκα τυχαία, πρώτα με τον εαυτό μου και μετά με την ,
Λαϊκή Συνέλευση του Αγίου Νεκταρίου !
Στην Λ.Σ.Αγ. Νεκταρίου, υπάρχει μία στέγη,
όπου,
μαζεύονται άνθρωποι όλων των ηλικιών,
συζητούν δημοκρατικά,
κι ας ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα,
εκεί δεν έχει χρώματα,
κι αρώματα,
εκεί συζητούν,
ψάχνουν μόνο για λύσεις,
αποφασίζουν όλοι μαζί,
συμφωνούν,
διαφωνούν,
ψηφίζουν λύσεις για λίστα προβλημάτων,
απ' το:
αν έχει φιάλη οξυγόνου ένα άρρωστο παιδί,
αν έχει γιατρό ο Τάδε άνεργος,
αν έχει φως ο Τάδε φτωχός,
αν έχει τρόφιμα μια πολύτεκνη οικογένεια,
ΜΕΧΡΙ την ΤΡΟΙΚΑ και τους δικούς μας, πολιτικούς!
Αποφασίζουν πολλοί μαζί,
όλοι μαζί,
και κάθε φορά,
όσοι μπορούν,
αναλαμβάνουν πόστα.
Εν ολίγοις,
δρουν
και με τον τρόπο,
του χαρακτήρα του καθενός ελεύθερου μέλους,
ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ!
Ανάμεσα τους, μπλέχτηκα κι εγώ απόψε και το χάρηκα πολύ!
Εν (ξανά) ολίγοις, στην σελίδα της Λαϊκής Συνέλευσης του Αγίου Νεκταρίου, γίνεται έργο που δεν το κάνουν, ούτε μεγάλες αντιδραστικές, κομματικές ομάδες του Βόλου!
Σέβομαι, εκτιμώ και αγαπώ πολύ αυτή την ομάδα, γιατί με κάποια άτομα γεράσαμε μαζί, στην ίδια γειτονιά!
Αν ζηλέυω κάτι είναι, πιο πολύ απ' το ότι στερούμαι τελευταίως την παρέα τους, είναι που το γραφείο της είναι κοντά στον Άγιο Νεκτάριο και δεν είναι στη δική μου γειτονιά, ώστε να είμαι όλο το 24ωρο εκεί, να προσφέρω στον κόσμο, να προσφέρω, ότι μπορώ,με τον τρόπο μου και να είμαι και εντάξει με τις υποχρεώσεις της οικογένειάς μου, αλλά και με τις "υποχρεώσεις"μου στον αγαπημένο και ιντερνετικό κόσμο που αγάπησα εδώ και 9 χρόνια!
Όπως και να έχει, όμως, νοερά, είμαι μαζί τους!
Ελπίζω ότι θα έρθει και η στιγμή, αν δεν αλλάξει κάτι, που θα κρατάω εγώ την ντουντούκα των δρόμων, γιατί εδώ στο ίντερνετ, τόσα χρόνια, αυτό κάνω! Ντελάλης είμαι! Τελάλης; Όχι! Ντε!
Σπρώχνω! Μπορώ δε μπορώ! Εκπέμπω! Ότι κι αν λέω! "Μικρή" η φωνή μου, μα έχει ψυχή, όση ακόμα της έμεινε!
Έτσι μού ήρθε, "κυνηγημένη" όπως ήμουνα απ' τον χρόνο και τα προβλήματα, να αρπάξω την ντουντούκα απ' τα χέρια του Ανδρέα και ν' αρχίζω να φωνάζω, έτσι, χωρίς καμιά προετοιμασία, χωρίς κανένα χαρτί!
Μα, την αλήθεια!
...Δεν αντέχω, θα φώναζα! Δε, θα κοίταζα κανένα χαρτί! Είμαι άνθρωπος! Είμαι μάνα! Είμαι σύζυγος! Είμαι γυναίκα και στερήθηκα μια ολόκληρη ζωή, για να δω προκομμένα τα παιδιά μου! Έκανα όνειρα κι έτρεφα, όσο μπορούσα και τα όνειρα των παιδιών μου!
Εσείς, δεν έχετε παιδιά; Αντέχετε εδώ που φτάσαμε; Για πόσο ακόμα;
Ίσως τους έλεγα και γιατί τρέχω... σαν τρελή να τελειώσω τις δουλειές μου...
Κι ίσως σταματούσαν πρώτα, εκεί, στην Ερμού, όλες οι μανάδες που με ένιωσαν, όλες οι παντρεμένες, και όλες οι γυναίκες, ....
.......
ΚΙ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ!
(Εδώ αρχίζει ένα παραλλήρημα σελίδων, απαιτεί ανάπτυξη, διόρθωση, χρόνο, σίγουρα θα έφτανε και για βιβλίο, πολλά τα βιβλία, οπότε, δεν το συζητάμε για τον άερα, έτσι, κουτσορεμένο που το κατάντησα, απ' το πρώτο,το τόσο αυθόρμητα γραμμένο! 5 ώρες κείμενο, για μένα που τρέχουν τα δάχτυλα... και η σκέψη, τρέχα γύρευε, πρωί - πρωί! Κι έχω κι άλλη ατέλειωτη λίστα από δουλειές! Παραγραφούλες, αναρτησούλες μικρές- μικρές και λίγο λίγο, ΘΑ, ίσως, προσεχώς, άμα προλάβω! Μπορεί και στα σχόλια! Καλή η ιδέα!)
"Καλόν Αγώνα και Συνέχεια σε όλους σας, και ΜΑΣ!"
Καθ' ένας απ' το "πόστο" του και την ντουντούκα του!
Δε μπορεί, κάτι, κάποτε θ' αλλάξει!
Και θα είναι για το ΚΑΛΟ όλων, έστω και με μετρημένες, ντουντούκες, ΝΑΙ!
*****
Το βιντεάκι, με αγάπη!
******
Κόπυ και της Πρόσκλησης, που δεν είχα δει, εγκαίρως, ΝΑΙ!
...Κι εκεί που έτρεχα, να προλάβω τις δουλειές μου,
(κι η μηχανούλα μου, πάντα στο τσεπάκι, σε ετοιμότητα, για ότι θέλω να "κρατήσω", απ' αυτά που βλέπω, είτε μ' αρέσουν, είτε όχι,)
εκεί που η λίστα μου έγραφε πολλά και δεν ήξερα κατά που να πάω, πρώτα,
(έτσι καταντήσαμε, να τρέχουμε σαν τρελλοί, (ειδικά, αν μένουμε πολύ μακριά απ' το κέντρο, κι είναι "απόφαση" το να κατέβεις, κάτω" κ.λ.π. να μη τα πολυλογώ, άργησα και να γυρίσω, είμαι ρυθμισμένη ακόμα στο γρήγορο...)
ακούω μια ντουντούκα και μια γνωστή αντρική φωνή!
Τρέχω στην Ερμού και βλέπω την πολλή γνωστή, αγαπημένη μου και δυναμική ομάδα της Λαϊκής Συνέλευσης Αγίου Νεκταρίου!
Άτιμη δημοσιογραφία, τι σα δεν έχω πτυχία;
Τι σα δεν έχω καλή μηχανή;
Τι κι αν ο κόσμος με σπρώχνει, γιατί δεν βλέπει έναν επαγγελματία κάμεραμαν μπροστά του, για να με σεβαστεί;
Εγώ θα κρατήσω τις στιγμές, όπως κι αν είναι!
Μετρημένοι άνθρωποι φαίνονται αυτοί που διαμαρτύρονται, για "κάτι" που τους πίεσε ασφυκτικά και αντιδρούν,
αλλά είναι πολλοί άλλοι μαζί τους,
που αντί να είναι εκεί, να γεμίσει η Ερμού, να γίνει ολόκληρη, ένα μεγάλο αγανακτισμένο "μπουλούκι",
τρέχουν κάποιοι αγχωμένοι να τελειώσουν δικές τους δουλειές,
που ίσως, έλειξαν και επείγουν,
ίσως στάθηκαν αθόρυβα σε κάποιους άλλους ανθρώπους, χωρίς να φανεί,
ίσως δε μπορούσαν σήμερα,
ίσως είχαν υποχρεώσεις,
ίσως να μην τους πηγαίνουν και πολύ οι "Δρόμοι",
ίσως, γιατί δεν έχουν κότσια για περπάτημα...
ίσως και να γεράσανε πριν την ώρα τους,
Πολλά τα "ίσως".
Πολλά "παίζουνε".
Εκείνο που ξέρω είναι, ότι στην Ερμού συναντήθηκα τυχαία, πρώτα με τον εαυτό μου και μετά με την ,
Λαϊκή Συνέλευση του Αγίου Νεκταρίου !
Στην Λ.Σ.Αγ. Νεκταρίου, υπάρχει μία στέγη,
όπου,
μαζεύονται άνθρωποι όλων των ηλικιών,
συζητούν δημοκρατικά,
κι ας ανήκουν σε διαφορετικά κόμματα,
εκεί δεν έχει χρώματα,
κι αρώματα,
εκεί συζητούν,
ψάχνουν μόνο για λύσεις,
αποφασίζουν όλοι μαζί,
συμφωνούν,
διαφωνούν,
ψηφίζουν λύσεις για λίστα προβλημάτων,
απ' το:
αν έχει φιάλη οξυγόνου ένα άρρωστο παιδί,
αν έχει γιατρό ο Τάδε άνεργος,
αν έχει φως ο Τάδε φτωχός,
αν έχει τρόφιμα μια πολύτεκνη οικογένεια,
ΜΕΧΡΙ την ΤΡΟΙΚΑ και τους δικούς μας, πολιτικούς!
Αποφασίζουν πολλοί μαζί,
όλοι μαζί,
και κάθε φορά,
όσοι μπορούν,
αναλαμβάνουν πόστα.
Εν ολίγοις,
δρουν
και με τον τρόπο,
του χαρακτήρα του καθενός ελεύθερου μέλους,
ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ!
Ανάμεσα τους, μπλέχτηκα κι εγώ απόψε και το χάρηκα πολύ!
Εν (ξανά) ολίγοις, στην σελίδα της Λαϊκής Συνέλευσης του Αγίου Νεκταρίου, γίνεται έργο που δεν το κάνουν, ούτε μεγάλες αντιδραστικές, κομματικές ομάδες του Βόλου!
Σέβομαι, εκτιμώ και αγαπώ πολύ αυτή την ομάδα, γιατί με κάποια άτομα γεράσαμε μαζί, στην ίδια γειτονιά!
Αν ζηλέυω κάτι είναι, πιο πολύ απ' το ότι στερούμαι τελευταίως την παρέα τους, είναι που το γραφείο της είναι κοντά στον Άγιο Νεκτάριο και δεν είναι στη δική μου γειτονιά, ώστε να είμαι όλο το 24ωρο εκεί, να προσφέρω στον κόσμο, να προσφέρω, ότι μπορώ,με τον τρόπο μου και να είμαι και εντάξει με τις υποχρεώσεις της οικογένειάς μου, αλλά και με τις "υποχρεώσεις"μου στον αγαπημένο και ιντερνετικό κόσμο που αγάπησα εδώ και 9 χρόνια!
Όπως και να έχει, όμως, νοερά, είμαι μαζί τους!
Ελπίζω ότι θα έρθει και η στιγμή, αν δεν αλλάξει κάτι, που θα κρατάω εγώ την ντουντούκα των δρόμων, γιατί εδώ στο ίντερνετ, τόσα χρόνια, αυτό κάνω! Ντελάλης είμαι! Τελάλης; Όχι! Ντε!
Σπρώχνω! Μπορώ δε μπορώ! Εκπέμπω! Ότι κι αν λέω! "Μικρή" η φωνή μου, μα έχει ψυχή, όση ακόμα της έμεινε!
Έτσι μού ήρθε, "κυνηγημένη" όπως ήμουνα απ' τον χρόνο και τα προβλήματα, να αρπάξω την ντουντούκα απ' τα χέρια του Ανδρέα και ν' αρχίζω να φωνάζω, έτσι, χωρίς καμιά προετοιμασία, χωρίς κανένα χαρτί!
Μα, την αλήθεια!
...Δεν αντέχω, θα φώναζα! Δε, θα κοίταζα κανένα χαρτί! Είμαι άνθρωπος! Είμαι μάνα! Είμαι σύζυγος! Είμαι γυναίκα και στερήθηκα μια ολόκληρη ζωή, για να δω προκομμένα τα παιδιά μου! Έκανα όνειρα κι έτρεφα, όσο μπορούσα και τα όνειρα των παιδιών μου!
Εσείς, δεν έχετε παιδιά; Αντέχετε εδώ που φτάσαμε; Για πόσο ακόμα;
Ίσως τους έλεγα και γιατί τρέχω... σαν τρελή να τελειώσω τις δουλειές μου...
Κι ίσως σταματούσαν πρώτα, εκεί, στην Ερμού, όλες οι μανάδες που με ένιωσαν, όλες οι παντρεμένες, και όλες οι γυναίκες, ....
.......
ΚΙ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ!
(Εδώ αρχίζει ένα παραλλήρημα σελίδων, απαιτεί ανάπτυξη, διόρθωση, χρόνο, σίγουρα θα έφτανε και για βιβλίο, πολλά τα βιβλία, οπότε, δεν το συζητάμε για τον άερα, έτσι, κουτσορεμένο που το κατάντησα, απ' το πρώτο,το τόσο αυθόρμητα γραμμένο! 5 ώρες κείμενο, για μένα που τρέχουν τα δάχτυλα... και η σκέψη, τρέχα γύρευε, πρωί - πρωί! Κι έχω κι άλλη ατέλειωτη λίστα από δουλειές! Παραγραφούλες, αναρτησούλες μικρές- μικρές και λίγο λίγο, ΘΑ, ίσως, προσεχώς, άμα προλάβω! Μπορεί και στα σχόλια! Καλή η ιδέα!)
"Καλόν Αγώνα και Συνέχεια σε όλους σας, και ΜΑΣ!"
Καθ' ένας απ' το "πόστο" του και την ντουντούκα του!
Δε μπορεί, κάτι, κάποτε θ' αλλάξει!
Και θα είναι για το ΚΑΛΟ όλων, έστω και με μετρημένες, ντουντούκες, ΝΑΙ!
*****
Το βιντεάκι, με αγάπη!
******
Κόπυ και της Πρόσκλησης, που δεν είχα δει, εγκαίρως, ΝΑΙ!
Να πάνε στα τσακίδια: κυβέρνηση, κράτος, καπιταλιστές.
Να
πάνε στα τσακίδια: κυβέρνηση, κράτος, καπιταλιστές.
Ενώ
η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων, των μπλε και πράσινων κόκκων, παρατείνουν τα
μνημόνια με άλλα ονόματα ψηφίζοντας ένα νέο προϋπολογισμό κοινωνικών περικοπών,
εμείς ψάχνουμε:
- Το μισθό και τη σύνταξή μας
- Γιατρούς για την υγεία μας
- Νοσοκομεία που να λειτουργούν
- Σχολεία και πανεπιστήμια που να μην καταρρέουν
- Δουλειά για εμάς και τα παιδιά μας
Ενώ
η κυβέρνηση της κοινωνικής καταστροφής και σύσσωμα τα κόμματα και παρακόμματα
του κεφαλαίου ψάχνουν εναγωνίως τους 180 βουλευτές για να διατηρηθεί η
καταστροφική πολιτική των μνημονίων, εμείς ψάχνουμε:
- Τα νεκρά ταξικά μας αδέρφια στις δεξαμενές του Μάνεση στη Χαλυβουργία, πεθαμένοι μόνοι κι αβοήθητοι μέσα στο σκοτάδι.
- Πως θα ζήσουν οι χήρες και τα ορφανά που στερούνται τους πατεράδες τους που πεθαίνουν για το μισό μεροκάματο του Μάνεση.
- Τα δημοκρατικά δικαιώματα που ποδοπατιούνται, όπως στη περίπτωση του νεαρού Νίκου Ρωμανού, που ζητά εκπαιδευτικές άδειες για να μπορεί να σπουδάσει, διακινδυνεύοντας τη ζωή του με απεργία πείνας, γι αυτό το στοιχειώδες δικαίωμα που «ξέχασαν» να του χορηγήσουν οι ανθρωποφύλακες.
Ενώ
ολόκληρη η κοινωνία αγκομαχά, κλαίει και θρηνεί, αγωνίζεται και υποφέρει κι η συνδικαλιστική
γραφειοκρατία ψάχνει να βολευτεί στους νέους υπουργικούς θρόνους, εμείς
ψάχνουμε:
- Να ενώσουμε τους αγώνες της νέας γενιάς με τους αγώνες των εργαζομένων και ανέργων.
- Να τους ενώσουμε, από τα κάτω, με επιμονή και υπομονή για να πάρουμε τη τύχη της ζωής στα χέρια μας.
- Να ανατραπούν τώρα οι σαμαροβενιζέλοι κι όλοι όσοι υπόσχονται τη γη της επαγγελίας με διατάγματα και νόμους, που αφήνουν άθικτο το κράτος των μπαλτάκηδων, των φασιστών, της αιθαλομίχλης των δακρυγόνων, της φτώχιας και της καταστολής.
- Να κατεβάσουμε το διακόπτη της χώρας με τη Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας
Για
να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα στους χώρους δουλειάς, για να μη θρηνήσουμε άλλα
θύματα από τις αδέσποτες σφαίρες αστυνομικών.
- Να καταδικαστούν όλοι οι ένοχοι για την εργοδοτική δολοφονία του Χρήστου Ανεστιάδη, του νεκρού εργάτη της Χαλυβουργίας του Μάνεση
- Να ικανοποιηθεί άμεσα το αίτημα του Νίκου Ρωμανού για εκπαιδευτικές άδειες για να σπουδάσει
- Να στείλουμε στα τσακίδια τη κυβέρνηση των δολοφόνων
- Να οργανώσουμε τη Γενική Πολιτικά Απεργία Διαρκείας για να ρυθμίσουμε εμείς τη ζωή μας, σύμφωνα με τους δικούς μας ηθικούς, πνευματικούς και υλικούς όρους.
Όλοι στις 6.30 το απόγευμα σήμερα, στον Άγ. Νικόλαο, στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας του Συνδικάτου Μετάλλου.
9-12-2014
Λαϊκή Συνέλευση Γειτονιάς
Αγ. Νεκταρίου
10 παρά κάτι το πρωί, τελειώνω το ανάγνωσμα "Δύο ντουντούκες", φοβερά συγκινημένος και βουρκωμένος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως το "κέρδος" μου από τη δική μου ντουντούκα να είναι η γνωριμία και επαφή μου με ανθρώπους σαν τη "Στα'πα και τι;". Και μόνο αυτό να είναι το όφελος, έχω κερδίσει.Να είσαι πάντα καλά Κατερίνα.
Κι εσύ, Ανδρέα! Κι εσύ! και όλα τα παιδιά, εκεί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην μισή συνέχεια, δε νομίζω να χρειαστείς χαρτομάντηλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://stapakaiti.blogspot.gr/2014/12/blog-post_60.html