Η αλήθεια είναι, πως τ' αγαπούσα πολύ τα γουρουνάκια!
Τα μικρά, όχι τα μεγάλα που ήταν πολύ βρωμιάρικα... και απαιτούσαν ρόμπες μακριές, γαλότσες, σκούπες και νερό και κούραση...
Μ' άρεσε να κρατάω το φανάρι, για να φέγγει ο στάβλος και να φέγγω την μάνα γουρούνα, όλη νύχτα, μέχρι να τα γεννήσει όλα!
Μ' άρεσε να ταίζω τα μικρούλια με μπιμπερό, όταν έπρεπε.
Μ' άρεσε και να τα χαζεύω, όσο ήταν μικρά.
Μ' άρεσε... ήταν οι κούκλες μου, στα 8 με 10.
Τα μικρά, όχι τα μεγάλα που ήταν πολύ βρωμιάρικα... και απαιτούσαν ρόμπες μακριές, γαλότσες, σκούπες και νερό και κούραση...
Μ' άρεσε να κρατάω το φανάρι, για να φέγγει ο στάβλος και να φέγγω την μάνα γουρούνα, όλη νύχτα, μέχρι να τα γεννήσει όλα!
Μ' άρεσε να ταίζω τα μικρούλια με μπιμπερό, όταν έπρεπε.
Μ' άρεσε και να τα χαζεύω, όσο ήταν μικρά.
Μ' άρεσε... ήταν οι κούκλες μου, στα 8 με 10.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το "κάτι" που μένει...