"Εκ Ζαγοράς ορμώμενη"!
Υγ. Σαββατόβραδου...
(Α! Τι καλά! Από δω, το διόρθωσε! Δηλαδή, πηγαίνοντας στην σειρά, ώς ανάρτηση! Επιτέλους, ησύχασα!)
Υγ. Σαββατόβραδου...
(Α! Τι καλά! Από δω, το διόρθωσε! Δηλαδή, πηγαίνοντας στην σειρά, ώς ανάρτηση! Επιτέλους, ησύχασα!)
- Αρέσει σε εσάς, καθώς και στους Μαρία Σαμαρά, Lamprini Tisolmi, Αναστασία Καπουρνιώτη και σε 9 ακόμη.
- Καίτη Στάπα Κύριε καθηγητά, το μπέρδεψα με τις ορμόνες!!! Τώρα, δεν μου τ' αλλάζει! Βοήθειά μας, μέχρι να μάθουμε πως διορθώνεται κι αυτό!
Giorgios Kontomitros το πρόβλημα δεν είναι η ορθογραφία δηλαδή η αβλεψία. αν όλα ήταν ορθογραφημένα πολλοί θα έχαναν τη δουλειά τους!!! Το παν είναι η εκμετάλλευση του λάθους!!! έτσι λέει η νέα παιδαγωγική!!!!!- Καίτη Στάπα Μα, τώρα, ποιος δε θα μάθει το σωστό; Ας είμαι η αφορμή! Ήταν όμως, κεκτημένη ταχύτητα! Είπα, θα δω μετά, γιατί "κάτι" δε μου κάθεται καλά στο μάτι, αλλά, ΝΑ, που δεν επιτρέπει διόρθωση στην περιγραφή, εκτός, αν ξανα- ανεβάσω την εικόνα! Μα να χάσω τα λάικ σας; ΤΙ ΛΕΣ, ΤΩΡΑ; Γέλασα, Γιώργο και μ' αρέσει! Να μείνει! Εδώ τα λάθη μου, εδώ και τα πάθη μου!
- Καίτη Στάπα Αν σκεφτείς κι ότι "κατά λάθος", γεννήθηκα, κι αν την ηλικία 54, με τις ορμόνες, μια χαρά! Δέσανε, πάλι!
- Καίτη Στάπα Τι δε βρίσκεις εσύ, ωραίο, Λαμπρινή μου, να μην πεις, κι αυτό!!! Ωραία είναι τα ματάκια σου! Όχι τα λαθάκια μου!
- Καίτη Στάπα Άμα ξέρεις, πες μου, πως να διορθώσω εκεί τις ορμές μου.... μη πεθάνω και μείνω στην ιστορία, γι' αυτό! Κρίμα είναι! (Τόσος κόπος, βιντεάκια, ας είναι απ' αλλού τα λιβάνια!)
- Lamprini Tisolmi Καίτη Στάπα σε μένα αναφέρεσαι;... στο σχόλιο από πανω από αυτό που γράφω τώρα;... "αμα ξέρεις... λιβάνια!" ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΜΟΜΕΝΗ είναι λάθος;... να μαθαίνουμε... (εγώ μιλάω για το χαρτι..κι όχι για την λέξη ορμομενη... )... αυτα
- Καίτη Στάπα Ναι, καλέ! Ποιος άλλος, εκτός από σένα, σπαταλάει, νομίζεις, τον πολύτιμο χρόνο του, για να μου εξηγήσει; Μία είναι η Λαμπρινή! Εμένα μ' αρέσει με Ο, αλλά θέλει Ω, λέει, η Γραμματική!
- Lamprini Tisolmi οκ... συγγνώμη... εγώ σχολίασα ,το ξαναλέω , στο χαρτί...κι όχι στο αρχικό σχόλιο... οκ... (εξηγω παντου..μεχρι να κουρασω τον κοσμο..ΚΟΥΣΟΥΡΙΑ.. από μικρας ηλικιας... )... το θεμα μου ειναι το "δεσταπα " ομως...μάκια..καλό βραδυ... Καίτη (ασε που δεν έχω συνηθισει αυτό το Καιτη... υπομονη...)...
- Lamprini Tisolmi πανω δεξια έχει ένα > αλλά είναι προς τα κατω... το πατας και κανεις επεξεργασια δημοσιευσης.. και το διορθωνεις.... Αν δεν το βρεις... άλλη λυση είναι να το ξαναγραψεις, διαγράφωντας ΟΛΗ την κοινοποιηση..., ξανα απ' την αρχη, για να βγει οπως το θες δηλαδη... Καίτη Στάπα
- Καίτη Στάπα Το κατάλαβα αυτό που επανέλαβες! Εννοείται! Ναι! Ψυχρό και αυστηρό είναι και απότομο, αλλά, έτσι με ξέρουν οι συμμαθητές! Όχι, όμως, ΟΛΟ το χωριό! Μόνο η κοινή τάξη Πέμπτης Δημοτικού. ¨ημασταν δυο οι Κατερίνες, κι ο αγαπημένος μου δάσκαλος, Νίκος Διαμαντάκος, έγινε νουνός, μ' έκανε Καίτη, για να μη μπερδευόμαστε! Ίσως ήθελε να με "στρώσει" και λίγο, αλλά δεν τα κατάφερε! Και τι; πειράζει; Το Κατίνα είναι ακόμα χειρότερο! Φιλιά! Θα το κατεβάσω και θα το ξανανεβάσω, μη σκας!
- Lamprini Tisolmi Μια χαρά είναι το Καιτη... εγώ δεν τοχω συνηθισει... και την θεια μου.. Κατίνα την λενε... ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ!!!
- Καίτη Στάπα Τα έγραψες, κιόλας; Τα έκανα! Δε μου δίνει γ¨' ευκαιρία. Στην α ήταν σκέτο, μετά έγραψα το λάθος, γ, δεν έχει!
- Καίτη Στάπα Είναι γιατί την αγαπάς! Κι εγώ αγαπώ πολλές Κατίνες! Ο τρόπος που λένε ένα όνομα ενοχλεί, αλλά... έχει κι από μόνο του, μια αύρα...
- Καίτη Στάπα Αυτό έλεγα στο τηλέφωνο! Αλίμονο, γερνάμε και θα κλαίμε πολύ από δω και πέρα... μέχρι να φύγουμε κι εμείς! Γι' αυτό και πήρα ανάποδες και μπήκα, αλλά, κάπως αργά!
- Καίτη Στάπα Α! Τ' άλλο το ξέρεις; Ευκαιρία να το πω! Η μάννα μου, ήθελε να με βαφτίσουν Τσώνα! Δηλαδή, Κυρατσώ! Φιλάκιαααα! Καλύτερο το Καίτη! Πάω να κατεβάσω την σημαία, μη γίνω κι άλλο ρεζίλι!
- Καίτη Στάπα Ε, άμα δε βιαζόμουνα και το έψαχνα λιγάκι στο γκουγκλ... δε δε έβγαινε ορμητικό! Βγαίνω, γιατί ξαναέρχεται σύζυγος, κι είναι και αρρωστούλης!
- Καίτη Στάπα Κι ευχαριστώ για τον κανόνα! Αυτόν, δε θα τον έλεγε στο γκουγκλ! Φιλιά, προς το παρόν! Ελπίζουμε στο μέλλον, πάντα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το "κάτι" που μένει...