Το έχω σκεφτεί άπειρες φορές!
Η ίδια η ζωή μου την θυμίζει!
Δεν ξέρω που έκανε λάθος αυτή, που έκανα λάθη εγώ, πάντως, προχθές, φεύγοντας απ' τα Δεληγιώργεια 2014, απ' το θέατρο της Παλιάς Ηλεκτρικής που η ποίηση έγινε τραγούδι με τον Γιώργο Φουντούλη και την Μαρίνα Βολουδάκη, ακούγοντας μόνο το Πρόγραμμα, μέχρι Σύγχρονους Ποιητές και Κώστα Καβάφη, κι όχι και ποιήματα του Κώστα Βάρναλη, "τράκαρα" πολλές φορές στον δρόμο με την άλλη την Σταχτοπούτα... του παραμυθιού.
Όχι, δεν με πίεζε κανένα γοβάκι και κανένας Μάγος, 2014 έχουμε, κι όχι παραμύθι, απλά, μένω πολύ μακριά, σχόλαγε ο γιος μου και δε σήκωνε κι άλλο ταξί, για να προλάβω την ημέρα, ούτε να τον καθυστερήσω ήθελα, ούτε να τρέχω μόνη μου μ' αρέσει, σαν (τί τό' θελα το "σαν";), αδέσποτη!
Μ' αρέσουν τα "ωραία", αλλά πάντα έβαζα πρώτα την οικογένεια!Χρόνια εκτός σπιτιού, λόγω εργασίας, προέκυψε να κάθομαι... γεμίζω κενά χρόνων.
Έχει τόση μεγάλη ποιότητα πολιτισμού η πόλη μας, δεν το συζητώ, είναι ίσως και ο μόνος λόγος που αγάπησα τον Βόλο! Θάλασσα και βουνό, είχα από παιδί (βλέπε Ζαγορά), δεν μου έλειψε!
Αν κερδίσω ένα λαχείο, αφού πρώτα ξεχρεωθώ, βοηθήσω τα παιδιά μου, συγγενείς και φίλους, κ.λ.π. αμέσως θα νοικιάσω ένα δωμάτιο στο κέντρο και θα πηγαίνω, ΠΑΝΤΟΥ, ανεξαιρέτως!
Εννοείται, θα πάρω και μια καλή μηχανή, σαν κι αυτή που είχα το 2006!
Μέχρι τότε, καθ' ένας, στα πόστα του!
Προχωράτε μπροστά, είτε εγώ σας ξέρω, (ή σας βλέπω) ή μιλάω για σας ή όχι!
Καλή επιτυχία στην ζωή σας και στα όνειρά σας, να έχετε, όλοι σας!
Καλημέρα μας!
(Πάλι άκουσα σκυλί να κλαίει, έλεος! Η βροχή σταμάτησε, "θα κάνει ησυχία μου" είπε, "να κοιμηθώ".)
Η ίδια η ζωή μου την θυμίζει!
Δεν ξέρω που έκανε λάθος αυτή, που έκανα λάθη εγώ, πάντως, προχθές, φεύγοντας απ' τα Δεληγιώργεια 2014, απ' το θέατρο της Παλιάς Ηλεκτρικής που η ποίηση έγινε τραγούδι με τον Γιώργο Φουντούλη και την Μαρίνα Βολουδάκη, ακούγοντας μόνο το Πρόγραμμα, μέχρι Σύγχρονους Ποιητές και Κώστα Καβάφη, κι όχι και ποιήματα του Κώστα Βάρναλη, "τράκαρα" πολλές φορές στον δρόμο με την άλλη την Σταχτοπούτα... του παραμυθιού.
Όχι, δεν με πίεζε κανένα γοβάκι και κανένας Μάγος, 2014 έχουμε, κι όχι παραμύθι, απλά, μένω πολύ μακριά, σχόλαγε ο γιος μου και δε σήκωνε κι άλλο ταξί, για να προλάβω την ημέρα, ούτε να τον καθυστερήσω ήθελα, ούτε να τρέχω μόνη μου μ' αρέσει, σαν (τί τό' θελα το "σαν";), αδέσποτη!
Μ' αρέσουν τα "ωραία", αλλά πάντα έβαζα πρώτα την οικογένεια!Χρόνια εκτός σπιτιού, λόγω εργασίας, προέκυψε να κάθομαι... γεμίζω κενά χρόνων.
Έχει τόση μεγάλη ποιότητα πολιτισμού η πόλη μας, δεν το συζητώ, είναι ίσως και ο μόνος λόγος που αγάπησα τον Βόλο! Θάλασσα και βουνό, είχα από παιδί (βλέπε Ζαγορά), δεν μου έλειψε!
Αν κερδίσω ένα λαχείο, αφού πρώτα ξεχρεωθώ, βοηθήσω τα παιδιά μου, συγγενείς και φίλους, κ.λ.π. αμέσως θα νοικιάσω ένα δωμάτιο στο κέντρο και θα πηγαίνω, ΠΑΝΤΟΥ, ανεξαιρέτως!
Εννοείται, θα πάρω και μια καλή μηχανή, σαν κι αυτή που είχα το 2006!
Μέχρι τότε, καθ' ένας, στα πόστα του!
Προχωράτε μπροστά, είτε εγώ σας ξέρω, (ή σας βλέπω) ή μιλάω για σας ή όχι!
Καλή επιτυχία στην ζωή σας και στα όνειρά σας, να έχετε, όλοι σας!
Καλημέρα μας!
(Πάλι άκουσα σκυλί να κλαίει, έλεος! Η βροχή σταμάτησε, "θα κάνει ησυχία μου" είπε, "να κοιμηθώ".)
Σκέφτομαι:
Αν δεν είχα άλλα σήματα... μόνο αυτό θα μου ταίριαζε, εδώ και πάνω από
δεκαετία! Ας είναι! Τέλος χρόνου! Καλή μας μέρα, απ' όλες τις μεριές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το "κάτι" που μένει...