Έπεσε στην αντίληψή μου σήμερα το κείμενο του ηθοποιού Όμηρου Πουλάκη σχετικά με τη βράβευση του Σάκη Ρουβά με βραβείο Κουν.
Θεωρώ πως υπάρχουν αλήθειες και ενδιαφέρον στα λεγόμενά του και για τούτο το ανεβάζω.
"Το πρόβλημα με τη βράβευση του κ. Ρουβά είναι το εξής απλό:
Προσπαθεί να δικαιωθεί πίσω από ένα επιχείρημα που δεν στέκει.
Το επιχείρημα λέει:
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να δοκιμάζεται.
Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει;
Όμως δεν είναι μια πραγματικότητα.
Γιατί μόνο ο κ. Ρουβάς έχει το δικαίωμα να πρωταγωνιστεί στο έργο «Βάκχες» χωρίς να έχει δώσει διαπιστευτήρια στο χώρο του θεάτρου.
Κανένας άλλος.
Νέα παιδιά που βγαίνουν από σχολές, με τα πολλά ζητήματα που αυτές έχουν, παιδιά που έχουν δηλαδή εκπαιδευτεί και μοχθήσει και αγωνιστεί, που βάζουν από την τσέπη τους για να οργανώσουν μια παραγωγή σε κάποιο θέατρο, που κάνουν καθημερινά πρόβες για χρόνια, που μελετούν, που παλεύουν, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ.
Οφείλουν να περάσουν από ένα πλήθος ακροάσεων, οφείλουν σταδιακά να πείσουν για την αξία της τέχνης τους την οποία εξασκούν αδιάλειπτα, οφείλουν να διασχίσουν τη μεμβράνη μιας έννοιας που ονομάζεται «ανωνυμία» -ακραία καταχρηστικός όρος-, οφείλουν να πείσουν συναδέλφους και κοινό και κριτικούς ότι υπάρχει λόγος να δοκιμαστούν σε κάτι αντίστοιχο.
Μόνον ο κ. Ρουβάς μπορεί να περάσει από την παρουσίαση του «X-Factor» στον Λόγο του Διονύσου.
Από τα μακαρόνια στον «αμήχανο από μηχανής θεό» του επιλόγου των «Βακχών».
Και ο μόνος λόγος που είναι για εκείνον εφικτό κάτι τέτοιο είναι ο εξής:
Το χρήμα.
Και τίποτε άλλο.
Και όντως κανένας δεν μπορεί να απαγορεύσει -και ευτυχώς- σε οποιονδήποτε να φτιάξει ή να συμμετάσχει σε μια παράσταση.
Όμως μπορεί να στηλιτεύσει, να κατακρίνει, και ακόμα να ζητήσει λόγο ουσιαστικό από μια επιτροπή βραβείων, η οποία με τη συγκεκριμένη της επιλογή σηματοδοτεί, σε νέους ανθρώπους που αγαπούν την τέχνη του θεάτρου, ότι δεν χρειάζεται να μοχθείς, δεν χρειάζεται να παλεύεις, δεν χρειάζεται να αγωνίζεσαι καθημερινά μέσα στα χρόνια γεμάτος από ηδονή και οδύνη δημιουργίας ώστε να καταφέρεις να σταθείς εντός και απέναντι ενός Διονύσου, ενός Πενθέα, ενός Οιδίποδα.
Όχι.
Χρειάζεται απλώς να είσαι δημοφιλής καθ' οποιονδήποτε τρόπο, να έχεις δουλεμένους κοιλιακούς πρόθυμους να προβληθούν σε κοινή θέα αμέτρητες φορές, να είσαι "φιλάνθρωπος" με την ευγενική χορηγία μεγάλων επιχειρήσεων και άλλα διάφορα τέτοια.
Αλλά και πάλι δεν είναι σίγουρη ούτε η επιτυχία ούτε και η βράβευση.
Γιατί όποιος και αν είσαι δεν είσαι ο κ. Ρουβάς.
Ούτε η Βουγιουκλάκη.
Που ευτυχώς για τη μνήμη της δεν αξίωσε ποτέ να ερμηνεύσει την όπερα "Τριστάνος και Ιζόλδη" (επί παραδείγματι) στη Λυρική (επί παραδείγματι) το 1971 (επί παραδείγματι). Και ο νοών νοείτω.
Θεωρώ πως υπάρχουν αλήθειες και ενδιαφέρον στα λεγόμενά του και για τούτο το ανεβάζω.
"Το πρόβλημα με τη βράβευση του κ. Ρουβά είναι το εξής απλό:
Προσπαθεί να δικαιωθεί πίσω από ένα επιχείρημα που δεν στέκει.
Το επιχείρημα λέει:
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να δοκιμάζεται.
Ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει;
Όμως δεν είναι μια πραγματικότητα.
Γιατί μόνο ο κ. Ρουβάς έχει το δικαίωμα να πρωταγωνιστεί στο έργο «Βάκχες» χωρίς να έχει δώσει διαπιστευτήρια στο χώρο του θεάτρου.
Κανένας άλλος.
Νέα παιδιά που βγαίνουν από σχολές, με τα πολλά ζητήματα που αυτές έχουν, παιδιά που έχουν δηλαδή εκπαιδευτεί και μοχθήσει και αγωνιστεί, που βάζουν από την τσέπη τους για να οργανώσουν μια παραγωγή σε κάποιο θέατρο, που κάνουν καθημερινά πρόβες για χρόνια, που μελετούν, που παλεύουν, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ.
Οφείλουν να περάσουν από ένα πλήθος ακροάσεων, οφείλουν σταδιακά να πείσουν για την αξία της τέχνης τους την οποία εξασκούν αδιάλειπτα, οφείλουν να διασχίσουν τη μεμβράνη μιας έννοιας που ονομάζεται «ανωνυμία» -ακραία καταχρηστικός όρος-, οφείλουν να πείσουν συναδέλφους και κοινό και κριτικούς ότι υπάρχει λόγος να δοκιμαστούν σε κάτι αντίστοιχο.
Μόνον ο κ. Ρουβάς μπορεί να περάσει από την παρουσίαση του «X-Factor» στον Λόγο του Διονύσου.
Από τα μακαρόνια στον «αμήχανο από μηχανής θεό» του επιλόγου των «Βακχών».
Και ο μόνος λόγος που είναι για εκείνον εφικτό κάτι τέτοιο είναι ο εξής:
Το χρήμα.
Και τίποτε άλλο.
Και όντως κανένας δεν μπορεί να απαγορεύσει -και ευτυχώς- σε οποιονδήποτε να φτιάξει ή να συμμετάσχει σε μια παράσταση.
Όμως μπορεί να στηλιτεύσει, να κατακρίνει, και ακόμα να ζητήσει λόγο ουσιαστικό από μια επιτροπή βραβείων, η οποία με τη συγκεκριμένη της επιλογή σηματοδοτεί, σε νέους ανθρώπους που αγαπούν την τέχνη του θεάτρου, ότι δεν χρειάζεται να μοχθείς, δεν χρειάζεται να παλεύεις, δεν χρειάζεται να αγωνίζεσαι καθημερινά μέσα στα χρόνια γεμάτος από ηδονή και οδύνη δημιουργίας ώστε να καταφέρεις να σταθείς εντός και απέναντι ενός Διονύσου, ενός Πενθέα, ενός Οιδίποδα.
Όχι.
Χρειάζεται απλώς να είσαι δημοφιλής καθ' οποιονδήποτε τρόπο, να έχεις δουλεμένους κοιλιακούς πρόθυμους να προβληθούν σε κοινή θέα αμέτρητες φορές, να είσαι "φιλάνθρωπος" με την ευγενική χορηγία μεγάλων επιχειρήσεων και άλλα διάφορα τέτοια.
Αλλά και πάλι δεν είναι σίγουρη ούτε η επιτυχία ούτε και η βράβευση.
Γιατί όποιος και αν είσαι δεν είσαι ο κ. Ρουβάς.
Ούτε η Βουγιουκλάκη.
Που ευτυχώς για τη μνήμη της δεν αξίωσε ποτέ να ερμηνεύσει την όπερα "Τριστάνος και Ιζόλδη" (επί παραδείγματι) στη Λυρική (επί παραδείγματι) το 1971 (επί παραδείγματι). Και ο νοών νοείτω.
Υ.Γ.
Στο βάθος δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Το θέατρο είναι τόπος και ιερός και βέβηλος. Και πανάρχαιος και ατέρμονα παροντικός. Ενικός και πληθυντικός.
Άλλωστε καμία ουσιαστική Ιθάκη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς σειρήνες.
Αγώνας όλα".
Στο βάθος δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Το θέατρο είναι τόπος και ιερός και βέβηλος. Και πανάρχαιος και ατέρμονα παροντικός. Ενικός και πληθυντικός.
Άλλωστε καμία ουσιαστική Ιθάκη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς σειρήνες.
Αγώνας όλα".
- Αρέσει στην Natalie Rassoulis-Full και σε 171 ακόμη.
Ανδρεας Σουτης μου επιτρέπεται μια αναδημοσίευση, πιστεύω. μας επιτρέπεται... δηλαδή, τετοιος λόγος επιβάλλεται να διαδίδεται, και ευχαριστώ.
Zachi Petroball έχω μια απορία, αφού δεν μπορείτε να αποδεχτείτε τον Ρουβα, σαν Διόνυσο, αποδεχτείτε τον τουλάχιστον σαν από τα ζώα που μεταμορφώνεται.
Maria Andreadelli το όποιο πρόβλημα με τη βράβευση δεν έχει να κάνει με το πρόσωπο που βραβεύτηκε αλλά με την κριτική επιτροπή, κανένας δεν βραβεύεται αν κάποιοι δεν τον βραβεύουν
Babis Tsirogiannis Ούτε μου πέφτει λόγος, ούτε έχω δει το Ρουβά στο ρόλο για να έχω άποψη, όμως δεν νομίζω πως κάποιοι έχουν εγγράψει τους κλασσικούς ρόλους στο "Κτηματολόγιο ΑΕ". Άρα το μόνο σχόλιο που θα είχε νόημα είναι "Ήταν καλός στο ρόλο" είτε "Δεν ήταν καλός στο ρόλο αυτό" και τέλος...- Ανδρεας Σουτης το βραβειο έχει αξία όταν επιβραβεύει μία εξαιρετική προσπάθεια σε κάποιον τομέα (τέχνες, επιστήμες κλπ). η επιτροπή υποτίθεται οτι απαρτίζεται από ανθρώπους που έχουν προσφέρει τη ζωή τους όλη στο αντικείμενο το οποίο καλούνται να κρίνουν και να επιβραβεύσουν. εδώ και καιρό όμως, οι ρόλοι αντιστράφηκαν, και μου φαίνεται πως οι "νικητές" των βραβείων επιβραβεύουν τις επιτροπές. τέτοιες επιτροπές, τέτοιες τελετές, και τέτοιους τροπαιούχους έχουμε πλέον. Μα, σπω το κεφάλι μου εδώ και ώρα, ποιος ήταν εκείνος που είπε: "να τα χαίρεστε τα βραβεία σας, εσείς δεν είστε άξιοι να με βραβέψετε, ούτε και να με κρίνετε". Ίσως να ήταν ο Καμύ, ίσως ο Μπουκόφσκι, άνετα μπορεί να ήταν ο Λουντέμης. Καλό θα είναι να πουνε το ίδιο κι όλα αυτα τα παιδιά στα οποία αναφέρεται το άρθρο. Όσο για τον κο Ρουβά, εργάστηκε ο άνθρωπος, και αναλόγως και το βραβείο. να το χαίρεται, και καλά γιαούρτια. Ολόκληρος Νταλάρας και δεν τα γλύτωσε, όχι αυτός που έφαγε και ψωμάκι απο αυτά...
- Ερη Ριτσου Babis Tsirogiannis Νομίζω Μπάμπη πως το θέμα δεν είναι αν ήταν καλός ή όχι. Το θέμα ήταν πως και γιατί ένας σκηνοθέτης, ανάμεσα από 30.000 ηθοποιούς που έχει η χώρα, επιλέγει τον Σάκη Ρουβά, όχι για μια τηλεοπτική σειρά ή για μια ταινία αλλά για μια παράσταση αρχαίου θεάτρου, και με ποιά κριτήρια η κριτική επιτροπή τον βραβεύει. Νομίζω πως επ' αυτού τοποθετείται ο Πουλάκης. Όσο για τα λεγόμενα του Ρουβά, πως το έκανε με την ψυχή του, δεν το αμφισβητώ. Μόνο που νομίζω πως χρειάζεται κάτι παραπάνω από ψυχή για να παίξεις στο θέατρο. Χρειάζεται παιδεία και δουλειά και εμπειρία. Και γω διαθέτω ψυχή αλλά πολύ φοβάμαι πως ποτέ δεν θα μπορέσω να πραγματοποιήσω το παιδικό μου όνειρο και να γίνω Ουλάνοβα, παρ' όλη την μεγάλη ψυχή μου.
- Babis Tsirogiannis Είπα εξαρχής πως δεν μπορώ να έχω άποψη γιατί δεν τον είδα. Σίγουρα όλα αυτά που ειπώθηκαν έχουν τη σημασία τους όμως θα περίμενα να ακούσω κάτι σαν αυτό "Ο ΣΡ είναι ατάλαντος και κακώς πήρε τέτοιο ρόλο" ή "Το αποτέλεσμα ήταν καλό". Θέλω να πω να κριθεί η πράξη κι όχι οι προθέσεις του καθενός...
- Ερη Ριτσου Babis Tsirogiannis Επ' αυτού δεν μπορώ να σε φωτίσω γιατί ούτε εγώ έχω δει την παράσταση. Απ' όσο όμως τον έχω δει στον κινηματογράφο, μου φαίνεται μάλλον απίθανο να τον είδε η κριτική επιτροπή και να αναφώνησε, "Ιδού ο νέος Μινωτής".
Andreas Maratos Μπράβο στον Πουλάκη γιατί τα χει κάνει ίσωμα η φραγκάτη ψευτογκλαμουριά που παριστάνει και την ακομπλεξάριστη...
γεωργια γεωργιου Αφού οι περισσότεροι δεν το είδαμε, ιδού:
http://youtu.be/7f6IrUerq5w
Σάκης Ρουβάς - "Βάκχες" (2013) Sakis Rouvas...youtube.com
Polys Kyriacou Η επιτροπή πόσο περήφανη νοιώθει, άραγε, για αυτή την επιλογή; Η επιτροπή αποτελείται από ανθρώπους της τέχνης; Απορώ...
ΑΛΕΞΗΣ ΑΚΥΛΑΣ ΕΤΣΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΣ ΕΙΝΑΙ. ΟΠΩΣ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ. ΠΟΙΕΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΑΝ ΣΤΟΝ ΡΟΥΒΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ κ ΣΤΑΡ-ΣΥΣΤΕΜ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΘΕΑΤΡΟ?
Θάνος Ζορμπάς Εις φουκαράν ηθοποιό
Σε είδα μέρα στη σκηνή
πρίγκηπα, λόρδο, δούκα
και θαύμασα τη πόζα σου
και τη ξανθιά περούκα.
Σε είδα νύχτα το πατσά
να τρώς με βουλιμία
και θαύμασα τη λόρδα σου
και τη κουρελαρία.
Κ. ΣΓΟΓΚΟς
σατυρικός ποιητής
..............................................................................εγώ.......................
*****
ΥΣΤΕΡΟΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ:
- Βασίλης Κονταξής ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ...
Λόγια δεν υπάρχουν να μπορέσω να περιγράψω το θλιβερότερο συναίσθημα που θα μπορούσα να νιώσω από τελετές και βραβεύσεις στο όνομα του μεγάλου μας Κάρολου Κουν. Κι ευτυχώς δεν υπήρξα ούτε μαθητής του ούτε εγγόνι του και μπορώ να πω ελεύθερα στους κληρονόμους του - που κατά καιρούς αρέσκονται να σφάζονται δημοσίως - πως ούτε αυτό το όνομα του Δασκάλου τους δεν μπορούν να προστατέψουν...Ευτυχώς πιστεύω στα βραβεία του κοινού και του χειροκροτήματος και δεν έχω την παραμικρή βλέψη να αναγνωριστώ από επιτροπές φαιδρών και διαπλεκόμενων
Και θα θαυμάσω την Κυρία Διαβάτη, εργάτρια που πότισε με περισσό ιδρώτα δεκαετίες το θεατρικό σανίδι, αντέδρασε όσο πιο ψύχραιμα μπορούσε στην προσβολή που της έγινε να την βραβεύσουν αντάμα με ποπ τραγουδισταρά αλεξανδρινών προδιαγραφών, υπέροχων κοιλιακών μυών και στήθους αποτριχωμένου, χρήστη κάκιστου της Ελληνικής που εκτός από πατέρας και παρουσιαστής τα τελευταία χρόνια αποφάσισε να γίνει και τραγωδός ξεκινώντας με τα '' εύκολα'' να παίξει δηλ. τον Διόνυσο!!! Στη θέση της ίσως και να είχα τρελαθεί ή δημοσίως αυτοπυρποληθεί .... την θαυμάζω που απλώς δεν μάσησε, διότι έτσι είναι η πραγματική Θεατρίνα και τους πέταξε και τα βραβεία και τις τιμές κατάμουτρα .
Τώρα τι να πω άλλο να πω για μας τους αδαείς καλλιτέχνες που κανονικά ούτε έξω από την Επίδαυρο θα έπρεπε να περνάμε; Θα θαυμάσω την πορεία του νέου τραγωδού Sakis, την τεράστια έμπνευση του σκηνοθέτη του κυρίου Λιγνάδη μέγα διδασκάλου της Υποκριτικής που του δόθηκε η Επίδαυρος αβλεπί πολλάκις να μας παρουσιάσει τα μεγαλουργήματά του, την συμπρωταγωνίστριά του κυρία Πατεράκη που- γιατί όχι; εδώ είχε κάνει και τους δύο Οιδίποδες στο Εθνικό μέσα σε 45 ημέρες εκ των οποίων στις μισές ο πρωταγωνιστής της έλειπε σε περιοδεία με άλλο έργο στο εξωτερικό... - επάξια έπαιξε δίπλα του και κυρίως την ''αριστερή'' και επί σειρά ετών συνδικαλίστρια κυρία Υψηλάντη που κατάφερε με τους γνωστούς για εκείνη τρόπους με πρόγραμμα ΕΣΠΑ( τάχα μου για φιλανθρωπικούς σκοπούς) να ανεβάσει με τρόπο μοναδικό τις ΒΑΚΧΕΣ που μας βάκχεψαν όλους απαξιώνοντας πια και Τερζόπουλο και Ευαγγελάτο και Μοσχόπουλο και όποιον άλλο ανέμπνευστο τολμά να ασχοληθεί με το Αρχαίο Δράμα....
Θα τολμήσω απλώς να ζητήσω από τον Γεωργουσόπουλο να τον συμπεριλάβει στο διδακτικό προσωπικό της Σχολής του Εθνικού θεάτρου και θα περιμένω να τον δω Ορέστη, Οιδίποδα, Αίαντα, Φιλοκτήτη και γιατί όχι Αντιγόνη, Ηλέκτρα και Ιφιγένεια εν Αυλίδι...
Θα σιωπήσω όμως τώρα κοιτάζοντας τον ουρανό ....ΣΥΓΝΩΜΗ ΚΑΡΟΛΕ ΚΟΥΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΛΙΓΟΙ...ΣΥΓΝΩΜΗ! 
Manousos Daskalakis ΠΛΗΓΕΣ
Η φτώχεια πυρωμένες πληγές.
Κι η οικογένεια
χωρίς ντροπή κι ευγένεια
αφήνει
σημάδια, και πονεμένες
κραυγές.
Στην ζωή τίποτα δεν είναι
άσπρο μαύρο.
Δεν υπάρχει ήλιος
χωρίς νέφη.
Δεν υπάρχει αγάπη
χωρίς μίσος.
Δεν υπάρχει πάθος χωρίς
ζήλια.
Η φτώχεια αφήνει σημάδια
στα παιδιά.
Τραύματα μέχρι τα γεράματα.
Της δικαιοσύνης ήλιε φώτισε.
Των ανθρώπων τις ψυχές.
Ω? Θεέ της Ελλάδας.
Αγάπησε τον τόπο μου.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Anastasia Voulgari Εξαιρετικό!!! Να προσθέσω στα "χρειάζεται" του συντάκτη ακόμα ένα: χρειάζεται να έχεις επιλεγεί από την Ολιγαρχία αφού πρωτίστως έχεις περάσει από τους καναπέδες των σαλονιών της και όχι μόνον.- Ερη Ριτσου Sofia Bekiari Λέανδρος Πολενάκης, Όλγα Μοσχοχωρίτου, Κωστής Μπίτσιος, Καλλιόπη Ραπανάκη, Μίρκα Ψαροπούλου
Γράψτε ένα σχόλιο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το "κάτι" που μένει...