Δικαίωμα!
Όταν κοιτάς από ψηλά
Ορέστης Αναστασιάδης και χαμόγελο!...
....πακέτο, μετά το βιντεάκι της Ζαγοράς, όλα κι όλα!
Όταν κοιτάς από ψηλά
Ορέστης Αναστασιάδης και χαμόγελο!...
....πακέτο, μετά το βιντεάκι της Ζαγοράς, όλα κι όλα!
Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014
Τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα: Παραδόσεις και Συμβολισμοί
Τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα: Παραδόσεις και Συμβολισμοί
Γράφει: Βάσω Φατούρου - 19/12/2014
Τα
Χριστούγεννα στην Ελλάδα είναι από τις πιο όμορφες γιορτές! Όλα είναι
στολισμένα, τα σπίτια γεμίζουν νοστιμιές και οι καρδιές μας με αγάπη. Τα
έθιμα της χώρας μας για τη γιορτή αυτή είναι πλούσια και δεν
περιορίζονται μόνο στο Χριστουγεννιάτικο Δέντρο, στα κάλαντα και στους
κουραμπιέδες! Παρακάτω σημειώνονται διάφορες παραδόσεις του λαού μας,
που γιορτάζει τα Χριστούγεννα, με το δικό του, ξεχωριστό τρόπο!
Το Ψωμί του Χριστού
Το «ψωμί του
Χριστού» το ετοιμάζει η νοικοκυρά από την παραμονή των Χριστουγέννων.
Με ειδική μαγιά (από ξερό βασιλικό συνήθως) πλάθει τη ζύμη του και αφού
ψηθεί, χαράζει ένα σταυρό. Τριγύρω συνηθίζεται να τοποθετούνται
διακοσμητικά στολίδια. Όταν έρχεται λοιπόν η «ημέρα του Χριστού», ο
νοικοκύρης σταυρώνει το Χριστόψωμο, το κόβει και μαζί με τις ευχές του,
το μοιράζει σε όλα τα μέλη της οικογένειας και σε φίλους που
παρευρίσκονται στο σπίτι μια τέτοια γιορτινή μέρα.
Στη Σπάρτη,
οι γυναίκες ετοιμάζουν από δύο μέχρι δεκαπέντε καρβέλια ψωμί – το ένα,
το ψωμί του Χριστού, το τρώνε ανήμερα των Χριστουγέννων, ενώ τα υπόλοιπα
Χριστόψωμα τα τρώνε αργότερα και προσθέτουν επιπλέον αμύγδαλα και
καρύδια– σύμβολα καρποφορίας.
Παρόμοιο διαχωρισμό κάνουν και οι Σαρακατσάνοι,
που φυλάνε ένα καρβέλι, το πιο στολισμένο και φυσικά με το σταυρό
χαραγμένο στο κέντρο, για το Χριστό. Τριγύρω «ζωγραφίζουν» πέντε
λουλούδια. Το άλλο καρβέλι που πλάθουν, το ονομάζουν Χριστοκουλούρα και το δίνουν στα πρόβατα. «Έτσι τα τιμά ο βοσκός και τα βλογά ο Χριστός» όπως συνηθίζουν να λένε οι χωριανοί.
Στη δε Κεφαλονιά, προετοιμάζουν ολόκληρη ιεροτελεστία για το Χριστόψωμο! Όλο το σόι μαζεύεται στο σπίτι του πιο
ηλικιωμένου συγγενή. Βάζουν στο πάτωμα 3 δαυλούς σε σχήμα χιαστί και
επάνω τους τοποθετούν το ψωμί. Έπειτα, σε κύκλο γύρω από την «κουλούρα»,
ακουμπούν όλοι το δεξί τους χέρι επάνω της και ο νοικοκύρης, ενώ ψέλνει
τον ύμνο της γέννησης του Χριστού, ρίχνει λάδι στους δαυλούς και τους
ανάβει! Τότε έρχεται η στιγμή να κόψει το Χριστόψωμο και να το μοιράσει!
Τέλος, στην Κρήτη
οι γυναίκες δίνουν όλο τους το μεράκι στο πλάσιμο και στο σχεδιασμό στο
ψωμί του Χριστού. Καταρχήν, χρησιμοποιούν τα πιο διαλεκτά υλικά, από
εξαιρετικά ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι και ροδόνερο, μέχρι μέλι, κανέλα και
γαρίφαλα. Κατά το πλάσιμο, τραγουδούν την ευχή “Ο Χριστός γεννιέται, το
φως ανεβαίνει, το προζύμι για να γένει”. Όταν τελειώσουν, με τη μισή
ζύμη σχηματίζουν μια κουλούρα – που λέγεται ότι συμβολίζει τη σπηλιά που
γεννήθηκε ο Χριστός- και με την άλλη μισή φτιάχνουν ένα σταυρό επάνω
στο ψωμί. Στο κέντρο του τοποθετούν ένα καρύδι και σκαλίζουν με το
πιρούνι πουλιά, λουλούδια και καρπούς.
Το φλεγόμενο πουρνάρι
Στην Άρτα και στα Γιάννενα, ακολουθούν το χριστουγεννιάτικο έθιμο των φλεγόμενων πουρναριών.
Όταν γεννήθηκε ο Χριστός, ο δρόμος ήταν σκοτεινός και για να μπορέσουν
οι βοσκοί που πήγαιναν να τον προσκυνήσουν, να δουν τριγύρω, μάζεψαν
μερικά κλαδιά πουρναριών και τα άναψαν με φωτιά για να φωτιστεί η πορεία
τους.
Την ημέρα
των Χριστουγέννων στα χωριά της Άρτας, όποιος πάει επίσκεψη για να
ευχηθεί τα χρόνια πολλά, κρατάει ένα κλαδί πουρναριού φλεγόμενο. Μάλιστα
το κρατάει αναμμένο σε όλη τη διαδρομή μέχρι το σπίτι που επισκέπτεται,
για να φωτίζονται τα σκοτεινά δρομάκια.
Στα Γιάννενα
κρατούν στις χούφτες τους φύλλα από πουρνάρι ή δάφνη και μόλις μπουν
στο σπιτικό, τα πετούν στο τζάκι και εύχονται: «Αρνιά, κατσίκια, νύφες
και γαμπρούς!» στο σπιτονοικοκύρη – δηλαδή να πληθαίνουν τα κοπάδια του,
να μεγαλώνει η οικογένειά του και να παντρεύονται τα παιδιά του!
Το άκραντο νερό
Στη Θεσσαλία, τα χαράματα των Χριστουγέννων,
τα κορίτσια των χωριών, πηγαίνουν στην πλησιέστερη βρύση για να κλέψουν
το άκραντο νερό. Λέγεται έτσι γιατί σε όλη τη διαδρομή πρέπει να
παραμείνουν αμίλητες. Όποια κοπέλα μάλιστα κατέφτανε πρώτη στη βρύση,
αυτή θα ήταν και η πιο τυχερή για ολόκληρο το χρόνο.
Τα
κορίτσια αλείφουν όλες τις βρύσες του χωριού τους με βούτυρο και μέλι,
ώστε να είναι η ζωή τους γλυκιά και να τρέχει η προκοπή τους όπως κυλάει
το νερό. Έπειτα ρίχνουν ένα βατόφυλλο και τρία χαλίκια, βάζουν λίγο
νερό σε ένα παγούρι και το πάνε σπίτι τους – αμίλητες! Όταν πιούν όλα τα
μέλη της οικογένειας από το νερό αυτό, ραντίζουν τις τέσσερις γωνίες
του σπιτιού με μερικές σταγόνες, σκορπίζουν τα τρία χαλίκια και αρχίζουν
τις ευχές!
Ο ιξός
Ο
ιξός, ή αλλιώς το Αγκάθι του Χριστού, είναι το κατεξοχήν διακοσμητικό
στοιχείο κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων και ξεχωρίζει για τη
γιορτινή του εμφάνιση. Είναι το γνωστό σε όλους Γκι, που θεωρείται ότι
φύτρωσε για πρώτη φορά στο έδαφος, όταν ο Χριστός περπάτησε στη γη. Οι
λαϊκές παραδόσεις μας λένε πως τα αγκαθωτά του φύλλα και οι κόκκινοι
καρποί του συμβολίζουν τα μαρτύρια του Ιησού. Πέραν από τη διακοσμητική
του χρησιμότητα όμως, ο ιξός έχει και γουρλίδικη συμβολή, καθώς
«παγιδεύει» τα αρνητικά στοιχεία στα φυλλώματά του. Μάλιστα, σε
παλαιότερα χρόνια, οι χωρικοί το αποκαλούσαν και ως νεραϊδόξυλο, καθώς
πίστευαν πως γιατρεύει τους «νεραϊδοπαρμένους».
Το Χριστόξυλο
Παραμονή των Χριστουγέννων, οι άντρες των χωριών στη βόρεια Ελλάδα, ψάχνουν στα χωράφια για το πιο γερό και χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά. Είναι το ξύλο που θα καίει στο τζάκι του σπιτιού για όλο το δωδεκαήμερο των εορτών
από τα Χριστούγεννα μέχρι και τα Φώτα – για αυτό και λέγεται
Χριστόξυλο. Το Χριστόξυλο είναι ιερό και πιστεύεται ότι προφυλάσσει το
σπιτικό από καθετί κακό. Το ανάβουν την παραμονή των Χριστουγέννων,
καθώς έχει μαζευτεί όλη η οικογένεια τριγύρω. Σύμφωνα με τις λαϊκές
παραδόσεις, καθώς καίγεται το Χριστόξυλο, ζεσταίνεται ο Χριστός στη
φάτνη.
Ασκελετούρα
Η ασκελετούρα δεν είναι άλλη από την άγρια κρεμμύδα
που στολίζουμε στο σπίτι μας τις γιορτές των Χριστουγέννων για καλή
τύχη! Έχει πολλά ονόματα: αγιοβασιλίτσα, αγριοκρομμύδα, ασκινοκάρα,
μπότσικας κ.α. Την ασκελετούρα την τιμούσαν από τα αρχαία χρόνια οι
Έλληνες, γιατί πίστευαν πως έχει την ιδιότητα να αποτρέπει τις
κακοτοπιές. Συμβολίζει την τύχη και την ευφορία, ίσως γιατί ακόμα και αν
τη βγάλεις από τη γη, συνεχίζει να βγάζει νέα φύλλα και άνθη. Η
παρουσία της, είτε σε κάποια γωνιά του σπιτιού είτε έξω από την πόρτα,
θεωρείται πως μεταδίδει θετική, ζωτική δύναμη! Συνήθως στολίζεται με μια
κόκκινη, γιορτινή κορδέλα!
Οι Χριστουγενιάτικες κάλτσες
Γνώριμο
χριστουγεννιάτικο έθιμο, που δε γιορτάζεται μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε
πολλές γωνιές του κόσμου, είναι το κρέμασμα χριστουγεννιάτικων καλτσών
δίπλα στο τζάκι. Ξέρουμε όμως πώς ξεκίνησε; Θα σας πω μια ιστορία!
Κάποτε υπήρχε μια οικογένεια, με έναν καλόκαρδο πατέρα, τρεις κόρες
και μια πολύ άρρωστη μαμά. Όταν η μητέρα πέθανε, ο πατέρας πήρε τις
κοπέλες και μετακόμισαν σε μια καλύβα στο χωριό, καθώς είχαν τελειώσει
όλες οι οικονομίες τους. Οι κόρες του έκαναν ότι μπορούσαν, έπλεναν
μόνες τους, έραβαν, μαγείρευαν, καθάριζαν. Ώσπου πέρασαν τα χρόνια και
έφτασαν σε ηλικία γάμου. Ο δύστυχος μπαμπάς ήταν σε απόγνωση. Πώς θα
πάντρευε τις κόρες του χωρίς προίκα;
Ένα βράδυ,
τα κορίτσια μετά την μπουγάδα, κρέμασαν κοντά στο τζάκι τις κάλτσες και
τις φανέλες τους για να στεγνώσουν. Ο Άγιος Βασίλης, που γνώριζε την
κατάσταση, πέρασε από το σπίτι αυτό. Αφού σιγουρεύτηκε ότι όλοι
κοιμόνταν, έριξε προσεκτικά 3 μικρά πουγκιά μέσα στις κάλτσες των κοριτσιών, γεμάτα χρυσάφι!
Το επόμενο πρωί, με το πρώτο ξύπνημα, οι κόρες πήγαν να μαζέψουν την
μπουγάδα τους. Οι κάλτσες όμως ήταν παράξενα βαριές! Μόλις έβαλαν το
χέρι μέσα, τι βρήκαν; Αγνό χρυσάφι! Η χαρά που μπήκε τόσο ξαφνικά σε
αυτό το σπιτικό, έφερε τύχη για τη συνέχεια της ζωής τους, γάμους,
εγγόνια και ευτυχία!
Γι’ αυτό και
μέχρι σήμερα, με την ελπίδα πως θα περάσει κι από εμάς ο Άγιος Βασίλης,
αφήνουμε τις κάλτσες μας κρεμασμένες όχι μόνο στο τζάκι αλλά και σε όλο
το σπίτι! Κάτι ίσως αφήσει και για εμάς!
Φωτό από: www.kefalonitis.com
Κινητοποιήσεις εργαζομένων Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού
Η Κατερίνα Δεστάπα κοινοποίησε τη φωτογραφία της Olga Sakali.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ
ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ!
ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ!
Οργανισμός για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας.
Η Κατερίνα Δεστάπα κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Οργανισμός για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας.
47 λεπτά ·
Ὁ
Πρόεδρος καὶ τὰ Μέλη τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ὀργανισμοῦ γιὰ τὴν
Διάδοση τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας σᾶς εὔχονται Χρόνια Πολλά – Καλὰ
Χριστούγεννα κι ἕνα Ὑγιὲς καὶ Εἰρηνικὸ Νέον Ἔτος 2015.
Κάθε Δευτέρα 5-6 το απόγευμα η Ρίτσα Μασούρα
«Global View» μια λογοτεχνίζουσα διαδρομή με τη Ρίτσα Μασούρα
Κάθε Δευτέρα 5-6 το απόγευμα η Ρίτσα Μασούρα* και το Global View σας κρατούν συντροφιά με κουβεντούλες της στιγμής, με μουσικές παρεμβάσεις και καλεσμένους από το χώρο της τέχνης, του βιβλίου και της επιστήμης στο www.portokaliradio.gr
Πότε πότε η εκπομπή θα αλλάζει ρότα
και θα αναζητά απαντήσεις στις μεγάλες κοινωνικές ανατροπές. Θα το κάνει
όμως με σεβασμό στις εξελίξεις και με γνώμονα την ενημέρωση των φίλων
που την παρακολουθούν. Μείνετε συντονισμένοι.*Η Ρίτσα Μασούρα είναι
δημοσιογράφος, πρώην αρθρογράφος της εφημερίδας Η Καθημερινή, δημιουργός
της κυριακάτικης στήλης «Πρόσωπα», συντονίστρια του ειδησεογραφικού μαγκαζίνο Globalview.gr. και δημιουργός της σελίδας για τα βιβλία στο facebook με την ονομασία Book Rebels.gr
Το link για να ακούσετε ζωντανά την εκπομπή
ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ
ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ
Η λέξη "νύχτα" αδειάζει από φωνήεντα και σύμφωνα,
μένει μόνο του το, συμπαγές, αρχαίο σκοτάδι,
υπάρχουμε κι εμείς
κι απομακρυνόμαστε,
ποιος φεύγει
ποιος μένει,
μικρή σημασία έχει,
Η λέξη "νύχτα" αδειάζει από φωνήεντα και σύμφωνα,
μένει μόνο του το, συμπαγές, αρχαίο σκοτάδι,
υπάρχουμε κι εμείς
κι απομακρυνόμαστε,
ποιος φεύγει
ποιος μένει,
μικρή σημασία έχει,
τα παιδιά κρεμούν τις τελευταίες φωνές στους φράχτες,
υπήρξαμε κάποτε κι εμείς παιδιά,
δεν μας έμαθε κανείς
ότι θα'ρθει ένα βράδυ αποχωρισμού,δεν το σκεφτήκαμε
οι ίδιοι, ώσπου μας το ψιθύρισε η ίδια η Άτροπος,
τροχίζοντας τα ψαλίδια της
αλλά,μερικές φορές,είναι αργά,πολύ αργά
ν'αλλάξεις ο,τιδήποτε
υπήρξαμε κάποτε κι εμείς παιδιά,
δεν μας έμαθε κανείς
ότι θα'ρθει ένα βράδυ αποχωρισμού,δεν το σκεφτήκαμε
οι ίδιοι, ώσπου μας το ψιθύρισε η ίδια η Άτροπος,
τροχίζοντας τα ψαλίδια της
αλλά,μερικές φορές,είναι αργά,πολύ αργά
ν'αλλάξεις ο,τιδήποτε
Ελένη Γκίκα, «Η ζωγραφιά που ταξιδεύει» - Η Τέχνη νικά το κακό
Η Τέχνη νικά το κακό
Γράφει η Αργυρώ Μουντάκη //
Ελένη Γκίκα, «Η ζωγραφιά που ταξιδεύει», Εικόνες: Έφη Λαδά, Εκδόσεις Καλέντης: 2013
Η Σοφία είναι το καμάρι της γιαγιάς της, που εκτός απ’ το όνομά της έχει κληρονομήσει και τα κόκκινα μαλλιά της. Η γιαγιά καμαρώνει, η Σοφία όμως υποφέρει. «Καρότο» τη φωνάζουν στον παιδικό σταθμό και η Σοφία κλαίει κρυφά. Μόνο ο Ορφέας την παρηγορεί, ο καλός της φίλος. Η δασκάλα μια μέρα όμως τους βάζει θέμα ζωγραφικής το «αύριο». Κι η ζωγραφιά της Σοφίας είναι τόσο ξεχωριστή και συμβολική, που κανείς δεν θα την ξαναπεί πια «καρότο».
Ευαίσθητη, αγγίζοντας μικρούς και μεγάλους η παραμυθένια ιστορία της Ελένης Γκίκα μιλάει για τη διαφορετικότητα και την δύναμη που έχει ο καθένας να πετύχει το σεβασμό στη διαφορετικότητά του από τους άλλους. Μια προσέγγιση που δεν υπάρχει στα βιβλία, που μιλούν για τη διαφορετικότητα. Συνήθως το μήνυμα είναι να αλλάξει το υποκείμενο της κοροϊδίας γιατί έτσι είναι το σωστό. Η Ελένη Γκίκα όμως λέει εδώ το υπερβατικό: Μπορεί και το ίδιο το θύμα να απαιτήσει και να επιβάλλει το σεβασμό στη διαφορετικότητα του και υπάρχει ο τρόπος, δίχως συγκρούσεις ή βία, αλλά με τέχνη. Η τέχνη νικάει το κακό. Απλά εξαιρετικό!
Η εικονογράφηση της Έφης Λαδά είναι επίσης καταπληκτική με υπέροχα χρώματα.
Εικονογράφηση: Έφη Λαδά
Για να βρείτε την Έρη Ρίτσου
Μη
μου στέλνετε αιτήματα φιλίας σε τούτο το προφίλ. Έχει φρακάρει και δεν
μπορώ να ανταποκριθώ καθώς επίσης και να ενημερώσω έναν-έναν χωριστά
τους "αιτούντες φιλίαν" λόγω του μεγάλου αριθμού των δυνητικών φεις
μπουκικών φίλων.
Στείλτε στο "Ερη Ελευθερία Ριτσου", όπου ανεβάζω ακριβώς τις ίδιες αναρτήσεις.
Στείλτε στο "Ερη Ελευθερία Ριτσου", όπου ανεβάζω ακριβώς τις ίδιες αναρτήσεις.
Γιάννης Ρίτσος - ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ - ΚΕΔΡΟΣ
Γιάννης Ρίτσος - ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ - ΚΕΔΡΟΣ
Κυκλοφορούν τη Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου σε ένα τόμο οι τρεις σειρές από τις "Μαρτυρίες" του Γιάννη Ρίτσου.
Είμαι πολύ χαρούμενη για τούτο, γιατί τη συλλογή ο ποιητής την είχε αφιερώσει στη γυναίκα του και μέσα υπάρχουν μερικά από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα.
Είμαι πολύ χαρούμενη για τούτο, γιατί τη συλλογή ο ποιητής την είχε αφιερώσει στη γυναίκα του και μέσα υπάρχουν μερικά από τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα.
Ο ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ζει μες στις καρδιές μας!
Ο ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ζει μες στις καρδιές μας!
Ο Μπελογιάννης ζει μεσ' στις καρδιές μας!
Τραγούδι:
Μαρία Δημητριάδη. "Ο Μπελογιάννης ζει". Αφιερωμένο στον κομμουνιστή
ήρωα ΝΙΚΟ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ (1915-1952). Στίχοι:Δημήτρης Ραβάνης Μουσική:
Λάκης Χατζή...
youtube.com
Δεν μου αρέσει · · Κοινοποιήστε
Andrea Marku https://www.youtube.com/watch?v=quWAbqT54OQ Απο τον Αλβανο ποιητη Μωηση Ζαλοσνια !
3 ώρες · Μου αρέσει! · 
Ένα σπάνιο τραγούδι, ελληνική μελοποίηση του ποιήματος...
youtube.com
*******
Ο
Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, το 1915 στην Αμαλιάδα από
αγρότες γονείς. Στα 17 του χρόνια, τελειόφοιτος Γυμνασίου, έγινε μέλος
της Κομμουνιστικής Νεολαίας. Σαν φοιτητής Νομικής πρωτοστάτησε στους
φοιτητικούς αγώνες της εποχής. Λίγο πριν την κήρυξη της δικτατορίας του
Μεταξά έγινε μέλος του ΚΚΕ. Δούλεψε σε οργανώσεις της Πελοποννήσου
οργανώνοντας την πάλη κατά της μεταξικής δικτατορίας. Για τη δράση του
εξορίστηκε και φυλακίστηκε. Από την Αίγινα στην Ακροναυπλία ως
την εισβολή των Γερμανών και κατόπιν, παραδομένος όπως τόσοι και τόσοι
αγωνιστές στους κατακτητές, «γνώρισε» τις φυλακές της Κατούνας, της
Βόνιτσας και της Κέρκυρας. Το 1943, μετά τη συνθηκολόγηση των Ιταλών, ο
Μπελογιάννης δραπέτευσε και κατέφυγε στην Πάτρα, όπου πήρε αμέσως μέρος
στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Στις σκληρές μάχες της Πελοποννήσου ο
Μπελογιάννης ήταν καπετάνιος της Μεραρχίας Πελοποννήσου του ΕΛΑΣ. Μετά
την υποχώρηση των Γερμανών τέθηκε επικεφαλής της διαφώτισης και μέλος
του Γραφείου Περιοχής του Κόμματος στην Πελοπόννησο. Όταν οι
Αγγλοαμερικάνοι και οι ντόπιοι εντολοδόχοι τους έσπρωξαν τα πράγματα στη
σύγκρουση, ο Ν.Μπελογιάννης βρέθηκε στο βουνό σαν πολιτικός επίτροπος
της 10ης Μεραρχίας του ΔΣΕ, όπου αναδείχτηκε σε σκληροτράχηλο μαχητή και
εμπνευσμένο ηγέτη. Η Μεραρχία του κατάφερνε πάντα να ανταποκρίνεται
στις πιο δύσκολες αποστολές. Σε μια από αυτές ο Μπελογιάννης
τραυματίστηκε σοβαρά, όμως πάντα κατάφερνε να δίνει κουράγιο στους
συμμαχητές του με το παράδειγμά του.
Μετά την ήττα του ΔΣΕ, ο Μπελογιάννης επέστρεψε στην Ελλάδα σαν μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, καθοδηγώντας το λαό στην πάλη του ενάντια στην αμερικανοκρατία και το μοναρχοφασισμό. Στα τέλη του 1950 πιάστηκε από τα όργανα της Ασφάλειας, που ξεσήκωσαν θύελλα αντικομμουνισμού. Η αντίδραση οργάνωσε μια -πολύκροτη- δίκη που γρήγορα συγκέντρωσε την προσοχή των προοδευτικών σε όλο τον κόσμο. Η υπόθεση της υπεράσπισης του Μπελογιάννη έγινε υπόθεση των αγωνιζόμενων λαών. Στην πρώτη δίκη, γνωστή σαν «δίκη των 92», ο Μπελογιάννης ανέτρεψε το κατηγορητήριο, αλλά με άνωθεν εντολές καταδικάστηκε σε θάνατο με το νόμο 509. Στη δεύτερη δίκη, τον Φλεβάρη του 1952 ο Μπελογιάννης κατηγορήθηκε για «κατασκοπία». Από κατηγορούμενος έγινε κριτής και υπερασπίστηκε όσο κανένας τον πατριωτισμό των Ελλήνων κομμουνιστών, ξεσκεπάζοντας το κράτος της υποτέλειας. Ωστόσο, η μοίρα του είχε αποφασιστεί: Θάνατος. Έτσι, η -ετυμηγορία- δεν άλλαξε. Παρά τη διεθνή καμπάνια συμπαράστασης να μην εκτελεστεί ο Νίκος Μπελογιάννης και οι συγκαταδικασμένοι Νίκος Καλούμενος, Ηλίας Αργυριάδης και Δημήτρης Μπάτσης. Παρά τις αιτήσεις χάριτος που απορρίφθηκαν, τα ξημερώματα της Κυριακής 30 Μάρτη 1952 οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος μετέφεραν τον Νίκου Μπελογιάννη από τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης στη σφαίρα της αθανασίας
— με τον ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ και 37 ακόμη.Μετά την ήττα του ΔΣΕ, ο Μπελογιάννης επέστρεψε στην Ελλάδα σαν μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, καθοδηγώντας το λαό στην πάλη του ενάντια στην αμερικανοκρατία και το μοναρχοφασισμό. Στα τέλη του 1950 πιάστηκε από τα όργανα της Ασφάλειας, που ξεσήκωσαν θύελλα αντικομμουνισμού. Η αντίδραση οργάνωσε μια -πολύκροτη- δίκη που γρήγορα συγκέντρωσε την προσοχή των προοδευτικών σε όλο τον κόσμο. Η υπόθεση της υπεράσπισης του Μπελογιάννη έγινε υπόθεση των αγωνιζόμενων λαών. Στην πρώτη δίκη, γνωστή σαν «δίκη των 92», ο Μπελογιάννης ανέτρεψε το κατηγορητήριο, αλλά με άνωθεν εντολές καταδικάστηκε σε θάνατο με το νόμο 509. Στη δεύτερη δίκη, τον Φλεβάρη του 1952 ο Μπελογιάννης κατηγορήθηκε για «κατασκοπία». Από κατηγορούμενος έγινε κριτής και υπερασπίστηκε όσο κανένας τον πατριωτισμό των Ελλήνων κομμουνιστών, ξεσκεπάζοντας το κράτος της υποτέλειας. Ωστόσο, η μοίρα του είχε αποφασιστεί: Θάνατος. Έτσι, η -ετυμηγορία- δεν άλλαξε. Παρά τη διεθνή καμπάνια συμπαράστασης να μην εκτελεστεί ο Νίκος Μπελογιάννης και οι συγκαταδικασμένοι Νίκος Καλούμενος, Ηλίας Αργυριάδης και Δημήτρης Μπάτσης. Παρά τις αιτήσεις χάριτος που απορρίφθηκαν, τα ξημερώματα της Κυριακής 30 Μάρτη 1952 οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος μετέφεραν τον Νίκου Μπελογιάννη από τα όρια της ανθρώπινης ύπαρξης στη σφαίρα της αθανασίας
Απορρίφθηκε το αίτημα να δικαστεί ως ψυχασθενής η 37χρονη που σκότωσε 8 παιδιά
Αυστραλία: Απορρίφθηκε το αίτημα να δικαστεί ως ψυχασθενής η 37χρονη που σκότωσε 8 παιδιά
Αστυνομικοί στο σημείο της δολοφονίας (Φωτό ΑΡ)
Απορρίφθηκε
από το αυστραλιανό δικαστήριο η αίτηση του δικηγόρου της 37χρονης, που
κατηγορείται για τους φόνους των 7 παιδιών της και της 14χρονης ανιψιάς
της, να παραπεμφθεί η υπόθεση σε ειδικό δικαστήρια για κατηγορουμένους
με ψυχικές διαταραχές.
Στο δικαιολογητικό της απορριπτικής απόφασης, ο δικαστής δηλώνει πως η παραπομπή σε τέτοιου είδους ειδικά δικαστήρια αφορά μόνο σε άτομα που έχουν όντως διαγνωσθεί με κάποια βαριά αναγνωρισμένη μορφή ψυχικής ασθένειας.
Την ίδια στιγμή κι ενώ η έρευνα της αστυνομίας για την υπόθεση που έχει σοκάρει την Αυστραλία, αλλά και όλο τον κόσμο, προχωρά, οι αυτόχθονες της περιοχής του Κερνς, στους οποίους ανήκε η οικογένεια της 37χρονης, αιτούνται την κατεδάφιση του σπιτιού και το στήσιμο ενός μνημείου στη θέση του, σύμφωνα με τα έθιμά τους.
Ο βουλευτής του Κουίνσλαντ Γκάβιν Κινγκ έχει δηλώσει πως το αίτημά τους έχει γίνει δεκτό και μένει μόνο να βρουν τη μορφή που θα πάρει το μνημείο.
πηγή
Στο δικαιολογητικό της απορριπτικής απόφασης, ο δικαστής δηλώνει πως η παραπομπή σε τέτοιου είδους ειδικά δικαστήρια αφορά μόνο σε άτομα που έχουν όντως διαγνωσθεί με κάποια βαριά αναγνωρισμένη μορφή ψυχικής ασθένειας.
Την ίδια στιγμή κι ενώ η έρευνα της αστυνομίας για την υπόθεση που έχει σοκάρει την Αυστραλία, αλλά και όλο τον κόσμο, προχωρά, οι αυτόχθονες της περιοχής του Κερνς, στους οποίους ανήκε η οικογένεια της 37χρονης, αιτούνται την κατεδάφιση του σπιτιού και το στήσιμο ενός μνημείου στη θέση του, σύμφωνα με τα έθιμά τους.
Ο βουλευτής του Κουίνσλαντ Γκάβιν Κινγκ έχει δηλώσει πως το αίτημά τους έχει γίνει δεκτό και μένει μόνο να βρουν τη μορφή που θα πάρει το μνημείο.
πηγή
Πόσες αλήθειες; Πόσες;
Έπεσε στην αντίληψή μου σήμερα το κείμενο του ηθοποιού Όμηρου Πουλάκη σχετικά με τη βράβευση του Σάκη Ρουβά με βραβείο Κουν.
Θεωρώ πως υπάρχουν αλήθειες και ενδιαφέρον στα λεγόμενά του και για τούτο το ανεβάζω.
"Το πρόβλημα με τη βράβευση του κ. Ρουβά είναι το εξής απλό:
Προσπαθεί να δικαιωθεί πίσω από ένα επιχείρημα που δεν στέκει.
Το επιχείρημα λέει:
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να δοκιμάζεται.
Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει;
Όμως δεν είναι μια πραγματικότητα.
Γιατί μόνο ο κ. Ρουβάς έχει το δικαίωμα να πρωταγωνιστεί στο έργο «Βάκχες» χωρίς να έχει δώσει διαπιστευτήρια στο χώρο του θεάτρου.
Κανένας άλλος.
Νέα παιδιά που βγαίνουν από σχολές, με τα πολλά ζητήματα που αυτές έχουν, παιδιά που έχουν δηλαδή εκπαιδευτεί και μοχθήσει και αγωνιστεί, που βάζουν από την τσέπη τους για να οργανώσουν μια παραγωγή σε κάποιο θέατρο, που κάνουν καθημερινά πρόβες για χρόνια, που μελετούν, που παλεύουν, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ.
Οφείλουν να περάσουν από ένα πλήθος ακροάσεων, οφείλουν σταδιακά να πείσουν για την αξία της τέχνης τους την οποία εξασκούν αδιάλειπτα, οφείλουν να διασχίσουν τη μεμβράνη μιας έννοιας που ονομάζεται «ανωνυμία» -ακραία καταχρηστικός όρος-, οφείλουν να πείσουν συναδέλφους και κοινό και κριτικούς ότι υπάρχει λόγος να δοκιμαστούν σε κάτι αντίστοιχο.
Μόνον ο κ. Ρουβάς μπορεί να περάσει από την παρουσίαση του «X-Factor» στον Λόγο του Διονύσου.
Από τα μακαρόνια στον «αμήχανο από μηχανής θεό» του επιλόγου των «Βακχών».
Και ο μόνος λόγος που είναι για εκείνον εφικτό κάτι τέτοιο είναι ο εξής:
Το χρήμα.
Και τίποτε άλλο.
Και όντως κανένας δεν μπορεί να απαγορεύσει -και ευτυχώς- σε οποιονδήποτε να φτιάξει ή να συμμετάσχει σε μια παράσταση.
Όμως μπορεί να στηλιτεύσει, να κατακρίνει, και ακόμα να ζητήσει λόγο ουσιαστικό από μια επιτροπή βραβείων, η οποία με τη συγκεκριμένη της επιλογή σηματοδοτεί, σε νέους ανθρώπους που αγαπούν την τέχνη του θεάτρου, ότι δεν χρειάζεται να μοχθείς, δεν χρειάζεται να παλεύεις, δεν χρειάζεται να αγωνίζεσαι καθημερινά μέσα στα χρόνια γεμάτος από ηδονή και οδύνη δημιουργίας ώστε να καταφέρεις να σταθείς εντός και απέναντι ενός Διονύσου, ενός Πενθέα, ενός Οιδίποδα.
Όχι.
Χρειάζεται απλώς να είσαι δημοφιλής καθ' οποιονδήποτε τρόπο, να έχεις δουλεμένους κοιλιακούς πρόθυμους να προβληθούν σε κοινή θέα αμέτρητες φορές, να είσαι "φιλάνθρωπος" με την ευγενική χορηγία μεγάλων επιχειρήσεων και άλλα διάφορα τέτοια.
Αλλά και πάλι δεν είναι σίγουρη ούτε η επιτυχία ούτε και η βράβευση.
Γιατί όποιος και αν είσαι δεν είσαι ο κ. Ρουβάς.
Ούτε η Βουγιουκλάκη.
Που ευτυχώς για τη μνήμη της δεν αξίωσε ποτέ να ερμηνεύσει την όπερα "Τριστάνος και Ιζόλδη" (επί παραδείγματι) στη Λυρική (επί παραδείγματι) το 1971 (επί παραδείγματι). Και ο νοών νοείτω.
Θεωρώ πως υπάρχουν αλήθειες και ενδιαφέρον στα λεγόμενά του και για τούτο το ανεβάζω.
"Το πρόβλημα με τη βράβευση του κ. Ρουβά είναι το εξής απλό:
Προσπαθεί να δικαιωθεί πίσω από ένα επιχείρημα που δεν στέκει.
Το επιχείρημα λέει:
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να δοκιμάζεται.
Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει;
Όμως δεν είναι μια πραγματικότητα.
Γιατί μόνο ο κ. Ρουβάς έχει το δικαίωμα να πρωταγωνιστεί στο έργο «Βάκχες» χωρίς να έχει δώσει διαπιστευτήρια στο χώρο του θεάτρου.
Κανένας άλλος.
Νέα παιδιά που βγαίνουν από σχολές, με τα πολλά ζητήματα που αυτές έχουν, παιδιά που έχουν δηλαδή εκπαιδευτεί και μοχθήσει και αγωνιστεί, που βάζουν από την τσέπη τους για να οργανώσουν μια παραγωγή σε κάποιο θέατρο, που κάνουν καθημερινά πρόβες για χρόνια, που μελετούν, που παλεύουν, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ.
Οφείλουν να περάσουν από ένα πλήθος ακροάσεων, οφείλουν σταδιακά να πείσουν για την αξία της τέχνης τους την οποία εξασκούν αδιάλειπτα, οφείλουν να διασχίσουν τη μεμβράνη μιας έννοιας που ονομάζεται «ανωνυμία» -ακραία καταχρηστικός όρος-, οφείλουν να πείσουν συναδέλφους και κοινό και κριτικούς ότι υπάρχει λόγος να δοκιμαστούν σε κάτι αντίστοιχο.
Μόνον ο κ. Ρουβάς μπορεί να περάσει από την παρουσίαση του «X-Factor» στον Λόγο του Διονύσου.
Από τα μακαρόνια στον «αμήχανο από μηχανής θεό» του επιλόγου των «Βακχών».
Και ο μόνος λόγος που είναι για εκείνον εφικτό κάτι τέτοιο είναι ο εξής:
Το χρήμα.
Και τίποτε άλλο.
Και όντως κανένας δεν μπορεί να απαγορεύσει -και ευτυχώς- σε οποιονδήποτε να φτιάξει ή να συμμετάσχει σε μια παράσταση.
Όμως μπορεί να στηλιτεύσει, να κατακρίνει, και ακόμα να ζητήσει λόγο ουσιαστικό από μια επιτροπή βραβείων, η οποία με τη συγκεκριμένη της επιλογή σηματοδοτεί, σε νέους ανθρώπους που αγαπούν την τέχνη του θεάτρου, ότι δεν χρειάζεται να μοχθείς, δεν χρειάζεται να παλεύεις, δεν χρειάζεται να αγωνίζεσαι καθημερινά μέσα στα χρόνια γεμάτος από ηδονή και οδύνη δημιουργίας ώστε να καταφέρεις να σταθείς εντός και απέναντι ενός Διονύσου, ενός Πενθέα, ενός Οιδίποδα.
Όχι.
Χρειάζεται απλώς να είσαι δημοφιλής καθ' οποιονδήποτε τρόπο, να έχεις δουλεμένους κοιλιακούς πρόθυμους να προβληθούν σε κοινή θέα αμέτρητες φορές, να είσαι "φιλάνθρωπος" με την ευγενική χορηγία μεγάλων επιχειρήσεων και άλλα διάφορα τέτοια.
Αλλά και πάλι δεν είναι σίγουρη ούτε η επιτυχία ούτε και η βράβευση.
Γιατί όποιος και αν είσαι δεν είσαι ο κ. Ρουβάς.
Ούτε η Βουγιουκλάκη.
Που ευτυχώς για τη μνήμη της δεν αξίωσε ποτέ να ερμηνεύσει την όπερα "Τριστάνος και Ιζόλδη" (επί παραδείγματι) στη Λυρική (επί παραδείγματι) το 1971 (επί παραδείγματι). Και ο νοών νοείτω.
Υ.Γ.
Στο βάθος δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Το θέατρο είναι τόπος και ιερός και βέβηλος. Και πανάρχαιος και ατέρμονα παροντικός. Ενικός και πληθυντικός.
Άλλωστε καμία ουσιαστική Ιθάκη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς σειρήνες.
Αγώνας όλα".
Στο βάθος δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Το θέατρο είναι τόπος και ιερός και βέβηλος. Και πανάρχαιος και ατέρμονα παροντικός. Ενικός και πληθυντικός.
Άλλωστε καμία ουσιαστική Ιθάκη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς σειρήνες.
Αγώνας όλα".
- Αρέσει στην Natalie Rassoulis-Full και σε 171 ακόμη.
Ανδρεας Σουτης μου επιτρέπεται μια αναδημοσίευση, πιστεύω. μας επιτρέπεται... δηλαδή, τετοιος λόγος επιβάλλεται να διαδίδεται, και ευχαριστώ.
Zachi Petroball έχω μια απορία, αφού δεν μπορείτε να αποδεχτείτε τον Ρουβα, σαν Διόνυσο, αποδεχτείτε τον τουλάχιστον σαν από τα ζώα που μεταμορφώνεται.
Maria Andreadelli το όποιο πρόβλημα με τη βράβευση δεν έχει να κάνει με το πρόσωπο που βραβεύτηκε αλλά με την κριτική επιτροπή, κανένας δεν βραβεύεται αν κάποιοι δεν τον βραβεύουν
Babis Tsirogiannis Ούτε μου πέφτει λόγος, ούτε έχω δει το Ρουβά στο ρόλο για να έχω άποψη, όμως δεν νομίζω πως κάποιοι έχουν εγγράψει τους κλασσικούς ρόλους στο "Κτηματολόγιο ΑΕ". Άρα το μόνο σχόλιο που θα είχε νόημα είναι "Ήταν καλός στο ρόλο" είτε "Δεν ήταν καλός στο ρόλο αυτό" και τέλος...- Ανδρεας Σουτης το βραβειο έχει αξία όταν επιβραβεύει μία εξαιρετική προσπάθεια σε κάποιον τομέα (τέχνες, επιστήμες κλπ). η επιτροπή υποτίθεται οτι απαρτίζεται από ανθρώπους που έχουν προσφέρει τη ζωή τους όλη στο αντικείμενο το οποίο καλούνται να κρίνουν και να επιβραβεύσουν. εδώ και καιρό όμως, οι ρόλοι αντιστράφηκαν, και μου φαίνεται πως οι "νικητές" των βραβείων επιβραβεύουν τις επιτροπές. τέτοιες επιτροπές, τέτοιες τελετές, και τέτοιους τροπαιούχους έχουμε πλέον. Μα, σπω το κεφάλι μου εδώ και ώρα, ποιος ήταν εκείνος που είπε: "να τα χαίρεστε τα βραβεία σας, εσείς δεν είστε άξιοι να με βραβέψετε, ούτε και να με κρίνετε". Ίσως να ήταν ο Καμύ, ίσως ο Μπουκόφσκι, άνετα μπορεί να ήταν ο Λουντέμης. Καλό θα είναι να πουνε το ίδιο κι όλα αυτα τα παιδιά στα οποία αναφέρεται το άρθρο. Όσο για τον κο Ρουβά, εργάστηκε ο άνθρωπος, και αναλόγως και το βραβείο. να το χαίρεται, και καλά γιαούρτια. Ολόκληρος Νταλάρας και δεν τα γλύτωσε, όχι αυτός που έφαγε και ψωμάκι απο αυτά...
- Ερη Ριτσου Babis Tsirogiannis Νομίζω Μπάμπη πως το θέμα δεν είναι αν ήταν καλός ή όχι. Το θέμα ήταν πως και γιατί ένας σκηνοθέτης, ανάμεσα από 30.000 ηθοποιούς που έχει η χώρα, επιλέγει τον Σάκη Ρουβά, όχι για μια τηλεοπτική σειρά ή για μια ταινία αλλά για μια παράσταση αρχαίου θεάτρου, και με ποιά κριτήρια η κριτική επιτροπή τον βραβεύει. Νομίζω πως επ' αυτού τοποθετείται ο Πουλάκης. Όσο για τα λεγόμενα του Ρουβά, πως το έκανε με την ψυχή του, δεν το αμφισβητώ. Μόνο που νομίζω πως χρειάζεται κάτι παραπάνω από ψυχή για να παίξεις στο θέατρο. Χρειάζεται παιδεία και δουλειά και εμπειρία. Και γω διαθέτω ψυχή αλλά πολύ φοβάμαι πως ποτέ δεν θα μπορέσω να πραγματοποιήσω το παιδικό μου όνειρο και να γίνω Ουλάνοβα, παρ' όλη την μεγάλη ψυχή μου.
- Babis Tsirogiannis Είπα εξαρχής πως δεν μπορώ να έχω άποψη γιατί δεν τον είδα. Σίγουρα όλα αυτά που ειπώθηκαν έχουν τη σημασία τους όμως θα περίμενα να ακούσω κάτι σαν αυτό "Ο ΣΡ είναι ατάλαντος και κακώς πήρε τέτοιο ρόλο" ή "Το αποτέλεσμα ήταν καλό". Θέλω να πω να κριθεί η πράξη κι όχι οι προθέσεις του καθενός...
- Ερη Ριτσου Babis Tsirogiannis Επ' αυτού δεν μπορώ να σε φωτίσω γιατί ούτε εγώ έχω δει την παράσταση. Απ' όσο όμως τον έχω δει στον κινηματογράφο, μου φαίνεται μάλλον απίθανο να τον είδε η κριτική επιτροπή και να αναφώνησε, "Ιδού ο νέος Μινωτής".
Andreas Maratos Μπράβο στον Πουλάκη γιατί τα χει κάνει ίσωμα η φραγκάτη ψευτογκλαμουριά που παριστάνει και την ακομπλεξάριστη...
γεωργια γεωργιου Αφού οι περισσότεροι δεν το είδαμε, ιδού:
http://youtu.be/7f6IrUerq5w
Σάκης Ρουβάς - "Βάκχες" (2013) Sakis Rouvas...youtube.com
Polys Kyriacou Η επιτροπή πόσο περήφανη νοιώθει, άραγε, για αυτή την επιλογή; Η επιτροπή αποτελείται από ανθρώπους της τέχνης; Απορώ...
ΑΛΕΞΗΣ ΑΚΥΛΑΣ ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΣ ΕΙΝΑΙ. ΟΠΩΣ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ. ΠΟΙΕΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΑΝ ΣΤΟΝ ΡΟΥΒΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ κ ΣΤΑΡ-ΣΥΣΤΕΜ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΘΕΑΤΡΟ?
Θάνος Ζορμπάς Εις φουκαράν ηθοποιό
Σε είδα μέρα στη σκηνή
πρίγκηπα, λόρδο, δούκα
και θαύμασα τη πόζα σου
και τη ξανθιά περούκα.
Σε είδα νύχτα το πατσά
να τρώς με βουλιμία
και θαύμασα τη λόρδα σου
και τη κουρελαρία.
Κ. ΣΓΟΓΚΟς
σατυρικός ποιητής
..............................................................................εγώ.......................
*****
ΥΣΤΕΡΟΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ:
- Βασίλης Κονταξής ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ...
Λόγια δεν υπάρχουν να μπορέσω να περιγράψω το θλιβερότερο συναίσθημα που θα μπορούσα να νιώσω από τελετές και βραβεύσεις στο όνομα του μεγάλου μας Κάρολου Κουν. Κι ευτυχώς δεν υπήρξα ούτε μαθητής του ούτε εγγόνι του και μπορώ να πω ελεύθερα στους κληρονόμους του - που κατά καιρούς αρέσκονται να σφάζονται δημοσίως - πως ούτε αυτό το όνομα του Δασκάλου τους δεν μπορούν να προστατέψουν...Ευτυχώς πιστεύω στα βραβεία του κοινού και του χειροκροτήματος και δεν έχω την παραμικρή βλέψη να αναγνωριστώ από επιτροπές φαιδρών και διαπλεκόμενων
Και θα θαυμάσω την Κυρία Διαβάτη, εργάτρια που πότισε με περισσό ιδρώτα δεκαετίες το θεατρικό σανίδι, αντέδρασε όσο πιο ψύχραιμα μπορούσε στην προσβολή που της έγινε να την βραβεύσουν αντάμα με ποπ τραγουδισταρά αλεξανδρινών προδιαγραφών, υπέροχων κοιλιακών μυών και στήθους αποτριχωμένου, χρήστη κάκιστου της Ελληνικής που εκτός από πατέρας και παρουσιαστής τα τελευταία χρόνια αποφάσισε να γίνει και τραγωδός ξεκινώντας με τα '' εύκολα'' να παίξει δηλ. τον Διόνυσο!!! Στη θέση της ίσως και να είχα τρελαθεί ή δημοσίως αυτοπυρποληθεί .... την θαυμάζω που απλώς δεν μάσησε, διότι έτσι είναι η πραγματική Θεατρίνα και τους πέταξε και τα βραβεία και τις τιμές κατάμουτρα .
Τώρα τι να πω άλλο να πω για μας τους αδαείς καλλιτέχνες που κανονικά ούτε έξω από την Επίδαυρο θα έπρεπε να περνάμε; Θα θαυμάσω την πορεία του νέου τραγωδού Sakis, την τεράστια έμπνευση του σκηνοθέτη του κυρίου Λιγνάδη μέγα διδασκάλου της Υποκριτικής που του δόθηκε η Επίδαυρος αβλεπί πολλάκις να μας παρουσιάσει τα μεγαλουργήματά του, την συμπρωταγωνίστριά του κυρία Πατεράκη που- γιατί όχι; εδώ είχε κάνει και τους δύο Οιδίποδες στο Εθνικό μέσα σε 45 ημέρες εκ των οποίων στις μισές ο πρωταγωνιστής της έλειπε σε περιοδεία με άλλο έργο στο εξωτερικό... - επάξια έπαιξε δίπλα του και κυρίως την ''αριστερή'' και επί σειρά ετών συνδικαλίστρια κυρία Υψηλάντη που κατάφερε με τους γνωστούς για εκείνη τρόπους με πρόγραμμα ΕΣΠΑ( τάχα μου για φιλανθρωπικούς σκοπούς) να ανεβάσει με τρόπο μοναδικό τις ΒΑΚΧΕΣ που μας βάκχεψαν όλους απαξιώνοντας πια και Τερζόπουλο και Ευαγγελάτο και Μοσχόπουλο και όποιον άλλο ανέμπνευστο τολμά να ασχοληθεί με το Αρχαίο Δράμα....
Θα τολμήσω απλώς να ζητήσω από τον Γεωργουσόπουλο να τον συμπεριλάβει στο διδακτικό προσωπικό της Σχολής του Εθνικού θεάτρου και θα περιμένω να τον δω Ορέστη, Οιδίποδα, Αίαντα, Φιλοκτήτη και γιατί όχι Αντιγόνη, Ηλέκτρα και Ιφιγένεια εν Αυλίδι...
Θα σιωπήσω όμως τώρα κοιτάζοντας τον ουρανό ....ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΑΡΟΛΕ ΚΟΥΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΛΙΓΟΙ...ΣΥΓΝΩΜΗ! 
Manousos Daskalakis ΠΛΗΓΕΣ
Η φτώχεια πυρωμένες πληγές.
Κι η οικογένεια
χωρίς ντροπή κι ευγένεια
αφήνει
σημάδια, και πονεμένες
κραυγές.
Στην ζωή τίποτα δεν είναι
άσπρο μαύρο.
Δεν υπάρχει ήλιος
χωρίς νέφη.
Δεν υπάρχει αγάπη
χωρίς μίσος.
Δεν υπάρχει πάθος χωρίς
ζήλια.
Η φτώχεια αφήνει σημάδια
στα παιδιά.
Τραύματα μέχρι τα γεράματα.
Της δικαιοσύνης ήλιε φώτισε.
Των ανθρώπων τις ψυχές.
Ω? Θεέ της Ελλάδας.
Αγάπησε τον τόπο μου.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Anastasia Voulgari Εξαιρετικό!!! Να προσθέσω στα "χρειάζεται" του συντάκτη ακόμα ένα: χρειάζεται να έχεις επιλεγεί από την Ολιγαρχία αφού πρωτίστως έχεις περάσει από τους καναπέδες των σαλονιών της και όχι μόνον.- Ερη Ριτσου Sofia Bekiari Λέανδρος Πολενάκης, Όλγα Μοσχοχωρίτου, Κωστής Μπίτσιος, Καλλιόπη Ραπανάκη, Μίρκα Ψαροπούλου
Γράψτε ένα σχόλιο...
