Τελειώνει το 2014 και θέλω να προλάβω να γράψω κάποια πράγματα.
Ας είναι και εν συντομία, εφόσον καθυστέρησα τόσο!
Τον Νίκο τον Μεργιαλή τον γνώρισα στο Φεις, τυχαία, πριν 3 χρόνια.
Σχολίαζε η Κατερίνα Καρεκλίδου αυτό το τραγούδι και την επιτυχία του Νίκου Οικονομόπουλου,
"είσαι πουτάνα στην ψυχή"
και το σύγκρινε με το τραγούδι του Νίκου Μεργιαλή.
"πουτάνα και σητεμένη"
Αυτό έγινε η αφορμή, να ακούσω και τα δυο τραγούδια, για να έχω άποψη.
Το πρώτο τραγούδι που έβριζε την γυναίκα, με θύμωσε πολύ.
Το δεύτερο τραγούδι που έβριζε την ζωή, με άλλο τόνο φωνής, όμως, και άλλο ήχο, μού άρεσε.
Τι μού άρεσε, θα πεις!
Μού άρεσε που έβγαινε παράπονο, κι όχι θυμός καθ' εαυτού και που "έβριζε" μεν, αλλά όχι την γυναίκα που είναι πολύ προσβλητικό, (για όλες τις γυναίκες), αλλά την ζωή, που εδώ που τα λέμε, αλλιώς την ονειρευόμασταν όλοι μας, κι αλλιώς μας τα φέρνει.
Στο ίδιο σχόλιο έμαθα ότι τα λόγια είναι του ίδιου και η σύνθεση, πάλι του ίδιου.
Αυτό το θεώρησα μεγάλο ταλέντο και του ζήτησα να με κάνει φίλη του, να μπορώ να βλέπω την σελίδα του, για να μάθω περισσότερα γι' αυτόν.
Ο Νίκος Μεργιαλής ο αρχηγός των Μουσικών Ιχνηλατών, παιδιά του Βόλου, με έκαναν φίλη, κι έτσι σιγά - σιγά, άκουσα όλα τους τα τραγούδια, μ' άρεσαν τόσο πολύ, ώστε τα άκουγα τόσο συχνά, που έμαθα και τα λόγια τους!
Εκείνη την εποχή, συνάμα, ήμουνα πολύ χάλια ψυχολογικά. Ο αδελφός μου δεν ήταν καλά, 30 Μάρτη Έφυγε. Ένιωσα ότι ξεκληρήστηκα, αφού δεν είχα προ πολλού και γονείς και ήμουνα στις μαύρες μου, με τα μαύρα ρούχα να με ψυχοπλακώνουν.
Τα είχα φορέσει τόσα χρόνια, για μάννα, πεθερά, πεθερό, δεν τα άντεχα. Με έπνιγαν.
40 μέρες άντεξα, και πολύ ήταν.
Ο άντρας μου, τύπος του τσιπουράδικου και της ταβέρνας, με παρακαλούσε να πάμε βόλτα, να ξεφύγω. Δεν πήγαινα και χαιρόμουνα που εκείνος έβγαινε και ξέδινε με την παρέα του.
Στα 40 του αδελφού μου, μετά το στάρι, ήταν Σάββατο, μού πρότεινε πάλι βόλτα.
"Θα 'ρθω" του είπα, "στο τσιπουράδικο, αλλά μετά, θα με πας ν' ακούσω από κοντά, έναν πολύ καλό τραγουδιστή Βολιώτη, που δεν τον ήξερα και τον έχω φίλο στο Φέισμπουκ"!
Το χάρηκε ο άντρας μου, διπλή η χαρά του, γιατί έβγαλα εκείνο το βράδυ και τα μαύρα και φυσικά, με πήγε!
Στην αρχή που δεν ήξερε τα λόγια απ' τα τραγούδια του, ζοριζόνταν, λιγάκι. Μετά όμως, που τα έμαθε (άσε που εγώ είχα γράψει σι ντι και τ' ακούγαμε συχνά στο αυτοκίνητο!) δεν είχε κανένα πρόβλημα! Όπως σιγοτραγουδούσε στα άλλα γνωστά τραγούδια που τραγούδαγε ο Νίκος (Ξυλούρη - Παπακωνσταντίνου, κ.λ.π.), έτσι σιγοτραγοδούσε σιγά - σιγά, και τα δικά του.
Μάιο του 2012 γνωρίσαμε κι ακούσαμε από κοντά τους Μουσικούς Ιχνηλάτες, κι από τότε, τους ακολουθούμε, ανάλογα και με την βάρδια και το πρόγραμμα του άντρα μου, αν δεν έχει και ποδόσφαιρο!
Εκείνο που μ' αρέσει εμένα στον Νίκο Μεργιαλή, είναι που τα δικά του τραγούδια έχουν νόημα.
Όλα του τα τραγούδια, είναι ένα κι ένα.
Το ότι η καταγεγραμμένη έμπνευση στο χαρτί, ενσαρκώνεται απ' την φωνή του και την μελωδία του, το θεωρώ αριστούργημα και το τριπλό αυτό πακέτο, το θαυμάζω πολύ!
Το ότι έχουμε έναν τόσο ταλαντούχο τραγουδιστή και ομάδα στην επαρχία, το θεωρώ μεγάλη τύχη, γιατί μας δίνει την ευκαιρία να απολαμβάνουμε ποιότητα συχνά και μάλιστα με φτηνές τιμές!
Οι συναυλίες των Μουσικών Ιχνηλατών, είτε σε μικρά μαγαζάκια, είτε σε όμορφους κήπους, είτε σε παραλίες ή άλλους μεγάλους χώρους, δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν, απ' τις συναυλίες των διασήμων που έρχονται κατά καιρούς στην πόλη μας και αν μπορούμε οικονομικά να πάμε, έχε καλώς, αλλιώς, τους ακούμε απ' έξω!
Εμένα προσωπικά, μ' αρέσει πολύ ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, για το τζαγανό και το επαναστατικό που βγάζει η φωνή του.
Από τότε που γνώρισα τον Νίκο Μεργιαλή, όμως, τους βάζω στην ίδια ζυγαριά και βλέπω πως "γέρνει", όλο και πιο πολύ στον Νίκο, γιατί επιλέγει να παραμένει στην επαρχία, με τις όποιες αντίξοες συνθήκες, κι αυτό το εκτιμώ πολύ, πάρα πολύ!
Εγώ προσωπικά, τον "Ευχαριστώ" που τα τραγούδια του με "κράτησαν" όρθια σε μια πολλή δύσκολη εποχή της ζωής μου! Η στιγμή και η αφορμή να τον "ψάξω", ήταν το μουσικό σωσίβιο για μένα και δε θα το ξεχάσω αυτό, ποτέ!
Χιλιάδες τραγούδια στη γύρα. Εκείνη την εποχή, μόνο για τραγούδια δεν είχα διάθεση.
Υπήρξε το "φάρμακό" μου, ο Νίκος, κι αυτό ήθελα να το γράψω, εδώ και πολύ καιρό, τόσο για να το μάθει κι εκείνος, όσο και τυχόν άλλοι Βολιώτες τραγουδιστές που κι εκείνοι αξίζουν, απλά, δε δεθήκανε οι στιγμές μας, τόσο πολύ, κι ίσως απορούν!
Άλλωστε, εγώ ακούω Νίκο! Δεν ακούει ο Νίκος εμένα!
Εγώ ήμουνα η ασθενής, εγώ και γιατρεύτηκα!
Οι θαυμαστές έχουν και τα "κουσούρια" τους.
(Μόνο μην πάθω αυτό που έπαθα κάποτε με τον Πάριο!Θα σας το γράψω σε άλλη ανάρτηση, γιατί τώρα δίνω προτεραιότητα στις κρατούμενες αναρτήσεις μου!)
58 αναρτήσεις για πάρτη τους στο αγάντα μπλογκ! (όχι, παίζουμε!)
Μέσα και η συνέντευξη, παρακαλώ! (Πώς αλλιώς;)
Κόπυ;
Κόπυ, καλέ!
«Πακέτο» τρία σε ένα, γιατί το μπορεί!
Νίκος Μεργιαλής - Μουσικοί Ιχνηλάτες
Ο Νίκος Μεργιαλής, στιχουργός, συνθέτης και τραγουδιστής, ο ιδρυτής του συγκροτήματος των Μουσικών Ιχνηλατών, απαντάει «αβίαστα» στις ερωτήσεις μου.
Ερώτηση: Το συγκρότημα αποτελείται από τέσσερα παλληκάρια που αγαπούν πολύ την ποιότητα και την καλή μουσική. Να υποθέσω, φίλοι απ’ τα παλιά;
Απάντηση: Η βάση του συγκροτήματος πράγματι είναι τέσσερα άτομα :
Νίκος Μεργιαλής (μουσική/στίχο/ερμηνεία & ακουστική κιθάρα)
Νέστορας Κόκκαλης (τύμπανα)
Γιάννης Τσαρδακάς (Μπάσο)
Μίμης Κατσιούρας (ηλεκτρική Κιθάρα)
Κάποιοι φίλοι απ’ τα παλιά και κάποιοι φίλοι του σήμερα. Πάντως ΦΙΛΟΙ!
Ερώτηση: Αυτοί οι φίλοι, πέρα απ’ τη δουλειά είναι και φίλοι ζωής; Γιατί έχουμε δει σχήματα πολύ επιτυχημένα να διαλύονται για χ λόγους. Εσείς έχετε βρει το μυστικό, να είστε και πέρα απ’ τη «δουλειά» ενωμένοι;
Απάντηση: Όχι δεν είμαστε φίλοι ζωής και δε θα το λέγαμε αυτό για να χτίσουμε μία όμορφη εικόνα γύρω από εμάς. Είμαστε φίλοι πάνω στη μουσική και σ’ αυτό που κάνουμε. Η λέξη φιλία είναι ιερή και θέλει μεγάλη ανάλυση. Σύμφωνα με τη δική μου φιλοσοφία δεν υπάρχουν φιλίες αλλά παρέες. Αυτό είμαστε. Mία όμορφη παρέα που παίζουμε μουσικές. Αυτή η παρέα μπορεί να αλλάξει κατά καιρούς … κάποιοι έρχονται, κάποιοι φεύγουν… απόλυτη ελευθερία!!!
Ερώτηση: Κάθε φορά που εμφανίζεις στην ομάδα μια νέα έμπνευση, εκείνη πως αντιδρά; …Και μετά, όλοι μαζί συνεργάζεστε για το πώς θα γίνει καλύτερο το κομμάτι ή απέχω πολύ απ’ την πραγματικότητα; (Καθότι, άσχετη με την μουσική, κι αυτή είναι η πρώτη μου και η τελευταία συνέντευξη με μουσικό, φαντάζομαι!)
Απάντηση: Η δημιουργία ενός τραγουδιού έχει πολλά στάδια. Αρχικά το πιο δύσκολο κομμάτι είναι η σύλληψη της ιδέας και η γραφή των στίχων. Εγώ συνήθως γράφω μουσική και στίχους μαζί… απλά γρατσουνώντας τη κιθάρα μου σ ένα τέμπο, ανάλογο με το ύφος του τραγουδιού και μετά αυτό αρχίζω να το επεξεργάζομαι και να κάνω πειραματισμούς. Στο στάδιο της ενορχήστρωσης πάντα ζητάω και τη γνώμη των υπολοίπων μουσικών, ώστε να καταλήξουμε στο τελικό αποτέλεσμα.
Πάντως εμένα μου έχει τύχει να το παλεύω και μήνες χωρίς να τραβήξω μολυβιά…..
Ερώτηση: Ας μη με παρεξηγήσει η ομάδα, θέλω να σταθώ περισσότερο στον ιδρυτή αυτής της ομάδας, σε σένα Νίκο, γιατί συνδυάζεις το τρίπτυχο στίχο - σύνθεση – τραγούδι που δεν είναι δα και τόσο εύκολο να το βρεις σε μια ομάδα της επαρχίας! Θέλει πολύ ταλέντο, μεράκι και πολύ κουπί, για να φτάσεις να συμμετέχεις κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό, με αναγνωρισμένους και πολύ αγαπημένους στο κοινό τραγουδιστές! Το ότι μείνατε στην επαρχία είναι επιλογή ή δυσκολία των καιρών;
Απάντηση: Πιστεύω πως υπάρχουν πολλοί νέοι «τραγουδοφτιάχτες» όπως μ’ αρέσει να μας αποκαλώ (γιατί τραγούδια φτιάχνουμε) και ειδικά στην επαρχία γράφονται διαμάντια. Στους τραγουδοφτιάχτες λοιπόν της επαρχίας δεν έχουν φθαρεί ακόμα τα πιστεύω τους. Κρατάνε τις αξίες τους και το έργο τους σίγουρα είναι δυσκολότερο. Πιστεύω όμως πως ζουν στην πραγματικότητα και όχι σε κόσμους ονειρικά πλασμένους……………
Εμένα αυτός ο βαθμός δυσκολίας μ’ αρέσει. Ναι, είναι επιλογή η επαρχία και όχι μόνο μουσική επιλογή αλλά και ζωής.
Το ότι μένουμε και δημιουργούμε στην Επαρχία δε σημαίνει ότι δεν ταξιδεύει η μουσική μας.
Δεν θα μπορούσα να ζήσω στην Αθήνα, με πνίγει. Μ’ αρέσει να την επισκέπτομαι …. για λίγο και να γυρίζω και πάλι στον τόπο μου.
Ερώτηση: Θα μου πεις γι’ αυτή την συγκίνηση της πρώτης φοράς, τραγουδώντας μαζί με τον Χ «διάσημο»;
Απάντηση: Εντάξει νιώθεις «κάπως» όταν βρίσκεσαι δίπλα σε ανθρώπους που μέχρι χθες τους θαύμαζες. Όλα όμως είναι ένας μύθος που έχουμε από παιδιά στο κεφάλι μας.
Ερώτηση: Να ρωτήσω μήπως «έπιασε» το ακουστικό σου αυτί, κάποια διαφορά στο χειροκρότημα, με το όταν τραγουδάς μόνος σου;
Απάντηση: Εντάξει. Οι συνεργασίες πάντα φέρνουν ένα παραπάνω ενθουσιασμό και στο κοινό και στους μουσικούς.
Ερώτηση: Για σένα ποιο χειροκρότημα είναι η καλύτερη «αμοιβή»;
Απάντηση: Το χειροκρότημα αυτών που λίγο πιο πριν σιγοτραγουδούσαν ένα ρεφρέν δικού μου τραγουδιού.
Ερώτηση: Πόσο συγκινείσαι όταν το κοινό ξέρει τα τραγούδια σου και σε συνοδεύει;
Απάντηση: Είναι μεγάλη η συγκίνηση και νιώθεις ότι ήρθε η ώρα της ηθικής πληρωμής για τον κόπο σου.
Ερώτηση: Νομίζεις όμως, ότι είναι γνωστά σε όλο το κοινό και αν όχι, τι πιστεύεις ότι φταίει γι’ αυτό;
Απάντηση: Ο κόσμος αρχικά θα ακούσει ένα - δύο πρωτοκλασάτα τραγούδια που μας έχουν κάνει γνωστούς. Σ’ αυτούς που θα αρέσει θα το ψάξουν και παραμέσα κι έτσι πιστεύω πως ανακαλύπτουν και τα υπόλοιπα. Σίγουρα δεν αρέσουν σε όλους όλα τα τραγούδια. Όμως και ένα τραγούδι να αγγίξει κάποιον ….για μένα είναι αρκετό.
Ερώτηση: Πάμε στην αρχή. Εκεί που πρωτοβγαίνει το «Αχ» των τραγουδιών. Πότε έγραψες τον πρώτο σου στίχο; Θέμα του; Έγινε τραγούδι;
Απάντηση: Τον πρώτο μου στίχο τον έγραψα σε μικρή ηλικία 12 ετών και το μελοποίησα αλλά δεν ήταν κάτι σοβαρό. Ήταν μια αρχή όμως…..
Ερώτηση: Πες μου: Πώς ασχολήθηκες με τη μουσική; «Έκατσε», αγάπη γι’ αυτή ή κληρονομικότητα και ρίζα;
Απάντηση: Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που αγαπούσε τη μουσική και ευτυχώς την υπηρετούσαν ερασιτεχνικά και όχι επαγγελματικά. Ο πατέρας μου είχε εξαιρετική φωνή και σωστά ακούσματα.
Ερώτηση: Ο κάθε στίχος που γράφεις, συμπεραίνω ότι είναι βίωμα. Το ντύσιμό του με νότες έρχεται ταυτόχρονα ή μετά από πολλές «πρόβες»;
Απάντηση: Ο στίχος τις περισσότερες φορές είναι βίωμα αλλά υπάρχουν και τραγούδια που έχω γράψει επηρεασμένος από την αφήγηση μίας ιστορίας που έχω ακούσει ή ακόμα κι από ένα όνειρο…
Το ντύσιμο της μουσικής γίνεται συνήθως ταυτόχρονα. Μου βγαίνει καλύτερα.
Ερώτηση: Υπάρχει τραγούδι σου που θα του πήγαινε καλύτερα άλλος ρυθμός;
Απάντηση: Μετά Χριστό πολλοί προφήτες….. Το έχω ακούσει αυτό από πολλούς ότι «να, αυτό εδώ θα μπορούσε να είναι έτσι ή αλλιώς». Το τραγούδι από τη στιγμή που θα βγει σίγουρα θα ακούσεις εκατό γνώμες. Εκεί λειτουργώ ως εξής: Όλοι λένε την άποψη τους κι εγώ κάνω το δικό μου!
Ερώτηση: Νίκο, έχω πολλές απορίες. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να καταχραστώ την διάθεσή σου και την καλοσύνη σου!
Απάντηση: Τις απορίες σου αν τις διατυπώσεις με ερωτήσεις πολύ ευχαρίστως να στις απαντήσω.
Ερώτηση: Θα μου πεις τα πρότυπά σου;
Απάντηση: Νίκος Παπάζογλου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Διονύσης Τσακνής κ.α.
Ερώτηση: Τραγούδι δικό σου που αγαπάς περισσότερο;
Απάντηση: Το «ψάχνω»
Ερώτηση: Τραγούδι άλλου που αγαπάς πολύ;
Απάντηση: «Αύγουστος» στην πρώτη εκτέλεση με ερμηνευτή τον Νίκο Παπάζογλου.
Ερώτηση: Κάθε τραγούδι έχει την ιστορία του. Θα ήθελες να μας πεις για ένα απ’ αυτά;
Απάντηση: Το τραγούδι «Το μυστικό» θεωρώ ότι είναι καθαρά η ιστορία ενός συγγενικού μου προσώπου που έφυγε άδικα σ’ ένα «λευκό» ταξίδι. Οπότε κάθε φορά που το ερμηνεύω νιώθω κάπως….
Ερώτηση: Ποιο απ’ τα τρία ταλέντα σου αγαπάς περισσότερο; Ποιο θα μπορούσες ευκολότερα να αποχωριστείς;
Απάντηση: Δεν θεωρώ ότι το να γράφεις μουσική, στίχο και να ερμηνεύεις είναι ταλέντο…. απλά είναι ο μόνος τρόπος που μπορώ να εκφραστώ και τίποτα παραπάνω. Όχι δεν θα μπορούσα να το κάνω αν αποχωριζόμουν έστω και ένα από αυτά τα τρία. Για να εκφραστώ χρειάζομαι όλο το «πακέτο». Το προτιμώ από το να δανείζομαι μουσικές ή στίχους από άλλους. Χωρίς όμως να το αποκλείω αν αυτό που μου δίνουν είναι κάτι αξιόλογο.
Ερώτηση: Είναι πράγματι η ζωή πικρός καφές; Ελπίδα γλυκού, υπάρχει;
Απάντηση: Ωραία διατυπωμένη ερώτηση! Για άλλους είναι, για άλλους όχι. Δυστυχώς στη πρώτη κατηγορία ανήκουν οι περισσότεροι. Είμαι αισιόδοξος πως κάποια στιγμή θα ΖΟΥΜΕ και δεν θα επιβιώνουμε απλώς…..
Ερώτηση: Αφορά το youtube. Κάποιοι θαυμαστές σου, (μέσα κι εγώ), «κλέβουμε» τραγούδια σου και ντύνοντάς τα με δικές μας εικόνες, κάνουμε νέα βιντεάκια. (Είτε που μας αρέσουν, είτε με φωτογραφίες από στιγμές της ζωής μας). Είναι αυτό κάτι που σε προσβάλλει ως καλλιτέχνη;
Απάντηση: Εμένα με τιμά να εκφράζεται κάποιος μέσα από τα τραγούδια μου, έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο.
Ερώτηση: Τελικά, είναι μοναχική η ζωή του καλλιτέχνη; Υπάρχουν βράδια που δεν ξημερώνουν εύκολα και γι’ αυτούς;
Απάντηση: «Ο καλλιτέχνης είναι πάντα μόνος». Ειδικά όταν δημιουργεί είναι αυτός και το έργο του. Έχω παρεξηγηθεί παλαιότερα για τις απόψεις μου για το «καλλιτέχνης». Καλλιτέχνης για μένα είναι όποιος δημιουργεί και όχι όποιος αναπαράγει. Ακούγεται σκληρό αλλά είναι η προσωπική μου άποψη.
Ερώτηση: Καλό το facebook ή παγίδα;
Απάντηση: Για μένα είναι πολύ καλό αρκεί να μη ξεφεύγουμε από τα όρια εισβάλλοντας στα προσωπικά δεδομένα του άλλου.
Πολλά ρώτησα και δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι ξέχασα κάτι σημαντικό! Εκτός αν θέλεις να προσθέσεις κάτι εσύ!
.......
Κάπου εδώ, θέλω να σε «συγχαρώ» για την απλότητά σου και την προθυμία σου να δώσεις μια συνέντευξη σε μένα που δεν είμαι καν δημοσιογράφος και μάλιστα δεν κατέχω πολλά από μουσική!
Μ’ αγγίζεις πολύ όμως στην ψυχή και στο αυτί, με κάλυψαν πολύ οι στίχοι σου σε δύσκολες φάσεις της ζωής μου, γι’ αυτό προέκυψε και η ανάγκη να μάθω περισσότερα για σένα.
Ελπίζοντας ότι δεν σε κούρασα πολύ, (να απαντάς γραπτώς στις ερωτήσεις μου), αφού σ' ευχαριστήσω, σου εύχομαι ολόψυχα, πρώτα απ’ όλα Υγεία και μετά διαρκής έμπνευση και δημιουργία, δικαίωση και επιτυχία, ευτυχία στην καριέρα, μα κυρίως στην ίδια τη ζωή σου, γιατί το αξίζεις!
Και κλείνοντας, ερώτηση: «Τον χειμώνα, πού;»
Απάντηση: Το χειμώνα υπάρχουν σχέδια για διάφορες εμφανίσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδος και για συνεργασίες με καλλιτέχνες που εκτιμάμε το έργο τους.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία. (εννοεί το blog μου)
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ!!! Νίκος Μεργιαλής.
Την επίσημη σελίδα των ΙΧΝΗΛΑΤΩΝ στο ίντερνετ θα την βρείτε στο:
http://ixnhlates.gr
….
Υγ. Θεώρησα υποχρέωσή μου να μάθουν κι άλλοι ότι έμαθα εγώ, γι’ αυτόν τον συμπατριώτη μας, τον Επαρχιώτη, τον πολυτάλαντο μάστορα Νίκο Μεργιαλή!
(Πώς το ‘πε; «Τραγουδοφτιάχτης;» Καλό! Μ’ αρέσει! Και τ’ άλλο; Γρατσουνιστής;)
Κατερίνα Σταματίου – Παπαθεοδώρου (ή αλλιώς: Δε. Στα. Πα;)
Ας είναι και εν συντομία, εφόσον καθυστέρησα τόσο!
Τον Νίκο τον Μεργιαλή τον γνώρισα στο Φεις, τυχαία, πριν 3 χρόνια.
Σχολίαζε η Κατερίνα Καρεκλίδου αυτό το τραγούδι και την επιτυχία του Νίκου Οικονομόπουλου,
"είσαι πουτάνα στην ψυχή"
και το σύγκρινε με το τραγούδι του Νίκου Μεργιαλή.
"πουτάνα και σητεμένη"
Αυτό έγινε η αφορμή, να ακούσω και τα δυο τραγούδια, για να έχω άποψη.
Το πρώτο τραγούδι που έβριζε την γυναίκα, με θύμωσε πολύ.
Το δεύτερο τραγούδι που έβριζε την ζωή, με άλλο τόνο φωνής, όμως, και άλλο ήχο, μού άρεσε.
Τι μού άρεσε, θα πεις!
Μού άρεσε που έβγαινε παράπονο, κι όχι θυμός καθ' εαυτού και που "έβριζε" μεν, αλλά όχι την γυναίκα που είναι πολύ προσβλητικό, (για όλες τις γυναίκες), αλλά την ζωή, που εδώ που τα λέμε, αλλιώς την ονειρευόμασταν όλοι μας, κι αλλιώς μας τα φέρνει.
Στο ίδιο σχόλιο έμαθα ότι τα λόγια είναι του ίδιου και η σύνθεση, πάλι του ίδιου.
Αυτό το θεώρησα μεγάλο ταλέντο και του ζήτησα να με κάνει φίλη του, να μπορώ να βλέπω την σελίδα του, για να μάθω περισσότερα γι' αυτόν.
Ο Νίκος Μεργιαλής ο αρχηγός των Μουσικών Ιχνηλατών, παιδιά του Βόλου, με έκαναν φίλη, κι έτσι σιγά - σιγά, άκουσα όλα τους τα τραγούδια, μ' άρεσαν τόσο πολύ, ώστε τα άκουγα τόσο συχνά, που έμαθα και τα λόγια τους!
Εκείνη την εποχή, συνάμα, ήμουνα πολύ χάλια ψυχολογικά. Ο αδελφός μου δεν ήταν καλά, 30 Μάρτη Έφυγε. Ένιωσα ότι ξεκληρήστηκα, αφού δεν είχα προ πολλού και γονείς και ήμουνα στις μαύρες μου, με τα μαύρα ρούχα να με ψυχοπλακώνουν.
Τα είχα φορέσει τόσα χρόνια, για μάννα, πεθερά, πεθερό, δεν τα άντεχα. Με έπνιγαν.
40 μέρες άντεξα, και πολύ ήταν.
Ο άντρας μου, τύπος του τσιπουράδικου και της ταβέρνας, με παρακαλούσε να πάμε βόλτα, να ξεφύγω. Δεν πήγαινα και χαιρόμουνα που εκείνος έβγαινε και ξέδινε με την παρέα του.
Στα 40 του αδελφού μου, μετά το στάρι, ήταν Σάββατο, μού πρότεινε πάλι βόλτα.
"Θα 'ρθω" του είπα, "στο τσιπουράδικο, αλλά μετά, θα με πας ν' ακούσω από κοντά, έναν πολύ καλό τραγουδιστή Βολιώτη, που δεν τον ήξερα και τον έχω φίλο στο Φέισμπουκ"!
Το χάρηκε ο άντρας μου, διπλή η χαρά του, γιατί έβγαλα εκείνο το βράδυ και τα μαύρα και φυσικά, με πήγε!
Στην αρχή που δεν ήξερε τα λόγια απ' τα τραγούδια του, ζοριζόνταν, λιγάκι. Μετά όμως, που τα έμαθε (άσε που εγώ είχα γράψει σι ντι και τ' ακούγαμε συχνά στο αυτοκίνητο!) δεν είχε κανένα πρόβλημα! Όπως σιγοτραγουδούσε στα άλλα γνωστά τραγούδια που τραγούδαγε ο Νίκος (Ξυλούρη - Παπακωνσταντίνου, κ.λ.π.), έτσι σιγοτραγοδούσε σιγά - σιγά, και τα δικά του.
Μάιο του 2012 γνωρίσαμε κι ακούσαμε από κοντά τους Μουσικούς Ιχνηλάτες, κι από τότε, τους ακολουθούμε, ανάλογα και με την βάρδια και το πρόγραμμα του άντρα μου, αν δεν έχει και ποδόσφαιρο!
Εκείνο που μ' αρέσει εμένα στον Νίκο Μεργιαλή, είναι που τα δικά του τραγούδια έχουν νόημα.
Όλα του τα τραγούδια, είναι ένα κι ένα.
Το ότι η καταγεγραμμένη έμπνευση στο χαρτί, ενσαρκώνεται απ' την φωνή του και την μελωδία του, το θεωρώ αριστούργημα και το τριπλό αυτό πακέτο, το θαυμάζω πολύ!
Το ότι έχουμε έναν τόσο ταλαντούχο τραγουδιστή και ομάδα στην επαρχία, το θεωρώ μεγάλη τύχη, γιατί μας δίνει την ευκαιρία να απολαμβάνουμε ποιότητα συχνά και μάλιστα με φτηνές τιμές!
Οι συναυλίες των Μουσικών Ιχνηλατών, είτε σε μικρά μαγαζάκια, είτε σε όμορφους κήπους, είτε σε παραλίες ή άλλους μεγάλους χώρους, δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν, απ' τις συναυλίες των διασήμων που έρχονται κατά καιρούς στην πόλη μας και αν μπορούμε οικονομικά να πάμε, έχε καλώς, αλλιώς, τους ακούμε απ' έξω!
Εμένα προσωπικά, μ' αρέσει πολύ ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, για το τζαγανό και το επαναστατικό που βγάζει η φωνή του.
Από τότε που γνώρισα τον Νίκο Μεργιαλή, όμως, τους βάζω στην ίδια ζυγαριά και βλέπω πως "γέρνει", όλο και πιο πολύ στον Νίκο, γιατί επιλέγει να παραμένει στην επαρχία, με τις όποιες αντίξοες συνθήκες, κι αυτό το εκτιμώ πολύ, πάρα πολύ!
Εγώ προσωπικά, τον "Ευχαριστώ" που τα τραγούδια του με "κράτησαν" όρθια σε μια πολλή δύσκολη εποχή της ζωής μου! Η στιγμή και η αφορμή να τον "ψάξω", ήταν το μουσικό σωσίβιο για μένα και δε θα το ξεχάσω αυτό, ποτέ!
Χιλιάδες τραγούδια στη γύρα. Εκείνη την εποχή, μόνο για τραγούδια δεν είχα διάθεση.
Υπήρξε το "φάρμακό" μου, ο Νίκος, κι αυτό ήθελα να το γράψω, εδώ και πολύ καιρό, τόσο για να το μάθει κι εκείνος, όσο και τυχόν άλλοι Βολιώτες τραγουδιστές που κι εκείνοι αξίζουν, απλά, δε δεθήκανε οι στιγμές μας, τόσο πολύ, κι ίσως απορούν!
Άλλωστε, εγώ ακούω Νίκο! Δεν ακούει ο Νίκος εμένα!
Εγώ ήμουνα η ασθενής, εγώ και γιατρεύτηκα!
Οι θαυμαστές έχουν και τα "κουσούρια" τους.
(Μόνο μην πάθω αυτό που έπαθα κάποτε με τον Πάριο!Θα σας το γράψω σε άλλη ανάρτηση, γιατί τώρα δίνω προτεραιότητα στις κρατούμενες αναρτήσεις μου!)
58 αναρτήσεις για πάρτη τους στο αγάντα μπλογκ! (όχι, παίζουμε!)
Μέσα και η συνέντευξη, παρακαλώ! (Πώς αλλιώς;)
Κόπυ;
Κόπυ, καλέ!
«Πακέτο» τρία σε ένα, γιατί το μπορεί!
«Πακέτο» τρία σε ένα, γιατί το μπορεί!
Νίκος Μεργιαλής - Μουσικοί Ιχνηλάτες
Ο Νίκος Μεργιαλής, στιχουργός, συνθέτης και τραγουδιστής, ο ιδρυτής του συγκροτήματος των Μουσικών Ιχνηλατών, απαντάει «αβίαστα» στις ερωτήσεις μου.
Ερώτηση: Το συγκρότημα αποτελείται από τέσσερα παλληκάρια που αγαπούν πολύ την ποιότητα και την καλή μουσική. Να υποθέσω, φίλοι απ’ τα παλιά;
Απάντηση: Η βάση του συγκροτήματος πράγματι είναι τέσσερα άτομα :
Νίκος Μεργιαλής (μουσική/στίχο/ερμηνεία & ακουστική κιθάρα)
Νέστορας Κόκκαλης (τύμπανα)
Γιάννης Τσαρδακάς (Μπάσο)
Μίμης Κατσιούρας (ηλεκτρική Κιθάρα)
Κάποιοι φίλοι απ’ τα παλιά και κάποιοι φίλοι του σήμερα. Πάντως ΦΙΛΟΙ!
Ερώτηση: Αυτοί οι φίλοι, πέρα απ’ τη δουλειά είναι και φίλοι ζωής; Γιατί έχουμε δει σχήματα πολύ επιτυχημένα να διαλύονται για χ λόγους. Εσείς έχετε βρει το μυστικό, να είστε και πέρα απ’ τη «δουλειά» ενωμένοι;
Απάντηση: Όχι δεν είμαστε φίλοι ζωής και δε θα το λέγαμε αυτό για να χτίσουμε μία όμορφη εικόνα γύρω από εμάς. Είμαστε φίλοι πάνω στη μουσική και σ’ αυτό που κάνουμε. Η λέξη φιλία είναι ιερή και θέλει μεγάλη ανάλυση. Σύμφωνα με τη δική μου φιλοσοφία δεν υπάρχουν φιλίες αλλά παρέες. Αυτό είμαστε. Mία όμορφη παρέα που παίζουμε μουσικές. Αυτή η παρέα μπορεί να αλλάξει κατά καιρούς … κάποιοι έρχονται, κάποιοι φεύγουν… απόλυτη ελευθερία!!!
Ερώτηση: Κάθε φορά που εμφανίζεις στην ομάδα μια νέα έμπνευση, εκείνη πως αντιδρά; …Και μετά, όλοι μαζί συνεργάζεστε για το πώς θα γίνει καλύτερο το κομμάτι ή απέχω πολύ απ’ την πραγματικότητα; (Καθότι, άσχετη με την μουσική, κι αυτή είναι η πρώτη μου και η τελευταία συνέντευξη με μουσικό, φαντάζομαι!)
Απάντηση: Η δημιουργία ενός τραγουδιού έχει πολλά στάδια. Αρχικά το πιο δύσκολο κομμάτι είναι η σύλληψη της ιδέας και η γραφή των στίχων. Εγώ συνήθως γράφω μουσική και στίχους μαζί… απλά γρατσουνώντας τη κιθάρα μου σ ένα τέμπο, ανάλογο με το ύφος του τραγουδιού και μετά αυτό αρχίζω να το επεξεργάζομαι και να κάνω πειραματισμούς. Στο στάδιο της ενορχήστρωσης πάντα ζητάω και τη γνώμη των υπολοίπων μουσικών, ώστε να καταλήξουμε στο τελικό αποτέλεσμα.
Πάντως εμένα μου έχει τύχει να το παλεύω και μήνες χωρίς να τραβήξω μολυβιά…..
Ερώτηση: Ας μη με παρεξηγήσει η ομάδα, θέλω να σταθώ περισσότερο στον ιδρυτή αυτής της ομάδας, σε σένα Νίκο, γιατί συνδυάζεις το τρίπτυχο στίχο - σύνθεση – τραγούδι που δεν είναι δα και τόσο εύκολο να το βρεις σε μια ομάδα της επαρχίας! Θέλει πολύ ταλέντο, μεράκι και πολύ κουπί, για να φτάσεις να συμμετέχεις κάτω απ’ τον ίδιο ουρανό, με αναγνωρισμένους και πολύ αγαπημένους στο κοινό τραγουδιστές! Το ότι μείνατε στην επαρχία είναι επιλογή ή δυσκολία των καιρών;
Απάντηση: Πιστεύω πως υπάρχουν πολλοί νέοι «τραγουδοφτιάχτες» όπως μ’ αρέσει να μας αποκαλώ (γιατί τραγούδια φτιάχνουμε) και ειδικά στην επαρχία γράφονται διαμάντια. Στους τραγουδοφτιάχτες λοιπόν της επαρχίας δεν έχουν φθαρεί ακόμα τα πιστεύω τους. Κρατάνε τις αξίες τους και το έργο τους σίγουρα είναι δυσκολότερο. Πιστεύω όμως πως ζουν στην πραγματικότητα και όχι σε κόσμους ονειρικά πλασμένους……………
Εμένα αυτός ο βαθμός δυσκολίας μ’ αρέσει. Ναι, είναι επιλογή η επαρχία και όχι μόνο μουσική επιλογή αλλά και ζωής.
Το ότι μένουμε και δημιουργούμε στην Επαρχία δε σημαίνει ότι δεν ταξιδεύει η μουσική μας.
Δεν θα μπορούσα να ζήσω στην Αθήνα, με πνίγει. Μ’ αρέσει να την επισκέπτομαι …. για λίγο και να γυρίζω και πάλι στον τόπο μου.
Ερώτηση: Θα μου πεις γι’ αυτή την συγκίνηση της πρώτης φοράς, τραγουδώντας μαζί με τον Χ «διάσημο»;
Απάντηση: Εντάξει νιώθεις «κάπως» όταν βρίσκεσαι δίπλα σε ανθρώπους που μέχρι χθες τους θαύμαζες. Όλα όμως είναι ένας μύθος που έχουμε από παιδιά στο κεφάλι μας.
Ερώτηση: Να ρωτήσω μήπως «έπιασε» το ακουστικό σου αυτί, κάποια διαφορά στο χειροκρότημα, με το όταν τραγουδάς μόνος σου;
Απάντηση: Εντάξει. Οι συνεργασίες πάντα φέρνουν ένα παραπάνω ενθουσιασμό και στο κοινό και στους μουσικούς.
Ερώτηση: Για σένα ποιο χειροκρότημα είναι η καλύτερη «αμοιβή»;
Απάντηση: Το χειροκρότημα αυτών που λίγο πιο πριν σιγοτραγουδούσαν ένα ρεφρέν δικού μου τραγουδιού.
Ερώτηση: Πόσο συγκινείσαι όταν το κοινό ξέρει τα τραγούδια σου και σε συνοδεύει;
Απάντηση: Είναι μεγάλη η συγκίνηση και νιώθεις ότι ήρθε η ώρα της ηθικής πληρωμής για τον κόπο σου.
Ερώτηση: Νομίζεις όμως, ότι είναι γνωστά σε όλο το κοινό και αν όχι, τι πιστεύεις ότι φταίει γι’ αυτό;
Απάντηση: Ο κόσμος αρχικά θα ακούσει ένα - δύο πρωτοκλασάτα τραγούδια που μας έχουν κάνει γνωστούς. Σ’ αυτούς που θα αρέσει θα το ψάξουν και παραμέσα κι έτσι πιστεύω πως ανακαλύπτουν και τα υπόλοιπα. Σίγουρα δεν αρέσουν σε όλους όλα τα τραγούδια. Όμως και ένα τραγούδι να αγγίξει κάποιον ….για μένα είναι αρκετό.
Ερώτηση: Πάμε στην αρχή. Εκεί που πρωτοβγαίνει το «Αχ» των τραγουδιών. Πότε έγραψες τον πρώτο σου στίχο; Θέμα του; Έγινε τραγούδι;
Απάντηση: Τον πρώτο μου στίχο τον έγραψα σε μικρή ηλικία 12 ετών και το μελοποίησα αλλά δεν ήταν κάτι σοβαρό. Ήταν μια αρχή όμως…..
Ερώτηση: Πες μου: Πώς ασχολήθηκες με τη μουσική; «Έκατσε», αγάπη γι’ αυτή ή κληρονομικότητα και ρίζα;
Απάντηση: Μεγάλωσα σε μία οικογένεια που αγαπούσε τη μουσική και ευτυχώς την υπηρετούσαν ερασιτεχνικά και όχι επαγγελματικά. Ο πατέρας μου είχε εξαιρετική φωνή και σωστά ακούσματα.
Ερώτηση: Ο κάθε στίχος που γράφεις, συμπεραίνω ότι είναι βίωμα. Το ντύσιμό του με νότες έρχεται ταυτόχρονα ή μετά από πολλές «πρόβες»;
Απάντηση: Ο στίχος τις περισσότερες φορές είναι βίωμα αλλά υπάρχουν και τραγούδια που έχω γράψει επηρεασμένος από την αφήγηση μίας ιστορίας που έχω ακούσει ή ακόμα κι από ένα όνειρο…
Το ντύσιμο της μουσικής γίνεται συνήθως ταυτόχρονα. Μου βγαίνει καλύτερα.
Ερώτηση: Υπάρχει τραγούδι σου που θα του πήγαινε καλύτερα άλλος ρυθμός;
Απάντηση: Μετά Χριστό πολλοί προφήτες….. Το έχω ακούσει αυτό από πολλούς ότι «να, αυτό εδώ θα μπορούσε να είναι έτσι ή αλλιώς». Το τραγούδι από τη στιγμή που θα βγει σίγουρα θα ακούσεις εκατό γνώμες. Εκεί λειτουργώ ως εξής: Όλοι λένε την άποψη τους κι εγώ κάνω το δικό μου!
Ερώτηση: Νίκο, έχω πολλές απορίες. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να καταχραστώ την διάθεσή σου και την καλοσύνη σου!
Απάντηση: Τις απορίες σου αν τις διατυπώσεις με ερωτήσεις πολύ ευχαρίστως να στις απαντήσω.
Ερώτηση: Θα μου πεις τα πρότυπά σου;
Απάντηση: Νίκος Παπάζογλου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Διονύσης Τσακνής κ.α.
Ερώτηση: Τραγούδι δικό σου που αγαπάς περισσότερο;
Απάντηση: Το «ψάχνω»
Ερώτηση: Τραγούδι άλλου που αγαπάς πολύ;
Απάντηση: «Αύγουστος» στην πρώτη εκτέλεση με ερμηνευτή τον Νίκο Παπάζογλου.
Ερώτηση: Κάθε τραγούδι έχει την ιστορία του. Θα ήθελες να μας πεις για ένα απ’ αυτά;
Απάντηση: Το τραγούδι «Το μυστικό» θεωρώ ότι είναι καθαρά η ιστορία ενός συγγενικού μου προσώπου που έφυγε άδικα σ’ ένα «λευκό» ταξίδι. Οπότε κάθε φορά που το ερμηνεύω νιώθω κάπως….
Ερώτηση: Ποιο απ’ τα τρία ταλέντα σου αγαπάς περισσότερο; Ποιο θα μπορούσες ευκολότερα να αποχωριστείς;
Απάντηση: Δεν θεωρώ ότι το να γράφεις μουσική, στίχο και να ερμηνεύεις είναι ταλέντο…. απλά είναι ο μόνος τρόπος που μπορώ να εκφραστώ και τίποτα παραπάνω. Όχι δεν θα μπορούσα να το κάνω αν αποχωριζόμουν έστω και ένα από αυτά τα τρία. Για να εκφραστώ χρειάζομαι όλο το «πακέτο». Το προτιμώ από το να δανείζομαι μουσικές ή στίχους από άλλους. Χωρίς όμως να το αποκλείω αν αυτό που μου δίνουν είναι κάτι αξιόλογο.
Ερώτηση: Είναι πράγματι η ζωή πικρός καφές; Ελπίδα γλυκού, υπάρχει;
Απάντηση: Ωραία διατυπωμένη ερώτηση! Για άλλους είναι, για άλλους όχι. Δυστυχώς στη πρώτη κατηγορία ανήκουν οι περισσότεροι. Είμαι αισιόδοξος πως κάποια στιγμή θα ΖΟΥΜΕ και δεν θα επιβιώνουμε απλώς…..
Ερώτηση: Αφορά το youtube. Κάποιοι θαυμαστές σου, (μέσα κι εγώ), «κλέβουμε» τραγούδια σου και ντύνοντάς τα με δικές μας εικόνες, κάνουμε νέα βιντεάκια. (Είτε που μας αρέσουν, είτε με φωτογραφίες από στιγμές της ζωής μας). Είναι αυτό κάτι που σε προσβάλλει ως καλλιτέχνη;
Απάντηση: Εμένα με τιμά να εκφράζεται κάποιος μέσα από τα τραγούδια μου, έστω και μ’ αυτόν τον τρόπο.
Ερώτηση: Τελικά, είναι μοναχική η ζωή του καλλιτέχνη; Υπάρχουν βράδια που δεν ξημερώνουν εύκολα και γι’ αυτούς;
Απάντηση: «Ο καλλιτέχνης είναι πάντα μόνος». Ειδικά όταν δημιουργεί είναι αυτός και το έργο του. Έχω παρεξηγηθεί παλαιότερα για τις απόψεις μου για το «καλλιτέχνης». Καλλιτέχνης για μένα είναι όποιος δημιουργεί και όχι όποιος αναπαράγει. Ακούγεται σκληρό αλλά είναι η προσωπική μου άποψη.
Ερώτηση: Καλό το facebook ή παγίδα;
Απάντηση: Για μένα είναι πολύ καλό αρκεί να μη ξεφεύγουμε από τα όρια εισβάλλοντας στα προσωπικά δεδομένα του άλλου.
Πολλά ρώτησα και δεν αμφιβάλλω καθόλου ότι ξέχασα κάτι σημαντικό! Εκτός αν θέλεις να προσθέσεις κάτι εσύ!
.......
Κάπου εδώ, θέλω να σε «συγχαρώ» για την απλότητά σου και την προθυμία σου να δώσεις μια συνέντευξη σε μένα που δεν είμαι καν δημοσιογράφος και μάλιστα δεν κατέχω πολλά από μουσική!
Μ’ αγγίζεις πολύ όμως στην ψυχή και στο αυτί, με κάλυψαν πολύ οι στίχοι σου σε δύσκολες φάσεις της ζωής μου, γι’ αυτό προέκυψε και η ανάγκη να μάθω περισσότερα για σένα.
Ελπίζοντας ότι δεν σε κούρασα πολύ, (να απαντάς γραπτώς στις ερωτήσεις μου), αφού σ' ευχαριστήσω, σου εύχομαι ολόψυχα, πρώτα απ’ όλα Υγεία και μετά διαρκής έμπνευση και δημιουργία, δικαίωση και επιτυχία, ευτυχία στην καριέρα, μα κυρίως στην ίδια τη ζωή σου, γιατί το αξίζεις!
Και κλείνοντας, ερώτηση: «Τον χειμώνα, πού;»
Απάντηση: Το χειμώνα υπάρχουν σχέδια για διάφορες εμφανίσεις σε διάφορα μέρη της Ελλάδος και για συνεργασίες με καλλιτέχνες που εκτιμάμε το έργο τους.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία. (εννοεί το blog μου)
ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ!!! Νίκος Μεργιαλής.
Την επίσημη σελίδα των ΙΧΝΗΛΑΤΩΝ στο ίντερνετ θα την βρείτε στο:
http://ixnhlates.gr
….
Υγ. Θεώρησα υποχρέωσή μου να μάθουν κι άλλοι ότι έμαθα εγώ, γι’ αυτόν τον συμπατριώτη μας, τον Επαρχιώτη, τον πολυτάλαντο μάστορα Νίκο Μεργιαλή!
(Πώς το ‘πε; «Τραγουδοφτιάχτης;» Καλό! Μ’ αρέσει! Και τ’ άλλο; Γρατσουνιστής;)
Κατερίνα Σταματίου – Παπαθεοδώρου (ή αλλιώς: Δε. Στα. Πα;)
Όταν φέγγει το Λυχνάρι...
Τον Μουσικό Κήπο - "Το Λυχνάρι" τον έμαθα μέσα απ' τον Νίκο Μεργιαλή, "παρακολουθώντας" τον στο φεισμπουκ.
(Γι' αυτή την "παρακολούθηση" θα γράψω άλλη στιγμή, γιατί η ζωή τρέχει και δεν μπορεί να περιμένει εμένα, πότε θα μπορέσω!)
Έτσι, με την "παρακολούθηση" έφτασα και στην "φωλιά" της ποιότητας που πρόσφερε απλόχερα στην πόλη μας φέτος το καλοκαίρι ο Μουσικός Κήπος!
Κατάφερα να πάω μόνο τρεις φορές, λόγω της δουλειάς του άντρα μου (ξυπνάει κάθε μέρα 4:30).
Ήταν υπέρβαση για μας, εκτός αν πήγαινα μόνη μου, πράγμα που δεν συνηθίζω!
Εκεί ένιωσα απ' την πρώτη στιγμή πως βρισκόμουνα σε μια "ανοιχτή", παραθαλάσσια μπουάτ! Εποχή 2012 και μάλιστα στην πόλη μου!
...Πολλά ήθελα να γράψω, μα δεν προλαβαίνω!
(Γι' αυτή την "παρακολούθηση" θα γράψω άλλη στιγμή, γιατί η ζωή τρέχει και δεν μπορεί να περιμένει εμένα, πότε θα μπορέσω!)
Έτσι, με την "παρακολούθηση" έφτασα και στην "φωλιά" της ποιότητας που πρόσφερε απλόχερα στην πόλη μας φέτος το καλοκαίρι ο Μουσικός Κήπος!
Κατάφερα να πάω μόνο τρεις φορές, λόγω της δουλειάς του άντρα μου (ξυπνάει κάθε μέρα 4:30).
Ήταν υπέρβαση για μας, εκτός αν πήγαινα μόνη μου, πράγμα που δεν συνηθίζω!
Εκεί ένιωσα απ' την πρώτη στιγμή πως βρισκόμουνα σε μια "ανοιχτή", παραθαλάσσια μπουάτ! Εποχή 2012 και μάλιστα στην πόλη μου!
...Πολλά ήθελα να γράψω, μα δεν προλαβαίνω!
*******
******
Σ' ευχαριστώ για την ΤΙΜΗ να "μιλήσεις" μαζί μου!
Ελπίζω να μη μετανοιώσεις ποτέ γι' αυτό!
Εύχομαι ολόψυχα "ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!"
Κι επειδή είμαι "κλέφτρα" εκ γεννετείς και "περίεργη" συνάμα, κι επειδή
"έκλεψα" και λόγια του Νίκου Μεργιαλή (που άλλη φορά θα σας πω το γιατί,
δεν προλαβαίνω, κι επειδή δεν με λέει άδικα "βιαστούρα" η αγαπημένη μου
αδελφή), θέλω να σας τα μαρτυρήσω εγκαίρως, εδώ!
Θα ήθελα πολύ να "κλέψω" λόγια πολλών καλλιτεχνών, ακόμα κι από κείνο το Λυχνάρι, μα τα "πόδια" μου δεν τρέχουν όσο θα ήθελα...
Νο, κότσια και χρόνος! Έχουν όμως οι άλλοι, έχετε εσείς, οπότε....
ΦΥΓΑΜΕ! Στον αέρα τα λόγια σου, Νίκο, κι άλλη στιγμή ο δικός μου ο πρόλογος!
Έτσι κι αλλιώς, λίγο νοιάζει τους άλλους για το ποιοί οι λόγοι που μ' έκαναν να σε "μελετήσω"!
Έτσι κι αλλιώς, λίγο νοιάζει τους άλλους για το ποιοί οι λόγοι που μ' έκαναν να σε "μελετήσω"!
Σ' ευχαριστώ για την ΤΙΜΗ να "μιλήσεις" μαζί μου!
Ελπίζω να μη μετανοιώσεις ποτέ γι' αυτό!
Υγ. Εδώ η Συνέντευξη του Νίκου Μεργιαλή!http://katerinadestapa.blogspot.gr/2012/09/blog-post_4819.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το "κάτι" που μένει...