Πρωινή Άρνηση

Δε ξέρω πως γίνεται... να είμαι δίπλα στις  "ειδήσεις" και να μη θέλω να μάθω, τίποτα, τίποτα!
Ούτε καλό, ούτε κακό.
Είμαι φουλ, τίποτα, καμία "είδηση", πόσο μάλλον κακή και ίσως, αναμενόμενη, δε χωράει!...
Μια σταγόνα ακόμα καυτή, και το ποτήρι είναι έτοιμο να σπάσει.

...Και, για να μη σπάσει, αφού η καυτή είδηση θά 'ρθει, έτσι κι αλλιώς, κλωτσάω δεν κλωτσάω, η μόνη λύση, ν' αδειάσω το ποτήρι... για να χωρέσει και να αντέξει τις επόμενες σταγόνες...
Πάμε, Κατερίνα, ο χρόνος τρέχει αντίστροφα για όλους.
Αυτή είναι η ζωή, μια μεγάλη απρόβλεπτη θάλασσα, αυτά είναι τα νερά της, τα κύματά της, κοινόχρηστη πάντα, γι' αυτό επιρεαζόμαστε βλέποντας και το δύσκολο ή εύκολο κολύμπι των άλλων, παίρνοντας ή χάνοντας δυνάμεις, πάμε να παγώσουμε τον χρόνο, να τον μπερδέψουμε, να τον "τιμωρίσουμε", σε άλλο πρόγραμμα, πιο ελαφρύ και λιγότερο άπονο...
Όσο αντέχουμε, μέχρι εκεί.
Ανάσα απαραίτητη, πριν νέες ανηφόρες...