Ήταν στον δρόμο μας Κυριακή μεσημέρι. Έτρεχε, παραλίγο να την πατήσουμε! Ένα άλλο αυτοκίνητο πέρασε από πάνω της.
Τσίριξα. "Την πάτησαν!"
Ένας κύριος που ήταν στους θάμνους, την έπιασε με χαρτομάντηλο και την έφερνε απ' την μεριά των σπιτιών και ετοιμαζόταν να φύγει.
"Σας παρακαλώ, βάλ'τε την από κει που βγήκε. Εκεί έχει πράσινο. Εκεί θα σωθεί!"
Μ' άκουσε και το έκανε λίγο βαριεστημένα.
Δεν πειράζει. Τον ευχαρίστησα.
Κατέβηκα και την φωτογράφισα.
Έτρεχε με χίλια στην φωλίτσα της.
Χελώνα.
2021 και η google μας ενημέρωσε πως θα διαγραφούν λογαριασμοί που είναι ανενεργοί, πάνω από δυο χρόνια.
Τρέχα γύρευε, τώρα.
15 χρόνια δουλειάς, (ήμαν νια και γέρασα) με κόπους και πόνους, δεν τα διαγράφεις, έτσι, απλά, κυρία google.
Ζωή απ' τη ζωή μας, σου χαρίσαμε... και δεν έχασες!
Κι ότι μας χάρισες, έτσι απλά: "θα το διαγράψεις".
Σαν να μην υπήρξαμε...
Υπήρξαμε όμως και θες δε θες, κάποιοι θα μας θυμούνται και χωρίς τα ενθύμια.
Έδωσες και προθεσμία: 21/1/21 !
Ότι μπορώ, κι ότι προλάβω, σε καιρό που τρέχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα, για όλον τον κόσμο.
Έτσι, για να μην πω, πως δεν προσπάθησα, αφού είμαι ακόμα ζωντανή.
Νιώθω πως μου χρωστάς, δεν σου χρωστάω...
Πάνω από 150 blog, εργατοώρες... βάλε και 24ωρα ολόκληρα (συχνάκις)
περαστικό κυκλάμινο του βουνού, εκ Πηλίου ορμώμενο...
Θες δε θες, θα με θυμάσαι.