Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

Δυναμώστε τα μέσα "αυτιά"!


Συγκινήθηκα!!!!!

stoxos.gr
Οι Σουηδοί "μεταλλάδες Sabaton εξυμνούν τους αγώνες των Ελλήνων για την ελευθερία τους κατά τη διάρκεια των αιώνων με το τραγούδι Coat of Arms!Αναφέρονται συγκεκριμένα στην 28η Οκτωβρίου και στον αγώνα του Έθνους ΜΑΣ που κρατάει από τον Λεωνίδα! Χαρακτηριστικό ότι μας αναφέρουν ως ΕΛΛΑΣ!!!


That dawn, envoy arrives
Morning of October 28th
No day, proven by deed
Descendence of Sparta,
Athens and Crete!
Look north, ready to fight
Enemies charge from the hills
To arms, facing? defeat
There's no surrender,
there's no retreat
Time after time,
force their enemies back to the line
Call to Arms banners fly in the wind,
For the glory of Hellas
Coat of Arms reading freedom or death,
Blood of king Leonidas
Air raid, pounding the land
Bombers are flying both day and night
Endure, six days of rain
Dropped by invaders,
bomb raid in vain
Strike hard, the tables have turned,
Drive them back over the hills
At arms, just like before,
Soldiers, civilians, Hellas at war
By their own hand,
force their enemy out of their land
Call to Arms banners fly in the wind,
For the glory of Hellas
Coat of Arms reading freedom or death,
Blood of king Leonidas
Just like their ancestors ages ago
Fought in the place of the greeks
Cause we will remember what the place were called
Freedom or death in the plains
Just like their ancestors ages ago
Fought in the face of defeat
Those three hundred men left a pride to uphold
Freedom or death in effect
Then, now again
Blood of heroes saving their land
Call to Arms banners fly in the wind,
For the glory of Hellas
Coat of Arms reading freedom or death,
Blood of king Leonidas......
*
Google μετάφραση:
Αυτό αυγή, απεσταλμένος φτάνει
Πρωί της 28ης Οκτωβρίου
Δεν μέρα, αποδεικνύεται από την πράξη
Descendence της Σπάρτης,
Αθήνα και την Κρήτη!
Κοιτάξτε βόρεια, έτοιμοι να πολεμήσουν
Εχθροί χρεώνουν από τους λόφους
Για τα όπλα, που αντιμετωπίζει; ήττα
Δεν υπάρχει παράδοση,
δεν υπάρχει υποχώρηση
Από καιρού εις καιρό,
αναγκάσει τους εχθρούς τους πίσω στη γραμμή
Call to Arms πανό πετούν στον άνεμο,
Για τη δόξα της Ελλάδας
Εθνόσημο ανάγνωση ελευθερία ή θάνατο,
Αίμα του βασιλιά Λεωνίδα
Αεροπορική επιδρομή, χτυπάει τη γη
Τα βομβαρδιστικά αεροπλάνα πετούν τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα
Υπομείνετε, έξι ημέρες της βροχής
Αποσύρεται από τους εισβολείς,
βομβιστική επιδρομή μάταια
Απεργία σκληρά, οι πίνακες έχουν γυρίσει,
Οδηγήστε τα πίσω πάνω από τους λόφους
Στα όπλα, ακριβώς όπως πριν,
Στρατιώτες, πολίτες, Ελλάς σε πόλεμο
Με τη δική τους πλευρά,
εχθρική δύναμη τους από τη γη τους
Call to Arms πανό πετούν στον άνεμο,
Για τη δόξα της Ελλάδας
Εθνόσημο ανάγνωση ελευθερία ή θάνατο,
Αίμα του βασιλιά Λεωνίδα
Ακριβώς όπως οι πρόγονοί τους αιώνες πριν
Πολέμησε στη θέση των Ελλήνων
Αιτία εμείς θα θυμόμαστε ποια είναι η θέση κλήθηκαν
Ελευθερία ή θάνατος στις πεδιάδες
Ακριβώς όπως οι πρόγονοί τους αιώνες πριν
Πολέμησε στο πρόσωπο της ήττας
Αυτές οι τριακόσιοι άνδρες άφησε μια υπερηφάνεια για την προάσπιση
Ελευθερία ή θάνατος σε ισχύ
Τότε, τώρα και πάλι
Το αίμα των ηρώων εξοικονόμησης γη τους
Call to Arms πανό πετούν στον άνεμο,
Για τη δόξα της Ελλάδας
Εθνόσημο ανάγνωση ελευθερία ή θάνατο,
Αίμα του βασιλιά Λεωνίδα ......

Το βρακί (1984)

Ε, μα! Το Σαββατόβραδο, πάντα επιρεάζει το μέσα!
Εμείς πια, βγαίνουμε Δευτέρες! Τότε βολεύει το πρόγραμμα και Αν!


Το βρακί (1984)


Στίχοι:  
Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική:  
Μίκης Θεοδωράκης

Το μπαλωμένο μου βρακί τρελαίνεται για μουσική.
Πιάσ’ τη φυσαρμόνικά σου να χαρείς τα γονικά σου
πιάσ’ τη φυσαρμόνικά σου κι όλα τα φλουριά δικά σου.

Και τα κουρέλια που φορώ τρελαίνονται για το χορό.
Παίξε κάτι σαν καντρίλια να μας δουν από τη γρίλια
να μας δουν από τη γρίλια και να σκάσουν απ’ τη ζήλεια.

Και τώρα πού `μαι όλο χαρά, ε, ρε και νά `χα ένα παρά
στο στριφτό να τον γυρίσω και να σε ξανακερδίσω
στο στριφτό να τον γυρίσω δυο φορές να σ’ αγαπήσω.

Υπάρχει λύση για θεραπεία από τα ναρκωτικά αλλά

Συγκλονιστικό βίντεο: Υπάρχει λύση για θεραπεία από τα ναρκωτικά αλλά η πολιτεία αδιαφορεί..


Τον μαχητικό κ. Νίκο Αργυρόπουλο τον γνωρίσαμε να μιλά για τον πόλεμο στην Κύπρο το 1974, όπου συμμετείχε και πολέμησε παλληκαρήσια και ο ίδιος.
Τον παρακολουθήσαμε να μάχεται για τα εθνικά μας θέματα και να σχολιάζει την λυσσαλέα επίθεση που δέχεται συστηματικά εδώ και πολλά χρόνια η χώρα μας, από ξένα και εγχώρια οικονομικά συμφέροντα.

Σε αυτό το βίντεο θα δούμε έναν «άλλο» Αργυρόπουλο, να προβάλλει το σπουδαίο έργο του ιατρού – θεραπευτή κ. Δημητρίου Θεοδωρολέα, ο οποίος δίνει ελπιδοφόρα λύση σε έναν άλλοαδυσώπητο «πόλεμο», αυτόν των ναρκωτικών, επαναφέροντας στη ζωή τα θύματα αυτού του πολέμου !!!
Ζωντανή απόδειξη είναι οι συγκλονιστικές αφηγήσεις στην εκπομπή της Άννας και του Νίκου, δύο πρώην «αιχμαλώτων» των ναρκωτικών, που η επάνοδός τους στη ζωή είναι  παράδειγμα προς μίμηση και προσκλητήριο ζωής για όλα τα άλλα θύματα.
Μαζί συζητούν γι’ αυτόν τον πόλεμο στην εκπομπή, που προβλήθηκε από τους Τ/Σ: ΖΕΥΣ TV ΚΑΙ ΒΕΡΓΙΝΑ TV.
Αυτή την εκπομπή θα έπρεπε να δεί πρώτος απ’ όλους ο Υπουργός Υγείας  να καλέσει ΑΜΕΣΩΣ τον κ. Δημήτριο Θεοδωρολέα και να του αναθέσει επισήμως τη σωτηρία των ανθρώπων από τον όλεθρο των ναρκωτικών.
Και για να τον διευκολύνουμε, το τηλέφωνο του γιατρού είναι: 6976006801.

πηγή

Πού ήταν το λάθος (…)

Διαβάζοντας αποσπασματικά το βιβλίο “Αγριος Αιώνας, η βαρβαρότητα επιστρέφει ” όπου η συγγραφέας Therese  Delpech περιγράφει τα αίτια της αστάθειας του σύγχρονου κόσμου, την όλο και μεγαλύτερη εξάρτηση του ανθρώπου από τις τεχνολογίες, τη στιγμή που ο ψυχισμός παραμένει αυτό που ήταν πάντα, εξαιρετικά ευάλωτος , ο νους μου έκανε κύκλους γύρω από τα χρόνια που ακολούθησαν το Πολυτεχνείο. Τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, για τα οποία πολλοί ήταν αυτοί που πάλεψαν και συνέχισαν να παλεύουν, ακόμη κι όταν ήξεραν ότι ήδη έχουν προδοθεί. Όπως πολλοί ήταν αυτοί που πίστεψαν στις αξίες – ηθικές και πανανθρώπινες αξίες –  που είχαν κάθε ευκαιρία να ριζώσουν σε τούτο τον τόπο, όπως ακριβώς ριζώνουν τα αειθαλή δένδρα. Και μένουν εκεί στα χωράφια, στα πάρκα, στα πεζοδρόμια για να θυμίζουν ότι η ζωή του ανθρώπου είναι πολυδαίδαλη σαν τις ρίζες των δένδρων.
πολυτεχνειο κοριτσακι
θα γραφτούν πάλι πολλά, όπως άλλωστε κάθε χρόνο. Θα ακουστεί το γνωστό ‘Ημουν κι εγώ εκεί”, παρ ότι δεν ήταν, γιατί μέσα στο Πολυτεχνείο βρέθηκαν μια χούφτα αποφασισμένοι και θαρραλέοι άνθρωποι. Οι υπόλοιποι, κλειδαμπαρωμένοι στα σπίτια τους, φοβισμένοι ή συμβιβασμένοι με τα καθεστώτα. Ας είμαστε ειλικρινείς. Πολλές φορές εκ των υστέρων λαχταράμε να κλέψουμε την αίγλη των άλλων. Σήμερα, βεβαίως, το κλίμα είναι αβανταδόρικο για πολλά. Η νεο-τρομοκρατία, οι εξαγριωμένοι νεολαίοι, τα  πιθανά νέα Πολυτεχνεία, η δίχως έλεος κρίση της μεσαίας τάξης, οι ανίκανες, με δεκανία κινούμενες κυβερνήσεις, οι συστημικές τράπεζες, τα κόκκινα, πράσινα και γαλάζια δάνεια,  θα δώσουν τροφή για συσχετισμούς και γι’ απολογισμούς, για λάθη και παραλείψεις. Η επέτειος του Πολυτεχνείου, η κλασσική υπόθεση του ασύλου, η αστυνομική βία, οι άνωθεν εντολές,  όλα δημιουργούν σκηνικό αλλεπάλληλων εκρήξεων. Θα βγουν ξανά ταγοί στα μικρόφωνα. Θα παρελάσουν σαν μαριονέτες ενώπιον νεκρών και ζωντανών. Θα ψελλίσουν ότι κάνουν το καθήκον τους ή ότι μπορούν να αναποδογυρίσουν το σύμπαν. Αλλά κανείς δεν θα μετρήσει τα δικά του τα λάθη, τη δική του αρνητική διείσδυση στη συμπεριφορά της κοινωνίας. Και για να μην εκπλαγούμε, ας προετοιμαστούμε : Θα υπάρξουν  και αυτοί που με τη συνήθη απαξιωτική χειρονομία θα σβήσουν όλα τα χρόνια που ακολούθησαν το Πολυτεχνείο, ίσως γιατί ήδη έχουν κάνει τους συμψηφισμούς τους και σήμερα επιπλέουν σαν καρυδότσουφλα στη λίμνη της συνειδησιακής σιωπής.
Στη Μεταπολίτευση, λοιπόν, θα ήθελα να αφιερώσω ένα ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη που γράφτηκε για άλλες εποχές κι άλλες πολιτικές συντεταγμένες. Μου άρεσε όμως πολύ και είπα να το μοιραστώ
” Κι όμως ηττηθήκαμε! Τί έφταιξε ; Τί μας διέφυγε ;
Πού ήταν το λάθος (…)
χιλιάδες ήττες μέσα μας αναίμαχτες, αόριστες, ασήμαντες,
σαν ένα κοπάδι ποντίκια που ροκανίζουν χρόνια στο υπόγειο
γκρεμίζοντας άξαφνα την πρόσοψη ενός σπιτιού που μέχρι χθες
υψωνόνταν γεμάτο δύναμη και φώτα
και όνειρα και χορούς -κι ανεξόφλητα χρέη.

Επέλεξα τους στίχους του Λειβαδίτη γιατί στον σπουδαίο αυτό άνθρωπο άρεσε να λέει ότι η Ποίηση μπορεί να κάνει το απίστευτο πέρασμα από το Αδύνατο στο Δυνατό και να διαβεί το χάσμα που  χωρίζει το φάντασμα από το αληθινό αντικείμενο.
πηγή