Έχεις νούμερα ή τελείωσαν;

Ώρα 2:28 μ.μ. Δευτέρας

...Μπλα, μπλα,

έρχομαι απ' το 2,

οπότε, εδώ είναι το 3!

Μια χαρά! ¨ολα στη θέση τους!

...Κι ύστερα, αφού τηλεφωνήσαμε στην Κρατούμενη ανάρτηση (του εδώ! Μη μπερδεύεστε εσείς!)

κι αφού βραχήκαμε κανονικά, αλλά "στέγνωσε" τόσο ωραία η ψυχή μας,

με την Κρατούμενη ανάρτηση 3 (πάλι του εδώ, παλιά),
δίνουμε εδώ ένα παρόν, γράφοντας ΠΩΣ:

Αν υπάρχουν τόσα κρατούμενα που αξίζουν, Κατερίνα, δώστε όλα, μα, αν σου πουν όχι ή άλλα, εκείνων θα σεβαστείς!

Μόνο;
Δεν το συζητάμε!
Δίνουμε στον άλλον, ότι πραγματικά έχει ανάγκη την δεδομένη στιγμή!
Δε μπορεί να κρυώνει και να του δίνεις πάγο, δε μπορεί να πεινάει και να του δίνεις ρούχα και τα υπόλοιπα μπλα, μπλα!

Αν ήξεραν πραγματικά οι άλλοι, πόσο τους σέβομαι, πόσο υπεράνω του εαυτού μου τους βάζω, ίσως να μη με "φοβόντουσαν", ίσως να μ' αγαπούσαν κι εμένα λίγο παραπάνω, ίσως με καταλάβαιναν, ίσως να μη θύμωναν, ίσως να μην είχαν ανάγκη από αποδείξεις, ίσως να με πίστευαν!

Συμπέρασμα:
Θεέ μου, πόσο χαίρομαι που δημιούργησες, ΤΟΣΟ "ωραίους" ανθρώπους, σαν μερικά κρατούμενά μου, όπως τα σημερινά!

Έχε, σε παρακαλώ, ΚΑΛΑ, όλους τους ανθρώπους!

Δεν ξεχνάω την Μαρία...
Έχει μπλοκάρει την ζωή μου, εδώ και βδομάδες, κι ας μη φαίνεται.

Έχε, ιδιαίτερα ΚΑΛΑ, κάποιους ανθρώπους απ' τα κρατούμενά μου!

Σού' χω "ξαναπεί", δώσ' τους ζωή απ' τη ζωή μου!

Η δική τους είναι χρήσιμη σε πολλούς!

Η δική μου, άχρηστη! Παλαμάκια, βαράω!

Σε παρακαλώ, ΔΩΣΕ πολλή και Καλή ζωή, στον Ελεύθερο Άνθρωπο που δεν ήξερα και συνάντησα σήμερα, κι ήταν τόσο κοντά στον χαραχτήρα μου και στην συμπεριφορά μου!  

Θεέ, τα μεγαλεία σου! Ο Άνθρωπος!

Πάμε παρακάτω, ώρα 2:50!

Εκτός χρόνου, δεν το συζητάμε!

Κι εκεί που σκεφτόμουνα τα "νούμερα"..., νωρίτερα, πριν αρχίσω να γράφω το 2 (του άλλου μπλογκ), σκέφτηκα:

Πάμε έτσι, με 1, 2, 3, κ.λ.π. και όταν θα βρεις "ελεύθερο" χρόνο, ανεβάζεις φώτο, Κατερίνα, κ.λ.π.
Νουμεράκι από δω, νουμεράκι από κει, θα την βρεις την άκρη!
Έχεις νούμερα ή τελείωσαν;
Εσύ, Κατερίνα, τί "νούμερο", είσαι;
"Το Άπειρον"! Σκέφτηκα και γέλασα, γελάστε κι εσείς, τέλος!
Δε βγαίνω στην πιάτσα, θα χαθώ στις ειδήσεις και στα κρατούμενά μου, πάω να ξαπλώσω, ώρα κοινής ησυχίας, αν προλάβω, αν και ο γείτονάς μου, πως έτυχε σήμερα, κάτι "τρυπανίζει"!!!
Έλεος, Θεέ!
Βόηθα κι εδώ!
Να χαλαρώσω!
Λίγο... μπαταρίες, κι ύστερα, φουλ, ως τις πέντε, πάλι!
Να βγάλω και τα βρεγμένα που στέγνωσαν κι αυτά!
Μια χαρά!
Πόσο απλά είναι τα πράγματα... αλήθεια!