Και, να, αδελφέ μου... μάθαμε!
Καταλαβαινόμαστε, τώρα...1
2
Μπορεί να έχω κι άλλα! Ποιος θυμάται, τόσα χρόνια;
Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2014
Γέλα μου (Κυριακής κι αυτό)
Γέλα μου (1998)
Στίχοι:Γιάννης Πάριος
Μουσική: Γιάννης Πάριος
Θά `ρχονται κάτι νύχτες αδερφέ μου
που δε θα ξέρεις τι σου γίνεται
κι ό,τι αγγίζεις θα ξεφεύγει
θα απομακρύνεται
Στο ανοιχτό του το πουκάμισο
παραδομένη στην απόλαυση
δέκα λεπτά παράδεισο
κι ύστερα κόλαση
Γέλα μου κι ας είναι ψέμα
έλα γέλα μου
Είσαι ο παράδεισός μου
μες στην τρέλα μου
Θά `ρχονται κάτι νύχτες αδερφέ μου
που θα ζητάς ό,τι αγάπησες
και θα μισείς τον εαυτό σου
που δεν το κράτησες
Κι όλα αυτά αν νιώθεις τύψεις
που μες στο κλάμα δεν πνίγονται
κι όχι αυτά που πας να κρύψεις
κι όμως δεν κρύβονται
Υγ. Απ' τα ελάχιστα βιντεάκια μου που οι φωτογραφίες είναι του ίντερνετ.
Του χρόνου τα πατήματα
Δε ξανά 'γινε!
Πες μου, ποια είναι η πραγματική χαρά, εάν δεν είναι ετούτη!
Εκεί που άπλωνα, σιγανά, τους νέους να μη ξυπνήσω, να 'σου κι ένα ξεφώνημα, μέσα από την ψυχή σου!
"Ειρήνη! Το πατάκι μου! Μα, εγώ, το είχα πετάξει!"
"Ξέρω, το είχα δει, κατάλαβα... μού κάνει για την δουλειά μου! Κρατάει τι λάσπες που πατώ, όταν θα βγω στον κήπο!"
"Ξέρεις... Εγώ το έπλεξα, πριν πάνω, από 30 χρόνια!Ήμουν παιδί, ακόμα!"
"Εγώ, δε θα το πέταγα... Θα το κρατούσα... Ξέρω, τρίφτηκε, μα είναι καλό, δείχνει για γερό, μού φαίνεται θ' αντέξει, για τον δικό μου τον σκοπό!"
"Ειρήνη, δεν το πέταξα... Το κράτησα αλλιώς!... Αν ήξερες, πόσο χαίρομαι, να το εβλέπω εδώ! Δεν είν' που τιμάς τον κόπο μου, που μου ξυπνάς τον χρόνο, είν' άλλο, μέγα δυνατό, δεν έχω λέξεις να στο πω..."
Έτρεξα, να πάρω τ' "όπλο" μου, στιγμή για να κρατήσω, μη φύγει, γιατί άξιζε, να την αποθανατίσω!
Είναι ωραίο να πατούν, κομμάτια απ' τη ζωή σου, χαλί όταν τούτα γίνονται, απ' ανθρώπους Παραδείσου!
Για δες, πως κλείνουν οι πληγές, απ' Άγιους Ανθρώπους, φέρνουν εικόνες τρανταχτές, από Αγίων τόπους!
Ω! Θέ μου, τι κρυφή χαρά, ήταν ετούτη πάλι, σημάδια από τον Χώρο σου, ήρθαν κοντά μου, πάλι!
Ώρα 1:18 μεσημέρι, Κυριακής
Πες μου, ποια είναι η πραγματική χαρά, εάν δεν είναι ετούτη!
Εκεί που άπλωνα, σιγανά, τους νέους να μη ξυπνήσω, να 'σου κι ένα ξεφώνημα, μέσα από την ψυχή σου!
"Ειρήνη! Το πατάκι μου! Μα, εγώ, το είχα πετάξει!"
"Ξέρω, το είχα δει, κατάλαβα... μού κάνει για την δουλειά μου! Κρατάει τι λάσπες που πατώ, όταν θα βγω στον κήπο!"
"Ξέρεις... Εγώ το έπλεξα, πριν πάνω, από 30 χρόνια!Ήμουν παιδί, ακόμα!"
"Εγώ, δε θα το πέταγα... Θα το κρατούσα... Ξέρω, τρίφτηκε, μα είναι καλό, δείχνει για γερό, μού φαίνεται θ' αντέξει, για τον δικό μου τον σκοπό!"
"Ειρήνη, δεν το πέταξα... Το κράτησα αλλιώς!... Αν ήξερες, πόσο χαίρομαι, να το εβλέπω εδώ! Δεν είν' που τιμάς τον κόπο μου, που μου ξυπνάς τον χρόνο, είν' άλλο, μέγα δυνατό, δεν έχω λέξεις να στο πω..."
Έτρεξα, να πάρω τ' "όπλο" μου, στιγμή για να κρατήσω, μη φύγει, γιατί άξιζε, να την αποθανατίσω!
Είναι ωραίο να πατούν, κομμάτια απ' τη ζωή σου, χαλί όταν τούτα γίνονται, απ' ανθρώπους Παραδείσου!
Για δες, πως κλείνουν οι πληγές, απ' Άγιους Ανθρώπους, φέρνουν εικόνες τρανταχτές, από Αγίων τόπους!
Ω! Θέ μου, τι κρυφή χαρά, ήταν ετούτη πάλι, σημάδια από τον Χώρο σου, ήρθαν κοντά μου, πάλι!
Ώρα 1:18 μεσημέρι, Κυριακής
Συγκοινωνούντα δοχεία, ΕΔΩ!
Ελπίδα, αθάνατη!
Ζωάκι είναι, μα εκείνο ξέρει που θα βρει γωνιά, δική του, να καθήσει!
Της Κυριακής, στιγμή, κι αυτή!
Πόσο μεγάλη είσαι, ημέρα Κυριακή!!!
Ανόητοι Προβληματισμοί
(4001 προβολές σελίδας και μια εγώ 4002! Μέσα σε 2 μήνες! Δε θα ξαναδώ όμως εκείνη τη μέρα, μέρα, όχι μήνα, που μπήκαν 1500 άτομα, ξένοι οι περισσότεροι, να δουν φωτογραφίες Πηλίου! Χάος τα μπλογκ μου, όμως, θα βρω κάποια στιγμή την ανάρτηση που έχει σχόλια κι είχαν χαζέψει και οι Έλληνες!)
...Και τελικά κατάλαβα, πως δε χωρίζονται σε λευκώματα, οι ιντερνετικοί οι φίλοι!
(Παρεπιπτόντως, έχω και λευκώματα, κι εδώ, κι εδώ και παιχνίδια με τις λέξεις, κι εδώ!)
Δεν είναι τρόπος ν' αγαπάς και να τους ξεχωρίζεις, εδώ ο φίλος ο στενός, ο χιλιοδοκιμασμένος, εδώ ο άλλος ο μικρός, που 'ναι μεγαλωμένος, εδώ ο νέος ο καλός, ο χιλιοτραγουδισμένος, εκεί ο άλλος ο καλός ο χιλιοδιαβασμένος, εδώ ο κλόουν ο καλός, ο πιο καλός ηθοποιός, ο χιλιοκουρασμένος!
Εδώ είναι η πόρτα ανοιχτή, έχει διαφανή σκεπή, κι αν ξεχωρίσεις και χάδι δώσεις, ανά επάγγελμα, ανά είδηση και συγκυρία, ανά επείγοντα κι ημερομηνία, ένα είναι σίγουρο, επακολουθεί, "αιμοραγία"!
Είτε από δω, είτε από κει, ίδια θα είναι η πληγή! Εδώ χαρά, εκεί ξυνή, αξιαγάπητη ή μισητή, μία η λύση: "Διακοπή"!
Φίλος τον φίλο τάραξε ή με χαρά ή λύπη, δεν είναι ανάγκη να το δουν, όμως, όλα τα πλήθη!
Άρα, πού καταλήγουμε, καλέ μου εαυτέ μου, πες μου εσύ να ξέρω, γιατί προέκυψε ο κακός και όλο υποφέρω!
Έκλεισες τα παράθυρα, εκείνα, φάτσα ήλιο, σε τύφλωσαν οι αχτίδες του και έπιασες σκιά. Μα η σκιά είν' δροσερή, όχι όμως για πολύ! Φέρνει σκιές στο πρόσωπο και ρίγος στο κορμί, άργησες, μα κατάλαβες, δε ξεχωρίζεται η ζωή, ούτε η κάθε σου στιγμή!
Γιατί: Ένας χαϊδεύει την ψυχή, άλλος χαϊδεύει το αυτί, άλλος χαϊδεύει το θεριό και άλλος, μόνο, το "εγώ".
Θε μου, πώς έμπλεξα έτσι εγώ;
Δεν είναι πάρτυ η ζωή, κυρίως η ιντερνετική, για να τους πεις: Περάστε! Θά 'ρθουν αυτοί που κάλεσες, αγάπησες και δέθηκες, θά 'ρθουν όμως και άγνωστοι, ίσως ξένοι, μακρινοί, θά 'ρθουν και οι καρνάβαλοι, με μάσκες για καπέλο, θα σου κρατήσουν συντροφιά, θα θρέψουν την καρδιά σου, μα φεύγοντας θ' αποδειχτεί, πως κλέψαν τα όνειρά σου!
Κι έτσι αποδεικνύεται, ο φίλος ήταν φίλη, ο πιο στενός σου συγγενής, ένα μεγάλο "φίδι", ο κύριος που είχες στα ψηλά, ήταν για τα υπόγεια, κι ο άλλος όπου σκεύρωσε, χρειάζονταν γαλόνια!
Ώ, εαυτέ, αποφάσισε, τι τελικά, θα κάνεις!Μας ζάλισες τον έρωτα, με τρέχεις και δεν φτάνεις! Οι "φίλοι" σε ξεχώρισαν, πριν απ' τις δοκιμές σου, δε νοιάζονται αν κόλλησες, σε λάθος σκαλοπάτι!Για κείνους ήταν εύκολο, να σου βγάλουνε το μάτι. Τραβούν μπροστά, όλοι μαζί, δεμένοι σαν ομάδα, βιάζονται για τα αγνάντεμα, εκείνο στην ταράτσα! Δε νοιάζονται αν έχει κάγκελα, αν έχει γκρεμούς ή λίμνες, μόν' νοιάζονται για πέταγμα, πέρα εις τους αιθέρες! Αληθινούς ή ψεύτικους, δεν έχει σημασία. Μ' αυτό ταίζουν την ψυχή, κι έτσι αντέχουν τη ζωή.
Κι εσύ, εδώ, σκοτίζεσαι και κατεβάζεις βδέλες, κοιτώντας ημερολόγια, μετράς, χαμένες μέρες!
Δεν είναι λάικ η ζωή, για σένα και για λίγους, μα είναι λάικ και ντάχτιριντι, σε πολλούς, απ' τους υπολοίπους!Εσύ δε στέκεις, δε κολλάς, χαλάς και την καρδιά σου, μείνε λοιπόν στο πάτωμα, να ζήσεις τα δικά σου!
Ε, μα!
Κυριακή πρωί, πίνοντας καφέ, πάντα, στα γρήγορα! Ώρα 10:53 Πάω για "πέταγμα" στους αιθέρες, στα ίσια και στα ξόφαλτσα, κι ότι πάρω, νοιώσω ή μάθω, να θυμάμαι, πάντα των άλλων, θά 'ναι! Γιατί απ' το τζάμι όταν κοιτάς, εικόνες μακρινές θα δεις, εσύ θα είσαι απ' έξω. Μα είν' δική σου επιλογή, αν σε τραβάει η εικόνα, εκεί, μαζί τους να βρεθείς, έστω για λίγο ή πολύ, αξίζει, δεν αξίζει, δεν έχει νόημα ο προβληματισμός, δεν είναι δα, και θέμα!
Έτσι κι αλλιώς, μεγάλωσες, σαν όλα να ήταν ψέμα!
Και δεν πίνω, σκέψου και να έπινα όλη νύχτα!
11:22 Έχω γυρίσει προ πολλού, ακόμα κι απ' το μπαλκόνι!
Φυσσάει αέρας, καθαρός, τα ρούχα θα στεγνώσουν, τσάκα τσάκα!
Χόρευαν "φίλοι" στα ψηλά, για χάζεμα οι φιγούρες, δεν ήταν όμως συμβατά, με τις δικές μου σβούρες! Άλλη στιγμή, πιο ζωντανή, που θά ν' γεμάτη η πίστα, τότε που δε θα βλέπουνε, αν εσύ έσπασες στο πρόσωπο, κι άλλη μια ρυτίδα!
Υγ. Αν ποτέ μου την δώσει και το βγάλω στη δημοσιά, μη ξεχάσω να ευχαριστήσω κι εκείνον τον Κινέζο, που όπως δείχνει ο μετρητής, μα κάθε μέρα μπαίνει, κι ούτε εγώ φαντάζομαι, κούκος μέσ' την σελίδα μου, τι μπορεί να καταλαβαίνει!
Κι αν όμως είναι Έλληνας, που η ξενητειά μας έχει πάρει, θέλω να του πω, τιμή, για με, αυτή του, η όλη, χάρη!
Νά 'ναι καλά, όπου βρίσκεται, καρδιάς τα χαιρετίσματα!
"Δεν είναι αγάπη ν' αγαπάς
είναι να σ' αγαπούνε
να κάνεις αλλονών καρδιές
για σένα, να χτυπούνε!"
Αυτό είναι στίχος και μάλιστα κλεμμένος!
"Κατάλαβες, πο'λί μου;"
Κι αυτό κλεμμένο!
Και τι έμεινε, τελικά, να πούμε εμείς, αφού μάς προλάβαν άλλοι;
Έλα μου, ντε!
"Ιδού η απορία!"
* Έτσι, έτσι!
12:20! Αγάπη πού 'γινες δίκοπο μαχαίρι, κάποτε μού 'δινες, μονάχα τη χαρά!
Πάντα "Άυπνος"!
Όταν είμαι ξυπνητή τέτοια ώρα και φτάνει ο αντίλαλος στ' αυτιά μου απ' το πρωινό εγερτήριο του Ελληνικού Στρατού μας, απ' τη μια ηρεμώ (απ' το πάντα σταθερό "άυπνο μάτι"), απ' την άλλη... τρομάζω, λιγάκι!
Αν και άλλο Σάλπισμα, ήταν αυτό που άκουσα, δεν μοιάζει με το εγερτήριο! Αλίμονο, αν οι φαντάροι μας, ξυπνούσαν στις 8!
"Βήματα" Λαμπρινής
Η Λαμπρινή, πάντα απλόχερη, δίνει απ' το "βήμα" της αγάπη και ευχές, για το βιβλίο "Μνημεία και μνήμες από την ιστορία της Ζαγοράς", του Νίκου Διαμαντάκου και γενικότερα, την Ζαγορά!
Δασκάλα μουσικής είναι και η ίδια, σπουδάζει μάλιστα την μουσική σε ανώτερα επίπεδα, αγαπάει πολύ την δουλειά της και δίνεται ολόψυχα στους φίλους της, κυρίως τα παιδιά, γιατί η ίδια παρέμεινε παιδί, τραγουδάει κρυστάλλινα, σαν τα γάργαρα νερά του Πηλίου, ζωγραφίζει, γράφει, φωτογραφίζει, αγαπάει γενικά την Τέχνη, διαθέτει πολύ χρόνο και χώρο στις σελίδες της, για να προβάλλει τους άλλους, ντελάλης "απλήρωτος", ξεχωριστός, ακόμα και γι' αυτό, όμως, εγώ μερικές φορές την "μαλώνω"...
Βρείτε την!
Αξίζει να την "γνωρίσετε" πολύ περισσότερο απ' τις πέντε γραμμές που εγώ, γράφω!
Πήρε μόνη της την ιντερνετική σκυτάλη, δεν χρειαζόταν να της την παραδώσει, κανένας! (Πόσο μάλλον, εγώ!)
ΑΞΙΑ! Γερή να είναι και Καλή Τύχη να έχει!
Προσωπικές συμβουλές (μετά από πολύχρονη εμπειρία):
Να μη θάψει πολύ βαθειά τα προσωπικά όνειρά της, γιατί θα την "πνίξουν" και να βρίσκει χρόνο για να ζεί!
Να μη δένετε πολύ με τους "φίλους", αν δεν έχει αλεξίσφαιρη στολή, γιατί πολλές φορές θα πληγωθεί και δεν πρέπει! (Όχι, γιατί εκείνοι θα το θέλουν, αλλά επειδή, έτσι τα φέρνει η ζωή.)
Εδώ η Λαμπρινή τραγουδάει το φεγγαράκι:
Εδώ η Λαμπρινή παρουσιάζει το βιβλίο:
Εδώ η Λαμπρινή παρουσιάζει το τραγούδι "Για σένα που λατρεύω", την Βιολέττα μας, με τον Μιχάλη: (Πώς αλλιώς;)
Εκεί, γενικός "Αέρας" Λαμπρινής!
Άκης Τσελέντης κι ο Νέος σεισμός
Άκης Τσελέντης κι ο Νέος σεισμός
1 ώρα · Moscow, Russia ·
Πρόσφατα
αποτελέσματα απο αν´αλυση που κάναμε στο ζωή δυναμικό δεν
επιβαιβαιώνουν ενεργοποίηση του ρήγματος της Αταλάντης (ΒΔ-ΝΑ) αλλα ενός
ρήγματος με διεύθυνση σχεδόν Ανατολή Δύση. Αυτά για να σταματήσει η
τρομολαγνεία στα blog οτι "ξύπνησε η Αταλάντη" ΝΑ ΑΚΟΥΤΕ ΤΙΣ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΗΜΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΜΗ ΕΙΔΙΚΟΥΣ
Ευκαιρία
να μειώσετε την επικινδυνότητα του εσωτερικού των σπιτιών σας, στερέωση
βαρέων αντικειμένων κλπ τα παιδια δεν τα αφήνουμε να πέζουν στο δρόμο
ειδικά κοντά σε ερείπια κλπ η περιοχή ειναι διεγερμένη έχει μεγάλα
ρήγματα και αν δεν περάσουν λίγες ημέρες δεν ημαστε σίγουροι οτι ήταν ο
(οι) κύριος σεισμός. Η Αθήνα δεν εχει πρόβλημα και δεν χρειάζεται
πανικός. Όπως ανέφερα στην ευρύτερη περιοχή να αποφεύγουμε τα παλιά
σπίτια για λίγες ημέρες.
Σχετικά
με τους σεισμους στη Χαλκίδα θελει προσοχή, η περιοχή δεν εχει
εκτονωθει ακόμα πιστεύω οτι ειναι πιθανό να εχουμε συνεχεια. Όσοι
κατοικούν στην ευρύτερη περιοχή ας αποφύγουν τα παλιά σπίτια