Η Λαμπρινή, πάντα απλόχερη, δίνει απ' το "βήμα" της αγάπη και ευχές, για το βιβλίο "Μνημεία και μνήμες από την ιστορία της Ζαγοράς", του Νίκου Διαμαντάκου και γενικότερα, την Ζαγορά!
Δασκάλα μουσικής είναι και η ίδια, σπουδάζει μάλιστα την μουσική σε ανώτερα επίπεδα, αγαπάει πολύ την δουλειά της και δίνεται ολόψυχα στους φίλους της, κυρίως τα παιδιά, γιατί η ίδια παρέμεινε παιδί, τραγουδάει κρυστάλλινα, σαν τα γάργαρα νερά του Πηλίου, ζωγραφίζει, γράφει, φωτογραφίζει, αγαπάει γενικά την Τέχνη, διαθέτει πολύ χρόνο και χώρο στις σελίδες της, για να προβάλλει τους άλλους, ντελάλης "απλήρωτος", ξεχωριστός, ακόμα και γι' αυτό, όμως, εγώ μερικές φορές την "μαλώνω"...
Βρείτε την!
Αξίζει να την "γνωρίσετε" πολύ περισσότερο απ' τις πέντε γραμμές που εγώ, γράφω!
Πήρε μόνη της την ιντερνετική σκυτάλη, δεν χρειαζόταν να της την παραδώσει, κανένας! (Πόσο μάλλον, εγώ!)
ΑΞΙΑ! Γερή να είναι και Καλή Τύχη να έχει!
Προσωπικές συμβουλές (μετά από πολύχρονη εμπειρία):
Να μη θάψει πολύ βαθειά τα προσωπικά όνειρά της, γιατί θα την "πνίξουν" και να βρίσκει χρόνο για να ζεί!
Να μη δένετε πολύ με τους "φίλους", αν δεν έχει αλεξίσφαιρη στολή, γιατί πολλές φορές θα πληγωθεί και δεν πρέπει! (Όχι, γιατί εκείνοι θα το θέλουν, αλλά επειδή, έτσι τα φέρνει η ζωή.)
Εδώ η Λαμπρινή τραγουδάει το φεγγαράκι:
Εδώ η Λαμπρινή παρουσιάζει το βιβλίο:
Εδώ η Λαμπρινή παρουσιάζει το τραγούδι "Για σένα που λατρεύω", την Βιολέττα μας, με τον Μιχάλη: (Πώς αλλιώς;)
Εκεί, γενικός "Αέρας" Λαμπρινής!
για πολλοστή φορά... γίνομαι το θέμα στο μπλογκ.... στο κάθε μπλογκ σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα, τι να πω;... Τι;... και νάναι και σύντομο;... Α... δύσκολα μου βάζεις... χμ...
1ον Ευχαριστώ πολύ, συγκινηθηκα πολύ!!... ΠΟΛΥ!!!!...
2ον Φώτο.... αν νομίζεις ότι είναι απαραίτητη η φωτο... βάλε... δεν με πειράζει... συνήθισα... πια...
3ον. οι συμβουλές σου είναι παντα, μα πάντα πολύτιμες... ευχαριστώ πολύ!!!... (το κυριώτερο... δεν πάνε χαμένες.. να το γνωρίζεις...)...
4ον.Όταν λέω ότι είσαι υπεράνω... το εννοώ...και τώρα το δείχνεις... ακομα μια φορά... Είσαι υπεράνω γιατί δεν ζηλεύεις τους ανθρώπους, ισα ίσα τους ωθεις προς τα πάνω... τους προωθεις, τους αναδεικνύεις, χωρίς ίχνος κόμπλεξ... κι αυτό μου αρέσει σε σένα... Ευχαριστώ πολύ!!!!... (Δεν διορθώνω πολλά σε αυτό το σχόλιο... για να βγει... απλό και μέσα απ' την καρδιά μου - έστω χωρίς κόμματα, με μικρά γράμματα εκεί που θέλει μεγάλα...κλπ κλπ...)..
5ον. Μέσα σε λίγες γραμμες με περιέγραψες... πόσο καλά με ξέρεις... !!! Εντυπωσιάστηκα...
6ον... Δεν χρειάζεται να απαντήσεις... (για να μην σε κουράσω... )
7ον.. Να πω ότι... σε αγαπάω ... πολύ...
8ον . Να τελειώσω... (αν και θέλω να γράφω, να γράφω...) και να πω.. ότι όλες αυτές οι αναρτήσεις που κάνω για άλλους και που αναφέρεις... και άλλες παλαιότερα.. .κι άλλες μελλοντικές... -αν ζήσουμε..- τις κάνω γιατί μου αρέσει... Γιατί επιθυμώ να κάνω αυτό που θέλω κι οι άλλοι να μου κάνουν... Γιατί κάθε προσπάθεια, κόπος, πρέπει να αμοιβεταί και το κυριώτερο να αναδεικνύεται... Πιστεύω ότι ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΤΑΙ... και... αυτά...
πολλά πολλά είπα... πολλά πολλά λες για μένα... ΠΩΣ να ξεπληρώσω... πώς;...
κι αυτά.. το αφήνω εδώ... το σχολιο... ΩΩΩΩ... σιδηρόδρομος βγήκε... συγγνώμη... αλλά...;;... ααα... !!!
... αυτά.. <3
Εδώ έχεις γίνει "θέμα" στη ζωή μου, Λαμπρινή!!! Στο μπλογκ, δε θα γίνεις; Είναι δυνατόν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦώτο περιμένω από σένα! Κατέβασα τα Φεις, δεν έχω!
Μάζευε παθήματα, για να γλυτώνεις!
Υπεράνω και υπερκάτω, δε ξέρω! Ξέρω ότι ζηλεύω τις γειτόνισσες που πίνουν καφέ, χαλαρές και όσους χαίρονται το χωριό μου, ζώντας εκεί! Κανέναν άλλον!
Σε ξέρω πολύ περισσότερο απ' ότι νομίζεις! Σε είχα δει στον ύπνο μου, πολύ πριν έρθεις στη ζωή μου! Πάω μπροστά στα όνειρα, μάλλον, κατά μία διετία. Να προσέχεις, έρχονται δύσκολα, για όλους μας! Εδώ μελλοντολόγα!
Πίστευα σε πολλά απ' όσα πιστεύεις! Τώρα, τα μισά!
Γράφε, δε με πειράζει! Πλούσιες απαντήσεις μην περιμένεις αναπτυγμένες απαντήσεις, γιατί, πρωτοφανές, κι ο γιος όρθιος και θέλει πρωινό!
Τα ξαναλέμε!
Έλα, Θεέ στον τόπο σου, σήμερα! Θα κάνεις κανένα σεισμό;
Πού είχαμε μείνει, Λαμπρινή;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ! Στό ότι κι εγώ σ' αγαπάω, αλλά, ανήκεις στην κατηγορία: "Χωρίς να θέλεις, με πονάς!"
Ανάλογα τις αντοχές μου στον "πόνο", αντιδρώ! Μη με παρεξηγείς! Αγάπα με έτσι! Με τους "πόνους" μου!
Κάποια στιγμή θα σου αφιερώσω την ανάρτηση για τα "ξεπληρώματα" με το παράδειγμα ενός δώρου που μου χαρίστηκε... Προσεχώς! θα ζήσουμε, δε μπορεί! Δεν πεθαίνουν όσοι ονειρεύονται! (Καζαντζάκης το είπε αυτό, αλλά αλλιώς!)
Φιλιά!
Από το πρωί το είδα... είδα τις απαντήσεις σου... και ... πόσο πολύ ευχαριστήθηκα για όλα... !! πόσο συγκινήθηκα... να πω και πάλι για την ανάρτηση αυτή... για τις απαντήσεις σου... για όλα... Είσαι πολύ γενναιοδωρη... !!!!!!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου στέλνω φωτο με μέηλ.. και... ευχαριστώ... πολύ....
Τα έχουμε πει... (για να απαντήσω στα σχόλια... )... και να μεινω και πάλι σε αυτά (που έχουμε πει) : η αγάπη είναι αυτή που μένει στο τέλος... Και δοξα τω Θεώ, γι' αυτό!!! ... <3
Ευχαριστώ για την άδεια και την φώτο, Λαμπρινή! Αγγελάκι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤσιγκούνα, αλλά δεν το συζητάμε!
Ναι, απ' ότι διαπιστώνω (γενικώς), η αγάπη μένει!
Πολλά φιλιά και Καλημέρα!