Βρίσκομαι στην Ελλάδα εδώ και μερικές μέρες. Ο ήλιος με μια ανάπαυλα βροχής στεφανώνει την Αθήνα. Τις περισσότερες ώρες βρίσκομαι καθ΄οδόν προς τα ραντεβού μου αλλά όταν το φέρει η ώρα να ησυχάσω ανοίγω το κουμπί της τηλεόρασης.
Ειλικρινά, παρακολουθώ με απορία το πόσα κανάλια υπάρχουν σ΄αυτή τη χώρα της ανεργίας, της κρίσης και της στέρησης. Κι αναρρωτιέμαι αν μετά απο 20 χρόνια ελέυθερης τηλεόρασης, αυτό το περίφημο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο έχει νομοθετήσει και οριοθετήσει το θέμα των αδειών και των κεραιών για τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Είναι απορίας άξιον πώς έχουν αδειοδοτηθεί και λειτουργούν και πώς επιβιώνουν έστω και με γελοίους παρουσιαστές αυτά τα κανάλια.
Στα γνωστά μεγάλα κανάλια η κατάσταση είναι αφόρητη. Μετά τα γελοία πρωινάδικα , που επί μια εικοσαετία προσφέρουν την ίδια κι απαράλλαχτη συνταγή (μαγειρική, κουτσομπολιό, τηλεθεάσεις άλλων καναλιών, συνεντεύξεις με καλλιτέχνες και ολίγη μόδα) ακολουθούν οι βασίλισσες των μεσημεριανών εκπομπών Τατιάνα Στεφανίδου και Ελένη Μενεγάκη.Εδώ τα σχόλια είναι περιττά καθώς έχουν χυθεί τόνοι μελάνι για τις κυρίες.
Και  κατα το απογευματάκι σκάνε μύτη οι εκπομπές –σκουπίδια όπου οι παρουσιαστές κάνε δήθεν πλακίτσα μεταξύ τους και ακκίζονται και χασκογελάνε και κάνουν παιχνιδάκια και ανταλλάσσουν δήθεν ατάκες.
Το βραδάκι πέφτει το βαρύ πυροβολικό των δήθεν ενημερωτικών δελτίων, όπου ο καθένας είναι παπαγαλάκι ενός κόμματος και σερβίρει στο κοινό όποια πληροφορία του πασσάρουν οι κομματικοί φίλοι του. Κι ανάμεσα βγαίνουν στα δελτία οι βουλευτές και πολιτικάντηδες που κορομαχούν πάλι για ανύπαρκτα σενάρια και θέματα.
Καθώς παρακολουθώ αυτή τη ντεκαντάνς τόσο στην ψυχαγωγία όσο και στην πληροφόρηση, λέω ότι μόνο μια συνταγή υπάρχει για να γλυτώσουμε απο αυτό το σκουπιδαριό. Η να καταργήσουμε την τηλεόραση ή να βάλουμε όλους αυτούς που κάνουν εκπομπές να τις βλέπουν μετά το αισθητικό και ακουστικό τους έγκλημα. Ισως συνέλθουν και συμμορφωθούν.
Πάντως, απορώ πόση ανοχή μπορεί να έχει ένας λαός στα σκουπίδια που μονίμως του σερβίρει η  τηλεοπτική αγορά. Απορώ!!!